tag:blogger.com,1999:blog-65796390674353326262024-03-21T23:44:29.334+02:00ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑLet us go forth, the tellers of tales, and seize whatever prey the heart long for, and have no fear.
Everything exists, everything is true, and the earth is only a little dust under our feet.....
W.B.YeatsΙδιωτικά Σύμπανταhttp://www.blogger.com/profile/09899525565831820782noreply@blogger.comBlogger10125tag:blogger.com,1999:blog-6579639067435332626.post-58694997310289086022009-01-25T22:12:00.010+02:002009-01-25T22:26:51.032+02:00ΥΠΟΓΕΙΑ ΑΘΗΝΑ: ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ«Δεν υπάρχει πόλη που να θέλει να απολαμβάνει τη ζωή και να αποφεύγει τα βάσανα περισσότερο από την Ευσαπία. Για να είναι μάλιστα το πέρασμα από τη ζωή στο θάνατο λιγότερο απότομο, οι κάτοικοι έκτισαν ένα κανονικό αντίγραφο της πόλης τους κάτω από τη γη». Ίταλο Καλβίνο<br /><br />«Η νεομυθολογία δεν είναι τα διαδεδομένα ψέματα. Η νεομυθολογία είναι φαινόμενο στη ροή της πληροφορίας, που περιέχει, μεταξύ πολλών άλλων, και διαδεδομένα ψέματα, αλλά ακόμη πιο πολλές –παραλλαγμένες ή μεταλλαγμένες- αληθινές ιστορίες. (Μια αληθινή κατάσταση μπορεί να λάβει διαστάσεις νεομυθολογίας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι αληθινή η κατάσταση)». Παντελής Γιαννουλάκης<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC81gwvP4aoBws_tAfZcg3tlA-XYKzzpj_G3eGgH8y90XWzK-DekYINizGmn4CbDhr83PvFio9VMKxVl3rblbfEk0iBTusHrbdcyq4nWLcdLc1mTYqxXppvBhKDFZCKJpt-VNulEvIFtk/s1600-h/%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC+%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%B1+%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD+%CE%9B%CF%85%CE%BA%CE%B1%CE%B2%CE%B7%CF%84%CF%84%CF%8C+1.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC81gwvP4aoBws_tAfZcg3tlA-XYKzzpj_G3eGgH8y90XWzK-DekYINizGmn4CbDhr83PvFio9VMKxVl3rblbfEk0iBTusHrbdcyq4nWLcdLc1mTYqxXppvBhKDFZCKJpt-VNulEvIFtk/s400/%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC+%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%B1+%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD+%CE%9B%CF%85%CE%BA%CE%B1%CE%B2%CE%B7%CF%84%CF%84%CF%8C+1.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295327557371500098" border="0" /></a><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;">ΚΑΘΟΔΟΣ</span><br /></div>Κατάδυση στον υπόγειο κόσμο της Αθήνας σημαίνει κατάδυση στη σκοτεινή της πλευρά, στο υποσυνείδητό της. Σημαίνει κατάδυση στους φόβους, στις ανασφάλειες και τις αμφιβολίες της, στην άβυσσο των δοξασιών, των θρύλων και των δεισιδαιμονιών, στην άβυσσο του αρχέγονου τρόμου, ενός τρόμου που καλύφθηκε στο πέρασμα του χρόνου με τόνους μπετόν, πέτρας και χώματος, λωρίδες ασφάλτου και θόρυβο.<br />Η νεομυθολογία της υπόγειας Αθήνας. Μάλλον δεν χρειάζεται να είναι κανείς «ειδικός» στα θέματα του μυστηρίου για να την γνωρίζει. Ο καθένας πλέον το έχει ακούσει. Άλλωστε είναι ένα ζήτημα που κατάφερε να γίνει πρωτοσέλιδο ακόμη και στην εφημερίδα Espresso (12 & 13/12/2000). Το υπέδαφος της πρωτεύουσας είναι γεμάτο από υπόγειες στοές. Αυτές συνδέονται μεταξύ τους και συνδέουν τις πιο απομακρυσμένες περιοχές της πόλης, ενώ ποιος ξέρει και τι μπορεί να συμβαίνει τα βράδια σε ορισμένες από αυτές. Η ιστορία έχει ως εξής. Ξεκινάς το ταξίδι σου από κάποια από τις «γνωστές εισόδους» του κέντρου της πόλης. Από τα υπόγεια της Βουλής στο Σύνταγμα, την εκκλησία της Αγίας Δυνάμεως δίπλα στο Υπουργείο Παιδείας στην οδό Μητροπόλεως, την Ρώσικη Εκκλησία στην οδό Φιλελλήνων ή το κτίριο της οδού Ακαδημίας 58a με τον θρυλικό και απομακρυσμένο πλέον υπέρθυρο δράκο. Από εκεί συνεχίζεις το δρόμο και ανάλογα με την πορεία που θα ακολουθήσεις μπορείς να βγεις στους Αγίους Ισιδώρους στον λόφο του Λυκαβηττού, ή στις υπόγειες στοές κάτω από την Ακρόπολη όπου υπάρχει άλλωστε και ο «πραγματικός» μυστικός Παρθενώνας. Αν προχωρήσεις για ώρα μέσα στις σκοτεινές στοές μπορείς να φτάσεις ως το μοναστήρι της Καισαριανής στον Υμηττό, ή φυσικά στην σπηλιά «του Νταβέλη» στην Πεντέλη περνώντας και κάτω από το σπίτι της Δουκίσσης της Πλακεντίας.<br />Σύμφωνοι λοιπόν, όλοι φαίνεται πως έχουν ακούσει τις σχετικές ιστορίες, ή έστω τις πιο γνωστές απ’ αυτές, όμως πόσοι στ’ αλήθεια έχουν πράγματι προσπαθήσει έστω, να εισέλθουν σε κάποια από τις στοές για να εξετάσουν το θέμα; Πόσοι απ’ αυτούς έχουν στη συνέχεια ακολουθήσει τις περίφημες αυτές διαδρομές και έχουν διαπιστώσει με τα μάτια τους την αλήθεια;<br />Δυστυχώς οι απαντήσεις, για όσους αγαπούν τα μυστήρια, είναι μάλλον απογοητευτικές. Ελάχιστοι έχουν επιχειρήσει να μπουν σε κάποια από τις εισόδους των στοών, ξεπερνώντας το φόβο τους για το σκοτάδι και το άγνωστο που αυτές συμβολίζουν, καθώς κανείς δεν γνωρίζει τι είναι πιθανόν να συναντήσει στον υπόγειο αυτό κόσμο. Αλλά και για αυτούς τους λίγους, τους περισσότερο παράτολμους, που κάποτε μπορεί να το επιχείρησαν, το τέλος δεν ήταν αυτό που είχαν ονειρευτεί. Το υπόγειο ταξίδι συνήθως δεν προχωρά περισσότερο από μερικά μέτρα και οι στοές φαίνεται να μην οδηγούν πουθενά αλλού. Όταν, λοιπόν, οι περισσότερες είσοδοι της Υπόγειας Αθήνας έχουν ερμητικά σφραγιστεί και κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να ανοίξει δύο - τρεις καινούργιες, αρκούμαστε στη Φαντασία μας για να εξερευνήσουμε στοές και λαγούμια. Κυρίες, κύριοι, καλωσήρθατε στην «Κλειδωμένη Υπόγεια Αθήνα».<br />Ωραία ως εδώ. Οι σκεπτικιστές μπορούν να χαμογελάσουν και τρίβοντας τα χέρια από ικανοποίηση να πουν: «Αν δεν υπάρχουν χειροπιαστές αποδείξεις, τότε δεν υπάρχει κανένα ζήτημα. Φαίνεται πως πρόκειται απλά για ένα θέμα που ξεκίνησε από φήμες και συνεχίστηκε παίρνοντας διαστάσεις νεομυθολογίας». Μια στιγμή όμως, είπαμε πως: «Μια αληθινή κατάσταση μπορεί να λάβει διαστάσεις νεομυθολογίας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι αληθινή η κατάσταση». Ακόμη κι αν δεν υπάρχουν (ή τουλάχιστον δεν τις γνωρίζουμε) ατράνταχτες αποδείξεις για την ύπαρξη στοών από ανθρώπους που έχουν περπατήσει σε αυτές ή από υπόγειους χάρτες που περιγράφουν με ακρίβεια τις διαδρομές, υπάρχουν, ωστόσο, στοιχεία που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε.<br />Για τον ερασιτέχνη κυνηγό μυστηρίων, κάθε συλλογισμός μπορεί να πυροδοτήσει διαδοχικές διανοητικές εκρήξεις. Μία ερώτηση, ένας συνειρμός μπορούν να αποτελέσουν το κλειδί. Όταν τα κλειδιά για την Υπόγεια Αθήνα έχουν χαθεί ή σαπίζουν σε σφηνωμένα συρτάρια, μόνο μέσο εξερεύνησης είναι οι υπάρχουσες πληροφορίες, η Φαντασία και διάθεση συλλογιστική. Μπορεί κάτι να μας ξέφυγε…<br />Ανοίγουμε τον χάρτη της Αθήνας και προσπαθούμε να παρατηρήσουμε. Γραμμές, σχέδια, τετραγωνάκια, χρώματα, γράμματα. Αγγίζουμε τον χάρτη, μα το μόνο που νιώθουμε είναι το χαρτί, μία επιφάνεια τίποτα περισσότερο. Κάτω από το χαρτί με τα σχεδιάκια δεν υπάρχει τίποτα, κανένα βάθος. Κάτι ξένο απλώνεται κάτω και πέρα από το χάρτη. Ο Χάρτης δεν είναι η Αθήνα. Το μάτι μας πέφτει στην Ακρόπολη και το αφήνουμε να περιπλανηθεί στους δρόμους γύρω της, όπως το μάτι του δορυφόρου. Εστιάζουμε όπου μας κάνει εντύπωση, ψάχνουμε για άγνωστα μέρη, τοποθεσίες πάνω στον χάρτη που δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ, παράξενα ονόματα, η φαντασία μας οργιάζει. Και τα ερωτήματά μας παραμένουν αναπάντητα. Αχαρτογράφητα. Ο χάρτης είναι ελλιπής. Απουσιάζουν τα υπόγειά του, θριαμβεύουν οι ταράτσες του. Ο δορυφόρος ερωτοτροπεί με την επιφάνεια, με το πρόσωπο, δεν ενδιαφέρεται για τα μύχια. Το μόνο που μπορούμε, είναι λάθρα να υποθέτουμε και λάθρα να φανταζόμαστε. Η Υπόγεια Αθήνα κρύβει τα Μυστικά της. Χρειαζόμαστε άλλη όραση για να τα εξερευνήσουμε.<br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;">Ο ΝΤΑΒΕΛΗΣ, Ο ΤΡΕΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ</span><br /></div>Το νερό της βροχής αλλά και ανθρώπινα χέρια κατέσκαψαν τα βουνά γύρω από την Αθήνα. Λατομεία, ορυχεία, λατρευτικές σπηλιές χρωστούν στον άνθρωπο τη διαμόρφωσή τους. Ληστές, επαναστάτες, μοναχοί, βοσκοί, στρατός έχουν χρησιμοποιήσει κατά καιρούς τους πέτρινους όγκους που περικυκλώνουν την Αθήνα. Το πιο φημισμένο βουνό της Αθήνας στο πεδίο των παράξενων μελετών είναι η πολυσυζητημένη Πεντέλη. Στην αρχαιότητα τροφοδοτούσε τους Αθηναίους με το περίφημο πεντελικό μάρμαρο από το οποίο είναι κατασκευασμένος και ο Παρθενώνας. Αιώνες μετά η σπηλιά των Αμώμων που βρίσκεται στο βουνό και κάποτε αποτελούσε λατρευτικό και ασκητικό χώρο, όπως μαρτυρούν και τα μικρά εκκλησάκια που στέκουν στην είσοδό της, συνδέεται με καθοριστικό τρόπο με τον φοβερό λήσταρχο Νταβέλη και έκτοτε γίνεται γνωστή με το όνομα «Σπηλιά του Νταβέλη». Η λαϊκή φαντασία ήθελε τον Νταβέλη να μπαινοβγαίνει απαρατήρητος στην πόλη των Αθηνών χρησιμοποιώντας ένα εκτεταμένο δίκτυο στοών που με κομβικό σημείο την Πεντέλη οδηγούσε σε διάφορες περιοχές της Αθήνας, ενώ επέτρεπε και την διαφυγή σε μακρινά σημεία εκτός της πόλης. Μία από αυτές τις στοές μάλιστα υποτίθεται πως οδηγούσε στα υπόγεια της θερινής έπαυλης της Δούκισσας της Πλακεντίας στην Πεντέλη. Η αλληλεπίδραση φαντασίας και πραγματικότητας στο τρίπτυχο Πεντέλη- Νταβέλης- Δούκισσα της Πλακεντίας, με εξαιρετικά γόνιμο τρόπο μας έδωσε τον πιο συναρπαστικό σύγχρονο θρύλο των Αθηνών.<br />Το ενδιαφέρον για τα μυστήρια της Πεντέλης αναζωπυρώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και τις αρχές του ’80, όταν ξεκίνησαν τα θρυλικά στρατιωτικά έργα που έλαβαν χώρα στην περιοχή της σπηλιάς με άκρα τότε μυστικότητα. Οι θεωρίες συνωμοσίας της εποχής μιλούσαν για δημιουργία υπογείων αποθηκών πυρηνικών και για επαφές με εξωγήινους. Μια άλλη θεωρία ήθελε μεγάλες ποσότητες λατύπης από το βουνό να ταξιδεύει για ύποπτους λόγους στην Αμερική. Τα μυστηριώδη μέχρι και σήμερα έργα σταμάτησαν στις αρχές περίπου της δεκαετίας του ’90, όταν η περιοχή εγκαταλείφθηκε μ’ έναν μάλλον βιαστικό και ακατανόητο τρόπο. Τα ίχνη που άφησαν αυτά τα έργα στο χώρο είναι κάτι παραπάνω από εμφανή. Αινιγματικές και σχεδόν κωμικές δυο στοές στέκουν εκατέρωθεν της σπηλιάς των Αμώμων. Μοιάζουν σαν ο στρατός να προσπαθούσε να προσεγγίσει την σπηλιά από …τα πλάγια. Πολλές θεωρίες έχουν αναφερθεί για τη χρησιμότητα αλλά και την παραδοξότητα των ημιτελών, όπως φαίνεται, αυτών έργων. Το σίγουρο είναι ότι κάποτε υπήρξε ενδιαφέρον, ο στρατός προσπάθησε να ανοίξει σήραγγες. Να υποθέσουμε ότι το μετάνιωσε στην πορεία ή ότι ευοδώθηκαν άλλα έργα που εξυπηρετούσαν καλύτερα τα όποια συμφέροντα; Αχ, Πεντέλη! Με τόσο κόσμο μαζεμένο εκεί πάνω τα ραντάρ έπιαναν παράσιτα.<br />Η μόνη είσοδος στοάς που υπάρχει ανοικτή σήμερα εντός της σπηλιάς, δεν οδηγεί παρά μερικά μέτρα πιο βαθιά σε μια υπόγεια μικρή λίμνη. Μόνο υποθέσεις μπορούμε πλέον να κάνουμε για την πιθανή ύπαρξη και άλλων στοών πριν την έναρξη των έργων. Από το βουνό βέβαια δεν εξαλείφθηκαν τα παράξενα φαινόμενα, με υπόκωφους μηχανικούς θορύβους, θεάσεις αγνώστων όντων και παρεμβολές σε μηχανήματα να συνεχίζονται μέχρι και σήμερα. Φαντάζει πάντως παράλογο ο ελληνικός στρατός ή όποιες δυνάμεις εκμεταλλεύονταν με κάποιο τρόπο το πεντελικό όρος να έπαψαν ξαφνικά να ενδιαφέρονται για αυτό. Η Αθήνα χρειάζεται αεράμυνα, χρειάζεται καταφύγια και χρειάζεται υπόγειες βάσεις. Στοιχειώδης στρατηγική προετοιμασίας πολέμου. «Αν θέλεις ειρήνη, προετοίμαζε τα βουνά σου…» Η κοινή λογική προστάζει ότι αν οι ιθύνοντες, έπαψαν να ασχολούνται με την Πεντέλη, δεν είναι γιατί έχασαν το ενδιαφέρον τους, αλλά γιατί έστρεψαν την προσοχή τους αλλού. Κάπου εδώ, ξεκίνησαν να ακούγονται ιστορίες για τον Υμηττό. Ο Υμηττός ή αλλιώς Τρελός (!) βρίθει από τρύπες και ανοίγματα με μαρτυρίες για ανθρώπους που χάθηκαν για πάντα στα βάθη του. Φημολογείται ότι οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις δεν είχαν παρά να εκμεταλλευτούν τις ήδη υπάρχουσες διόδους. Άλλες μαρτυρίες μιλούν για θεάσεις UFO, παράξενων φώτων ή ακόμη και πλασμάτων. Είναι γεγονός πάντως ότι απαγορεύεται η παραμονή στον Υμηττό μετά τη δύση του ηλίου.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgujqAkU5ctFceKOH7x8KIwfq7wrWUadoG3-6hPYcycw25rPZ85dyHB3nIk2U2O7muk6dqPGl054pKfONCRiz3St5kRlEe9N-UhrWpFqUf_e8opYiMdr-smoBi6-V34vblwVFjDGhIpMpk/s1600-h/3.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgujqAkU5ctFceKOH7x8KIwfq7wrWUadoG3-6hPYcycw25rPZ85dyHB3nIk2U2O7muk6dqPGl054pKfONCRiz3St5kRlEe9N-UhrWpFqUf_e8opYiMdr-smoBi6-V34vblwVFjDGhIpMpk/s400/3.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295328273797782082" border="0" /></a><br /><br />Ο Υμηττός θεωρείται θετικός πόλος σε ένα παράξενο κύκλωμα που περιζώνει την Αθήνα. Αντίθετα, αρνητικός πόλος θεωρείται η Πεντέλη και εξισορροπιστής ο χαρακτηριστικότερος λόφος των Αθηνών: Ο Λυκαβηττός. Στο κέντρο της Αθήνας, στέκει πράσινος ακόμα και φυλάει τα μυστικά του. Κλειδαμπαρωμένες είσοδοι προς το εσωτερικό του, εκκλησάκια κτισμένα πάνω στον βράχο και πάνω από στοές, ημιτελή έργα και άφαντες στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Το 1885 ο ρομαντικός κλασικιστής αρχιτέκτονας Ερνέστος Τσίλερ ατενίζει τον Λυκαβηττό, επιθυμεί να τον ονομάσει «Αερικόν Θεραπευτήριον» και ονειρεύεται κήπους ένυδρους, καταρράχτες και κιονοστοιχίες με θέα την Ακρόπολη. Φαίνεται, γνωρίζει ότι ο Λυκαβηττός κρύβει υπόγεια ποτάμια, τα σχέδιά του όμως μένουν στα συρτάρια. Από το Λυκαβηττό βλέπεις τον λόφο του Στρέφη, θυμάσαι κάποιον που σου είπε ότι μεταξύ Λυκαβηττού και Στρέφη κάποτε ήταν δάσος με νεράιδες (στο παρελθόν δεν χτίζονταν σπίτια εκεί, αλλά όταν οι παραδόσεις ξεχάστηκαν και άρχισε να οικοδομείται, δημιουργήθηκε μια «νέα πόλη»,η σημερινή περιοχή Νεάπολη) και χαμογελώντας αποστρέφεις το βλέμμα σου. Εξάλλου πάντα ο λόφος σε αποπροσανατόλιζε, ακριβώς όπως και οι αλλοπρόσαλλες κατασκευές στα πλευρά του, λες και ο χώρος ήταν κομβικό σημείο, σταυροδρόμι.<br />Από τα υπόγεια μυστήρια της Αττικής δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα ορυχεία και τα μεταλλεία της. Στο Λαύριο, όπου οι Αθηναίοι διατηρούσαν στην αρχαιότητα μεταλλεία αργύρου, υπάρχουν ακόμα και σήμερα άνθρωποι που αναφέρουν παράξενες όσο και εξωφρενικές ιστορίες για τις στοές των ορυχείων. Ορυχεία και νταμάρια αποτέλεσαν για μεγάλο ή μικρό χρονικό διάστημα πολλοί από τους λόφους και τα βουνά της Αθήνας. Η φύση των εργασιών προϋπέθετε διάνοιξη εισόδων και εξόδων στους ορεινούς όγκους. Πολλές φορές, ωστόσο, οι εργασίες διακόπτονταν απότομα και δίχως εμφανή δικαιολογία. Οι χάρτες των στοών των ορυχείων αποτελούν συλλεκτικά αντικείμενα μεταξύ των ερευνητών των υπόγειων στοών αλλά και των επίδοξων κυνηγών θησαυρών. Πολύτιμοι οδηγοί είναι και οι γνώστες των στοών που κάποτε δούλευαν εκεί. Οι ιστορίες που διηγούνται αφορούν δαιδαλώδη δίκτυα, άγνωστα ακόμα και στους πιο έμπειρους, μυστηριώδη φώτα και φωνές, χαμένους συντρόφους, ξεχασμένα κοιτάσματα, συναισθήματα τρόμου και αποπροσανατολισμού. Οι άνθρωποι αυτοί κυριολεκτικά μετοίκησαν στην Υπόγεια Αθήνα και έζησαν εκεί ένα μεγάλο μέρος της ζωής τους. Στις διηγήσεις τους πάντα αναφέρουν τον φρικτό φόβο τους να αποκλειστούν στα έγκατα της Γης, όσο και την λυτρωτική ανακούφισή τους όταν αντίκριζαν τον Ήλιο μετά από ώρες σκοταδιού.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE1CR61tPb68pk1mCUIq2CYELTiMGeDluv5BlenqmICN9QnIcnzrstIbbSJgy_jFTn_Txj0hwL6fo0sHLFTJrdGJBX9uWo_0hqWGmdY6n2YXF6iI2N055xKLwzxlYoubSfRmg7WLa1JOI/s1600-h/_2AA6E~1.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE1CR61tPb68pk1mCUIq2CYELTiMGeDluv5BlenqmICN9QnIcnzrstIbbSJgy_jFTn_Txj0hwL6fo0sHLFTJrdGJBX9uWo_0hqWGmdY6n2YXF6iI2N055xKLwzxlYoubSfRmg7WLa1JOI/s400/_2AA6E~1.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295328590164269138" border="0" /></a><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;">ΥΔΑΤΙΝΟΙ ΘΕΟΙ ΣΤΑ ΕΓΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ</span><br /></div>Ένα άλλο άγνωστο κεφάλαιο της Υπόγειας Αθήνας είναι οι διάφοροι ποταμοί που την διέσχιζαν και πλέον ρέουν υπογείως. Πολλές φορές κατά τη διάρκεια ανασκαφών, ανεγέρσεων οικοδομών και των εργασιών του Μετρό οι εργάτες συνάντησαν κομμάτια των ποταμών αυτών που παλαιοί περιηγητές αλλά και κάτοικοι θυμούνται. Η Αθήνα είχε ανέκαθεν πολλούς ποταμούς-χειμάρρους και ήταν πλούσια σε νερά, με το 80% των νερών να απορροφούνται από το έδαφος. Μελέτες (Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 29/12/2002) έχουν αποδείξει ότι κάτω από την Αθήνα, σχεδόν σε κάθε δρόμο της, κρύβεται ένα μπαζωμένο ρέμα ή ένα υπόγειο ποτάμι που συνεχίζει να κυλά. Μόνο στο Λεκανοπέδιο της Αττικής έχουν μπαζωθεί και τσιμεντοποιηθεί περίπου 550 χιλιόμετρα ρέματα και χείμαρροι. Τα ποτάμια μπαζώθηκαν προκειμένου να πραγματοποιηθούν τα οικιστικά όνειρα των κατοίκων της ΑΘήνας αλλά σε πολλά σημεία τους συνεχίζουν να κατεβάζουν νερό και να αποτελούν απειλή όταν φουσκώνουν από τις νεροποντές.<br />Ο Ιλισός, το μεγαλύτερο ποτάμι που διέσχιζε την Αθήνα, ξεκινούσε από τον Υμηττό και σήμερα κυλάει εξ ολοκλήρου υπογείως. Συνεχίζει κάτω από τη Μιχαλακοπούλου, περνάει από την Βασ. Σοφίας μπροστά από το Παναθηναϊκό Στάδιο, συνεχίζει στην Καλλιρρόης, για να καταλήξει μετά την Καλλιθέα στη θάλασσα. Οι Αθηναίοι θεωρούσαν τον Ιλισό ιερό και στις όχθες του διατηρούσαν βωμούς πολλών θεών. Η σπουδαιότητά του, ωστόσο διαφαίνεται περισσότερο από το γεγονός ότι εκεί τελούνταν τα Μικρά Μυστήρια τα οποία σχετίζονταν τόσο με τα Ελευσίνια Μυστήρια, όσο και με Διονυσιακές τελετουργίες. Από το ιερό ποτάμι το μόνο που απομένει τώρα εμφανές είναι η στεγνή και χορταριασμένη κοίτη του δίπλα στην οποία είναι χτισμένη η Αγία Φωτεινή του Ιλισού. Στον Ιλισό χυνόταν ο Ηριδανός που ξεκινούσε από τον Λυκαβηττό και κατέβαινε από το Κολωνάκι. Κατά τη διάρκεια των εργασιών του Μετρό στην πλατεία Συντάγματος, ανακαλύφθηκε η αρχαία κοίτη του. Ο ποταμός συνεχίζει στις οδούς Μητροπόλεως και Ερμού, στην Αρχαία Αγορά και καταλήγει στον Κεραμεικό. Την κοίτη του Ηριδανού συνάντησε το Μετρό και στο Μοναστηράκι, γεγονός που ανησύχησε ιδιαίτερα τους υπεύθυνους, καθώς το ποτάμι φούσκωσε κάποιες φορές επικίνδυνα κατά τη διάρκεια των εργασιών. Ακόμα και σήμερα, ο υπόγειος ποταμός κατεβάζει 20-30 κυβικά νερού την ώρα, ενώ τις βροχερές μέρες το νερό υπερδιπλασιάζεται και από τα νερά του πλημμυρίζει η Ποικίλη Στοά και η Αρχαία Αγορά.<br />Από το Λυκαβηττό ξεκινούσε και ο Βοϊδοπνίχτης που χωριζόταν, με ένα μέρος του να περνάει από την οδό Δημοκρίτου και στην οδό Ακαδημίας προς το Αρσάκειο. Από τα Τουρκοβούνια ξεκινούσε ο Κυκλόβορος, ένας από τους μεγαλύτερους χειμάρρους της Αθήνας, έφθανε στο Πεδίον του Άρεως και διαμέσου της οδού Μάρνη κατέληγε στην πλατεία Βάθης. Το Παγκράτι και τον Βύρωνα διέσχιζαν ο Αλασσώνας και το ρέμα «Πήδημα της Γριάς» αντίστοιχα. Στο Φάληρο χύνονταν ο Βουρλοπόταμος (ή Ξηροτάγαρος) και το ρέμα της Πικροδάφνης. Το ρέμα του Ποδονίφτη κυλάει κάθετα τους δήμους Χαλανδρίου, Ψυχικού, Φιλοθέης και Ν. Ιωνίας, διασχίζει υπόγεια τη Λεωφόρο Κηφισίας καταλήγοντας στον Κηφισό. Οι σχετικές πανεπιστημιακές μελέτες συγκρίνουν την σημερινή τσιμεντούπολη με τις παλαιότερες διαμορφώσεις της όπου γεωργικές εκτάσεις, χωράφια και ποτάμια διέσχιζαν τη γη. Η εικόνα των πανάρχαιων ποταμών που πότιζαν την Αθήνα και απορροφούσαν τα νερά της βροχής έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Λόγω των επιχωματώσεων και των αλλοπρόσαλλων οικιστικών σχεδίων τα υπόγεια ποτάμια φουσκώνουν και πλημμυρίζουν κάθε φορά που βρέχει λίγο παραπάνω, υπενθυμίζοντάς μας την μακραίωνη ύπαρξή τους που χλευάζει τις όποιες προσπάθειες εξαφάνισής τους. Στις υπόγειες πια διαδρομές τους τα ποτάμια συνεχίζουν τις πορείες τους μουρμουρίζοντας φευγαλέα μυστικά μηνύματα κάτω από τα πόδια μας...<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhq62x4duc4tLyQ_2ySdj5xzf3N-Xxq9JlV1F3xKfeMF_Iao6PXUkuE3EuEsLv65c6laEiHQ67bt8oQCW2ulSh5vtPGATOQV1S5bsNsCf6HlrQteSUfjVv-novZHxkDyo7b9loVtVwcirs/s1600-h/4.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhq62x4duc4tLyQ_2ySdj5xzf3N-Xxq9JlV1F3xKfeMF_Iao6PXUkuE3EuEsLv65c6laEiHQ67bt8oQCW2ulSh5vtPGATOQV1S5bsNsCf6HlrQteSUfjVv-novZHxkDyo7b9loVtVwcirs/s400/4.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295329439202198658" border="0" /></a><br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;">«ΤΟ ΜΕΓΑ ΘΗΡΙΟ»</span><br /></div>Ο Μητροπολιτικός Σιδηρόδρομος, το «Μέγα Θηρίο», μεταφέρει σήμερα τους δικούς του μυημένους στην Υπόγεια Αθήνα. Κατά τη διάρκεια των εργασιών που επίσημα ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 1992 αποκαλύφθηκε ένας άγνωστος κόσμος κάτω από την επιφάνεια. Πριν ξεκινήσουν οι εργασίες η εταιρία κατασκευής του Μετρό, χρηματοδότησε και υποστήριξε τεχνικά ανασκαφές έκτασης 69.000 τετραγωνικών μέτρων, τις εκτενέστερες που έγιναν ποτέ στην Αθήνα. Το Υπουργείο Πολιτισμού σχεδίασε και επέβλεπε τις αρχαιολογικές έρευνες που ομολογουμένως ολοκληρώθηκαν σε αρκετά σύντομο χρονικό διάστημα. Ο Κεραμεικός, το Ολυμπιείο, το Σύνταγμα, η Ακαδημία και το Μοναστηράκι χαρακτηρίστηκαν Περιοχές Υψηλού Αρχαιολογικού Κινδύνου, ενώ σε κάθε σταθμό, οι ανασκαφές αλλά και αργότερα τα μηχανήματα εκσκαφής, αποκάλυπταν πληθώρα αναπάντεχων ευρημάτων από τη νεολιθική έως και τη σύγχρονη εποχή. Εκτεταμένα αποχετευτικά δίκτυα, υδραγωγεία, δημόσια λουτρά, νεκροταφεία, εργαστήρια, δρόμοι, τείχη και μία μυστηριώδης αίθουσα γεμάτη με λυχνίες ελαίου διακοσμημένες με ερωτικές σκηνές, περιλαμβάνονταν μεταξύ των πολύ σημαντικών ευρημάτων. Μόνο στον Κεραμεικό, το σημαντικότερο αρχαίο νεκροταφείο της Αθήνας, βρέθηκαν περίπου 1200 τάφοι. Φρέατα αποκαλύφθηκαν στο Ζάππειο, στον Εθνικό Κήπο, στο Σύνταγμα, στην Οδό Αμερικής και σε άλλες τοποθεσίες που θα περνούσε το Μετρό. Στην οδό Σανταρόζα υπόγειες σήραγγες συνέδεαν φρέατα και δεξαμενές που αποτελούσαν τμήματα υδραυλικών συστημάτων (www.apodimos. gr). Αποχετευτικά συστήματα, Ρωμαϊκοί αγωγοί ομβρίων υδάτων και δίκτυα φρεάτων ήταν συνήθη ευρήματα σε μέρη όπως ο Σταθμός Λαρίσης, ο Ευαγγελισμός και η σήραγγα Παλαιολόγου.<br />Πολλά από τα εν λόγω υδρευτικά και αποχετευτικά δίκτυα χαρακτηρίζονται ως πυκνότατα και πολύπλοκα και οι ίδιες οι επίσημες πινακίδες που έχουν αναρτηθεί στους σταθμούς του Μετρό αποδεικνύουν την ύπαρξη πυκνών υπόγειων στοών, πηγαδιών και φρεάτων κατά την διάρκεια των εργασιών. Σύμφωνα με την επίσημη πινακίδα που έχει αναρτηθεί δίπλα από την γιγαντοαφίσα στον σταθμό του Μετρό στην Ακρόπολη σχετικά με το φρέαρ νο. 68, «τα συμβατικά μηχανήματα εκσκαφής συναντούσαν στην πορεία τους αρχαία ορύγματα-πηγάδια και δεξαμενές- το υλικό πλήρωσης των οποίων με τα πρώτα χτυπήματα εκχυνόταν στο δάπεδο της σήραγγας» (φωτογραφία από τα αρχεία της Α’ ΕΠΚΑ). Η γιγαντοαφίσα δεν δημιουργεί και τις καλύτερες σκέψεις για το τι απέγιναν τα χιλιάδες ευρήματα. Στις πινακίδες τονίζεται ιδιαίτερα έως ύποπτα η μικρή σημασία που είχαν τα περισσότερα ευρήματα, η χρήση των πηγαδιών και των φρεάτων αποκλειστικά σαν αποχετευτικών δικτύων και η διάσωση των περισσότερων αρχαιοτήτων σε αποθήκες. Ελάχιστο μέρος των ευρημάτων παρουσιάζεται στους σταθμούς και αφού δεν γνωρίζουμε που βρίσκονται τα ευρήματα, πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τους υπόγειους χώρους, τα νεκροταφεία και τις υπόγειες στοές που συνάντησαν τα μηχανήματα του Μετρό;<br />Για να αποφευχθούν τέτοιες συναντήσεις, οι σήραγγες διανοίχθησαν σε βάθος 20 μέτρων «πολύ χαμηλότερο από αυτό στο οποίο βρίσκονταν οι αρχαιότητες». Όπως αποδεικνύει η ζημιογόνα συνάντηση του Μετρό με το Αδριάνειο Υδραγωγείο σε βάθος 27 μέτρων στο σταθμό της Πανόρμου (Ελευθεροτυπία 12/07/2002) οι αρχαιότητες δεν περιορίζονταν στα είκοσι μέτρα κάτω από την επιφάνεια, αλλά εκτείνονταν πολύ βαθύτερα.Γιατί έχει αποκλειστεί η ύπαρξη αρχαιοτήτων σε μεγαλύτερα βάθη; Αν οι υπεύθυνοι δεν γνώριζαν τις ακριβείς τοποθεσίες αρχαιολογικών ευρημάτων λίγα μέτρα κάτω από την επιφάνεια, πώς θα μπορούσαν να γνωρίζουν για πολύ πιο βαθιά; Ό,τι υπάρχει από εκεί και κάτω πέρασε στην ανυπαρξία από τη στιγμή που το πρώτο βαγόνι μπήκε σε λειτουργία. Προφανώς δεν θα επιτραπεί σε κανέναν αρχαιολόγο να αναζητήσει θησαυρούς κάτω από τις σήραγγες του Μετρό, αν θίγονται ιδιωτικά συμφέροντα.<br />Εκτός από το αρχαιολογικό ενδιαφέρον, τα αποχετευτικά δίκτυα και τις υπόγειες σήραγγες (γνωστές και άγνωστες), τα μηχανήματα του Μετρό συνάντησαν ένα έδαφος που δυσκόλευε αφάνταστα το έργο τους. Οι γεωλογικοί σχηματισμοί που αποτελούν το υπέδαφος της Αθήνας ονομάζονται «Αθηναϊκός Σχιστόλιθος», με τις δυνάμεις της φύσης να έχουν δημιουργήσει ένα πολυσύνθετο υπόβαθρο με κερματισμένα, πτυχωμένα και παραμορφωμένα στρώματα. Η δε βραχoμάζα χαρακτηρίζεται αvoμoιoγεvής, αvισότρoπη και αποσαθρωμένη. «Ανοιχτές ασυνέχειες, καρστικά έγκοιλα σε ασβεστολιθικά πετρώματα και κατακερματισμένο υλικό σε συμπαγή πετρώματα» τονίζουν την ιδιαιτερότητα του «Αθηναϊκού Σχιστόλιθου» (www.ametro.gr) : Η Υπόγεια Αθήνα δείχνει να είναι σαθρή και διάτρητη. Μάλιστα, οι διαφοροποιήσεις αυτές, από τους πιο σκληρούς ως τους πιο χαλαρούς γεωλογικούς σχηματισμούς, δεν συναντούνται σε άλλες πόλεις με Μετρό, όπως το Παρίσι, η Μαδρίτη και το Βερολίνο! Σαν αποτέλεσμα, οι γεωτρήσεις που έγιναν δεν ήταν καθόλου αξιόπιστες, αφού κάθε λίγα μέτρα η μορφολογία του εδάφους άλλαζε. Τα υπερσύγχρονα μηχανήματα ΤΒΜ (Μετροπόντικες) αναγκάζονταν να αδρανοποιούνται για μεγάλα χρονικά διαστήματα και τη θέση τους έπαιρναν συμβατικές μέθοδοι προκειμένου να ολοκληρωθούν τα έργα. Ο ένας Μετροπόντικας ήταν καθηλωμένος για περίπου δύο χρόνια στην περιοχή της οδού Αγ. Κωνσταντίνου, ενώ ο άλλος έβρισκε ανυπέρβλητες δυσκολίες στις περιοχές της Ερμού και του Κεραμεικού και κάτω από τη Συγγρού συνάντησε ασταθή εδάφη, υπόγειες λίμνες και στοές.<br />Εξαιτίας του εδάφους αλλά και πιθανών λανθασμένων υπολογισμών σημειώθηκαν καθιζήσεις στην πλατεία Καραϊσκάκη, στην Αγίου Κωνσταντίνου, στην Ομόνοια, στην οδό Νίκης στο Σύνταγμα, στη λεωφόρο Βουλιαγμένης και στη Δουκίσσης Πλακεντίας. Θυμηθείτε το διάσημο πλέον περίπτερο στην Πανεπιστημίου 44, που η γη άνοιξε και το κατάπιε. Μόνο κάτω από το σημείο εκείνο βρέθηκαν δύο πηγάδια, μία υπόγεια στοά και ένας υπόγειος ποταμός!(Το Βήμα, 28/03/1999) Τσιμέντο ταχείας πήξεως κάλυψε το ανεπιθύμητο άνοιγμα, ενώ συνολικά 600.000 κ.μ. τσιμέντου χρησιμοποιήθηκαν για να γεμίσουν τις τρύπες που άφηναν πίσω τους οι Μετροπόντικες. Μία και μόνο εικόνα, του περιπτέρου που σε ζωντανή σύνδεση κατέρρεε, ήταν αρκετή για να τρομάξει τους υπεργήινους και να προβληματίσει τους υπεύθυνους. Σοβαρά ερωτηματικά τέθηκαν την περίοδο εκείνη ακόμα και για τη συνέχεια των έργων του Μετρό αφού η μία δυσκολία διαδεχόταν την άλλη. Εκτός από το σαθρό έδαφος και τις αρχαιότητες, τα μηχανήματα δεν μπορούσαν να προχωρήσουν τις ήδη καθυστερημένες εργασίες επειδή έπεφταν πάνω σε δίκτυα κοινωφελών οργανισμών, παράνομους και επομένως άγνωστους αγωγούς, μπαζωμένα ρέματα και ποτάμια, παλιές γαλαρίες και υπόγειες στοές τις οποίες οι γεωλόγοι δεν γνώριζαν που ακριβώς βρίσκονται.<br />Τα έργα, ωστόσο, ολοκληρώθηκαν και εδώ και έξι περίπου χρόνια ο Μητροπολιτικός Σιδηρόδρομος των Αθηνών εξυπηρετεί εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες προσφέροντας τις πολύτιμες υπηρεσίες του. Ανησυχίες όμως εκφράζονται για την αντοχή του ήδη επιβαρημένου και αποδεδειγμένα πλέον κούφιου υπεδάφους. Παρόμοιοι προβληματισμοί αφορούν και τις μελλοντικές επεκτάσεις του Μετρό ιδίως προς περιοχές όπως το Περιστέρι που παλιότερα λειτουργούσαν λιγνιτωρυχεία. Όσον αφορά τις μελλοντικές νέες γραμμές, στην «Κίτρινη», θα συνδέονται Μαρούσι, Άνω Λιόσια, Παγκράτι/ Καισαριανή, Κολωνάκι, Πανεπιστήμιο, Εξάρχεια, Δικαστήρια, Γαλάτσι, Άλσος Βεΐκου. Δεν έχουν ακουστεί λίγα για υπόγειες διαδρομές που περνούν κάτω από ορισμένα από τα παραπάνω μέρη. Γιατί δεν ξεκλειδώνονται άραγε οι ήδη υπάρχουσες υπόγειες στοές να εξυπηρετηθεί ο κόσμος;<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjSnJm4z9mmCLWVXG3eKJIK4adlMHZnjIpcFeRxOJat61nRmmA0RjzTcMmDg6yRyldpNvyiMHn35j84Ttd_QEH-ab5ufLCxJWGqTZhGWJbPd3GmFRxUE1sgx1QyMYZvapVjGnNsx5Rj-c/s1600-h/%CE%97+%CE%B5%CE%AF%CF%83%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%82+%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82+%CF%84%CE%B1+%CF%85%CF%80%CF%8C%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%B1+%CF%84%CE%B7%CF%82+%CE%A1%CF%8E%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%82+%CE%95%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82+%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD+%CE%BF%CE%B4%CF%8C+%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjSnJm4z9mmCLWVXG3eKJIK4adlMHZnjIpcFeRxOJat61nRmmA0RjzTcMmDg6yRyldpNvyiMHn35j84Ttd_QEH-ab5ufLCxJWGqTZhGWJbPd3GmFRxUE1sgx1QyMYZvapVjGnNsx5Rj-c/s400/%CE%97+%CE%B5%CE%AF%CF%83%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%82+%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82+%CF%84%CE%B1+%CF%85%CF%80%CF%8C%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%B1+%CF%84%CE%B7%CF%82+%CE%A1%CF%8E%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%82+%CE%95%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82+%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD+%CE%BF%CE%B4%CF%8C+%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295329717289844658" border="0" /></a><br /><br /><br /><div style="text-align: center;">ΥΠΟΧΘΟΝΙΕΣ ΤΕΛΕΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ<br /></div>Ας πάμε και μια βόλτα ως την Ακρόπολη (την γνωστή, όχι την υπόγεια). Ένας μικρός περίπατος, στην πιο όμορφη ίσως περιοχή της πρωτεύουσας, τον πεζόδρομο των οδών Διονυσίου Αρεοπαγίτου και Αποστόλου Παύλου, αλλά και στο λόφο του Φιλοπάππου θα μας αποκαλύψει μια σειρά από σφραγισμένες με σιδερένιες πόρτες εισόδους σε μικρά σπήλαια ή «πηγάδια». Το ίδιο θα διαπιστώσουμε αν συνεχίσουμε και προς την αρχαία Αγορά, τον Κεραμεικό ή τους στύλους του Ολυμπίου Διός (κάπου εκεί κοντά όπου ο Δευκαλίων είδε κάποτε τα τελευταία νερά του κατακλυσμού να υποχωρούν σε μια ρωγμή του εδάφους). Αλλά και στους πρόποδες του «ιερού βράχου» θα δούμε κλειστά σπήλαια, όπως του Πανός και του Απόλλωνος.<br />Ο ιερός βράχος της Ακρόπολης με τους αμέτρητους λατρευτικούς χώρους, τα σπήλαια που αφθονούν στα διαβρωμένα του πετρώματα και τις ιερές πηγές που ξεπηδούν από τα σπλάχνα του, τυλιγμένος στην άχλη του μύθου στέκεται αινιγματικά στο πέρασμα του χρόνου κεντρίζοντας το ενδιαφέρον των εξερευνητών με το πλήθος των θρύλων που μιλούν για θησαυρούς θαμμένους στο εσωτερικό του, αμύθητης αξίας αγάλματα και λαβυρινθώδεις στοές που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα. Υπάρχει μάλιστα και ένας θρύλος που τοποθετεί κάτω από το έδαφος της Ακρόπολης έναν Παρθενώνα μεγαλοπρεπέστερο από αυτόν που όλοι γνωρίζουμε. Ο Παυσανίας, περιγράφοντας την Ακρόπολη αναφέρει διάφορα ιερά σπήλαια, μυστηριώδη πηγάδια και ανοίγματα του εδάφους, καθώς και μυστικές τελετές που συνδέονταν με όλα αυτά.<br />Στη νότια πλευρά της Ακρόπολης, πάνω από το θέατρο του Διονύσου περιγράφει σπήλαιο πάνω στο οποίο βρισκόταν τοποθετημένος τρίποδας, ενώ στο εσωτερικό του έφερε παράσταση του Απόλλωνα και της Αρτέμιδος να σκοτώνουν τα παιδιά της Νιόβης. Το σπήλαιο σήμερα πέρα από κάποιους εναπομείναντες κίονες φιλοξενεί (φυσικά!) και ένα χριστιανικό εκκλησάκι. Περιγράφοντας τον ιερό χώρο του Ερεχθείου ο Παυσανίας αναφέρει στο εσωτερικό του παράξενου οικοδομήματος την ύπαρξη ενός πηγαδιού με θαλασσινό νερό. Το αξιοπερίεργο σχετικά με αυτό το πηγάδι δεν είναι τόσο το γεγονός ότι διαθέτει θαλασσινό νερό, όσο το γεγονός ότι όταν φυσάει νοτιάς ακούγεται μέσα του ήχος κυμάτων! Υποτίθεται ότι το πηγάδι αυτό το δημιούργησε ο Ποσειδώνας με ένα χτύπημα της τρίαινάς του ως σημείο προς τους Αθηναίους κατά τη διάρκεια της φιλονεικίας του με την Αθηνά για την κυριαρχία της πόλης. Άραγε υπάρχει κάποια υπόγεια διαδρομή που ενώνει το πηγάδι του Ερεχθείου με τη θάλασσα; Σήμερα πάντως το εσωτερικό του Ερεχθείου είναι απρόσιτο για το κοινό, και κανείς δεν μπορεί να είναι εκεί όταν φυσάει νοτιάς για να ακούσει τον φλοίσβο των κυμάτων που ταξιδεύει με τον άνεμο ως το βράχο της Ακρόπολης.<br />Δυτικά του Ερεχθείου σε συνέχεια με τον ναό της Αθηνάς βρίσκεται ναός της Πανδρόσου της μόνης κόρης του Κέκροπα που δεν παράκουσε την εντολή της θεάς να μην ανοιχθεί το καλάθι στο εσωτερικό του οποίου βρισκόταν το παράξενο οφιοειδές πλάσμα που ονομαζόταν Εριχθόνιος. Σχετική με αυτό το γεγονός – ίσως σε ανάμνησή του – ήταν μια μυστική τελετή την οποία περιγράφει ο Παυσανίας. Γι’ αυτή την τελετή προετοιμάζονταν δύο μικρές παρθένες – διαφορετικές κάθε φορά – οι οποίες κατοικούσαν για κάποιο χρονικό διάστημα κοντά στον ναό της Πολιάδος Αθηνάς και ονομάζονταν αρρηφόροι. Η τελετή διαδραματιζόταν κατά τη διάρκεια της νύχτας και είχε μυστηριακό χαρακτήρα.<br />Οι δύο αρρηφόροι τοποθετούσαν στα κεφάλια τους, κατά το πρότυπο των καρυάτιδων, καλάθια που τους έδινε η ιέρεια της Αθηνάς των οποίων το περιεχόμενο δεν γνώριζε ούτε η ιέρεια ούτε και οι ίδιες. Στη συνέχεια κατευθύνονταν προς τον περίβολο της Αφροδίτης των Κήπων ο οποίος βρισκόταν εκεί κοντά – στη βόρεια πλευρά της Ακρόπολης που είναι σήμερα κλειστή για το κοινό – και από εκεί κατέβαιναν μέσω ενός υπόγειου περάσματος στο εσωτερικό του βράχου. Εκεί κάτω άφηναν τα αντικείμενα που μετέφεραν και έπαιρναν κάτι άλλο που έβρισκαν εκεί ήδη τοποθετημένο και έφερναν πίσω μαζί τους καλυμμένο. Ο Παυσανίας είτε δεν ήξερε είτε δεν ήθελε να αποκαλύψει τη φύση των μεταφερομένων αντικειμένων, καθώς και τη σκοπιμότητα αυτής της τελετής για την οποία απ’ ό,τι φαίνεται ούτε και η ίδια η ιέρεια της Αθηνάς είχε επαρκή πληροφόρηση. Αλλά τότε ποιος είχε γνώση της φύσης όλων αυτών των αντικειμένων που πηγαινοέρχονταν μέσω υπογείων περασμάτων, χωρίς κάποιο προφανή λόγο με τέτοια μυστικότητα και μέσα στη νύχτα; Προφανώς κάποιος ή κάποιοι που κατείχαν ιδιαίτερες γνώσεις σχετικές τόσο με τις χθόνιες λατρείες, οι οποίες είχαν συνήθως μυστηριακό χαρακτήρα, όσο και με την ιδιαίτερη σημασία της χρήσης σπηλαίων και υπογείων στοών σε τέτοιου είδους τελετουργίες.<br />Ο λόφος του Φιλοπάππου βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την Ακρόπολη προσφέροντας την ωραιότερη θέα προς τον Παρθενώνα. Εκεί δεσπόζουν καγκελόφρακτες οι υποτιθέμενες φυλακές του Σωκράτους που φημολογείται ότι συνδέονται με άλλο ένα τμήμα υπόγειων στοών. Μεταξύ των διαφόρων φραγμένων «πηγαδιών» που αφθονούν στο λόφο υπάρχει ένα που «κραυγάζει» ότι κάτι δεν πάει καλά. Λίγα μόλις μέτρα από την Δ. Αρεοπαγίτου, αλλά πάνω στην πλαγιά, κάποιος έφερε από το σπίτι του ένα βράδυ ένα στρώμα και μια καρέκλα και τα τοποθέτησε στο «πηγάδι». Επειδή μάλιστα τον ενδιέφερε η διάταξη των απορριμμάτων του, κατάφερε με κάποιον τρόπο να τοποθετήσει από ύψος τεσσάρων περίπου μέτρων, την καρέκλα όρθια στο στρώμα! Πρέπει να ήταν κάποιος πολύ τακτικός για να μην την πετάξει απλά μέσα…<br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;">ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΚΑΤΑΝΥΞΗ ΥΠΟ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ</span><br /></div>Στην Αθήνα ιδιαίτερη σχέση με την φημολογούμενη ύπαρξη υπογείων στοών και σηράγγων που συνδέουν διάφορα σημεία της πόλης έχουν και αρκετοί χριστιανικοί ναοί. Ένα καλό παράδειγμα είναι ο ναός των Αγίων Ισιδώρων στον Λυκαβηττό στο εσωτερικό του οποίου υπάρχει ένα άνοιγμα που σύμφωνα με την αναρτημένη μέσα στον ναό επιγραφή αποτελούσε έξοδο διαφυγής των πιστών κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Η ίδια επιγραφή αναφέρει ότι η υπόγεια διαδρομή έφτανε στο Γαλάτσι και από εκεί μέσω μιας άλλης οπής κατέληγε στην Πεντέλη. Η οπή όμως σήμερα δεν οδηγεί παρά μόνο λίγα μέτρα μακριά (βλ. άρθρο Άγιοι Ισίδωροι Λυκαβηττού, Η σφραγισμένη έξοδος, Μυστική Ελλάδα # 8, Μάρτιος 2005). Άραγε κάποιοι για λόγους που μόνο να φανταστούμε μπορούμε έκλεισαν την υπόγεια δίοδο ή απλά αυτή δεν υπήρξε ποτέ; Το ενδιαφέρον είναι ότι αν δεν υπήρξε, τότε η επιγραφή είναι η ατράνταχτη απόδειξη μιας εισβολής του φανταστικού στο πραγματικό! Η επιγραφή διασώζει έναν θρύλο αν όχι ένα γεγονός και στηρίζει την ύπαρξη αρχαίων υπογείων διαδρομών, έστω και στο επίπεδο του συλλογικού ασυνειδήτου.<br />Ένα ανάλογο παράδειγμα αποτελεί ο ναός της Αγίας Δυνάμεως στη γωνία των οδών Μητροπόλεως και Πεντέλης. Σύμφωνα με το ενημερωτικό φυλλάδιο που διανέμεται στο ναό, το εκκλησάκι που αποτελεί μετόχι της μονής Πεντέλης διαθέτει μία υπόγεια στοά που φτάνει ως το σκοπευτήριο Καισαριανής και χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας για τη μεταφορά πυρομαχικών. Τα πυρομαχικά αυτά κατασκευάζονταν από καλόγερους σε έναν υπόγειο χώρο του ναού που βρίσκεται σε βάθος 15 μέτρων κάτω από την Αγία Τράπεζα, από τον οποίο ξεκινούσε η στοά. Όπως μας πληροφορεί το φυλλάδιο «τους τοίχους του υπόγειου χώρου κοσμούν παλιές τοιχογραφίες και σκαλισμένες παραστάσεις πουλιών, φύλλων αμπέλου και αγγέλων που κρατούν ρομφαίες», γεγονός που υποδεικνύει ότι κάποτε αποτελούσε τόπο λατρείας. Η ύπαρξη μάλιστα κάποιων κιόνων εκεί ανάγει την ύπαρξη λατρευτικού τόπου στην αρχαιότητα. Το ιερό του ναού είναι βεβαίως κλειστό και για άλλη μία φορά αδύνατο να διαπιστωθεί η αλήθεια ή όχι των όσων επίσημα αναφέρονται για τα υπόγεια της Αγίας Δυνάμεως.<br />Μία άλλη εκκλησία της περιοχής του κέντρου που αποτέλεσε σταθμό στην νεομυθολογία της υπόγειας Αθήνας είναι η γνωστή ρώσικη εκκλησία στην Φιλελλήνων, στην περιοχή που κάποτε ονομαζόταν «Μπουμπουνίστρα» λόγω των ανεξήγητων κρότων που ακούγονταν κατά καιρούς από το υπέδαφος. Η Ρώσικη Εκκλησία γνωστή και ως εκκλησία της Παναγίας Λυκοδήμου διαθέτει μία κρύπτη αλλά η στοά που ξεκινά από αυτή δεν οδηγεί σε κάποιο δαιδαλώδες δίκτυο, αλλά αντίθετα σταματά σε ένα ρηχό αρχαίο πηγάδι (βλ. το πληρέστατο site www.iranon.gr ). Άλλοι χριστιανικοί ναοί που έχουν συνδεθεί με το θέμα της Υπόγειας Αθήνας είναι η Μονή Καισαριανής, η Μονή Αστερίου και η Ομορφοκκλησιά στο Γαλάτσι.<br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;">Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΔΡΑΚΟΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ</span><br /></div>Από τα πιο μυστηριώδη «αόρατα» σημεία του κέντρου είναι η πόρτα στην Ακαδημίας 58 a που αποτελεί δεύτερη είσοδο του νεοκλασικού κτιρίου της οδού Μαυρομιχάλη 6. Δημιούργημα και οικία του μεγάλου και ιδιαίτερου αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλερ , το κτίριο παραμένει εντυπωσιακό και αποπνέει μυστήριο. Η παράδοξη αρχιτεκτονική και διακόσμηση μπορούν να εξάψουν την φαντασία του ερευνητή, με αποκορύφωμα ένα μικρό βυζαντινό μουσείο, μεταγενέστερη προσθήκη, που μοιάζει (;) με εκκλησάκι και καλύπτει όλη την εσωτερική αυλή. Περίτεχνα τέμπλα, κόγχες και η μεγαλοπρέπεια ενός άλλου αιώνα ιντριγκάρουν τη σκέψη. Το γεγονός ότι ο Τσίλερ σύμφωνα με τα αρχεία της Μασονικής Στοάς της Ελλάδας (www.grandlodge.gr) υπήρξε Μασόνος μάλλον δεν είναι αρκετό για να υποστηρίξει και τα όσα περί μυστικών τελετών εντός του κτιρίου έχουν αναφερθεί κατά καιρούς. Ο μεταλλικός δράκος που στόλιζε την είσοδο από Ακαδημίας 58a αποκαθηλώθηκε πριν λίγα χρόνια, αφού έγιναν ανόητες και ύποπτες συνδέσεις με «σατανιστικές» τελετές στο χώρο του οικήματος. Δυστυχώς δεν υπάρχουν ούτε και είσοδοι που οδηγούν στον «κάτω κόσμο» παρά μόνο σκάλες που οδηγούν στον πάνω όροφο. Κανένα στοιχείο δεν αποδεικνύει τη σύνδεση της οικίας με υπόγειες στοές. Η πρόσβαση στην Ακαδημίας 58a από το εσωτερικό του σπιτιού έχει κλείσει με δύο τσιμεντένια χωρίσματα και στους δύο ορόφους, καθιστώντας οποιαδήποτε έρευνα αδύνατη.<br />Το κτίριο των παλαιών ανακτόρων που στεγάζει σήμερα το ελληνικό κοινοβούλιο υπήρξε ανέκαθεν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία αναφοράς των θρύλων που μιλούν για δαιδαλώδη δίκτυα στοών που διατρέχουν το υπέδαφος της Αθήνας. Η Βουλή χτίστηκε την περίοδο 1836-1840 από Βαυαρούς αρχιτέκτονες σ’ έναν ιδιόμορφο, υπερυψωμένο από τη μία πλευρά και σχεδόν επικλινή γεωγραφικό χώρο, ο οποίος πριν φιλοξενήσει το γνωστό σε όλους αυστηρό και επιβλητικό κτίριο είχε την ονομασία «Αναλαμπή»! Ως κτίριο προορισμένο για βασιλείς και μάλιστα μιας χώρας που δεν είχε ακόμη σταθεροποιηθεί πολιτικά, είναι πολύ πιθανό να διέθετε υπόγειες διεξόδους που θα χρησιμοποιούνταν σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης. Εντυπωσιακό μάλιστα είναι το πολυεπίπεδο υπόγειο γκαράζ της Βουλής, η ύπαρξη του οποίου οδηγεί συνειρμικά στη φήμη που θέλει τα υπόγεια της Βουλής να συνδέονται με τα σπήλαια του απαγορευμένου μετά το σούρουπο Υμηττού δημιουργώντας μία μυστική έξοδο κινδύνου, διαθέσιμη στα μέλη του ελληνικού κοινοβουλίου.<br />Το 1842, άρχισε η κατασκευή και του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία, που είναι το πρώτο κτίριο, εκτός των Ανακτόρων, που χτίστηκε στην πλατεία Συντάγματος. Για τις υπόγειες στοές της περιοχής έχουν επίσης ακουστεί πολλά. Τα Χριστούγεννα του 1944, μια ομάδα ανταρτών, εισερχόμενη από κάποια υπόγεια είσοδο της οδού Πειραιώς μετέφερε ένα τόνο δυναμίτιδας κάτω από το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία, όπου γινόταν συνάντηση των συμμάχων (ανάμεσά τους και ο Γ. Τσόρτσιλ και ο Γ. Παπανδρέου). Η έκρηξη δεν έγινε, γιατί η ασφάλεια του ξενοδοχείου ειδοποιήθηκε και εντόπισε εγκαίρως τα εκρηκτικά. Το σχέδιο των υπογείων δικτύων υποτίθεται πως είχε διαρρεύσει από την πολεοδομία Αθηνών (βλ. άρθρο του Jonathan Bright «Υπόγειες Πολιτείες», strange 23).<br />Για την περίπτωση του Συντάγματος είναι προφανές πως δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη ή μη υπογείων στοών για λόγους «εθνικής ασφαλείας». Αν πράγματι υπάρχει, όπως λέγεται, υπόγεια διαδρομή προς τα σπήλαια του Υμηττού, που θα οδηγούσε εκεί την πολιτική εξουσία (την παλαιότερη ή την σημερινή) σε περίπτωση κινδύνου, σίγουρα είναι μια πληροφορία που δεν θα έπρεπε να γνωρίζει ο καθένας, τουλάχιστον όχι στις ακριβείς λεπτομέρειές της.<br />Τώρα, το που μπορεί να οδηγούν όλες αυτές οι υπόγειες στοές δεν είναι το μεγαλύτερο μυστήριο σχετικά με αυτές. Κατά καιρούς έχουν υπάρξει φήμες και για το τι μπορεί να συμβαίνει κάποια βράδια εκεί, όταν κανείς δεν μπορεί να το δει. Πόσο πιθανό είναι τελικά να υπάρχουν «μυστικές οργανώσεις» που δρουν στην Αθήνα και τελούν «παράξενες λειτουργίες» στα υπόγεια γύρω από το κέντρο της πόλης, ακόμα και κάτω από τη Βουλή, πράγμα που θα σήμαινε ότι σε αυτές λαμβάνουν μέρος και δημόσια πρόσωπα υπεράνω υποψίας;<br />Ήταν στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 όταν ο Γιώργος Μπαλάνος, ο οποίος έχει συμβάλει καθοριστικά και σε αυτό το ζήτημα, δημοσίευσε έναν (θρυλικό πλέον) πρόλογο λίγων σελίδων στις «Ιστορίες της Μυθολογίας Κθούλου» (εκδόσεις Ωρόρα). Εκεί, ως συνήθως, αφήνοντας πολλά δυσνόητα υπονοούμενα, μεταξύ άλλων, για τις υπόγειες στοές της Αθήνας και τις πιθανές συνδέσεις τους με τη δράση μυστικών αδελφοτήτων, δίνει εντελώς νέα και διαφορετική όψη στο όλο θέμα. Φυσικά ήταν μερικά χρόνια νωρίτερα, όταν με το «Αίνιγμα της Πεντέλης» είχε κινήσει το ενδιαφέρον του κόσμου για το ζήτημα της σπηλιάς του Νταβέλη και της ευρύτερης περιοχής, που τελικά έφτασε, μέσα και από αρκετές παρεξηγήσεις, να αναφέρεται σε κάθε συζήτηση γύρω από την υπόγεια Αθήνα. Κάποια στιγμή στο παρελθόν ζητήθηκε και από κρατικές υπηρεσίες η βοήθειά του για να ερευνηθεί και να αντιμετωπιστεί ένας «υπόγειος κίνδυνος», όπως έχει ο ίδιος αποκαλύψει. Το θέμα φαίνεται πως συνδέεται και με αυτό της «Σκιάς» και τελικά και με τα παράξενα καπάκια που φέρουν σύμβολα παραδοσιακά αποκρυφιστικά, όπως τα πεντάκτινα αστέρια σε όλες τις πιθανές εκδοχές τους και άλλα περίεργα σχήματα, και βρίσκονται διάσπαρτα στους δρόμους της Αθήνας αλλά και άλλων πόλεων (βλ. Κάτι που έρπει …Σαν σκιά, Locus 7). <br />Μυστηριώδη καπάκια, τρύπια βουνά, εκκλησίες με μυστικές κρύπτες, υπόγεια ποτάμια, υποχθόνιες λατρείες, απόρρητες στρατιωτικές εγκαταστάσεις, απόκρυφες αδελφότητες με σκοτεινούς σκοπούς φτιάχνουν ένα περίπλοκο αλλά και συναρπαστικό μωσαϊκό που αποτελεί πρόκληση για κάθε επίδοξο εξερευνητή. Η νεομυθολογία της υπόγειας Αθήνας είναι το ίδιο λαβυρινθώδης και γοητευτική με τις σήραγγες που υποτίθεται πως διατρέχουν την πόλη. Ίσως και περισσότερο…<br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;">ΑΝΟΔΟΣ</span><br /></div>Περπατάμε αμέριμνοι σε μία Νεκρή Πόλη. Την Αθήνα. Νεκροί Άνθρωποι και Νεκρά Κτίρια την αποτελούν. Ξένοι σε ένα αφιλόξενο νεκροταφείο, έχουμε χάσει τα κλειδιά της εξόδου. Ίσως δεν τα είχαμε ποτέ. Περιμένουμε τη Ζωή από το Σκοτάδι, μία δροσοσταλίδα δράσης, μία ανακάλυψη από μία Αθήνα που πέρασε στη Λήθη. Την Υπόγεια Αθήνα και τα ξεχωριστά μυστικά της. Αναζητούμε μία Έξοδο, αλλά οι έξοδοι έχουν κλείσει. Χωρίς κλειδιά, αναπολούμε μπροστά από πόρτες άδειες…<br />«Έτσι η Ευσαπία των ζωντανών άρχισε να αντιγράφει το υπόγειο αντίγραφό της. Λένε ότι αυτό δεν συμβαίνει μονάχα τώρα: λένε ότι στην πραγματικότητα είναι οι νεκροί που έκτισαν την πάνω Ευσαπία κατ’ εικόνα και ομοίωση της πόλης τους. Λένε ακόμα ότι στις δυο δίδυμες πόλεις δεν υπάρχει πλέον τρόπος για να ξεχωρίσει κανείς ποιοι είναι οι ζωντανοί και ποιοι οι νεκροί». Ίταλο Καλβίνο<br /><br />Φωτογραφίες Ιδιωτικά ΣυμπάνταΙδιωτικά Σύμπανταhttp://www.blogger.com/profile/09899525565831820782noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6579639067435332626.post-79614614467059820032009-01-25T22:07:00.002+02:002009-01-25T22:11:34.620+02:00GARY McKINNON: Ο Hacker της Μεγάλης Συνωμοσίας;Ένας αυτοδίδακτος προγραμματιστής, Οι αποδείξεις για την ύπαρξη UFΟ, Ελεύθερη ενέργεια για τους φτωχούς, Δικαστικά θρίλερ, Ένας πόλεμος που μαίνεται, Μία νέα ράτσα Hacker, Ο βρώμικος ρόλος των Μ.Μ.Ε, Μία πορτοκαλί στολή Και τα ρεύματα απομυθοποίησης.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0LycMnWYL9TwNDFUqVy75mVZu9atUKprCM77J91CwcSTQHUdqfR0QPKkvtQgkr_TjY6ctXyjOPbWyzba3Hx2uDKKtCJv_Wmvr_Zv-fAwdr04ue0zH-Py8oRXdSyDkuVZC23fVKpqfitE/s1600-h/mckinnon.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 300px; height: 301px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0LycMnWYL9TwNDFUqVy75mVZu9atUKprCM77J91CwcSTQHUdqfR0QPKkvtQgkr_TjY6ctXyjOPbWyzba3Hx2uDKKtCJv_Wmvr_Zv-fAwdr04ue0zH-Py8oRXdSyDkuVZC23fVKpqfitE/s400/mckinnon.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295326463570721522" border="0" /></a><br /><br />Λέγεται Gary McKinnon, είναι Βρετανός, και κατηγορείται ως υπεύθυνος για την μεγαλύτερη επίθεση μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή (hacking) εναντίον των στρατιωτικών δικτύων των ΗΠΑ. Σύμφωνα με το αρκετά εκτεταμένο αμερικανικό κατηγορητήριο, τη χρονική περίοδο από τον Σεπτέμβριο του 2001 έως και τον Μάρτιο του 2002 εν γνώσει του προέβη στην παράνομη μετάδοση κωδικών, πληροφοριών και εντολών με αποτέλεσμα να προκληθεί ζημιά σε υπολογιστές που ανήκαν στον Αμερικανικό Στρατό, το Πολεμικό Ναυτικό, την Πολεμική Αεροπορία, το Πεντάγωνο, τη ΝΑSΑ, σε κάποια Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, όπως το Πανεπιστήμιο του Τενεσί και σε μερικές εταιρείες, όπως η Frontline Solutions. Ο Gary McKinnon παραδέχεται ότι μπήκε χωρίς άδεια σε αμερικανικούς κυβερνητικούς υπολογιστές και μάλιστα ότι το έκανε για σχεδόν δύο χρόνια, χρονικό διάστημα μεγαλύτερο από αυτό που του αποδίδει το κατηγορητήριο. Η ζημία που προκάλεσε, εκτιμάται ότι αγγίζει τουλάχιστον τα 700.000 δολάρια. Ο ίδιος ισχυρίζεται πάντως ότι δεν προκάλεσε καμία ζημιά κατά τη διάρκεια της δράσης του ως hacker, τουλάχιστον όχι εσκεμμένα. Τα δικαστήρια έχουν το λόγο.<br /><br /><br /><br />B I O S KAI ΠΟΛΙΤΕΙΑ<br /><br />Ο Gary McKinnon γεννήθηκε στην Γλασκόβη το 1966. Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν 6 ετών και μετακόμισε στο Λονδίνο με την μητέρα του. Ο πατριός του, ο οποίος ασχολούνταν με την μελέτη σχετικά με τα UFO και την επιστημονική φαντασία, καταγόταν από την περιοχή Falkirk, κοντά στην οποία βρίσκεται το Bonnybridge. Σύμφωνα με τον McKinnon, το Bonnybridge θεωρούνταν πρωτεύουσα των UFO. Έτσι από μικρός διάβαζε και ο ίδιος επιστημονική φαντασία, Isaac Asimov και Robert Heinlein, άρχισε να ενδιαφέρεται για το εξωγήινο ζήτημα ενώ θυμάται ότι του είχε κάνει εντύπωση και η ταινία Wargames όπου ένα παιδί καταφέρνει να εισβάλει στα συστήματα του στρατού. Αυτοδίδακτος στην επιστήμη των υπολογιστών και το Internet δεν μπόρεσε να αποκτήσει το “Higher National Diploma” λόγω της χαμηλής του επίδοσης στα Ανώτερα Μαθηματικά και ασχολήθηκε με την κομμωτική!<br />Ξεκίνησε την «καριέρα» του ως Hacker το 1995 με οδηγό το “The Hacker’s Handbook”, γραμμένο από τον Hugo Cornwall. Η πρώτη έκδοση του βιβλίου είχε, σύμφωνα με τον McKinnon, πληροφορίες που ήταν πραγματικά απαγορευμένες και επικίνδυνες: Ήταν ένας αληθινός οδηγός για κάθε επίδοξο Hacker. Λόγω ακριβώς της επικινδυνότητάς του και του υψηλού επιπέδου πληροφοριών που περιείχε, από τις επόμενες εκδόσεις αφαιρέθηκαν τα κρίσιμα σημεία. O McKinnon άντλησε από το βιβλίο όλα τα απαραίτητα εφόδια για να ξεκινήσει. Όταν επιτέθηκε στα αμερικανικά συστήματα το 2001, βοηθός του ήταν ένα απλό πρόγραμμα, το RemotelyAnywhere, ένα καθ’ όλα νόμιμο πρόγραμμα που χρησιμοποιείται ευρέως από επιχειρήσεις για remote access και administration. Ανακάλυψε ότι ορισμένοι υπολογιστές σε συστήματα κρατικών υπηρεσιών της Αμερικής είχαν αφήσει κενούς τους κωδικούς πρόσβασης. Μπορούσε έτσι να εισβάλει χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία ακόμα και με την απλή 56 Kbps dial-up σύνδεσή του!<br /><br /><br />«The biggest military hack of all time»<br />Σταδιακά είχε απορροφηθεί τόσο πολύ από το hacking, ώστε παραιτήθηκε από τη δουλειά του και η φίλη του τον εγκατέλειψε, αν και συνέχισε για λίγο να φιλοξενείται στο σπίτι της θείας της καθώς δεν είχε καθόλου χρήματα. Στις επιθέσεις του χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο “Solo” (Μοναχικός) και ισχυρίζεται ότι έψαχνε αποδείξεις για την ύπαρξη τεχνολογίας αντιβαρύτητας και «ενέργειας μηδενικού σημείου» (zero point energy) την οποία πίστευε πως κατέχουν οι αμερικανικές υπηρεσίες και την αποκρύπτουν από το κοινό. Πίστευε επίσης ότι η τεχνολογία αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει στην ελεύθερη ενέργεια, λύνοντας έτσι όλα τα ενεργειακά προβλήματα του κόσμου. Ήθελε λοιπόν να αποκαλύψει την συνωμοσία που είχε στηθεί εις βάρος των πολιτών. Στις συνεντεύξεις του έχει δηλώσει ότι ένιωθε άσχημα για τους άστεγους, τους φτωχούς και τους συνταξιούχους που δεν είχαν να πληρώσουν για το πετρέλαιο και το ηλεκτρικό τους, δίνοντας έτσι και ένα ηθικό υπόβαθρο στις πράξεις του (χαρακτηρίστηκε μάλιστα από πολλούς ως σύγχρονος Ρομπέν των Δασών). Πώς όμως είχε φτάσει σε αυτά τα συμπεράσματα και από πού πίστευε ότι προερχόταν η τεχνολογία αυτή;<br />Ο McKinnon υπήρξε από τα 15 του χρόνια μέλος της BUFORA (British UFO Research Association), οργάνωσης έρευνας γύρω από τα UFO. Πίστευε λοιπόν, πως η τεχνολογία προερχόταν με reverse engineering από εξωγήινα σκάφη, τα οποία είχαν με κάποιο τρόπο στην κατοχή τους οι αμερικανικές αρχές. O McKinnon είχε υπόψη του το περίφημο Disclosure Project, μία κίνηση του Dr. Steven M. Greer. Η ομάδα του Dr. Greer είχε συλλέξει σε ένα βιβλίο τετρακόσιες μαρτυρίες από ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, χειριστές στρατιωτικών ραντάρ και άλλων αξιωματούχων οι οποίοι παραδέχονταν την ύπαρξη ακριβώς αυτής της τεχνολογίας UFO, αντιβαρύτητας και ελεύθερης ενέργειας. Μία από τους μάρτυρες ήταν η Donna Hare, μια υψηλόβαθμη τεχνικός φωτογραφιών της NASA η οποία στις 6 Ιουνίου 1995 ανακοίνωσε σε μια ραδιοφωνική εκπομπή πως στο κτίριο 8 του Johnson Space Centre είχε δει την εικόνα ενός UFO σε φωτογραφίες της NASA. Συγκεκριμένα επρόκειτο για μια λευκή κυκλική κηλίδα στον ουρανό που δημιουργούσε σκιά στο έδαφος, άρα δεν ήταν απλώς πρόβλημα της φωτογραφίας. Όπως αποκάλυψε η Hare, ο υπεύθυνος για τις φωτογραφίες της είπε πως θα έπρεπε να την «επεξεργαστούν» πριν την δημοσιεύσουν για το κοινό.<br />Ψάχνοντας λοιπόν για σχετικά στοιχεία στους υπολογιστές αμερικανικών υπηρεσιών, ο McKinnon έπεσε πάνω σε μια λίστα που έφερε το όνομα «Μη Γήινοι Αξιωματικοί» ("Non-Terrestrial Officers"), για την οποία πίστεψε πως είχε κάποια σχέση με το εξωγήινο ζήτημα. Επίσης βρήκε μια λίστα με ονόματα σκαφών που δεν ανήκουν επίσημα στο αμερικανικό ναυτικό και υπέθεσε πως είχε να κάνει με διαστημόπλοια ενός αμερικάνικου διαστημικού στρατού. Η σημαντικότερη όμως, κατ’ αυτόν, ανακάλυψη έγινε στις αρχές του 2002 όταν είχε εισβάλει στους υπολογιστές του κτιρίου 8 του Johnson Space Centre. Τότε βρήκε μια φωτογραφία της NASA που παρουσίαζε ένα UFO σε σχήμα πούρου με σχηματισμούς που έμοιαζαν με γεωδαιτικούς θόλους σε όλες τις πλευρές του. Αλλά καθώς «κατέβαζε» την φωτογραφία με την αργή του σύνδεση, έγινε αντιληπτός από τους διαχειριστές των συστημάτων της NASA. Η σύνδεσή του διακόπηκε πριν ολοκληρωθεί η φωτογραφία, για την ύπαρξη της οποίας έτσι δεν υπάρχει σήμερα καμμία απόδειξη. Εκτός από στοιχεία κρυφής προηγμένης τεχνολογίας, ο McKinnon έψαχνε επίσης αποδείξεις για ενδεχόμενη ανάμιξη της αμερικάνικης κυβέρνησης στις τρομοκρατικές ενέργειες της 11ης Σεπτεμβρίου. Παραδέχτηκε όμως ότι δεν βρήκε καμία απόδειξη που να στήριζε μία τέτοια πρόταση.<br /><br /><br /><br /><br />NetScape Goat : Σύλληψη και Διαδικασίες Έκδοσης<br />Λίγο καιρό αργότερα, τον Μάρτιο του 2002, συνελήφθη από την Βρετανική Μονάδα Δίωξης του Τεχνολογικού Εγκλήματος (National High Tech Crime Unit). Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι αργότερα αυτή η υπηρεσία συγχωνεύθηκε με μία άλλη, αρμόδια για την δίωξη του οργανωμένου εγκλήματος, γεγονός που εύλογα δημιουργεί τη σκέψη ότι το ηλεκτρονικό έγκλημα στη Βρετανία ταυτίζεται πλέον ή έστω σχετίζεται με το οργανωμένο έγκλημα και κατ’ επέκταση με την τρομοκρατία. Κάποια στιγμή στο παρελθόν είχε γίνει ξανά αντιληπτός από τους υπευθύνους ασφαλείας των υπολογιστών της NASA αλλά κατάφερε να τους ξεγελάσει υποκρινόμενος έναν ελεγκτή της Στρατιωτικής Ηλεκτρονικής Ασφάλειας (Military Computer Security). Μετά τη σύλληψή του υποχρεώθηκε να παρουσιάζεται καθημερινά στο αστυνομικό τμήμα και του απαγορεύτηκε η χρήση υπολογιστή με σύνδεση στο Internet. Με τις κατηγορίες που απαγγέλθηκαν εναντίον του, κινδύνευε με ποινή φυλάκισης 6 μηνών στην χειρότερη περίπτωση ή υποχρεωτική κοινωνική εργασία, βάσει των βρετανικών νόμων. Όμως τον Νοέμβριο του 2002, το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ παρενέβη στην υπόθεση, ζητώντας την έκδοσή του στην Αμερική, λόγω των ζημιών που προκάλεσε σε υπολογιστές υπηρεσιών της κυβέρνησης. Το περίεργο και ύποπτο είναι ότι οι διαδικασίες για την έκδοσή του στις ΗΠΑ, δεν ξεκίνησαν παρά τρία χρόνια αργότερα, το 2005. Μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει σαφές γιατί οι αμερικανικές αρχές άργησαν τόσο πολύ. Η υπόθεση της έκδοσής του εκκρεμεί, με τις πιέσεις από την αμερικανική πλευρά για την έκδοσή του να συνεχίζονται. Σύμφωνα με την αμερικανική νομοθεσία, αν εκδοθεί, κινδυνεύει να δικαστεί ως τρομοκράτης αντιμετωπίζοντας ποινή κάθειρξης που μπορεί να φτάσει τα 70 χρόνια, χρηματική ποινή πάνω από 1.000.000 δολάρια, ακόμη και εγκλεισμό στο Γκουαντάναμο! Ο ίδιος πάντως εξ αρχής θεωρούσε τον εαυτό του αποδιοπομπαίο τράγο για παραδειγματισμό άλλων Hackers. Σε δικαστήριο που έγινε στις 12 Απριλίου 2006 η Αμερικανική Πρεσβεία της Αγγλίας προσκόμισε ένα έγγραφο σύμφωνα με το οποίο ο McKinnon θα είχε το δικαίωμα (όπως ζητούσαν οι συνήγοροί του) να μην δικαστεί βάσει του στρατιωτικού νόμου της Αμερικής, πράγμα που συμβαίνει με τους κατηγορουμένους για τρομοκρατία. Το έγγραφο δεν έγινε αποδεκτό, καθώς ήταν ανυπόγραφο και θεωρήθηκε πως δεν θα εξασφάλιζε στον McKinnon το δικαίωμα να μην δικαστεί ως τρομοκράτης. Αλλά στην συνεδρίαση που έγινε στις 10 Μαΐου το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι σύμφωνα με την Βρετανική Πράξη Έκδοσης (UK Extradition Act 2003) για να προχωρήσουν στην έκδοσή του δεν χρειάζονταν επαρκή στοιχεία ενοχής. Η πράξη της έκδοσης εγκρίθηκε τελικά στις 6 Ιουλίου 2006 αλλά στον δικαστικό αγώνα που θα ακολουθήσει, ο McKinnon θα προσπαθήσει να προσβάλει την απόφαση.<br /><br /><br /><br />«ΗΠΑ εναντίον GARY McKINNON»<br />Η μήνη που δείχνει η Αμερικάνικη Δικαιοσύνη για τον McKinnon ίσως είναι πράγματι ο παραδειγματισμός των άλλων Hackers. Πρέπει να θεωρήσουμε ότι ακόμα και αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές μαίνεται ένας πόλεμος μεταξύ Αμερικανικής Κυβέρνησης και Ηackers που προσπαθούν να εισβάλουν σε κυβερνητικά συστήματα προκειμένου να πετύχουν κάθε πιθανό ή απίθανο, πονηρό ή ευγενή, ιδιοτελή ή ανιδιοτελή σκοπό. Από το να νιώσουν δυνατοί, μέχρι να υποκλέψουν φωτογραφίες, αρχεία, χρήματα, πληροφορίες. Είναι ένας πόλεμος συμβολικών χτυπημάτων, αποδιοργάνωσης κρατικών συστημάτων, συλλήψεων, απειλών, υπόγειων διαβουλεύσεων. Μία εκτεταμένη μάχη εντυπώσεων που μαίνεται τώρα και για όσο δύο υπολογιστές θα μπορούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους. Πίσω και μετά από αυτούς τους Hackers, ελλοχεύουν υπομονετικά οι επόμενες γενιές. Έφηβοι με ταχύτατες συνδέσεις internet, nerds με άπλετο χρόνο, σαραντάρηδες προγραμματιστές, βαθυγνώστες των πιο περίπλοκων προγραμμάτων, ακόμα και εκκολαπτόμενοι τρομοκράτες και εγκληματίες. Η Αμερικανική Δικαιοσύνη θέλει να περάσει σε όλους αυτούς ένα μήνυμα, να τους δώσει ένα ηχηρό χαστούκι. Αν γνωρίζει κάποιος ότι στους ύποπτους καιρούς που διανύουμε μπορεί να περάσει 70 χρόνια στη φυλακή ή να κατηγορηθεί ως τρομοκράτης, θα διστάσει να κάνει Hacking σε συγκεκριμένα υπολογιστικά συστήματα. Από την άλλη, οι Hackers που κάνουν επιθέσεις τόσα χρόνια χωρίς να έχουν συλληφθεί, θα χαμογελάσουν, θα συνεχίσουν να κάνουν την «δουλειά» τους και ίσως η απειλή της πολυετούς κάθειρξης να αποτελεί απλά άλλον έναν κίνδυνο του επαγγέλματός τους.<br />Μέχρι στιγμής βέβαια, δημόσια τουλάχιστον, δεν έχουμε ακούσει να έχουν προβεί Hackers σε τρομοκρατικές ενέργειες. Λες και οι τρομοκράτες φοβούνται τους υπολογιστές και δεν γνωρίζουν ότι θα τους ερχόταν πιο φτηνά να μάθουν να χειρίζονται υπολογιστές παρά οπλικά συστήματα.<br /><br /><br /><br />Τα Παιδιά της Συνωμοσίας<br />Για την διαδικτυακή κοινότητα ο McKinnon έχει δύο πρόσωπα και βασικά δύο μορφές αντιμετώπισης: Οι Hackers και οι γνώστες υπολογιστικών συστημάτων αμφισβητούν σοβαρά την εγκυρότητα των λεγομένων του προβάλλοντας σοβαρές ενστάσεις. Από την άλλη, οι Ufoλόγοι και οι υποστηρικτές των θεωριών συνωμοσίας έχουν βρει στο πρόσωπό του έναν ήρωα, έναν Lone-GunMan του Διαδικτύου, που πίστευε και υποστήριζε τις απόψεις τους και ήθελε να βρει αποδείξεις. Είναι δυνατό ένας και μόνο άνθρωπος να έκανε τόση ζημιά; Ο McKinnon δεν μπήκε σε έναν κυβερνητικό οργανισμό μία φορά. Εισήλθε επανειλημμένα σε κυβερνητικούς οργανισμούς και προγράμματα για μεγάλο διάστημα, περνώντας απαρατήρητος. Δεν ήταν όμως ένας επαγγελματίας Hacker, έκανε λάθη, δεν γνώριζε βασικές αρχές που ακολουθούν οι απανταχού hackers. Ήταν λοιπόν ένας ερασιτέχνης που κατάφερε και βρήκε το «κουμπί» των συστημάτων που εισέβαλε; Ή μήπως τα συστήματα αυτά ήταν πράγματι διάτρητα;<br />Όσοι αντιδρούν, μεταξύ άλλων αμφισβητούν ότι με μία απλή 56 Kbps dial-up σύνδεση μπορεί κανείς να επιτεθεί στα φερόμενα ως υπερσύγχρονα ηλεκτρονικά συστήματα μίας υπερδύναμης όπως είναι οι ΗΠΑ. Αναφέροντας την ταχύτητα του μόντεμ του, ουσιαστικά ο McKinnon προκαλεί: Παρουσιάζεται ως ερασιτέχνης Hacker στις Αρχές αλλά και στους άλλους Hackers, κάποιος δηλαδή που με τα πενιχρά μέσα που διέθετε δεν θα μπορούσε να είναι τρομοκράτης και επικίνδυνος. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, χωρίς απαραίτητα να το επιδιώκει, περνάει μήνυμα «αντίστασης». Καθιστά εαυτόν έναν ρομαντικό αναζητητή της αλήθειας που τα έβαλε με το σύστημα και τις κυβερνήσεις, χωρίς να έχει τα στοιχειώδη τεχνολογικά μέσα. Ό,τι κατάφερε το πέτυχε με έναν υπολογιστή, ένα μόντεμ, μία αργή σύνδεση και ένα πρόγραμμα που διατίθεται στο εμπόριο. Υλικά δηλαδή που ο καθένας μπορεί να αποκτήσει με λίγα χρήματα και να τα χρησιμοποιήσει για τους σκοπούς του. Ο McKinnon, πρωτοπόρος για πολλούς, άνοιξε το δρόμο, έδωσε το παράδειγμα, έγινε μάρτυρας. Καλεί εμμέσως όσους πιστεύουν ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ κρύβει στοιχεία, να ψάξουν να τα αναζητήσουν, έστω και με αυτόν τον τρόπο. Ο McKinnon φέρνει στη δημοσιότητα μία κατηγορία Hacker που υφέρπει στο διαδίκτυο αλλά ποτέ μέχρι τώρα δεν είχε παρουσιαστεί δημόσια. Είναι οι Hackers-Συνωμοσιολόγοι, Hackers που δεν επιθυμούν να καταστρέψουν λειτουργικά συστήματα, να γονατίσουν το κυκλοφοριακό, να τινάξουν στον αέρα τα χρηματιστήρια. Αναζητούν στοιχεία για τη Συγκάλυψη τεχνολογιών, για τις κυβερνητικές συγκαλύψεις, για απόρρητα διαστημικά προγράμματα. Ζητούν επιβεβαίωση των Θεωριών Συνωμοσίας. Παράδειγμα όμως μάλλον θέλει να δώσει και η αμερικανική κυβέρνηση τιμωρώντας αυστηρά και άτεγκτα τον McKinnon. Όχι τόσο για να τρομάξει τους απανταχού συνωμοσιοπαρανοικούς (προφανώς τους θεωρεί αρκετά μπερδεμένους με ή και χωρίς τη βοήθειά της) αλλά τους επίδοξους τρομοκράτες και κατασκόπους που μπορεί να κρύβονται μεταξύ τους. Είναι γνωστή εξάλλου η σύνδεση «ειδικών» του ανεξήγητου με μυστικές οργανώσεις και μυστικές υπηρεσίες.<br /><br /><br /><br />ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΡΑ<br />Εφημερίδες, τηλεοπτικές εκπομπές, fora και blogspots δίνουν τον χρόνο δημοσιότητας που αναλογεί στον McKinnon, τα γνωστά δεκαπέντε λεπτά, και μετά θα ξεχάσουν όπως συνήθως την υπόθεση. Πρόκειται για άλλη μία είδηση που διαστρεβλώθηκε από όσα ΜΜΕ ασχολήθηκαν μαζί της. Τα μονόστηλα των εφημερίδων δεν διαχωρίζουν σαφώς τι έψαχνε και τι βρήκε. Ο διαχωρισμός αυτός πρέπει να είναι σαφής, αφού ο McKinnon έψαχνε αποδείξεις για UFO, αντιβαρύτητα και άλλες θεωρίες συνωμοσίας, αλλά δεν βρήκε τίποτα απτό. Ήταν ακριβώς όμως οι αναφορές σε UFO, προηγμένες τεχνολογίες και θεωρίες συγκάλυψης που έδωσαν στο θέμα μία άλλη πρωτότυπη και σαφώς εμπορικά αξιοποιήσιμη οπτική.<br />Κάποιες εφημερίδες τον χαρακτήρισαν Mulder του Κυβερνοχώρου ενώ μερίδα των Media Debunkers διακωμώδησε το θέμα στηριζόμενη σε δηλώσεις του που μπορούν να ερμηνευθούν μεν ως ενδείξεις αφέλειας αλλά και ως δείγματα ενός ιδιαίτερου χιούμορ. Οι δηλώσεις του μοιάζουν να ταιριάζουν σε μία καθυστερημένη μεγαλοφυΐα! Σε έναν αντιφατικό άνθρωπο, έναν σαραντάρη ενήλικα που έπαιζε ηλεκτρονικά παιχνίδια, πίστευε σε εξωγήινους, που φοβάται ότι μετά την περιπέτειά του δεν θα τον προσλαμβάνει κανείς. Όταν μάλιστα τον ρώτησαν τι σκέφτεται για την περίπτωση να εγκλειστεί στο Γκουαντανάμο, μεταξύ άλλων απάντησε ότι το πορτοκαλί των στολών δεν θα ταιριάζει καλά με τα κόκκινα μαλλιά του!<br />Στις συνεντεύξεις του αντιμετωπίστηκε με ελαφρότητα έως σαρκασμό από δημοσιογράφους ακόμα και από το χώρο του ανεξήγητου. Η απαξιωτική στάση των ΜΜΕ φαίνεται να είναι μία προσπάθεια να ακυρώσουν όχι μόνο τις προσπάθειες του McKinnon αλλά και όλα όσα υποστηρίζει και αντιπροσωπεύει. Μαζί με τον McKinnon που φαίνεται να μην χειρίζεται με ικανότητα και σοβαρότητα τα πιστεύω του, γελοιοποιούνται και οι υποστηρικτές των θεωριών συνωμοσίας και οι ufoλόγοι. Εμμέσως πλην σαφώς χαρακτηρίζονται ως απειλή για το σύστημα και υποψήφιοι τρομοκράτες.<br /><br /><br /><br />«Η Ανατροφοδότηση της Συνωμοσίας»<br /><br />Ο ίδιος ο McKinnon, βέβαια, ισχυρίζεται ότι απεχθάνεται τις Θεωρίες Συνωμοσίας και τους Συνωμοσιολόγους γιατί πιστεύουν όλα όσα τους λένε και δεν ψάχνουν για αποδείξεις. Ήθελε να κάνει ένα βήμα παραπέρα και έψαξε για απτά στοιχεία. Τα φαινόμενα όμως δείχνουν ότι παρά τις αντίθετες δηλώσεις του πίστευε στη Μεγάλη Συνωμοσία Συγκάλυψης αφού είχε μελετήσει συγκεκριμένες θεματολογίες (όπως το Disclosure Project και την περίπτωση Donna Hare) και έψαχνε εκεί που η ίδια η Συνωμοσία τον είχε κατευθύνει. Μιλάει ταυτόχρονα για πολλά θέματα που άπτονται της συνωμοσιολογίας, της επιστημονικής φαντασίας, της κυβερνητικής συγκάλυψης, αλλά και για προηγμένες φημολογούμενες επιστημονικές ανακαλύψεις. Αυτή η εικόνα του Mega-Conspiracy δεν μπορεί παρά να κινήσει υποψίες για τα κίνητρα αλλά και τις προθέσεις όχι μόνο του McKinnon αλλά και οποιουδήποτε ισχυριστεί ότι γνωρίζει λεπτομέρειες ή κατέχει πληροφορίες για τα εν λόγω θέματα. Με τις επιθέσεις του, την σύλληψή του και τις συνεντεύξεις του, συντελεί στην ροή της πληροφορίας την ενισχύει και είναι στην κρίση του καθενός πού την κατευθύνει, γιατί και με ποιες συνέπειες<br />Οι ερωτήσεις είναι πολλές: Τι βρήκε όλα αυτά τα χρόνια; Αν βρήκε κάτι, γιατί δεν το δημοσιοποίησε προκειμένου να κερδίσει δημοσιότητα αλλά και να προστατεύσει τη ζωή του από τυχόν απειλές; Ο ίδιος βέβαια προλαβαίνει τους κακόπιστους και δηλώνει στις συνεντεύξεις του ότι δεν βρήκε τις αποδείξεις που επιθυμούσε ή ένα γερό χαρτί με το οποίο θα μπορούσε να διαπραγματευτεί μία καλύτερη μεταχείριση. Η παραδοχή της αποτυχίας του τον καθιστά ακόμα πιο κωμική φιγούρα, αφού φαίνεται να έκανε «πολλή φασαρία για το τίποτα». Ο ίδιος δεν αφήνει καν υπονοούμενα που μπορούν να στηρίξουν ότι βρήκε πολλά περισσότερα από όσα λέει. Αν επιθυμούσε όμως την δημοσιότητα ή την ηρωοποίησή του από τους UFΟλόγους και τους συνωμοσιολόγους, θα μπορούσε να διανθίσει την ιστορία του με πολλές λεπτομέρειες, να ισχυριστεί ότι κατέχει κρυφά ή αποθηκευμένα αρχεία που θα έφερνε στην επιφάνεια όταν ερχόταν ο καιρός, να δίνει συνεντεύξεις σε ειδικά περιοδικά όπου θα επέμενε ότι βρήκε αποδείξεις, χωρίς απαραίτητα να χρειαστεί να τις φέρει ποτέ στο φως. Τη δεδομένη χρονική στιγμή ο McKinnon μοιάζει με ένα μεγάλο ανώριμο παιδί που μεγάλωσε με ιστορίες για εξωγήινους, UFO, μυστικές κυβερνήσεις, συγκαλύψεις. Το παιδί αυτό είτε επειδή ήθελε ανέκαθεν να αποδείξει ότι όλα τα παραπάνω αληθεύουν, είτε επειδή τυχαία ή από περιέργεια έγινε Hacker, μοιάζει σήμερα να προσπαθεί να πείσει τις αρχές ότι δεν έκανε τίποτα επιλήψιμο. Ταυτόχρονα, χωρίς ιδιαίτερες όμως προσπάθειες, παρουσιάζεται να πιστεύει ότι υπάρχει Συνωμοσία, υπάρχουν οι τεχνολογίες ελεύθερης ενέργειας και αντιβαρύτητας, αλλά δεν μπορεί να το αποδείξει.<br />Είναι βέβαιο ότι ο McKinnon είχε μπει σε σημαντικά στρατηγικά συστήματα και ίσως έπεσε πάνω σε πράγματα που δεν καταλάβαινε. Ας μην ξεχνάμε ότι είναι ένας σχεδόν αυτοδίδακτος προγραμματιστής. Δεν είναι ούτε στρατιωτικός, ούτε τεχνικός, ούτε αεροπόρος. Πώς θα αναγνώριζε ότι δεν ανακάλυψε απόρρητα στρατιωτικά προγράμματα αλλά εξωγήινα αεροσκάφη; Πώς θα αναγνώριζε τις συσκευές αντιβαρύτητας και ελεύθερης ενέργειας; Ο McKinnon λοιπόν και ο κάθε McKinnon, ήθελε να δει τη Συνωμοσία και κατά τη γνώμη του τη βρήκε. Πήγε στην άλλη πλευρά, πείστηκε, αλλά δεν έφερε μαζί του αποδείξεις. Ερμήνευσε ίσως κατά βούληση λίστες ονομάτων, κατασκευές, συστήματα, δημιουργώντας μία εικόνα που του ταίριαζε. Το ερώτημα είναι τραγικό: Αν οι αποδείξεις ήταν εκεί, μπροστά του, αλλά ο συγκεκριμένος δεν τις είδε ή τις προσπέρασε;<br /><br /><br />epiLog ouT<br />Το τελευταίο διάστημα έχουν έρθει στο φως διάφορες ειδήσεις από διαφορετικές πηγές που έχουν σχέση με την υπόθεση των UFO και μίας πιθανής εξωγήινης προέλευσής τους. To φιλμ της αυτοψίας του εξωγήινου του Roswell που γύρισε ο Santili αποδείχθηκε με θλιβερό τρόπο μία πικρόχολη απάτη (βλ. Strange #88), ενώ μετά από έξι χρόνια δόθηκε στη δημοσιότητα πόρισμα για λογαριασμό του Υπουργείου Άμυνας της Μεγάλης Βρετανίας σύμφωνα με το οποίο τα Αγνώστου Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα δεν είναι τίποτα περισσότερο από φυσικά φαινόμενα. Τώρα έρχεται στη δημοσιότητα η υπόθεση McKinnon. Χωρίς να υποστηρίζει κανείς ότι τα παραπάνω γεγονότα συνδέονται μεταξύ τους (μπορεί όμως και να συνδέονται με πιθανούς και απίθανους τρόπους που δεν γνωρίζουμε!) δεν μπορεί παρά να σχολιαστεί η ύπαρξη τέτοιων «κυμάτων» που είτε απομυθοποιούν κάποιες πτυχές του ζητήματος που ονομάζεται UFOλογία είτε αναζωπυρώνουν το ενδιαφέρον ανθρώπων που ασχολούνται με την έρευνα του Αγνώστου.<br />Η υπόθεση McKinnon κρύβει περίεργες προθέσεις και κίνητρα, κυρίως από την πλευρά της Αμερικανικής Κυβέρνησης χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο McKinnon δεν κρύβει πράγματα και δεν αναμασά ένα «παραμυθάκι» που του σκάρωσαν οι δικηγόροι του στηριζόμενοι και στις συνωμοσιολογικές πεποιθήσεις του. H διαδικασία έκδοσης τρέχει αυτή τη στιγμή και σίγουρα θα έχουμε νεότερα σύντομα. Το Strange και το antidogma.gr θα σας κρατήσουν ενήμερους για οποιεσδήποτε εξελίξεις προκύψουν. Τουλάχιστον μέχρι να αποφασιστεί τελεσίδικα αν θα εκδοθεί ή όχι ο McKinnon στις ΗΠΑ. Γιατί κάτι μας λέει ότι μετά θα χάσουμε τα ίχνη του, όχι γιατί θα του «συμβεί» κάτι, αλλά γιατί τότε δεν θα μπορούμε να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη εκείνων των προθέσεων που λέγαμε παραπάνω.<br />Η συνέχεια στα δικαστήρια… Ή μήπως καλύτερα στις κινηματογραφικές αίθουσες;<br /><br />freegary.org.ukΙδιωτικά Σύμπανταhttp://www.blogger.com/profile/09899525565831820782noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6579639067435332626.post-36422402968310329052009-01-25T21:55:00.007+02:002009-01-25T22:04:43.513+02:00<div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;">ΧΑΜΕΝΑ ΙΕΡΑ, ΒΩΜΟΙ και ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΛΑΤΡΕΙΕΣ</span> <span style="font-weight: bold;">στην ΑΡΧΑΙΑ ΗΛΙΔΑ</span><br /></div><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn69LJAGAW0UfHmSzlYkzyuEjuhMaUV9sKXSpKZIrStZLBurHqfu53cv965B04tGFvraONfcz9gV6jUb1L-iq1q8t6zDYpEm8wBQFJA79UqWfgDGgT0pOoVkzAzEt-fYPdsEiZe5Srn8w/s1600-h/%CF%83%CF%87%CE%B5%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 381px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn69LJAGAW0UfHmSzlYkzyuEjuhMaUV9sKXSpKZIrStZLBurHqfu53cv965B04tGFvraONfcz9gV6jUb1L-iq1q8t6zDYpEm8wBQFJA79UqWfgDGgT0pOoVkzAzEt-fYPdsEiZe5Srn8w/s400/%CF%83%CF%87%CE%B5%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295323312320509346" border="0" /></a><br /><br /><br />Λίγα χιλιόμετρα μόλις από την Αρχαία Ολυμπία, τα ερείπια της πάλαι ποτέ πρωτεύουσας των Ηλείων περιμένουν φιλόξενα να ξεναγήσουν τους λίγους επισκέπτες τους. Για περισσότερα από χίλια χρόνια η Ήλιδα ήταν η μόνιμη διοργανώτρια πόλη των Ολυμπιακών Αγώνων. Εδώ γίνονταν όλες οι ετοιμασίες και ήταν στα γυμνάσιά της που προετοιμάζονταν οι Ολυμπιονίκες, ορίζονταν οι Ελλανοδίκες και ξεκινούσε η πομπή για την Ολυμπία. Σήμερα το πέπλο της δόξας έχει αποτραβηχθεί από την Ήλιδα. Οι Άγνωστες Λατρείες, τα Χαμένα Ιερά και οι μύθοι, σκιαγραφούν μία πολιτιστική και θρησκευτική πρωτεύουσα που περιμένει να αποκαλυφθεί.<br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;">ΑΚΜΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΜΗ</span><br /></div>Προϊστορικά ευρήματα δείχνουν ότι η περιοχή κατοικήθηκε πολύ πριν αναπτυχθεί η πόλη των ιστορικών χρόνων, τουλάχιστον από την Πρωτοελλαδική Εποχή (2600-1900 πχ.) Η αρχαία παράδοση κτίζει τον πρώτο συνοικισμό τον 12 αιώνα π.χ. πιθανόν επί βασιλείας Οξύλου και αναφέρει την αναβίωση των αγώνων δρόμου στο ιερό του Δία στην Ολυμπία. Τη μυκηναϊκή περίοδο (1600-1200 π.χ.) η Ήλιδα αποτελούσε μία από τις τέσσερις σημαντικότερες πόλεις της περιοχής. Οι παλαιότεροι κάτοικοι της ήταν Αχαιοί, Αρκάδες, Αιολείς, αναμεμιγμένοι με προέλληνες και άλλα ελληνικά φύλα όπως φανερώνεται σε κάποια τοπωνύμια που είναι κοινά. Τον 10ο αιώνα η πόλη κράτος πήρε το όνομα Κοίλη Ήλιδα λόγω της διαμόρφωσης του εδάφους και διαδοχικά ξεκίνησε να προσαρτά γειτονικά της εδάφη όπως την Πισάτιδα με το ιερό της Ολυμπίας. Ωστόσο η μεγάλη ανάπτυξη του Ηλειακού Κράτους ξεκίνησε τον 8ο αιώνα π.χ. Το 776 π.χ. ορίστηκε συμβατικά ως η ημερομηνία των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων και για πρώτη φορά εφαρμόστηκε η Ιερή Εκεχειρία. Σταδιακά το Ηλειακό Κράτος έφτασε να καταλαμβάνει το μεγαλύτερο τμήμα της Δυτικής Πελοποννήσου. Στην Ήλιδα, οι αθλητικές εγκαταστάσεις καταλάμβαναν ένα σημαντικό μέρος της πόλης αφού οι περισσότεροι αθλητές και οι συνοδοί τους προετοιμάζονταν εδώ πριν μεταβούν μέσω της Ιεράς Οδού στην Ολυμπία.<br />Στον Πελοποννησιακό Πόλεμο η Ήλιδα ήταν αρχικά με τη Σπάρτη ενώ αργότερα συμμάχησε με τους Αθηναίους. Οι πολεμικές συγκρούσεις και τα αντικρουόμενα συμφέροντα χαρακτήρισαν τα επόμενα ταραγμένα για την Ελλάδα χρόνια και οι Ηλείοι δεν έμειναν αμέτοχοι. Το 191 πχ ενσωματώθηκαν στην Αχαϊκή Συμπολιτεία, αργότερα στην Provincia Macedonia και την Provincia Achaia της Ρώμης.<br />Μετά την ευημερία που γνώρισε ο τόπος τον 2ο αιώνα μ.χ., ήρθαν οι επιδρομές των Γότθων, των Ερούλων, και των Βανδάλων να προξενήσουν εκτεταμένες καταστροφές. Ο Θεοδόσιος Β’ απαγόρευσε το 393μχ οριστικά την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων ενώ έκλεισε και τους τελευταίους ελληνικούς ναούς που λειτουργούσαν. Οι ορδές των αιμοσταγών χριστιανών ξεκίνησαν την τελική επιχείρηση ενάντια στο Δωδεκάθεο από τη Μακεδονία, κατέβηκαν νότια και όργωσαν Δελφούς, Θήβα, Κόρινθο, Ολυμπία, Σπάρτη.<br />Επί Φραγκοκρατίας, οι Φράγκοι αναγνώρισαν την κομβική θέση της Ήλιδας και έχτισαν πάνω στην ακρόπολή της πύργο με την ονομασία Belvedere. Η κατοχή από τους Φράγκους τελείωσε το 1430 με τον ερχομό του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Οι Τούρκοι κράτησαν υποτελή την περιοχή όπως και ολόκληρη την Ελλάδα για τετρακόσια χρόνια.<br /><br /><br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;">Ο ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ ΠΕΡΙΔΙΑΒΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΗΛΙΔΑ</span><br /></div><br />Περίπου το 170 μ.χ. την Ήλιδα επισκέπτηκε ο Παυσανίας. Παρότι υπό ρωμαϊκή κατοχή, η πόλη βρισκόταν ακόμα στην ακμή της. Άθικτα ήταν ακόμα το θέατρο, οι στοές, τα γυμνάσια, οι κατοικίες, τα ιερά και ο Ιππόδρομος. Ήταν τα γραπτά του Παυσανία που βοήθησαν στο μέγιστο βαθμό στην ταυτοποίηση ορισμένων κτισμάτων που ήρθαν στο φως και την αναγνώριση των πολεοδομικών ενοτήτων.<br />Στο βορειοδυτικό μέρος της πόλης βρίσκονταν οι αθλητικές εγκαταστάσεις και οι χώροι προετοιμασίας των αθλητών, στα ανατολικά τα δημόσια οικοδομήματα της αγοράς, νότια της κεντρικής οδού ήταν το κύριο μέρος της πόλης. Βορειοανατολικά δέσποζε το θέατρο και νότια της κεντρικής οδού ήταν η κυρίως πόλη και το εμπορικό κέντρο.<br />Ο Παυσανίας περιγράφει τρία γυμνάσια με τις ονομασίες Ξυστός, Τετράγωνον, και Μαλθώ. Στα τρία γυμνάσια υπήρχαν διάφορα ιερά και εδώ προετοιμάζονταν οι αθλητές πριν τους αγώνες στην Ολυμπία. Στο Πλέθριο οι Ελλανοδίκες χώριζαν τους αθλητές μετά από δοκιμασίες σε κατηγορίες ανάλογα με την ηλικία και το αγώνισμά τους. Μέσα στο Ξυστό υπήρχαν ιερά του Ιδαίου Ηρακλή, του Έρωτα και του Αντέρωτα, την Δήμητρας και της Κόρης, αλλά και ένα κενοτάφιο αφιερωμένο στον Αχιλλέα. Οι γυναίκες της Ήλιδας τιμούσαν και θρηνούσαν με τελετές τον Αχιλλέα την ημέρα έναρξης των αγώνων. Στο Τετράγωνον οι αθλητές αγωνίζονταν στην πάλη και εξασκούνταν στην πυγμαχία. Το ένα από τα δύο αγάλματα του Δία βρισκόταν στο Τετράγωνο. Στο γυμνάσιο που είχε την ονομασία Μαλθώ λόγω της μαλακότητας του εδάφους του, υπήρχε προτομή του Ηρακλή και ανάγλυφο του Έρωτα και του Αντέρωτα. Ο Έρωτας κρατούσε ένα κλαδί φοινικιάς και ο Αντέρωτας προσπαθούσε να του το πάρει.<br />Ο Παυσανίας αναφέρει ότι η Αγορά της Ήλιδας ήταν μοναδική για τα ελληνικά δεδομένα. Η κατασκευή της στηριζόταν στον συνδυασμό στοών που βρίσκονταν σε απόσταση η μία από την άλλη και σε δρόμους που ένωναν τις στοές. Στην Αγορά, που ονομαζόταν Ιππόδρομος, και στον Ελλανοδικεώνα οι Ελλανοδίκες περνούσαν δέκα μήνες πριν την έναρξη των αγώνων προκειμένου να μάθουν τα καθήκοντά τους από τους νομοφύλακες. Στον Ιππόδρομο ο Παυσανίας αναφέρει βωμούς του Δία ενώ στην ύπαιθρο της αγοράς αντίκρισε τα πιο λαμπρά αντικείμενα, το ναό και το άγαλμα του Ακεσίου Απόλλωνα. Ο χαρακτηρισμός Ακέσιος, από το ρήμα «ακέομαι» που σήμαινε θεραπεύω, ταυτιζόταν με τη λέξη Αλεξίκακος που χρησιμοποιούσαν και οι Αθηναίοι από το Αλέξω+κακό, διώχνω δηλαδή το κακό, την αρρώστια.<br />Το Θέατρο της Ήλιδας βρίσκεται μεταξύ της αγοράς και του ποταμού. Κατασκευάστηκε τον 4ο αιώνα π.χ. και είναι από τα παλαιότερα και ομορφότερα της Αρχαίας Ελλάδας. Συνδυάζει τη λίθινη σκηνή με το επιχωματωμένο κοίλο που στηρίζεται σε ισχυρά αναλήμματα στα δύο άκρα. Η διάμετρος της κυκλικής ορχήστρας είναι 25 μέτρα. Νοτιοδυτικά της αγοράς οι ανασκαφές αποκάλυψαν προϊστορικό νεκροταφείο αλλά και απομεινάρια λατρευτικών κτιρίων των κλασικών και ελληνιστικών χρόνων.<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><div style="text-align: center; font-weight: bold;">ΗΛΙΟΣ Ο ΠΑΝΤΕΠΟΠΤΗΣ-<br />ΣΕΛΗΝΗ Η ΕΡΩΜΕΝΗ ΤΩΝ ΗΛΕΙΩΝ<br /></div><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5JqK_Mmn4-E4sETg3jZJv696MT6yTn58JtvAkmf7M_RnDnz-5CQ8Dc6o7L-2OEwffUEysC9PXMAPVb6fB9okRs72f-HxHbP7VG7tHhzy_P-qLcAk3M77929StW-ddR4XeIpewxzEOBfA/s1600-h/P1030053.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5JqK_Mmn4-E4sETg3jZJv696MT6yTn58JtvAkmf7M_RnDnz-5CQ8Dc6o7L-2OEwffUEysC9PXMAPVb6fB9okRs72f-HxHbP7VG7tHhzy_P-qLcAk3M77929StW-ddR4XeIpewxzEOBfA/s400/P1030053.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295323624472133778" border="0" /></a><br /><br />Κοντά στον ναό και το άγαλμα του Ακεσίου Απόλλωνα, υπήρχαν λίθινα αγάλματα του Ηλίου και της Σελήνης. Το μεν άγαλμα του Ηλίου είχε ακτίνες, το δε της Σελήνης κέρατα, προφανώς ημισέληνο. Πολύ πριν τους Ολύμπιους Θεούς η λατρεία του Ηλίου και της Σελήνης ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη. Ο Θεός Ήλιος απεικονιζόταν πολλές φορές με ένα μεγάλο μάτι που παρατηρούσε και έβλεπε τα πάντα. Πρόδωσε στη Δήμητρα την αρπαγή της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα και στον Ήφαιστο τις απιστίες της Αφροδίτης. Θεωρείται ότι έδωσε το όνομά του στην Ηλεία, λόγω της συνεχούς ηλιοφάνειας, ενώ σύμφωνα με άλλους λόγω των λατρευτικών τελετών στο όνομά του. Γιος του Ήλιου φέρεται ότι ήταν ο Αυγείας, το όνομα του οποίου σχετίζεται με την Αυγή. Πιθανόν οι κάτοικοι να προσωποποίησαν την ξεχασμένη θεότητα του Ηλίου όταν τη θέση των αρχαίων προγονικών θεοτήτων έπαιρναν οι νεότερες. Έτσι μπορεί να δικαιολογείται και η σύγκρουση του Αυγεία με τον Ηρακλή κατά τον πέμπτο άθλο του ήρωα, μία σύγκρουση μεταξύ μίας Παλαιάς Θεότητας με μια Ολύμπια, νέα και ρωμαλέα, που πεισματικά εκθρονίζει ότι είχε απομείνει από το παρελθόν.<br />Ίσως η λατρεία της αδελφής του Ηλίου, της Σελήνης, να ήταν τόσο διαδεδομένη στην περιοχή λόγω του Ενδυμίωνα, του μυθικού βασιλιά και της ερωτικής τους σχέσης. Από την ένωσή τους γεννήθηκαν πενήντα κόρες που συμβολίζουν τους πενήντα σεληνιακούς μήνες κάθε Ολυμπιάδας. Λέγεται ότι κάθε νύχτα η Σελήνη έβγαινε με το άρμα της και φώτιζε τη γη. Μια νύχτα όμως είδε έναν όμορφο βοσκό, τον Ενδυμίωνα, να κοιμάται και επειδή δεν ήθελε να τον ξυπνήσει, δεν φώτισε το βουνό. Άλλη εκδοχή θέλει την Σελήνη να διακόπτει την πορεία της και να κατεβαίνει να κοιμηθεί μαζί του. Ο Δίας τιμώρησε τη Σελήνη για τα καμώματά της και έριξε σε αιώνιο ύπνο τον βοσκό, χαρίζοντάς του όμως έτσι και την Αθανασία. Μόνο μία φορά κάθε χρόνο ο Ενδυμίωνας θα ξυπνούσε από τον λήθαργο για να συναντήσει την αγαπημένη του Σελήνη. Ο ιδανικός τους έρωτας είναι σημείο αναφοράς για πολλούς αρχαίους συγγραφείς και οι Ηλείοι έβλεπαν στο πρόσωπό της ανικανοποίητα ιδανικά και την ποθούμενη ένωση του θνητού με το θείο.<br /><br /><br /><br /><div style="text-align: center; font-weight: bold;">«ΞΥΛΑ ΛΕΥΚΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ»<br /></div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLoQSusok1afQCevtKuqoyZ-Mz7DEY0FDE9QFaq7vK6i6Jnyh2Bp3_AkzYp-lE9Ajwe5WAn37YoloaNMU992uhLL8T-WkHJielVpulqnWKiG6yWSdWoOONMP2DrLJA_wmzsEk-O64JaTk/s1600-h/%CE%B1%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1+%CF%84%CE%BF%CF%85+%CE%B8%CE%B5%CE%AC%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%85.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 286px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLoQSusok1afQCevtKuqoyZ-Mz7DEY0FDE9QFaq7vK6i6Jnyh2Bp3_AkzYp-lE9Ajwe5WAn37YoloaNMU992uhLL8T-WkHJielVpulqnWKiG6yWSdWoOONMP2DrLJA_wmzsEk-O64JaTk/s400/%CE%B1%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1+%CF%84%CE%BF%CF%85+%CE%B8%CE%B5%CE%AC%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%85.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295324671340861202" border="0" /></a><br /><br />Η Ηλειακή Εκδοχή για την καταγωγή του Δία θέλει τόπο γέννησής του την Ολυμπία. Η μητέρα του Ρέα είχε φέρει από τους Ιδαίους Δακτύλους τους Κουρήτες να τον φυλούν από τον Κρόνο. Μέσα στην Ιερή Άλτη της Ολυμπίας υπήρχε μεγάλος βωμός αφιερωμένος στον Δία, ανάμεσα στους ναούς του Δία, της Ήρας και της Ρέας. Το ύψος του ήταν είκοσι δύο πόδια και τον είχε χτίσει ο Ιδαίος Ηρακλής. Κάθε μέρα θυσίαζαν εκεί και θεωρούσαν κακό οιωνό αν περνούσε κάποιο πουλί και άρπαζε κάποιο από τα σφάγια. Μία ιστορία αναφέρει ότι οι μύγες ενοχλούσαν τον Ηρακλή όταν πήγε να θυσιάσει στο βωμό. Τότε εκείνος θυσίασε στον Απομύιο Δία και οι μύγες εξαφανίστηκαν.<br />Ο Παυσανίας αναφέρει ότι στο ναό του Δία δεν επιτρεπόταν να μπει κάποιος αν πριν είχε φάει κρέας από σφάγιο αφιερωμένο στον Πέλοπα. Επίσης αναφέρει ότι για τις θυσίες τους στον Δία οι Ηλείοι χρησιμοποιούσαν μόνο ξύλα Λεύκας. Υπεύθυνοι για τη λειτουργία του βωμού ήταν ιερείς από τις τέσσερις μεγάλες μαντικές οικογένειες της Ηλειακής Πύλου (Κλυτιάδες, Ιαμίδες, Τελλιάδες και Καλλιάδες)<br />Υποτίθεται ότι στην Ιερή Άλτη υπήρχε και μαντείο αφιερωμένο στον Δία. Την ξεχωριστή θέση που κρατά ο Δίας μεταξύ των θεών που λάτρευαν οι Ηλείοι αποδεικνύει ο ναός του στην Ολυμπία. Μεγαλοπρεπέστατο έργο του Ηλείου Λίβωνα, φιλοξενούσε το περίφημο χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία, ένα από τα εφτά θαύματα της αρχαιότητας, έργο του Φειδία. Το άγαλμα ήταν τόσο μεγαλειώδες που υπέθεταν ότι είτε ο Δίας κατέβηκε και παρουσιάστηκε στον Φειδία είτε ο καλλιτέχνης ανέβηκε στον Όλυμπο και εμπνεύστηκε από τη μορφή του θεού. Κάποιες ιδιαίτερες έως πολύ παράξενες ιδιότητες του Δία αποκαλύπτει και η πληθώρα των προσωνυμίων του: Απόμυιος, Κεραύνιος, Καταιβάτης, Σωτήρ, Λευκαίος, Καθάρσιος, Άρειος, Λυκαίος, Ερκείος, Χθόνιος. Τα ονόματα δεν είναι τυχαία. Αποκάλυπταν δυνάμεις των θεών που έπρεπε οι πιστοί να επικαλεστούν σε ανάλογες περιπτώσεις.<br /><br /><br /><br /><div style="text-align: center; font-weight: bold;">ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΤΟΥ Ο ΑΔΗΣ<br /></div><br />Το Μοναδικό Ιερό του Άδη στην Ελλάδα βρισκόταν στην Ηλειακή Πύλο (στην αρχαιότητα υπήρχαν τρεις πόλεις με την ονομασία «Πύλος». Η Μεσσηνιακή, η Τριφυλλιακή και η Ηλειακή). Μόνο οι Ηλείοι τιμούσαν τον Άδη. Οι όποιες τιμές του αποδίδονταν είτε ήταν μυστικές είτε ξεχάστηκαν γρήγορα. Ο Ηλειακός Άδης δεν πρέπει να ταυτίζεται με τον Πλούτωνα, αφού οι Ηλείοι διαχώριζαν τις δύο αυτές θεότητες. Ανάμεσα στα άλλα ιερά και κτίσματα της Ήλιδας υπήρχε ιερός περίβολος και ναός του Άδη. Οι χώροι άνοιγαν μόλις μία φορά το χρόνο και για έναν μόνο ιερέα. Ποτέ άλλοτε και για κανένα λόγο δεν άνοιγε το ιερό, αφού θεωρούσαν ότι μόνο μία φορά πηγαίνει ο άνθρωπος στον Κάτω Κόσμο. Ο λόγος που οι Ηλείοι είχαν ναό του Άδη σύμφωνα με τον Παυσανία είναι πως όταν ο Ηρακλής επιτέθηκε στην Ηλειακή Πύλο, είχε βοήθεια από την Αθηνά, οπότε ο Άδης που μισούσε τον Ηρακλή έσπευσε να βοηθήσει τους Πυλίους. Ο Όμηρος επίσης αναφέρει πως «ο Άδης ήταν μεταξύ αυτών που πληγώθηκαν, όταν ο γιος του ασπιδοφόρου Δία, χτυπώντας τον στην Πύλο, ανάμεσα στους νεκρούς, τον έκανε να πονάει». Πέρα από την εξήγηση σχετικά με τον Ηρακλή, υπάρχουν υπόνοιες πως η Πύλος πήρε το όνομά της επειδή ήταν Πύλη προς Τον Κάτω Κόσμο. Ίσως δεν είναι τυχαίο που υπήρχαν περισσότερες από μία πόλεις με την ίδια ονομασία, ίσως οι Είσοδοι για τον Κάτω Κόσμο να ήταν αρκετές. Στην περίπτωση αυτή, ασφαλώς και θα λάτρευαν με κάποιο φανερό ή μυστικό τρόπο τον Άδη.<br />Με την ονομασία Πλούτωνας, ο θεός ήταν πιο γνωστός και προσιτός στους πιστούς. Έξι είναι όλα κι όλα τα ιερά ανά την Ελλάδα που λάτρευαν τον υποχθόνιο θεό με την ονομασία αυτή και τα έξι βρίσκονταν στην Πελοπόννησο. Συνήθως λατρευόταν από κοινού με την Δήμητρα και την Περσεφόνη. Πλουτώνια (ή Χαρώνια) ονόμαζαν μέρη που πίστευαν ότι είχαν σχέση με τον θεό του Κάτω Κόσμου, όπως πηγάδια, βάραθρα, σπηλιές. Ταυτόχρονα, τα μέρη και τα ιερά θεωρούνταν τόποι σκοτεινών δυνάμεων και μαντικής τέχνης. Τέτοια Νεκρομαντεία υπήρχαν στην Θεσπρωτία, στο Ταίναρο, στην Κύμη της Ιταλίας και στα Χαρώνια της Φιγαλείας. Πιστεύεται ότι Ηλείοι μετέφεραν τη λατρεία του Άδη και στη Δωδώνη, ιδρύοντας εκεί Νεκρομαντείο. Στην Ιλιάδα αναφέρεται πως για να επικαλεστούν τον θεό Άδη οι πιστοί χτυπούσαν τα χέρια και τα πόδια τους στη γη για να τους ακούσει ενώ θυσίαζαν και μαύρα πρόβατα. Ο σκύλος, το φίδι και ο λύκος από τα ζώα, το κυπαρίσσι από τα δέντρα και ο νάρκισσος από τα λουλούδια ήταν αφιερωμένα στον Άδη.<br />Οι απεικονίσεις και τα αγάλματα του Άδη είναι ελάχιστα, αφού ο κόσμος φοβόταν ακόμα και να προφέρει το όνομά του. Σε αγγεία και ανάγλυφα εμφανιζόταν σκυθρωπός με μακρυά μαλλιά και γένια, ενώ το βλέμμα του ήταν απόκοσμο και απέπνεε φόβο.<br /> <br /><br /><br /><div style="text-align: center; font-weight: bold;">ΤΟ ΑΦΑΝΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ, Ο ΑΝΗΛΙΑΓΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΛΕΜΟΥΤΣΙ<br /></div><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL3CSrst1o1j2rc4WrP2K9dxnBp9yt7No_jL5NuhNZ77WNekgE67W6GnVS_p4IJ8om1YYCjLHfnq395mmv4YjUpxO8qFyxDFkTk5_0dhkQ9HprLI3pmen_tybuYlfZ3iJukX-_eI7uyY8/s1600-h/P1030069.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL3CSrst1o1j2rc4WrP2K9dxnBp9yt7No_jL5NuhNZ77WNekgE67W6GnVS_p4IJ8om1YYCjLHfnq395mmv4YjUpxO8qFyxDFkTk5_0dhkQ9HprLI3pmen_tybuYlfZ3iJukX-_eI7uyY8/s400/P1030069.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295323876340443010" border="0" /></a><br /><br />Η Αθηνά λατρευόταν με διάφορα προσωνύμια στην Ηλεία. Ένας μύθος αναφέρει ότι μετά την εκστρατεία του Ηρακλή στην Ήλιδα, οι γυναίκες παρακάλεσαν την θεά να μείνουν έγκυες από τους λίγους άντρες που είχαν απομείνει, αφού ο πληθυσμός είχε ελαττωθεί αισθητά μετά τις μάχες. Στην περιοχή που έλαβαν χώρα οι «καθαγιασμένες» συνευρέσεις, χτίστηκε ιερό προς τιμήν της Μητρός Αθηνάς. Ο Ντίνος Ψυχογιός τοποθετεί το ιερό στη σημερινή θέση Γιατρονέρι Λεχαινών, κοντά στα νερά του Μοσκονερίου (Βρωμονέρι). Εκεί παραδίδονταν «τα στριγγλιάρικα και νεραιδοπαρμένα μικροπαίδια», σε μια τελετουργία που «δεν είναι παρά συνέχεια της λατρείας των αρχαίων Ηλείων στο Ιερό της Αθηνάς Μητρός». Σύμφωνα με την παράδοση, ο Ναρκαίος, γιος της Φυσκόας και του θεού Διονύσου, ίδρυσε ιερό της Ναρκαίας Αθηνάς, ενώ άλλα ιερά ήταν αυτά της Κυδωνίας Αθηνάς, της Λαρισαίας Αθηνάς και της Σκιλλουντίας Αθηνάς. Μυστήριο καλύπτει το άγαλμα της Αθηνάς που βρισκόταν στον ναό της στην ακρόπολη της Ήλιδας. Εκεί ο Φειδίας είχε κατασκευάσει χρυσελεφάντινο άγαλμα προς τιμήν της. Στο κράνος της είχε έναν πετεινό, το πουλί που ήταν πάντα έτοιμο για μάχη, αλλά ήταν σύμβολο και της Εργάνης Αθηνάς επειδή συμβόλιζε την εργατικότητα. Πουθενά δεν αναφέρεται η καταστροφή του αγάλματος, γεγονός που γεννά υποψίες μήπως βρίσκεται άθικτο και καλά φυλαγμένο κάπου. Σήμερα, στην ακρόπολη της Ήλιδας ορθώνεται το ξωκλήσι του Αηγιάννη του Θεολόγου, κλειστό λόγω των συνεχών διαρρήξεων. Στέκεται επόπτης της τεράστιας κατάφορης κοίλης πεδιάδας της Γαστούνης. Στην περιοχή υπάρχει ένας θρύλος που μιλάει για τον βασιλιά της Παλαιόπολης, Ανήλιαγο, που συναντούσε μέσω υπόγειας στοάς είκοσι χιλιομέτρων την αγαπημένη του Ανήλιαγη, βασίλισσα στο Κάστρο Χλεμούτσι, στο λόφο Χελωνάτα στην Κυλλήνη. Ο Ανδρέας Μπούτσικας στα «Φράγκικα μνημεία στην Ηλεία» αναφέρει ότι οι γεροντότεροι στην περιοχή είχαν ακούσει για μια στοά στους ΝΔ πρόποδες της Ακρόπολης της Ήλιδας που επικοινωνούσε με το Χλεμούτσι. Μάλιστα στις αρχές του 20ου αιώνα δυο αδέρφια από την Παλαιόπολη, ονομαζόμενοι Μητσιλέτοι, μπήκαν στη στοά για να δουν αν και προς τα πού συνεχιζόταν ο υπόνομος. Συνάντησαν όμως δυνατό ρεύμα αέρα, το φανάρι που είχαν για οδηγό έσβησε και επέστρεψαν άπραγοι. Κι ένας παπάς με τους δύο του γιους προσπάθησαν να ακολουθήσουν τη διαδρομή αλλά δεν τα κατάφεραν. Οι κάτοικοι σήμερα δεν γνωρίζουν την ακριβή τοποθεσία της στοάς, ενώ κατά άλλους δεν αποτελεί παρά ένα μύθο δίχως καμία βάση.(Βλ. Άρθρο σχετικά με το Κάστρο Χλεμούτσι «Μυστική Ελλάδα» Τεύχος #5, Δεκέμβριος 2004)<br /><br /><br /><br /><br /><div style="text-align: center;">ΔΙΟΝΥΣΟΥ ΜΕΘΗ ή ΗΛΕΙΟΙ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΙ<br /></div><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2FlZ4_goZU4Y6dYLONG29_ajHYszoWmv_uoNxFbDS0azYGsZnagHXcfiEE6yZBUFn6vGHCQUn6EFedKBPAviyq0Nj-M-d9mleSSMJOktqP9YRS5tVv-9pETk0BnTXPwSd2Q-xeSAjn-Q/s1600-h/P1030019.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2FlZ4_goZU4Y6dYLONG29_ajHYszoWmv_uoNxFbDS0azYGsZnagHXcfiEE6yZBUFn6vGHCQUn6EFedKBPAviyq0Nj-M-d9mleSSMJOktqP9YRS5tVv-9pETk0BnTXPwSd2Q-xeSAjn-Q/s400/P1030019.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295324101666181170" border="0" /></a><br /><br />Με τον Διόνυσο σχετίζεται η μεγάλη ηλειακή γιορτή Θυία (εκ του θύω που σημαίνει ταράζω, μαίνομαι). Κατά τη διάρκεια της γιορτής οι Ηλείοι πίστευαν ότι ο ίδιος ο Διόνυσος τους επισκεπτόταν. Οι ιερείς, ενώπιον ντόπιων και ξένων, μετέφεραν στο ιερό τρεις άδειους λέβητες και στη συνέχεια το σφράγιζαν. Την επόμενη μέρα ήλεγχαν τις σφραγίδες και εισέρχονταν στο ιερό. Εκεί λοιπόν, σύμφωνα με την παράδοση, έβρισκαν και τους τρεις λέβητες γεμάτους κρασί! Ο Παυσανίας βεβαιώνει με μαρτυρίες το αληθινό του γεγονότος αν και δεν παρευρέθηκε. Άλλη δοξασία έλεγε ότι κάθε δεύτερη χρονιά από το ναό του Διονύσου ανέβλυζε νερό. Κατά τη διάρκεια της γιορτής των Θυίων οι Ηλείοι μεθούσαν, χόρευαν μανιασμένα και καταλαμβάνονταν από διονυσιακή έκσταση. Η σχέση των Ηλείων με τον Διόνυσο βεβαιώνεται και από τη δοξασία πως ο Θεός είχε ανακαλύψει την άμπελο και την προσέφερε στους ντόπιους. Άλλες ιστορίες ήθελαν τον Διόνυσο να ενσαρκώνεται και να συνευρίσκεται με θνητές, να γλεντοκοπά με τους ανθρώπους και να τους παρασύρει σε παραλήρημα. Θεωρούνταν γεωργικός θεός, προστάτης της κτηνοτροφίας, της γεωργίας και οι άνθρωποι τον επικαλούνταν όποτε ήθελαν να τους πάει καλά η σοδειά. Οι Μαινάδες της Ήλιδας επικαλούνταν τον Θεό με τη μορφή ταύρου, σύμβολο των Μινωιτών, και τον καλούσαν να έρθει κοντά τους μαζί με τις Χάριτες. Κοντά στο ιερό του Πέλοπα στην Ολυμπία υπήρχε κοινό ιερό του Διονύσου με τις Τρεις Χάριτες. Η σύνδεση του Διονύσου, θεού του γλεντιού, με τις Τρεις Χάριτες, θεότητες του πνεύματος και της σοφίας, αποδεικνύει ίσως βαθύτερες σχέσεις μεταξύ φαινομενικά αντίθετων θεοτήτων.<br />Ιερατείο αφιερωμένο στον Διόνυσο ήταν το περίφημο Συμβούλιο των Δεκαέξι Γυναικών, ένας θεσμός που αποδείκνυε την σημαντική θέση που κατείχε η γυναίκα στην Αρχαία Ήλιδα. Τα καθήκοντα των δεκαέξι γυναικών θεωρούνταν εξίσου σημαντικά με αυτά των Ελλανοδικών, αφορούσαν πολιτικές διενέξεις και ζητήματα λατρείας των θεών με αποκορύφωμα μυστικές λατρείες και ναούς που μόνο γυναίκες μπορούσαν να εισέλθουν.<br />Δεν μπορεί παρά να εντυπωσιάσει το γεγονός πως οι Ηλείοι είχαν ναό όπου λάτρευαν τον Σειληνό ξεχωριστά από τον Διόνυσο. Οι Σάτυροι και οι Σειληνοί ταυτίζονταν τις περισσότερες φορές με τον Διόνυσο ο Παυσανίας όμως αναφέρει ότι στην Ήλιδα υπήρχε ναός του Σειληνού, όπου η Μέθη του προσέφερε κρασί σε ένα ποτήρι. Δεν είναι παράξενο που οι τελετουργίες προς τιμήν του Διονύσου δαιμονοποιήθηκαν στα χριστιανικά χρόνια. Ο Θεός ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής και όλα τα έθιμα προς τιμήν του έπρεπε να χαρακτηριστούν αρνητικά. Η μέθη, η έκσταση, τα οράματα, η απελευθέρωση από κάθε ανθρώπινο δεσμό αλλά και οι νυχτερινές θυσίες τράγων, ταύρων, γουρουνιών προς τιμήν του Διονύσου σταδιακά παρουσιάστηκαν ως μιαρές πράξεις.<br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;">ΙΕΡΟ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ</span><br /></div><br />Κοντά στη στοά των Ελλανοδικών, πίσω από τη στοά με την ονομασία Κερκυραϊκή, υπήρχε ναός της Αφροδίτης και χρυσελεφάντινο άγαλμα που είχε φιλοτεχνήσει ο Φειδίας. Η Αφροδίτη ονομαζόταν Ουρανία και με το ένα πόδι της πατούσε επάνω σε μία χελώνα. Μέσα σε ένα κρηπίδωμα στο εσωτερικό του τεμένους της υπήρχε χάλκινο άγαλμα που απεικόνιζε τη θεά να κάθεται πάνω σε έναν χάλκινο τράγο. Το εύγλωττο άγαλμα ήταν έργο του περίφημου Σκόπα και η Αφροδίτη ονομαζόταν Πάνδημη. Ο Πλούταρχος θεωρεί ότι το κέλυφος της χελώνας συμβόλιζε την σκληρή φρούρηση των ανύπαντρων κοριτσιών αλλά και την υποχρέωση των παντρεμένων γυναικών να μένουν στο σπίτι σιωπηλές όπως σιωπηλό ζώο ήταν η χελώνα. Ο τράγος πιθανόν να συμβόλιζε την λαγνεία, αφού ήταν σύμβολο και του θεού Διονύσου. Με την Αφροδίτη σχετίζεται και το ιερό των Τριών Χαρίτων. Κάθε μία από τις Χάριτες κρατούσε ένα τριαντάφυλλο, ένα κότσι και ένα κλαδί μυρτιάς. Το τριαντάφυλλο και η μυρτιά ήταν ιερά σύμβολα της Αφροδίτης που σχετίζονταν με τον μύθο του Άδωνη, ενώ τα κότσια ή αστράγαλοι ήταν εκτός από παιχνίδια και μαντικά αντικείμενα. Η αγαπημένη θεά των Χαρίτων ήταν η Αφροδίτη επειδή προστάτευε τους νέους (εξ ου και η προσωνυμία Φιλομείρακας) και τις παρθένες και επεδίωκε να διατηρήσει το πνεύμα τους καθαρό και νεανικό.<br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;">ΣΩΣΙΠΟΛΙΣ : Ο ΤΟΠΙΚΟΣ ΔΑΙΜΟΝΑΣ, ΤΟ ΠΑΙΔΙ-ΦΙΔΙ</span><br /></div><br />Όταν οι Αρκάδες εισέβαλαν στην Ηλεία, παρουσιάστηκε στους Ηλείους στρατηγούς μία μητέρα με ένα μωρό στο στήθος. Είχε δει ένα όνειρο που της αποκάλυψε ότι με κάποιο τρόπο το παιδί της θα βοηθούσε στην νίκη επί των Αρκάδων. Οι στρατηγοί την πίστεψαν και ακούμπησαν το μωρό γυμνό μπροστά από το στρατό τους. Όταν οι Αρκάδες επιτέθηκαν, το παιδί μεταμορφώθηκε σε φίδι! («ενταύθα ήδη δράκων ην») Οι Αρκάδες σάστισαν από το ανέλπιστο θέαμα και τράπηκαν σε φυγή. Οι Ηλείοι ονόμασαν τον θεό Σωσίπολη επειδή έσωσε την πόλη και έχτισαν ιερό εκεί που το φίδι εξαφανίστηκε μέσα στη γη μετά τη μάχη. (Βλ. Stran-Ge #68, άρθρο του Χρίστου Οικονομίδη για τους Ανθρώπους-Φίδια) Μαζί με τον Σωσίπολη λάτρευαν και την Ειλείθυια γιατί θεώρησαν ότι η θεά είχε φέρει στον κόσμο το παιδί. Μαζί με την ιέρεια της Ειλειθυίας που εκλεγόταν μία κάθε χρόνο, ιερουργούσε και μία ιέρεια του Σωσίπολη που του προσέφερε νερό για το λουτρό του και πίτες ζυμωμένες με κριθάρι και μέλι. Οι επισκέπτες και πιστοί δεν επιτρεπόταν να εισέλθουν στα ενδότερα. Εκεί μόνο η ιέρεια του θεού με το πρόσωπό της καλυμμένο μπορούσε να εισέλθει. Στο ιερό της Ειλειθυίας περίμεναν οι παρθένες και οι γυναίκες έψαλλαν ύμνο καίγοντας θυμιάματα. Εντύπωση κάνει ότι απαγορεύονταν οι σπονδές με κρασί.<br />Στην Ήλιδα, σε ένα μικρό κτίσμα αριστερά του ιερού της Τύχης λατρευόταν κι εδώ ο Τοπικός Δαίμονας Σωσίπολις. Ο Παυσανίας γράφει ότι παράσταιναν τον Δαίμονα όπως είχε εμφανιστεί σε ένα όνειρο: Ένα παιδί με χλαμύδα που ήταν στολισμένη με αστέρια και στο ένα χέρι κρατούσε το Κέρας της Αμάλθειας. Τι σχέση μπορεί να είχε το Κέρας της Αμάλθειας, μαγικό αντικείμενο που παρείχε στον κάτοχό του όλα τα αγαθά, με την μεταμόρφωση του παιδιού σε φίδι ή και με τη νίκη επί των Αρκάδων; Το Κέρας της Αμάλθειας ήταν και για τον Άδη έμβλημα από κάποια περίοδο και μετά.<br /><br /><br /><br /><br /><div style="text-align: center; font-weight: bold;">ΑΣΕΜΝΟΙ ΧΟΡΟΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ<br /></div><br />Οι Λετρίνοι, γειτονική και φιλική πόλη της Ήλιδας, λάτρευαν την Αλφειαία Αρτέμιδα. Για την ονομασία και τη λατρεία της θεάς υπάρχουν ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι κάποτε ο Αλφειός ερωτεύτηκε τη θεά. Επειδή γνώριζε ότι πολύ δύσκολα η Άρτεμις θα υπέκυπτε στον έρωτά του αποφάσισε να μεταχειριστεί βία. Μια νύχτα λοιπόν πήγε στους Λετρίνους, όπου η θεά με τις συνοδούς της είχαν επιδοθεί σε ολονύχτιες τελετές. Όταν ο Αλφειός πλησίασε αντίκρισε όλες τις συμμετέχουσες να έχουν περάσει το πρόσωπό τους με λάσπη. Έτσι δεν κατάφερε να αναγνωρίσει ποια από όλες ήταν η θεά και έφυγε άπραγος. Η λατρεία της Αλφειαίας Αρτέμιδος διαδόθηκε και στην Ήλιδα. Θεωρούνταν γιορτή της γονιμότητας και όπως και η λατρεία για την Κορδάκα Αρτέμιδα, είχε άσεμνο χαρακτήρα. Οι ακόλουθοι του Πέλοπα γιόρταζαν τη νίκη του κοντά στο ναό της Κορδάκας Αρτέμιδος χορεύοντας τον ομώνυμο άσεμνο τοπικό χορό. Οι Ηλείοι ένωσαν την λατρεία της Αλφειαίας Αρτέμιδος με τη δική τους, της Ελαφιαίας Αρτέμιδος. Σταδιακά παρέμεινε μόνο το δεύτερο προσωνύμιο που σχετιζόταν είτε με το κυνήγι των ελαφιών είτε με την ανατροφή της θεάς από μία ντόπια γυναίκα με το όνομα Ελάφιος.<br /><br /><br /><br /><br /><br /><div style="text-align: center; font-weight: bold;">ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΑΙ Ο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ<br /></div>Τα ερείπια της Ήλιδας οριοθετούνται σήμερα μεταξύ της κοίτης του Πηνειού, της ακρόπολης του Παλιόπυργου ή Καλοσκόπη, σημερινός Αηγιάννης ο Θεολόγος, και του ρέματος με την ονομασία Λαγκάδι. Η Αρχαία Πόλη εκτεινόταν στη θέση των σημερινών χωριών Παλιόπολης (νοτιοανατολικά), Αυγείου (νοτιοδυτικά), Καλυβιών (δυτικά).<br />Το Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο της Ήλιδας, στους πρόποδες της Ακρόπολης και πολύ κοντά στο χωριό Παλιόπολη (Νέα Ήλιδα), εντυπωσιάζει με την σύγχρονη αρχιτεκτονική του. Στις καλαίσθητες αίθουσές του ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει ευρήματα από την Παλαιολιθική έως και την ύστερη ρωμαϊκή εποχή (100.000 πχ – 330 μ.Χ.). Αγάλματα, αγγεία, επιτύμβιες στήλες, νομίσματα, προσωπεία, εισιτήρια, πήλινα ειδώλια αποτελούν ψηφίδες μιας ιστορίας που χάνεται στα βάθη των αιώνων. Εντύπωση κάνει η σχετική απουσία όπλων από την αρχαιολογική έκθεση που αποδεικνύει τον ιερό χαρακτήρα της πόλης ως διοργανώτριας αρχής των ολυμπιακών αγώνων. Το πιο εντυπωσιακό έκθεμα είναι το άγαλμα του Ερμή του 1ου π.χ. με την χαρακτηριστική πραξιτέλεια καμπύλη του σώματός του. Δίπλα του, ένας νεαρός σάτυρος με σύριγγα φλερτάρει με το άγαλμα της ένθρονης Κυβέλης. Στην άλλη άκρη της αίθουσας, μία ορθογώνια βάση από πωρόλιθο αναπαριστά μνημειακό πρόπυλο (Πύλη Άδου) ελληνιστικής εποχής. Στο αίθριο του Μουσείου ξεχωρίζουν τα δύο τμήματα ψηφιδωτών δαπέδων που απεικονίζουν τις εννέα μούσες και τους Άθλους του Ηρακλή.<br />Από το Νέο Μουσείο ο δρόμος οδηγεί τον επισκέπτη στο Παλαιό Μουσείο και τον αρχαιολογικό χώρο που οι Ηλείοι είχαν κάποτε την Αγορά της Ήλιδας. Κάθε μέρα γίνονται έργα συντήρησης των ερειπίων, με έμφαση στο Θέατρο. Αξίζει να αναφέρει κανείς ότι από το 1991 και κάθε καλοκαίρι μέχρι πριν λίγα χρόνια, το Αρχαίο Θέατρο φιλοξενούσε μεγάλες θεατρικές παραστάσεις στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αρχαίας Ήλιδας. Μετά το Θέατρο, ο περιπατητής θα συναντήσει τα ερείπια της Κερκυραϊκής Στοάς και της στοάς των Ελλανοδικών. Μπορεί να φανταστεί Ρωμαίους να απολαμβάνουν τα Λουτρά στα δυτικά της Αγοράς, αλλά και νέους να γυμνάζονται στα Γυμνάσια της πόλης. Αν διασχίσει το δημόσιο δρόμο θα αντικρίσει τα ερείπια του ναού των ρωμαίων αυτοκρατόρων.<br />Δυστυχώς ο σύγχρονος Παυσανίας δεν μπορεί να ξεχωρίσει άλλα οικήματα ή ιερά, αφού οι αιώνες έχουν καταπλακώσει το μεγαλύτερο μέρος της αγοράς. Οι ανασκαφές συνεχίζονται, εργάτες φροντίζουν τους χώρους, ενημερωμένοι τουρίστες βγάζουν φωτογραφίες, αλλά μια πικρή γεύση μένει από το μεγαλείο ενός τόσο ιερού τόπου που δεν έχει αναδειχθεί. Εικόνες από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ποτίζουν το μυαλό του επισκέπτη και τον σαγηνεύουν. Η Πομπή προς την Ιερά Άλτη. Ολυμπιονίκες, το όνομά τους Αθάνατο στην Αιωνιότητα. Έρωτες Θεών με Ανθρώπους, Αρχαία Μυστήρια, Άφατα Ονόματα Θεών. Ο Σωσίπολις συλλαμβάνει τον αρχαιοκάπηλο, τα χωριά καλούν την Ειλείθυια όλο και πιο σπάνια, μια γιαγιά κόβει τα ανδροφόνα της το ξημέρωμα. Στο κλειδωμένο εκκλησάκι ο ψάλτης βήχει με απορία, ο Παυσανίας ψάχνει ξύλα Λεύκας αλλά κανείς δεν του λέει που φυτρώνουν. Οι Μητσιλέτοι ψάχνουν ακόμα την στοά για το Χλεμούτσι. Οι γυναίκες του χωριού βλέπουν στα όνειρά τους τον ταύρο να τις επισκέπτεται, οι Ιερείς γεμίζουν το βράδυ τους λέβητες κρασί, οι πιστοί του Άδη ετοιμάζονται να ανοίξουν τις Πύλες της Κολάσεως.<br />Η παράσταση δεν ανεβαίνει ποτέ, τα ελαιοστάσια παράγουν άφθονο λάδι, φως, φως και ήλιο.<br />ΦΩΣ ΚΑΙ ΗΛΙΟΣ.<br /><br /><br /><br /><br />ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:<br /><br />ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ<br />Ανδρουτσόπουλου Θεόδωρου, Το Κράτος Της Ήλιδας, Αμαλιάδα 1998<br />Ανδρουτσόπουλου Θεόδωρου, Ολυμπιακό Πνεύμα, Αμαλιάδα 1976<br />Γιαλουρής Νικόλαος, Αρχαία Ήλις, Το Λίκνο Των Ολυμπιακών Αγώνων, Εκδόσεις Αδάμ, Αθήνα 1996<br />Ηλιάδη Θεόδωρου, Η Μυθολογία Της Ηλείας, Αθήνα 1989<br />Καζαντζάκη Νίκου, Ταξιδεύοντας Ιταλία- Αίγυπτος- Σινά- Μοριάς, Εκδ. Ελ. Καζαντζάκη, 1969<br />Μπούτσικα Ανδρέα, Αρχαία Ήλις, Εκδόσεις Βιβλιοπανόραμα, Αμαλιάδα 2002<br />Μπούτσικα Ανδρέα, Φράγκικα Μνημεία Στην Ηλεία<br />Παπαδημητρίου Κώστα, Θεοί και Ήρωες των Αρχαίων Ελλήνων, Εκδόσεις Σμυρνιωτάκη, 1986<br />Παπανδρέου Γεώργιου, Η Ηλεία Δια Μέσου Των Αιώνων, 1924, Ηλειακή βιβλιοθήκη, 1990<br />Περιβαλλοντική Ομάδα Α΄Λυκείου Αμαλιάδας, Αρχαία Ήλιδα-Ένα Οδοιπορικό Μέσα στο Χρόνο, Αμαλιάδα 1994<br />Ρίσπεν Ζαν, Μεγάλη Ελληνική Μυθολογία, Εκδόσεις Αυλός, Αθήνα,<br />Στρατίκη Πότη, Αρχαία Ολυμπία και Ολυμπιακοί Αγώνες, Εκδ. Στρατίκη, 1988<br />Υπουργείο Πολιτισμού, Ήλις Η Πόλη Των Ολυμπιακών Αγώνων, Αθήνα 2004<br />Μυστική Ελλάδα Τεύχος #5, Δεκέμβριος 2004<br />Stran-Ge Τεύχος #68, Ιούλιος-Αύγουστος 2004<br /><br />ΑΡΧΑΙΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ<br />Απολλόδωρου, Μυθολογία<br />Θουκιδύδου, Πελοποννησιακός Πόλεμος<br />Ξενοφώντος, Ελληνικά<br />Ομήρου, Ιλιάδα<br />Ομήρου, Οδύσσεια<br />Παυσανία, Ηλειακά<br />Στράβωνος, ΓεωγραφικάΙδιωτικά Σύμπανταhttp://www.blogger.com/profile/09899525565831820782noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6579639067435332626.post-80461982485352283522009-01-25T17:50:00.002+02:002009-01-25T17:56:07.061+02:00Συνέντευξη Nick Pope<div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;">Jonathan Bright – Ιδιωτικά Σύμπαντα</span><br /></div><br />Ο κομψός βρετανός με το φωτεινό βλέμμα που μπήκε στην αίθουσα αναμονής του ξενοδοχείου, μας πλησίασε και μας χαιρέτισε θερμά, δεν ήταν άλλος από τον Nick Pope. Πρώην υπάλληλος του Βρετανικού Υπουργείου Αμύνης, είχε αποκαλύψει στα τέλη της δεκαετίας του ‘90 ότι για τέσσερα περίπου χρόνια εργαζόταν σε ειδικό τμήμα που μελετούσε το φαινόμενο των UFO. Κατέγραψε τις εμπειρίες του στο βιβλίο «Ανοιχτοί Ουρανοί, Κλειστά Πνεύματα» (κυκλοφορεί και στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Κλειδί») και προκάλεσε σάλο, αφού για πρώτη φορά ένας εν ενεργεία αξιωματούχος αποκάλυπτε ότι υπήρχε ειδικό τμήμα για τη μελέτη του φαινομένου των UFO. Όταν έπαψε να εργάζεται για την κυβέρνηση συνέχισε να ερευνά το θέμα των UFO και άλλων μυστηρίων. Το Μάρτιο του 2006 ζήτησε και πήρε από το περιοδικό του Υπουργείου Άμυνας Focus την εξουσιοδότηση να γράψει σχετικά με τα UFO. Ο Nick Pope έχει ασχοληθεί με τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, έχει κάνει διαλέξεις σε ακαδημαϊκά συνέδρια, μουσεία και στρατιωτικές βάσεις, ενώ αφιερώνει το χρόνο του στο να ερευνά περιπτώσεις απαγωγών στην Μεγάλη Βρετανία. Για αρκετά χρόνια συνεργάστηκε με τον γνωστό Ufoλόγο Bud Hopkins. Μέχρι σήμερα έχει γράψει τέσσερα βιβλία: τα «Open Skies, Closed Minds» (όπου εκθέτει με λεπτομέρειες τη κυβερνητική δουλειά του στο ζήτημα των UFO) και «The Uninvited» (όπου καταπιάνεται με το θέμα των εξωγήινων απαγωγών), και τα «Operation Thunder Child» και «Operation Lightning Strike» (δυο έργα επιστημονικής φαντασίας βασισμένα στο κυβερνητικό του έργο). Αυτόν τον καιρό δουλεύει το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Desert Fury», ένα τεχνολογικό θρίλερ σχετικά με τον Πόλεμο του Κόλπου.<br /><br />Το Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2007 ήταν προσκεκλημένος της εκπομπής του Κώστα Χαρδαβέλλα «Πύλες του Ανεξήγητου». Ο Nick Pope μίλησε για όσα έχει μελετήσει σχετικά με τα UFO τόσο όταν δούλευε για το Υπουργείο Άμυνας, όσο και αργότερα όταν μετατέθηκε και αποσύρθηκε από την υπηρεσία. Ο «αληθινός Fox Mulder» όπως χαρακτηρίστηκε, δέχτηκε να μας παραχωρήσει την πρώτη και αποκλειστική του συνέντευξη σε ελληνικό έντυπο το επόμενο πρωί, λίγες ώρες πριν φύγει από την Ελλάδα.<br /><br />O Nick Pope είναι ένας κλασικός σκεπτικιστής Ufoλόγος. Δεν γίνεται πλήρως αποδεκτός ούτε από τους επιστήμονες λόγω των αμφιβολιών του για τις εξηγήσεις τους πάνω στο φαινόμενο των UFO, ούτε από τους Ufoλόγους που διακρίνουν ύποπτα κίνητρα από έναν πρώην εργαζόμενο της βρετανικής κυβέρνησης. Ο Nick Pope στέκεται στο μεταίχμιο δύο αντιμαχόμενων πλευρών που έχουν κοινές αγωνίες. Η ψύχραιμη και ακραιφνώς σκεπτικιστική στάση του απέναντι στα ζητήματα που ερευνά, τον έχουν καταστήσει μία από τις πλέον αναγνωρίσιμες φιγούρες της παγκόσμιας Ufoλογίας. Κανείς δεν περιμένει να ακούσει από αυτόν ιστορίες για πράσινα ανθρωπάκια, πρωτότυπες και εξωφρενικές θεωρίες συνωμοσίας, αποκαλύψεις κυβερνητικών συγκαλύψεων. Αντίθετα, θα μιλήσει για το μικρό εκείνο ποσοστό των θεάσεων UFO που δεν εξηγούνται με επιστημονικά κριτήρια, για τις δικές του εμπειρίες από την θητεία του στο Υπουργείο άμυνας της Μεγάλης Βρετανίας, θα επιμείνει να σχολιάζει μόνο τα ζητήματα που έχει μελετήσει ο ίδιος. Δεν παρασύρεται, δεν κάνει βαρύγδουπες δηλώσεις και δήθεν αποκαλύψεις, αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια της συνέντευξης ζυγίζει τις λέξεις που χρησιμοποιεί και είναι προσεκτικός στις τοποθετήσεις του. Ίσως είναι αναζωογονητικό, σήμερα, να υπάρχουν τέτοιες ψύχραιμες φωνές σε έναν οχλοκρατούμενο χώρο που κατακλύζεται από κινήσεις εντυπωσιασμού άνευ ουσίας, φάρσες, βιαστικά συμπεράσματα, ύποπτα κίνητρα και επιτηδευμένο θόρυβο.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgz-o9skJOZr9Po-HmtKAakqGgesCODXBoZ5y-e7BWejBRaxyT9_KqUtoeYMFGy3nDZC61F7C0eZ25RSAffs8JZxftCKI4dx7JI9d4FHrZNu-ns6_x32cC04Hh4hlEr6Q2GHgTaby_sVHU/s1600-h/P1280002.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgz-o9skJOZr9Po-HmtKAakqGgesCODXBoZ5y-e7BWejBRaxyT9_KqUtoeYMFGy3nDZC61F7C0eZ25RSAffs8JZxftCKI4dx7JI9d4FHrZNu-ns6_x32cC04Hh4hlEr6Q2GHgTaby_sVHU/s400/P1280002.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295259974140526322" border="0" /></a><br /><br /><br />Jonathan Bright: Παρακολουθώντας την χθεσινή εκπομπή (Οι Πύλες του Ανεξήγητου), αλλά και προηγούμενες σχετικά με το ζήτημα των UFO, έχω την αίσθηση ότι ήταν πιθανότατα οι καλύτερες εκπομπές, καθώς είναι ένα πολυσυζητημένο θέμα για το οποίο υπάρχουν τόσα στοιχεία αλλά και παραπληροφόρηση.<br /><br />Nick Pope: Και επίσης πιστεύω ότι υπάρχει τεράστιο ενδιαφέρον πάνω στο θέμα αυτό. Στην Βρετανία, την Ελλάδα, την Αμερική, όπου κι αν έχω ταξιδέψει, ο κόσμος θέλει να μάθει γι΄ αυτό, θέλει να συζητήσει γι΄ αυτό, νομίζω ότι είναι ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα της εποχής μας.<br /><br />Ιδιωτικά Σύμπαντα: Θα θέλαμε λοιπόν να σας ρωτήσουμε ποια είναι τα τελικά σας συμπεράσματα πάνω στο ζήτημα των UFO. Πιστεύετε ότι το φαινόμενο σχετίζεται άμεσα με τους εξωγήινους; Πρόκειται για το ίδιο θέμα ή είναι κάτι διαφορετικό;<br /><br />N.P. Κατά την διάρκεια της δικής μου επίσημης έρευνας βρήκα περίπου ένα 80% των θεάσεων που θα μπορούσα να εξηγήσω ως παρεξηγήσεις: φώτα αεροπλάνων, μετεωρολογικά μπαλόνια, δορυφόροι, πλανήτες, όλα τα συνήθη φαινόμενα. Ένα άλλο 15 % όπου υπήρχαν απλά πολύ λίγες πληροφορίες ώστε να καταλήξουμε σε ένα οριστικό συμπέρασμα, αφήνοντας ένα 5% από πραγματικά ενδιαφέρουσες θεάσεις. Τώρα σε αυτό το 5% υπάρχουν στοιχεία που ελκύουν το ενδιαφέρον ανθρώπων σαν εμένα, ώστε να τα ερευνήσουμε για λογαριασμό της κυβέρνησης. Για παράδειγμα αν το UFO εθεάθη από έμπειρους παρατηρητές όπως αστυνομικούς, στρατιωτικό προσωπικό, πιλότους, αν εντοπίστηκε από τα ραντάρ, αν είχαμε μια πολύ πειστική φωτογραφία ή βίντεο το οποίο είχε περάσει από την κατάλληλη ανάλυση χωρίς να βρούμε ενδείξεις πλαστότητας. Αντικείμενα, όχι απλώς φώτα στον ουρανό, αλλά δομημένα στερεά σκάφη που κινούνται με πολύ μεγάλη ταχύτητα, ελίσσονται και τα οποία πηγαίνουν πέρα από οτιδήποτε έχουμε, συμπεριλαμβανομένων των πρωτότυπων αεροσκαφών. Αυτά είναι τα είδη των περιπτώσεων που για εμένα κάνουν πειστική μια υπόθεση και το συμπέρασμά μου από αυτό είναι ότι: Ναι, δεν μπορώ να σας αποδείξω ότι είναι εξωγήινα αλλά νομίζω ότι υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις, από όλα τα είδη των περιπτώσεων που ανέφερα, ότι αν μπορούν να κάνουν πράγματα που εμείς δεν μπορούμε στο μέτρο της πιθανότητας, είναι πολύ πιθανό, είναι κάτι που δεν μπορώ να αποκλείσω.<br /><br />J.B. Θα θέλαμε να σημειώσουμε σε αυτό ότι αφού εργαζόσασταν για την βρετανική κυβέρνηση και συγκεκριμένα για το βρετανικό Υπουργείο Άμυνας, πιθανότατα θα ήσασταν ενήμερος πάνω στην εξέλιξη της νέας τεχνολογίας, σε συνεργασία μάλιστα και με άλλες χώρες. Επίσης θα είχατε τη σχετική πληροφόρηση που θα καθιστούσε εξαιρετικά δύσκολο να παρερμηνεύσετε για παράδειγμα μια τεχνολογία τύπου Stealth ως ένα UFO.<br /><br />N.P. Ακριβώς, είστε αρκετά σωστός. Αναπόφευκτα, πάντοτε είχαμε πρωτότυπα αεροσκάφη, μυστικά σχέδια (“black projects”), πράγματα σε εξέλιξη, που δεν θα έβλεπε το ευρύ κοινό παρά μόνο μετά από πολλά χρόνια. Λοιπόν, δεν θα μου είχαν δοθεί οι ακριβείς τεχνικές λεπτομέρειες αυτών των σχεδίων γιατί δεν υπήρχε ανάγκη να γνωρίζω περισσότερα από όσα χρειάζεται ένας κυβερνητικός υπάλληλος να γνωρίζει, αλλά γενικότερα, ναι, θα ήμουν ενήμερος πάνω σε αυτά, χωρίς να γνωρίζω τις ακριβείς ικανότητες των αεροσκαφών και ειδικότερα θα ήμουν ενήμερος για τις περιοχές στις οποίες αυτά δοκιμάζονται. Έτσι αν είχαμε μια θέαση UFO για παράδειγμα, θα ξέραμε αμέσως πού δοκιμάζουμε τα αεροσκάφη και που όχι ώστε με μια διαδικασία σκέψης, χωρίς να γνωρίζουμε τις λεπτομέρειες των μυστικών σχεδίων, θα μπορούσαμε να κάνουμε τη σύγκριση μεταξύ των πρωτότυπων αεροσκαφών των μυστικών σχεδίων και κάτι πιο ενδιαφέροντος.<br /><br />J.B. Ακόμη κι αν επρόκειτο για αμερικανικό σκάφος για παράδειγμα και όχι βρετανικό, μιας και οι δυο χώρες έχουν στενές σχέσεις;<br /><br />N.P. Πραγματικά, προφανώς έχουμε μια πολύ στενή σχέση, αλλά αυτό είναι ένα θέμα που σχετίζεται με μια ξένη κυβέρνηση για την οποία βέβαια δεν μπορώ να μιλήσω. Αν μια άλλη χώρα ήθελε να πετάξει πάνω από τον βρετανικό εναέριο χώρο, οι κανονισμοί θα ήταν ακόμη πιο αυστηροί από αυτούς που ακολουθούμε εμείς γιατί θα χρειαζόταν για παράδειγμα διπλωματικές άδειες.<br /><br />J.B. Υπάρχει κάποια επίσημη ή ανεπίσημη συνεργασία μεταξύ των κυβερνήσεων, πάνω σε αυτό το θέμα;<br /><br />N.P. Πολύ μικρή. Η δική μου αποστολή ήταν καθαρά να εξετάσω το φαινόμενο στην Μεγάλη Βρετανία, φυσικά ένιωθα πως κάτι τέτοιο ήταν λάθος γιατί όπως είπα και στην εκπομπή: Πιστεύω ότι το φαινόμενο των UFO είναι παγκόσμιο, όχι προνόμιο ενός μόνο έθνους και είχα περιπτώσεις όπου τα UFO πετούσαν πάνω και από άλλες χώρες και φυσικά δεν σταματούσαν ξαφνικά. Έπρεπε λοιπόν να μιλήσουμε με τους Βέλγους, τους Γάλλους ή πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες αλλά δεν είχαμε στη διάθεσή μας όσες πηγές θα ήθελα. Βέβαια, κανένας διοικών δεν πίστεψε ποτέ πως είχε αρκετές πηγές, αλλά προφανώς στο Υπουργείο Εξωτερικών υπάρχουν πολλές ανταγωνιζόμενες προτεραιότητες.<br /><br />J.B. Η Βρετανία είναι επίσης μέλος του ΝΑΤΟ, έτσι θα μπορούσε να υπάρξει μια συνεργασία μεταξύ των χωρών.<br /><br />N.P. Είναι πολύ ενδιαφέρον, νομίζω ότι υπάρχει κάποια συνεργασία αλλά όχι αρκετή, πολύ μικρή. Το 1990 υπήρχε μια πολύ διάσημη περίπτωση UFO στο Βέλγιο, όπου UFO εντοπίστηκαν στα ραντάρ. Το ενδιαφέρον είναι ότι εντοπίστηκαν από τα Βελγικά ραντάρ τα οποία ανήκαν και στο δίκτυο των ραντάρ του ΝΑΤΟ, από όπου η πληροφορία δόθηκε, αλλά παρόλα αυτά οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας στις διάφορες χώρες δεν μιλούσαν μεταξύ τους για UFO. Το περιστατικό το διαχειρίσθηκε σχεδόν αποκλειστικά το Βέλγιο. Επίσης, διαχειρίσθηκα περιπτώσεις στη Βρετανία όπου πιθανότατα θα έπρεπε να υπάρξει συνεργασία με άλλες χώρες, αλλά όπως και να ΄χει είχα 200 με 300 περιπτώσεις θεάσεων UFO στη Βρετανία κάθε χρόνο, ήμουν αρκετά απασχολημένος με αυτό, ώστε οι προϊστάμενοί μου δεν ήθελαν να επεκταθώ σε θέματα στο εξωτερικό, πράγμα που θα έδινε ένα μήνυμα που πιθανώς δεν ήθελαν. Η πολιτική στη Βρετανία ήταν πάντα να «χαμηλώσουμε τους τόνους» (“downplay”). Επιλέγω τις λέξεις πολύ προσεκτικά. Λέω να «χαμηλώσουμε τους τόνους», όχι να «συγκαλύψουμε» (“cover up”). Δεν θέλαμε να γίνει μεγάλο θέμα στα ΜΜΕ, δεν θέλαμε να γίνει πολιτικό θέμα, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως λέγαμε ψέματα και σκοπίμως αποκρύπταμε πληροφορίες. Απλά «χαμηλώναμε τους τόνους», προσποιούμενοι πως δεν ήταν ένα μεγάλο θέμα αν και στην πραγματικότητα πολλοί από εμάς πίστευαν πως πράγματι ήταν ένα μεγάλο θέμα.<br /><br />Ι.Σ. Το βρετανικό Υπουργείο Άμυνας εξέδωσε μια αναφορά πριν λίγους μήνες, σύμφωνα με τη οποία, τα UFO πράγματι υπάρχουν αλλά εξηγούνται ως φυσικά φαινόμενα βασισμένα σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία, απορρίπτοντας οποιαδήποτε σχέση με εξωγήινη ζωή. Το συμπέρασμα της ανακοίνωσης αντιτίθεται με τις απόψεις που έχετε εκφράσει στα βιβλία σας. Θα θέλατε να κάνετε ένα σχόλιο πάνω σε αυτό;<br /><br />N.P. Η μελέτη του Υπουργείου Άμυνας είχε το κωδικό όνομα “Project Condign” και παρόλο που είχα αναμιχθεί στην εργασία που οδήγησε στην ανάθεσή της, είχα φύγει από το πρόγραμμα των UFO πριν αυτή ολοκληρωθεί. Η αναφορά γράφτηκε από ένα πρόσωπο, που εξαιτίας της μυστικότητας της μελέτης δεν μπορούσε να επικαλεστεί μάρτυρες ή ειδικούς. Επομένως, είναι απλώς η άποψη ενός προσώπου, βασισμένη στη μελέτη μερικών παλαιών αρχείων του Υπουργείου Άμυνας και κάποιων βιβλίων σχετικά με UFO. Δεν συμφωνώ με αυτή την μεθοδολογία, ή τα συμπεράσματα της αναφοράς. Η αναφορά μιλά για ατμοσφαιρικά πλάσματα και την επίδραση των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων στον εγκέφαλο, αλλά δεν υπάρχει καμία επιστημονική ομοφωνία σε αυτά τα θέματα. Έτσι η αναφορά προσπαθεί απλώς να εξηγήσει ένα μυστήριο με όρους άλλων. Αυτή είναι κακή επιστήμη.<br /><br />Ι.Σ. Πόσο μακριά θα μπορούσατε να φτάσετε αποκαλύπτοντας την αλήθεια σχετικά με τις απόψεις σας, χωρίς την παρέμβαση της κυβέρνησης;<br /><br />N.P. Έχω υπογράψει το επίσημο σύμφωνο μυστικότητας, από την πρώτη ημέρα που εργάστηκα για την κυβέρνηση πριν 21 χρόνια και παρόλο που έφυγα από τις κυβερνητικές υπηρεσίες τον Οκτώβριο, ακόμη καλύπτομαι απ΄ αυτό. Με καλύπτει ισόβια. Έτσι ποτέ, μα ποτέ δεν θα παραβιάσω το επίσημο σύμφωνο μυστικότητας. Δεν είμαι αυτό που λένε «καρφί» (“whistle blower”). Για παράδειγμα όταν γράφω τα βιβλία μου δίνω στο Υπουργείο Άμυνας χειρόγραφα των βιβλίων πριν εκδοθούν...<br /><br />J.B. …και «χαμηλώνουν λίγο τους τόνους»… (γέλια)<br /><br />N.P. Ναι, μπορεί να κάνουν ορισμένες αλλαγές, αλλά το κάνω αυτό επειδή είμαι υπεύθυνος. Θα ήταν εύκολο να κάνω ένα λάθος και άθελά μου να αποκαλύψω απόρρητες πληροφορίες. Για παράδειγμα, αν μιλήσουμε για τα ραντάρ και πω: «Ναι μπορούμε να ελέγξουμε αεροσκάφη έως ένα συγκεκριμένο ύψος», καταλαβαίνω πως έχω κάνει λάθος γιατί ενώ μιλούμε για UFO, χωρίς να το θέλω έχω αποκαλύψει τις ικανότητες του στρατιωτικού μας συστήματος, πράγμα που θα ήταν κάτι ανόητο και ανεύθυνο από τη μεριά μου. Έτσι παίζω σύμφωνα με τους κανόνες. Μπορώ να γίνω «αντάρτης» αλλά ακόμα να παίζω σύμφωνα με τους κανόνες.<br />J.B. Υπάρχει κάποια διαχωριστική γραμμή που αφορά αποκλειστικά τα UFO; Για παράδειγμα να μην αναφέρονται επαφές ή περιστατικά πέρα από τα συνηθισμένα ώστε το ζήτημα να παραμείνει πάντα στα όρια της μυθολογίας;<br /><br />N.P. Ναι, βεβαίως όσο εξακολουθούσα να εργάζομαι στον τομέα των UFO έπρεπε να ακολουθώ επακριβώς την επίσημη γραμμή πάνω στο θέμα. Αλλά όταν έφυγα από αυτή τη δουλειά, αναπόφευκτα είχα περισσότερη ελευθερία και τώρα που έχω φύγει εντελώς από την κυβέρνηση έχω ακόμη περισσότερη ελευθερία σε σχέση με πριν. Αλλά φυσικά ακόμα πρέπει να είμαι ειλικρινής, πρέπει να σέβομαι την ιδιωτικότητα των μαρτύρων που έχουν αναφέρει εμπιστευτικές πληροφορίες στο Υπουργείο. Δεν πρέπει να αποκαλύψω τα ονόματά τους για παράδειγμα και δεν πρέπει ποτέ να αποκαλύψω οποιαδήποτε απόρρητη πληροφορία όπως τα ραντάρ που ανέφερα νωρίτερα. Αλλά φυσικά μπορώ να διαφωνώ τώρα με την κυβέρνηση όπως πολλοί απόστρατοι αξιωματικοί συχνά διαφωνούν με την πολιτική πάνω σε διάφορα θέματα όπως η διεθνής τρομοκρατία.<br /><br />Ι.Σ. Ακολουθείτε λοιπόν την επίσημη γραμμή του Υπουργείου, αλλά όταν γράφετε ένα βιβλίο δεν σκέφτεστε: «Θα ήθελα να το γράψω αυτό αλλά δεν μπορώ»;<br /><br />N.P. Μερικές φορές υπάρχει μια διαπραγμάτευση…<br /><br />Ι.Σ. …διαπραγμάτευση;<br /><br />J.P. Όταν γράφεις ένα βιβλίο αναπόφευκτα ξεκινάς με αυτά που θα ήθελες να πεις, μετά η κυβέρνηση λέει: «Δεν μας αρέσει αυτό ή το άλλο» και μετά μπορεί να τους πω «Εντάξει, καταλαβαίνω γιατί δεν σας αρέσει αυτό και βεβαίως θα το αποσύρω, αλλά ποιο είναι το πρόβλημα ή η δυσκολία με το άλλο»; Έτσι διαπραγματευόμαστε.<br /><br />J.B. Προσπαθούμε με αυτό να ξεκαθαρίσουμε κάτι που μας απασχολεί. Υπάρχει κάποιου είδους διεθνές πρωτόκολλο σχετικά με το τι μπορεί να ειπωθεί και τι όχι; Δηλαδή αν δεχθούμε ότι υπάρχουν εξωγήινα σκάφη, ή γενικά UFO, που επισκέπτονται τον πλανήτη μας και αυτά σχετίζονται με την εικόνα που έχουμε για αυτά μέσω των ταινιών, κάτι τέτοιο αυτομάτως θα σήμαινε ότι υπάρχει μια τεράστια παγκόσμια συγκάλυψη, κάτι το οποίο συνεχώς διαψεύδεται και απομυθοποιείται, εδώ και πολλά χρόνια. Μια τέτοια συνωμοσία θα ήταν σε τέτοια έκταση ώστε να ξεπερνά τις δυνατότητες μιας μόνο κυβέρνησης.<br /><br />N.P. Λοιπόν, δεν είμαι σίγουρος γιατί φυσικά εγώ δεν έχω συναντήσει ποτέ κάποιο τέτοιου είδους πρωτόκολλο. Το αντίθετο μάλιστα βρίσκω ότι η πολιτική στις διάφορες χώρες διαφέρει ριζικά. Κάποιες χώρες ενδιαφέρονται πολύ για τα UFO και είχαν ειδικά σχέδια ανάλογα με αυτό της βρετανικής κυβέρνησης. Ξέρω για παράδειγμα ότι η ιταλική αεροπορία έχει διεξάγει λεπτομερείς έρευνες, στην Βραζιλία υπήρχε μεγάλο ενδιαφέρον, ενώ σε άλλες χώρες δεν υπήρξε κανένα ενδιαφέρον. Οι πολιτικές διαφέρουν. Επίσης ένα άλλο πρόβλημα θα ήταν ότι αν προσπαθούσες να κρατήσεις ένα μεγάλο μυστικό, δηλαδή αν είχες ένα τεράστιο διεθνές πρωτόκολλο με τις υπογραφές όλων των χωρών, θα ήταν η ιδανική συνταγή για να σπάσει. Γιατί κάποιος θα το έσπαζε. Πάντως η μόνη χώρα για την οποία μπορώ να μιλήσω επίσημα είναι η Βρετανία και μπορώ να πω, απ’ όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, ότι παρόλο που η βρετανική κυβέρνηση χαμηλώνει τους τόνους στο θέμα, δεν συγκαλύπταμε. Δεν γνωρίζαμε ότι οι εξωγήινοι είναι εδώ, δεν είχαμε διαστημικά σκάφη, δεν είχαμε σώματα. Προφανώς έχετε ακούσει τις σχετικές ιστορίες, αλλά απ’ όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, δεν τα είχαμε αυτά, έτσι αν κάποιος πράγματι τα έχει , πρέπει να είναι κάποιος άλλος, ίσως η Αμερική. Αλλά όπως είπα στις «Πύλες του Ανεξήγητου» υπάρχει μια ενδιαφέρουσα θεωρία που ίσως μπορεί να εξηγήσει τα πράγματα και λέει ότι η χώρα που πρώτη θα αποκτήσει αυτή την τεχνολογία, θα γίνει η κυρίαρχη δύναμη του πλανήτη. Έτσι υπάρχει μια μεγάλη ευαισθησία, νομίζω για αυτές τις υποθέσεις. Αν μια χώρα πράγματι ανακαλύψει εξωγήινο υλικό καταλαβαίνω γιατί θα το κρατούσε μυστικό, αλλά δυστυχώς δεν νομίζω ότι αυτή η χώρα είναι η Βρετανία. Έτσι αν κάποιος τα έχει δεν είμαστε εμείς.<br /><br />J.B. Υπάρχουν θεωρίες σχετικά με τον δεύτερο παγκόσμιο ή και νωρίτερα για χρήση εξωγήινης τεχνολογίας και μυστικά πειράματα κλπ<br /><br />N.P. Πολλές συζητήσεις ναι, πολλές ιστορίες αλλά καμία απόδειξη. Για παράδειγμα πιστεύω ότι το φιλμ της λεγόμενης εξωγήινης αυτοψίας είναι πλαστό. Όμως αυτό δεν αποδεικνύει ότι το Ρόζγουελ έγινε ή δεν έγινε. Νομίζω πως πρέπει να τα διαχωρίσουμε αυτά. Άλλωστε όπως είπα και στην τηλεόραση, γνωρίζουμε ότι κάτι συνετρίβη στο Ρόζγουελ, γιατί όλοι οι στρατιωτικοί είπαν: «Ναι, ανακαλύψαμε έναν από τους ιπτάμενους δίσκους». Φυσικά άλλαξαν την ιστορία μετά από 24 ώρες και είπαν πως ήταν ένα μετεωρολογικό μπαλόνι. Δεν το είπαν τα ΜΜΕ, ή το κοινό που το είπε αυτό, αλλά ήταν οι ίδιοι οι στρατιωτικοί. Έτσι ξέρουμε ότι κάτι έπεσε, αλλά νομίζω ότι η ύπαρξη αυτού του φιλμ απλά περιπλέκει το ζήτημα. Νομίζω πως ήταν ένα φιλμ που γυρίστηκε τη δεκαετία του ’90 για να εκμεταλλευθεί την δημοτικότητα των X-Files και το ενδιαφέρον του κοινού για τα UFO. Νομίζω ότι έγινε με σκοπό το χρήμα. Δεν θέλω να κατονομάσω ανθρώπους, αν και τα ονόματά τους έχουν γίνει γνωστά. Νομίζω πως το πρόβλημα με το όλο ζήτημα είναι ότι έχουν ακουσθεί τόσες τρελές ιστορίες και φήμες αλλά υπάρχουν ελάχιστα χειροπιαστά στοιχεία. Πιστεύω στις αποδείξεις, έγγραφα που μπορείς να εξακριβώσεις, πράγματα που μπορούν να εντοπιστούν στα ραντάρ. <br /><br />Ι.Σ. Ποια η γνώμη σας σχετικά με τις θεωρίες, τις ενδείξεις ή και τις αποδείξεις που υπάρχουν για την παρουσία μυστικών εξωγήινων βάσεων. Τι πιστεύετε ακόμη για τους λεγόμενους εξωγήινους δορυφόρους που φημολογείται ότι βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη γη, όπως η Spectra του Uri Geller, το Valis του Phillip Dick, ο Μαύρος Ιππότης.<br /><br />Ν.P. Όπως θα έλεγε και ένας πολιτικός, δεν μπορώ να το απορρίψω γιατί δεν μπορώ να αποδείξω το αντίθετο. Παρ’ όλα αυτά είμαι πολύ σκεπτικιστής με μερικές από αυτές τις ιστορίες. Η εποπτεία μου πάνω στο θέμα των UFO μου υποδεικνύει πολύ σύντομες επαφές, σαν να προσπαθούν να κρατήσουν τον εαυτό τους κρυφό. Έρχονται ρίχνουν μια γρήγορη ματιά και φεύγουν. Ίσως όπως ένας επιστήμονας που δεν θέλει να παρέμβει, γιατί με αυτό τον τρόπο ο πειραματιστής γίνεται μέρος του πειράματος –ξέρετε αυτόν τον παλιό κανόνα. Είμαι σκεπτικιστής με την ιδέα ότι υπάρχουν κρυφές βάσεις στην έρημο και δορυφόροι. Δεν μπορώ να πω ότι δεν έχω δει μερικά ενδιαφέροντα φιλμ της NASA όπου εμφανίζονται κάποια αντικείμενα. Πιθανότατα έχετε δει και εσείς αυτά τα φιλμ. Αλλά αν δεν έχεις δει αυτά τα αντικείμενα στο φυσικό τους μέγεθος είναι πολύ δύσκολο να καταλάβεις τι είναι αυτό που βλέπεις. Έτσι θα μπορούσαν να είναι παγοκρύσταλλοι που ακολουθούν πλευρικά το σκάφος, θα μπορούσαν να είναι μικρά κομμάτια μετάλλου, μικρομετεωρίτες. Είναι πολύ εύκολο για τους ανθρώπους που δεν γνωρίζουν να βλέπουν αυτά τα φιλμ και να λένε: «Να, ένα UFO», ή «να, αυτό είναι κάτι παράξενο». Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε.<br /><br />Ι.Σ. Εάν τα UFO είναι μυστικά όπλα, τότε γιατί έχουν φώτα ώστε να κάνουν «μπάμ» μέσα στη νύχτα και να μπορεί να τα βλέπει ο καθένας από παντού;<br /><br />N.P. Πολύ συχνά μερικοί μου λένε: «Γιατί οι εξωγήινοι πρέπει να κάνουν αυτό ή γιατί τα UFO πρέπει να κάνει το άλλο. Η απάντηση μου είναι ότι δεν ξέρουμε στ’ αλήθεια γιατί κάνουμε μερικά από τα πράγματα που κάνουμε στους συνανθρώπους μας σε αυτό τον πλανήτη, δεν πολυκαταλαβαίνουμε την ανθρώπινη ψυχολογία και τα ανθρώπινα κίνητρα, πώς είναι δυνατόν να καταλάβουμε τους εξωγήινους στο βαθμό που να πούμε ότι θα είχαν φώτα ή δεν θα είχαν φώτα, θα έκαναν αυτό, εκείνο ή το άλλο. Νομίζω ότι είναι θεωρίες και εικασίες.<br /><br />Ι.Σ. Εντάξει. Τότε εάν εσείς ήσασταν ένας εξωγήινος, με ποιο τρόπο θα επιλέγατε να έρθετε σε επαφή με την ανθρωπότητα; Θα προσγειωνόσασταν μπροστά στο Big Ben;<br /><br />N.P. Όχι. Επειδή θα είχα μελετήσει τους ανθρώπους προσεκτικά θα είχα παρατηρήσει την επιθετικότητά τους, την ξενοφοβία τους. Θα κρατούσα το διαστημικό μου σκάφος κρυμμένο και θα επικοινωνούσα χρησιμοποιώντας ραδιοφωνικά σήματα ή μαθηματικά. Δεν νομίζω ότι θα ερχόμουν να κάνω παράξενα σχέδια σε χωράφια με καλαμπόκια. Αλλά για να επανέλθω στην προηγούμενή μου απάντηση, θα πω ότι όλα αυτά είναι απλά εικασίες. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι θα έκαναν οι εξωγήινοι, αλλά με ρωτήσατε τι θα έκανα εγώ. Λοιπόν θα έμενα καλά κρυμμένος.<br /><br />J.B. Υπάρχουν μερικές λογικές εικασίες ότι οι εξωγήινοι έχουν υπερεξελιγμένη τεχνολογία. Νομίζω ότι δεν θέλουν να βλάψουν την ανθρωπότητα, γιατί αν το ήθελαν θα μας είχαν ήδη εξολοθρέψει, ακόμη και αν είχαν μεγάλο ενδιαφέρον για εμάς. Είναι τόσο μεγάλο το κενό μεταξύ της τεχνολογίας που φαίνεται να έχουν εκείνοι και της δικής μας ανθρώπινης τεχνολογίας.<br /><br />Ν.P. Αυτό είναι πιθανότατα σωστό. Ναι, νομίζω ότι με το να σε ανακαλύψει ένας πολιτισμός θα συνέβαινε ακριβώς ό,τι και εάν εσύ ανακάλυπτες ένα πολιτισμό. Η τεχνολογία από τη μεριά των επισκεπτών θα ήταν υπεραναπτυγμένη γιατί θα μπορούσαν να κάνουν πράγματα που οι άλλοι δεν θα μπορούσαν να κάνουν και θα τα θεωρούσαν απίστευτα. Παρόλα αυτά κάνουμε τα πρώτα μας βήματα στο διάστημα, οπότε ίσως το κενό μεταξύ της δικής μας τεχνολογίας και αυτής ενός άλλου πολιτισμού δεν είναι τελικά τόσο μεγάλο.<br />Είναι ενδιαφέρον να μιλάμε για εξωγήινες επισκέψεις με τους όρους της επιστημονικής εξερεύνησης και μελέτης γιατί μερικές φορές μας δίνεται η ευκαιρία να συζητήσουμε ακόμη και για τις εξωγήινες απαγωγές, κάτι σχεδόν πανομοιότυπο με αυτό που κάνουμε με τα ζώα της άγριας φύσης. Τα μελετάμε πολύ προσεκτικά αλλά δεν επεμβαίνουμε στο φυσικό τους περιβάλλον. Οι επιστήμονες μας καμουφλάρονται σε κρυψώνες και μετά πυροβολούν τα ζώα με ένα υπνωτικό βέλος για να τους τοποθετήσουν ένα μικροσκοπικό πομπό ώστε να μπορούν να τα μελετήσουν. Έπειτα απελευθερώνουν πάλι τα ζώα πίσω στο φυσικό τους περιβάλλον. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν επεμβαίνουμε γιατί αυτό θα κατέστρεφε το πείραμα. Δεν παρεμβαίνουμε για να μην επηρεάσουμε τη συμπεριφορά τους. Για να αναμειχθείς με τα ζώα και να παρακολουθήσεις πώς συμπεριφέρονται μέσα στο φυσικό τους περιβάλλον πρέπει να κρυφτείς. Ίσως αυτό να κάνουν και οι εξωγήινοι σε εμάς.<br />Έτσι για να επιστρέψω στην ερώτησή σας, εάν ήμουν ένας εξωγήινος θα παρατηρούσα, θα μελετούσα αλλά δεν θα επενέβαινα. Οπότε δεν θα προσγειωνόμουν μπροστά στο Λευκό Οίκο ή όπου αλλού. Αν οι εξωγήινοι το έκαναν, πιθανότατα θα αρχίζαμε να τους πυροβολούμε.<br /><br />Ι.Σ. Συμπεριφέρονται οι εξωγήινοι σαν ανθρώπινα όντα; Σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο; Γιατί πρέπει να μοιάζουν με τα ανθρώπινα όντα, να έχουν τον ίδιο σωματότυπο;<br /><br />Ν.P. Ίσως δεν μοιάζουν καθόλου με εμάς. Συζητάμε για τους εξωγήινους σαν να επρόκειτο για ένα και μόνο είδος. Φυσικά μέσα στο άπειρο σύμπαν πιθανότατα να υπάρχει μια άπειρη ποικιλομορφία ζωής. Μερικές από αυτές τις μορφές ίσως μοιάζουν με τη δική μας. Άλλες πάλι ίσως είναι μικροσκοπικές στο μέγεθος. Μπορεί να είναι ακόμη και ιοί.<br /><br />J.B. Ναι, δεν θέλουμε να βλέπουμε τους εξωγήινους γιγαντιαίους, μας αρέσει να τους σκεφτόμαστε μικροσκοπικούς (γέλια).<br /><br />Ν.P. Θα μπορούσαν ακόμη να είναι τεχνητές νοημοσύνες, μηχανικές νοημοσύνες, ρομπότ, σάιμποργκς, μηχανές που απέκτησαν την ανεξαρτησία τους και έγιναν νοήμονες. Θα μπορούσαν να είναι ακόμη και ηλεκτρομαγνητικά πεδία με κάποιου είδους νοημοσύνη. Η μόνη σταθερή αρχή στις περισσότερες από αυτές τις ερωτήσεις είναι ότι δεν ξέρουμε.<br /><br />Ι.Σ. Έχετε ερευνήσει το φαινόμενο των απαχθέντων και των εξωγήινων εμφυτευμάτων; Είχατε ποτέ σχετικές περιπτώσεις στις έρευνές σας;<br /><br />Ν.P. Ναι είχα μερικές τέτοιες υποθέσεις. Όταν ήμουν στο Υπουργείο Αμύνης της χώρας μου είχα λίγες υποθέσεις με απαχθέντες. Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους ήταν επιφυλακτικοί ακόμη και στο να αναφέρουν κάποιο UFO με το φόβο ότι θα γελοιοποιηθούν, πόσο μάλλον στο να αναφέρουν κάποια απαγωγή τους από εξωγήινους. Είχα μισή μόνο ντουζίνα υποθέσεις τότε.<br />Όταν έφυγα από το project και άρχισα να γράφω για αυτά τα θέματα μελέτησα εκατοντάδες υποθέσεις.<br />Υπάρχει ένα θαυμάσιο απόσπασμα από την ταινία «Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου». Το απόσπασμα αυτό είναι το εξής: «Συνηθισμένοι άνθρωποι σε ασυνήθιστες καταστάσεις» (Ordinary people in extra ordinary situations). Νομίζω ότι σκιαγραφεί τέλεια το προφίλ των απαχθέντων: Δεν είναι τρελοί και δεν λένε ψέματα. Μπορεί να έχουν απαχθεί και να έχουν βρεθεί σε ένα διαστημόπλοιο, μπορεί και όχι. Αυτό δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Εκείνοι το υποστηρίζουν, και στα αλήθεια εάν αυτοί οι άνθρωποι κυνηγούσαν τα λεφτά ή τη δόξα θα έτρεχαν να μιλήσουν στα media. Όμως από τους εκατοντάδες ανθρώπους με ανάλογες εμπειρίες με τους οποίους έχω έρθει σε επαφή μπορώ να σκεφτώ μόνο τρεις που θα ήθελαν να μιλήσουν ανοιχτά. Οι υπόλοιποι δεν ενδιαφέρονται. Και αυτό είναι για εμένα το ενδιαφέρον.<br /><br />J.B. Σε τι ποσοστό προέκυψαν από αυτές τις υποθέσεις κάποια αποδεικτικά υλικά στοιχεία, όπως εμφυτεύματα, ακατέργαστα μέταλλα (Bulks), ή κάποιο παράξενο «ξένο» σώμα;<br /><br />N.P. Είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς αποδείξεις για τα εμφυτεύματα. Υπάρχουν τόσες ιστορίες, αλλά μέχρι να πάει κάποιος μία από αυτές τις «συσκευές», όχι σε ένα ερευνητή των UFO, αλλά σε ένα mainstream επιστημονικό εργαστήριο και σε κάποιους από τους πανεπιστημιακούς ερευνητές, μέχρι μερικοί καθηγητές να κοιτάξουν αυτά τα πράγματα και να πουν: «αυτό δεν έπρεπε να είναι εδώ», μέχρι να φτάσουμε σε αυτό το σημείο –και δεν είμαστε ακόμη εκεί- όλα αυτά είναι απλά ιστορίες. Αντίθετα προς το φαινόμενο των UFO όπου μπορεί κανείς να πει ότι υπάρχουν κασέτες από ραντάρ και μερικές καλές φωτογραφίες. Για τα εμφυτεύματα έχουμε πάρα πολλές ιστορίες αλλά κανένα πολύ πειστικό αποδεικτικό στοιχείο.<br /><br />J.B. Υποθέτω ότι η θέση που κατείχατε στο Υπουργείο πιθανόν θα επέτρεπε πολλές τέτοιες «συσκευές» να φτάνουν σε εσάς ακόμη και διαμέσου γιατρών.<br /><br />Ν.P. Ναι το είχα σκεφτεί. Έτσι το γεγονός ότι δεν ήρθαν δείχνει ότι στη Βρετανία κανείς δεν αφαίρεσε κανένα εμφύτευμα που να κατέληξε να θεωρείται παράξενο. Έχω δει απαχθέντες που λένε: «Έχω ένα μικρό εξόγκωμα». Λοιπόν, πολλοί άνθρωποι έχουν παράξενα pumps και διάφορα σημάδια. Αυτό δεν αποδεικνύει τίποτε.<br /><br />Ι.Σ. πολλοί ερευνητές χρησιμοποιούν την μέθοδο της ανάδρομης ύπνωσης προκειμένου να ανασύρουν τυχόν απωθημένες αναμνήσεις από τους απαχθεντες. Ποια είναι η γνώμη σας;<br /><br />Ν.P. Στην Αγγλία δεν χρησιμοποιούν τόσοι άνθρωποι την διαδικασία της ύπνωσης όσοι στην Αμερική. Επομένως στις υποθέσεις που παρευρισκόμουν δεν είχε χρησιμοποιηθεί η ανάδρομη ύπνωση η οποία είναι τελικά και μία αμφιλεγόμενη διαδικασία. Οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη συμφωνήσει σχετικά με το τι είναι η ύπνωση. Δεν δέχονται ότι μέσα από την ύπνωση μπορεί να ανακτήσει κανείς κρυφές μνήμες, που μερικοί τις θεωρούν χρήσιμες για την έρευνα. Μερικές από τις περιπτώσεις που εξέτασα δεν συμπεριλάμβαναν καθόλου την ύπνωση, μερικές περιπτώσεις είχαν συνειδητές αναμνήσεις αλλά χρησιμοποίησαν και την μέθοδο της ύπνωσης και μερικές υποθέσεις βασίστηκαν μόνο στην ύπνωση. Αλλά φυσικά για να αποφασίσει κάποιος να ακολουθήσει τη διαδικασία σίγουρα κάτι θα θυμάται, θα έχει κάποιες μνήμες.<br />Στη Βρετανία πάντως η ύπνωση θεωρείται αναξιόπιστη.<br /><br />Ι.Σ. Θα μπορούσε η ανθρώπινη φυλή να έχει εξωγήινη καταγωγή; Θα μπορούσε να αποτελεί την αποικία ενός άλλου πολιτισμού από το διάστημα;<br /><br />Ν.P. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν τη θεωρία της πανσπερμίας, ότι δηλαδή οργανικά υλικά μπορούν να μεταφερθούν με κομήτες και μετεωρίτες. Οπότε είναι πιθανό οργανικά υλικά να έφτασαν εδώ από κάπου αλλού. Αλλά αυτό δεν είναι το ίδιο με το να πούμε ότι ένας εξωγήινος πολιτισμός μας δημιούργησε. Είμαι πολύ σκεπτικιστής σχετικά με αυτό. Νομίζω ότι αναπτυχθήκαμε εδώ χωρίς να αναμειχθεί κανένας άλλος πολιτισμός. Ίσως μερικά ή όλα τα οργανικά υλικά να έφτασαν με μετεωρίτες ή κομήτες, αλλά δεν ξέρω, πρέπει να ρωτήσετε έναν επιστήμονα.<br /><br />J.B. Μια ιδέα είναι ότι υπήρξε κάποια ανάμειξη σε μερικά στάδια κατά τη διάρκεια της εξέλιξης της ανθρώπινης φυλής που την ώθησε σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις.<br /><br />Ν.P. Ξαναλέω ότι είμαι σκεπτικιστής με αυτούς τους ισχυρισμούς. Για εμένα είναι θεωρίες και φυσικά όπως κάθε θεωρία επειδή δεν μπορώ να αποδείξω το αντίθετό της δεν μπορώ και να την απορρίψω. Είμαι πραγματικά σκεπτικιστής. Δεν βλέπω τίποτε περισσότερο από θεωρίες και ιστορίες.<br /><br />J.B. Ίσως η φύση της επίσκεψης των εξωγήινων να είναι επιστημονική, και ο σκοπός τους όχι μόνο να παρατηρήσουν αλλά και να «παίξουν» με το DNA και τα γονίδια για να φτιάξουν καλύτερα είδη.<br /><br />Ν.P. Νομίζω ότι θα βλέπαμε κάτι. Δεν ξοδεύω τον χρόνο μου στις θεωρίες περί αρχαίων αστροναυτών. Πολλοί άνθρωποι λένε: «Πώς μπόρεσαν οι αρχαίοι άνθρωποι να χτίσουν τις πυραμίδες; Θα έπρεπε να έχουν βοήθεια». Για εμένα αυτό είναι πολύ συγκαταβατικό και νομίζω ότι πολλοί πολιτισμοί από το μακρινό παρελθόν είχαν εκπληκτικές ικανότητες στο χτίσιμο, στη μηχανική, στην αρχιτεκτονική. Λένε: «Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι δεν θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό επειδή αγνοούσαν». Ένας τέτοιος ισχυρισμός είναι πολύ προσβλητικός, σχεδόν ρατσιστικός. Νομίζω ότι είχαν μεγάλες ικανότητες. Το να πει κάποιος ότι θα πρέπει να ήταν όντα από το διάστημα με συσκευές αντιβαρύτητας που έχτισαν τις πυραμίδες, όντα με τα οποία εμείς ήρθαμε σε επαφή, είναι ακραίες ιστορίες για εμένα. Η έρευνα της κυβέρνησης μου δεν βασιζόταν σε πράγματα σαν και αυτά, βασιζόταν σε μαρτυρίες πιλότων, σε ραντάρ, σε επιστημονικές έρευνες.<br /><br />Ι.Σ. Είστε εξοικειωμένος με τις θεωρίες για την Κούφια Γη; Υπάρχει η άποψη που υποστηρίζει ότι τα UFO πιθανότατα έρχονται από το εσωτερικό της γης. Είναι μάλιστα μία από τις παλαιότερες θεωρίες προέλευσης των UFO. Σαν ερευνητής τι νομίζετε για αυτό;<br /><br />Ν.P. Και πάλι είμαι σκεπτικιστής. Στις μέρες μας η τεχνολογία των ραντάρ διείσδυσης εδάφους που διαθέτουμε μας επιτρέπει να εξερευνούμε πολύ βαθιά για την ανεύρεση μεταλλευμάτων και φυσικών πόρων.<br /><br />J.B. Πόσο βαθιά νομίζετε ότι μπορούν να φτάσουν οι μετρήσεις ενός ραντάρ εδάφους; ... (γέλια)<br /><br />Ν.P. Θα πρέπει να ρωτήσετε έναν ειδικευμένο τεχνικό για αυτό. Παρόλα αυτά τέτοια μηχανήματα χρησιμοποιούνται για την έρευνα κοιτασμάτων πετρελαίου ή αερίου, κοιτάζοντας σε διαφορετικές πυκνότητες και τα σχετικά. Επίσης με τους δορυφόρους που διαθέτουμε μπορούμε να κάνουμε πια πολύ λεπτομερείς μελέτες στη γη και γι’ αυτό νομίζω ότι αν υπήρχαν υπόγειες βάσεις ή πόλεις ή αν η γη ήταν κούφια θα το είχαμε ανακαλύψει ως τώρα. Έτσι, λοιπόν, ξαναλέω ότι για εμένα όλα αυτά είναι ενδιαφέρουσες, ευφάνταστες ιστορίες. Μόνο επιστημονική φαντασία νομίζω. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν είμαι πολύ δημοφιλής σε αρκετούς οπαδούς των UFO γιατί αν και είμαι ευνοϊκά διακείμενος στο θέμα απορρίπτω πολλά. Μερικές φορές κατηγορούμαι ότι συγκαλύπτω. Αλλά, όπως ξαναείπα, δεν μπορώ να αποδείξω το αντίθετο.<br /><br />Ι.Σ. Επομένως, πώς νομίζετε ότι επηρεάζουν την κοινή γνώμη Ufoλόγοι και συνωμοσιολόγοι όπως ο Bill Cooper, o Val Valerian, o John Lear?<br /><br />N.P. Πιστεύω ότι υπάρχει μία πολύ στενή σχέση μεταξύ των θεωριών συνωμοσίας και της Ufoλογίας. Πολλοί UfoΛόγοι πιστεύουν ότι ο J.F. Kennedy δολοφονήθηκε από την κυβέρνηση, ότι ο κόσμος κυβερνάται από μία μικρή ομάδα ισχυρών, από πανύψηλα ερπετά, τους Illuminati και τη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Έχει να κάνει και με την έλλειψη εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση. Πολλοί που ενδιαφέρονται για την Ufoλογία δυσπιστούν σε όσα λέει η Κυβέρνηση, και είναι εύκολο για αυτούς να πουν ότι η κυβέρνηση συγκαλύπτει την αλήθεια για τα UFO. Προσωπικά, θα ήθελα η Ufoλογία να ξεφύγει από αυτού του είδους τις θεωρίες. Θα ήθελα να δω την Ufoλογία να έρχεται πιο κοντά στην επιστήμη. Στην ουσία όμως, μου φαίνεται παράλογο που Ufoλόγοι και ραδιοαστρονόμοι φαίνεται να βρίσκονται σε τέτοια σύγκρουση. Για εμένα οι Ufoλόγοι και οι λάτρεις του διαστήματος ψάχνουν για το ίδιο ακριβώς πράγμα, αλλά αντιμάχονται μεταξύ τους. Αν μπορούσαν να συνεργαστούν θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα.<br /><br />Ι.Σ. Πώς βλέπετε το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ufoλογίας σε σύγκριση με την αμερικάνικη? Υπάρχει αντιπαλότητα μεταξύ τους? <br /><br />N.P. Στο μέλλον πρέπει να υπάρξει πιο στενή συνεργασία μεταξύ Ufoλογίας και Επιστήμης. Επίσης θα πρέπει να υπάρξει καλύτερη συνεργασία μεταξύ Ufoλόγων και ξένων κρατών. Στην Αγγλία δεν ξέρουμε τίποτα σχετικά με ενδιαφέρουσες περιπτώσεις στην Ελλάδα. Αντίστοιχα οι Έλληνες Ufoλόγοι μπορεί να ξέρουν πολύ λίγα πράγματα για κάτι που συνέβη στην Νότια Αφρική. Έχουμε κάποια κομμάτια του παζλ, αλλά αυτό που σίγουρα θα έπρεπε να κάνουμε είναι να ενώσουμε αυτά τα κομμάτια. Τώρα, σε αυτό μπορεί να βοηθήσει το Internet, και νομίζω ότι εκεί είναι το μέλλον.<br /><br />Ι.Σ. Υπάρχουν βάσεις δεδομένων με στοιχεία για θεάσεις από όλο τον κόσμο που ανανεώνονται συνεχώς; Επιβεβαιωμένες θεάσεις τουλάχιστον. <br /><br />N.P. Ναι, φυσικά η δυσκολία με αυτό είναι ότι σε κάθε κομμάτι γνήσιας πληροφορίας στο Internet, αντιστοιχούν εκατοντάδες «σκουπίδια». Πρέπει επομένως ακόμα κι έτσι να ξεχωρίσουμε ποιες βάσεις δεδομένων είναι αξιόπιστες. Νομίζω ότι είναι το Internet που θα ενώσει τα κομμάτια, ώστε οπουδήποτε στον κόσμο κι αν συμβεί ένα ενδιαφέρον περιστατικό με UFO, οι πολίτες όλου του κόσμου, σε κάθε χώρα, να το μάθουν σύντομα. Πριν 10 με 15 χρόνια έπρεπε να περιμένεις από τα περιοδικά ή κάποιο βιβλίο να γίνει γνωστό κάτι που συνέβη ένα χρόνο, ή κάποια χρόνια νωρίτερα.<br /><br />J.B. Πιστεύετε ότι στο μέλλον υπάρχει πιθανότητα να επιστρέψουμε στην θεωρία συνωμοσίας που υποστηρίζει ότι περνούν όλο και περισσότερες πληροφορίες μέσω ταινιών?<br /><br />N.P. Λοιπόν, ναι, οι ταινίες περνούν μηνύματα αλλά δεν υπάρχει οργανωμένη εκστρατεία. Ο κόσμος λέει ότι ίσως οι ταινίες προσπαθούν να τον επηρεάσουν, αλλά για εμένα δεν ισχύει κάτι τέτοιο, γιατί οι μισές ταινίες παρουσιάζουν τους εξωγήινους σαν κακούς και οι άλλες μισές σαν καλούς και είναι εύκολο να μπερδέψει κανείς την επιστημονική φαντασία με επιστημονικά δεδομένα.<br /><br />J.B. Για παράδειγμα, η τηλεοπτική σειρά «TAKEN» φέρνει πολύ κοντά τις δυο πλευρές…<br /><br />N.P. Ναι, πλησιάζουν, αλλά ο λόγος είναι ότι ο Steven Spielberg και ο Chris Carter των X-files κάνουν ενδελεχή έρευνα. Μιλούν σε Ufoλόγους και μάρτυρες, και εκ των πραγμάτων υπάρχει σχέση μεταξύ επιστημονικής φαντασίας και Ufoλογίας. Αλλά τα στοιχεία που δανείζεται η επιστημονική φαντασία από την Ufoλογία, όπως π.χ. το σχήμα των UFO, η μορφή των εξωγήινων και οι πράξεις τους, δεν αποδεικνύουν ότι πρόκειται για κυβερνητική παραπληροφόρηση και προπαγάνδά. Απλά νομίζω ότι ο Steven Spielberg και ο Chris Carter κάνουν μία πολύ έξυπνη και προσεχτική δουλειά. <br /><br />J.B. Πόσο κοντά στην αλήθεια θεωρείτε ότι βρίσκεται η τηλεοπτική προσέγγιση του ρόλου της κυβέρνησης στο «TAKEN»;<br /><br />N.P. Λοιπόν, όχι. Είμαι σκεπτικιστής. Όπως σας είπα μπορώ να μιλήσω μόνο για όσα γνωρίζω. Έτσι λοιπόν, δεν ξέρω τι έκαναν οι Αμερικάνοι με αυτό το θέμα, δηλαδή αν ήξεραν κάτι, αλλά το κράτησαν κρυφό ακόμα και από τους Βρετανούς.<br /><br />J.B. Έχετε ερευνήσει τη θεωρία ότι τα UFO δεν είναι αεροσκάφη, αλλά ένα είδος ζωντανών οργανικών συσκευών;<br /><br />N.P. Δεν έχω κάνει προσωπικές έρευνες αλλά γνωρίζω την εν λόγω θεωρία. Πηγαίνει πολύ πίσω στο χρόνο και στην ιστορία της Ufoλογίας. Αναφέρεται σε πλάσματα από τον ουρανό (sky creatures). Σας ξαναλέω ότι είναι πιθανό αλλά δεν έχω κάνει κάποια προσωπική έρευνα.<br /><br />Ι.Σ. Ας πάμε πίσω στις ταινίες. Ποιες είναι οι δικές σας αγαπημένες ταινίες σχετικά με εξωγήινους?<br /><br />N.P. To Contact, με την Jodie Foster, γιατί νομίζω ότι προσπαθεί να δείξει με επιστημονικό τρόπο πώς μέσω της ραδιοαστρονομίας μπορούμε να ανακαλύψουμε αποδείξεις για την ύπαρξη εξωγήινων. Επίσης, νομίζω ότι είναι μία πολύ δυνατή ταινία για τη σχέση της επιστήμης με τη θρησκεία και την έρευνα για εξωγήινες μορφές ζωής. Και νομίζω ότι είναι μία πολύ έξυπνα δομημένη ταινία.<br /><br />Ι.Σ. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια σαν συγγραφέας και ερευνητής; Τι θα θέλατε να κάνετε τα επόμενα χρόνια;<br /><br />N.P. Θέλω να ταξιδέψω σε περισσότερες χώρες και να συζητήσω με περισσότερους ανθρώπους για το φαινόμενο των UFO, να συνεχίσω τις έρευνές μου και να γράψω περισσότερα βιβλία. Γενικότερα, να επιστήσω την προσοχή των ανθρώπων σε αυτό το ζήτημα και να σιγουρευτώ ότι γίνεται διάλογος σε σωστές βάσεις μεταξύ Ufoλόγων και επιστημόνων.<br /><br />Ι.Σ. Ένα τελευταίο μήνυμα για τους αναγνώστες του περιοδικού;<br /><br />N.P. Μελετήστε με προσοχή, να είστε πολύ προσεκτικοί και να μην πιστεύετε κάθε παράλογη ιστορία χωρίς αποδείξεις. Εξετάστε και ερευνείστε θέματα που φαίνονται ενδιαφέροντα, προσπαθήστε να φέρετε νέες πληροφορίες στην επιφάνεια, ώστε να μπορείτε να ανοίξετε ένα νέο δυναμικό κύκλο συζητήσεων. Τις καλύτερες ευχές μου σε όλους τους αναγνώστες του περιοδικού!Ιδιωτικά Σύμπανταhttp://www.blogger.com/profile/09899525565831820782noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6579639067435332626.post-82028221799490326712009-01-25T17:41:00.006+02:002009-01-25T17:49:20.453+02:00Συνέντευξη Αργύρη Τσακαλία<div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;">«Τα Μυστικά Της Ελλάδας Των Αείζωων»</span><br /></div><br />Ο Αργύρης Τσακαλίας είναι ένας από τους πρώτους ερευνητές της Αθανασίας στην Ελλάδα. Σίγουρα είναι ο μοναδικός που μιλάει για Αειζωία ΕΔΩ και ΤΩΡΑ!<br />Συγγραφέας πολλών βιβλίων που σχετίζονται με την Αθανασία, τη Μακροζωία, την Υγεία, την απελευθέρωση από τις θρησκείες, ίσως είναι ο Τελευταίος Μεγάλος Έλληνας Φιλόσοφος, ή ο πρωτοπόρος μίας νέας πραγματικότητας, της Αειζωίας, της Ζωής Για Πάντα. Εκτός όμως από ασυμβίβαστος ερευνητής είναι και ακούραστος εξερευνητής. Παθιασμένος με τη Ζωή, τα Ταξίδια, την Αναζήτηση, δεν σταματάει να μαθαίνει και να αναρωτιέται. Και είναι μόλις 73 χρονών! Όπως χαρακτηριστικά λέει «η ζωή ξεκινά μετά τα 70». Μας διηγείται τι είδε κάτω από το φουστάνι της «Μυστικής Ελλάδας», σχολιάζει Αγίους και Διαβόλους και μας δίνει ραντεβού σε 227 χρόνια από σήμερα! Αργύρη ευχαριστούμε…<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP46nuGHWUmHeLjTshQV04LlMR5PYjX1HhkRCbh16XuxbY7-kYRBbvyl2OcshpuNC9gc99e7Jzga34hEe2w6V2I-5ipZXE_woA2dskRoPhFvlMPptin9vNpUTZY93-APsFS5KlOKArMhs/s1600-h/P4060001.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP46nuGHWUmHeLjTshQV04LlMR5PYjX1HhkRCbh16XuxbY7-kYRBbvyl2OcshpuNC9gc99e7Jzga34hEe2w6V2I-5ipZXE_woA2dskRoPhFvlMPptin9vNpUTZY93-APsFS5KlOKArMhs/s400/P4060001.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295257472282592322" border="0" /></a><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;"> ΜΥΣΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ</span><br /></div><br />ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ -Αργύρη, πόσο σημαντικό είναι για εσένα να ταξιδεύεις; Τι ρόλο έπαιξαν τα ταξίδια και οι εξερευνήσεις σου στη διαμόρφωση των θεωριών σου;<br /><br />ΑΡΓΥΡΗΣ ΤΣΑΚΑΛΙΑΣ -Κίνηση ίσον Ζωή. Ακινησία ίσον Θάνατος. Έχετε δει κανένα πεθαμένο να ταξιδεύει; Επιβεβαίωση της ζωής είναι να κινείσαι, συνεχώς. Είναι σημαντικό να κινείσαι αργά για να προλαβαίνεις να παρατηρείς ότι συμβαίνει γύρω σου. Πολλοί άνθρωποι επειδή βιάζονται δεν βλέπουν φαινόμενα που συμβαίνουν. Αργά, αργά. Γι ‘αυτό οι Ικαριώτες πάνε σιγά σιγά. Τα ταξίδια μου με επιβεβαίωσαν ότι υπάρχουν οι Αθάνατοι. Ψάχνοντας βρίσκεις τέτοιους, τους συναντάς ή μάλλον σε συναντούν. Πολλές φορές έχω συναντήσει Αθάνατους, το έχω γράψει και στο βιβλίο μου «Σχολές της Αειζωίας» Όχι μόνο εγώ ο ίδιος αλλά και οι φίλοι μου και πολλοί άλλοι. Εξωτερικά παίρνουν όποια μορφή θέλουν. Προσωπικά τους είδα σαν ανθρώπους, όπως είναι, στη φυσική τους κατάσταση. Δεν είχαν κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, ήταν ακριβώς όπως εμείς. Μόνο που έχουν εκατομμύρια φορές πιο πολλές ικανότητες, μπορούν και αλλάζουν μορφή. Μίλησα μαζί τους και τους γνώρισα. Να γιατί ξέρω ότι ήταν Αθάνατοι. Δεν θα γνωρίσεις τον Πάνα αν τον δεις; Ακόμα κι αν δεν έχει κέρατα…<br /><br /><br />Ι.Σ.- Μίλησέ μας για τη Μυστική Ελλάδα. Έχεις ταξιδεύσει πολύ, έχεις δει πολλά. Ποια μέρη σου κίνησαν το ενδιαφέρον;<br /><br />Α.Τ.-Η Ελλάδα είναι φανερή, γιατί τη λέτε μυστική; Μέρη που δεν έχεις ξαναπάει και δεν τα γνωρίζεις λέγονται Άγνωστα. Άγνωστα Μέρη υπάρχουν πολλά και μέσα στα πόδια μας μάλιστα. Το επόμενο Σαββατοκύριακο θα πάω σε ένα βουνό, απομακρυσμένο, να τη στήσω σε μία Νύμφη να μου μιλήσει. Θα μου δανείσετε το μαγνητόφωνό σας να την καταγράψω; Λοιπόν, θα σας πω για τις Φαιδριάδες, κοντά στους Δελφούς. Εκεί εμφανίζονται διάφορα φωτεινά φαινόμενα, εικόνες και μορφές κάθε φορά που έχουμε Ισημερία και Ηλιοστάσιο. Αλλά το είπα και έγινε φολκλόρ, πάνε τώρα με κάμερες και φωτογραφικές, με αποτέλεσμα να περιοριστούν τα φαινόμενα. Τέτοιες εμπειρίες βιώνονται με τη σιωπή, δεν βιώνονται με φανφάρες του κάθε αρχαιολάτρη. Από τότε δεν λέω πλέον που γίνονται παρόμοια φαινόμενα για να μην γίνουν και αυτά τόπος συγκέντρωσης θρηκολήπτων. Σε ορισμένα μέρη υπάρχουν Ακουστικές Πύλες που ακούς διάφορα, νιώθεις πολύ περίεργα.<br /><br />Ι.Σ.- Αθήνα. Ζεις αρκετά χρόνια στην Αθήνα και συνεχίζεις να την εξερευνείς ακόμα. Ποια είναι τα πιο παράξενα μέρη της που έχεις επισκεφθεί;<br /><br />Α.Τ.- Κοντά πενήντα χρόνια είμαι στην Αθήνα. Σπουδαία είναι η Ακρόπολη. Αν δεις την Ακρόπολη και αναρωτηθείς πώς κατάφεραν να τη κτίσουν, τη θαυμάζεις. Η Ακρόπολη είναι τόσο μοναδική που δεν μπορούν να την ξαναφτιάξουν ποτέ. Με τίποτα, κανένας. Το πώς κτίστηκε, αυτό μπορούμε να το πούμε μυστικό. Οι μυστικές παράμετροι που έκτισαν την Ακρόπολη είναι άγνωστες, σε όλους τους Αρχιτέκτονες. Και γύρω από την Ακρόπολη έχει διάφορα, όπως Ακουστικές Πύλες. Και η Πεντέλη μου έχει τραβήξει την προσοχή, που εμφανίζονται ορισμένα παράξενα, όχι όμως τα τέρατα που λένε πως βγαίνουν. Εμφανίζονται διαταραχές του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου. Η Πεντέλη είναι ένας ενεργειακός τόπος, ήταν, δεν ξέρω αν είναι ακόμα. Πήγα αλλά δεν είδα τίποτα παράξενο, μόνο τα έργα που έκαναν και χάλασαν το μέρος. Το χάλασαν. Όσοι όμως βλέπουν τέρατα τα φαντάζονται. Δεν υπάρχουν τέρατα. Μπορεί να βλέπουν νυχτερίδες και να τις περνούν για νυχτεριδανθρώπους όπως έχουν πει κατά καιρούς.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh04mPBpznQivYHkJjiqw0xjI7EsDIDHOmX86YCmDIkaGqNvLEyTwKBzgrqpMlsICXiorRvT8lK9XcCR0ZYSSU5JNOePpVET-Wy2nsCng6MTpj0nvb119B3jQrmH5h6rHAv9T0k-xYSLOs/s1600-h/Untitled-Scanned-09.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh04mPBpznQivYHkJjiqw0xjI7EsDIDHOmX86YCmDIkaGqNvLEyTwKBzgrqpMlsICXiorRvT8lK9XcCR0ZYSSU5JNOePpVET-Wy2nsCng6MTpj0nvb119B3jQrmH5h6rHAv9T0k-xYSLOs/s400/Untitled-Scanned-09.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295257973863068354" border="0" /></a><br /><br />Ι.Σ. -Κάθε καλοκαίρι γυρίζεις στην Ικαρία, από όπου και ξεκίνησες τις προσπάθειές σου για την επίτευξη της Αειζωίας. Ποια είναι η «Μυστική Ικαρία»;<br /><br />Α.Τ. –Δεν υπάρχει Μυστική Ικαρία. Είναι πολύ φανερή σας πληροφορώ για όποιον θέλει να ταξιδεύσει και την ψάξει. Ολόκληρη η Ικαρία είναι ενεργειακός τόπος. Σύμφωνα με κάποιους γέρους παλαιούς, λένε ότι είναι η Αργώ αναποδογυρισμένη, με την καρίνα προς τα πάνω. Είναι παράξενο πάντως που οι Έλληνες έχουν λίγα χρόνια που μιλούν για ενέργειες και τα συναφή, ενώ εκεί συνέβαιναν πάντα. Μου έχουν πει επίσης ότι ακούν τραγούδια από Νύμφες παλαιές που έχουν μείνει στο δάσος. Έχω ακούσει κι εγώ το τραγούδι της Νύμφης Ψηλάκανθας, μέσα στο δάσος, πάνω στα δέντρα. Υπάρχουν και άλλα σπουδαία πράγματα αλλά μπορεί ο καθένας να τα δει και να τα βιώσει όταν βρεθεί εκεί και αφουγκραστεί προσεχτικά.<br /><br /><br /><br />Ι.Σ.- Στα βιβλία σου καταγράφεις μαρτυρίες ανθρώπων που συναντήθηκαν με άγνωστα όντα. Τί είδους όντα συνάντησαν; Επίσης, στα ταξίδια σου, έχεις έρθει εσύ σε επαφή με παράξενα πλάσματα; Σου ζήτησαν Νεράιδες το Μυστικό της Αειζωίας;<br /><br />Α.Τ. - Δεν υπάρχουν άγνωστα όντα. Οι μαρτυρίες αναφέρονται σε Αθάνατους Ανθρώπους. Πέρα από Ανθρώπους Αθάνατους δεν έχει τίποτα η γη απάνω. Όλα τα άλλα είναι κουραφέξαλα των περιοδικών. Δεν υπάρχουν άλλα όντα, εκτός από ανθρώπους και ζώα. Και φυτά φυσικά. Και οι νεράιδες που λένε, Αθάνατες γυναίκες είναι, με στήθος και γεννητικά όργανα. Πολλοί τις έχουν συναντήσει. Άλλοι τις λένε ξωτικά και νεράιδες, επειδή αυτά έμαθαν από τα παιδικά τους χρόνια από τους παλαιότερους.<br /><br /><br />Ι.Σ.-Δεν έχεις δει δηλαδή ποτέ U.F.O. κατά τη διάρκεια των εξορμήσεών σου, ή κάτι άλλο που δεν μπόρεσες να εξηγήσεις;<br /><br />Α.Τ.- Δεν υπάρχουν σας λέω τέτοια πράγματα, αυτά είναι επινοήσεις ορισμένων ευφάνταστων, ή με αρρωστημένη φαντασία. Οτιδήποτε υπάρχει εδώ είναι γήινο. Απλώς αν δεν μπορούν να τα εξηγήσουν τα λένε Γιούφο. Μπορεί να είναι αεροπλάνα, ελικόπτερα, διάφορα ιπτάμενα αντικείμενα που έχουν κατασκευάσει οι άνθρωποι. Εβδομήντα τρία χρόνια γυρίζω τον κόσμο ετούτο, σε θάλασσες και στεριές, και ποτέ δεν συνάντησα κάτι που δεν κατάφερα να το εξηγήσω. Λένε για Γιούφο, Κουφιογήινους, Αμουνάκηδες, Γρίζους. Πού είναι ρε παιδιά όλα αυτά;<br /><br /><br /><br />Ι.Σ.-Πολλοί ισχυρίζονται ότι η Ελληνική Μυθολογία αποτελεί την κωδικοποιημένη ιστορία του τόπου. Νομίζεις ότι οι μύθοι κρύβουν κλειδιά προς την «Μυστική Ελλάδα»; Μπορούν να αποκαλύψουν μυστικά σε έναν εξερευνητή;<br /><br />Α.Τ.- Άλλο παραμύθια και άλλο μύθοι. Μύθος είναι Ιστορία, σημαίνει Λόγος. Απλώς, επειδή δεν μπορούν να τους καταλάβουν, τους δίνουν άλλη ονομασία. Κάνει λάθος όμως ολέθριο καθένας που βγαίνει και ερμηνεύει τους μύθους. Τον Μύθο τον αφήνεις, ότι καταλάβεις, το υπόλοιπο το αφήνεις για το μέλλον. Παραδείγματος χάριν όταν λέει ότι ο Ηρακλής μπήκε στο Δέπας και πήγε στην Εσπερία όπως τη λέει, δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι είναι αυτό το Δέπας και οι φιλόλογοι το ερμήνευαν ως ποτήρι. Μέσα όμως ο Ηρακλής έβαλε τα βόδια του Γηρυόνη και το ρόπαλό του. Πού χωρούσαν όλα αυτά σε ένα ποτήρι; Όταν έφτασαν στην Ισπανία, ο Ηρακλής βγήκε στη στεριά και εκείνο επέστρεψε μόνο του στον Ήλιο. Χωρίς τον Ηρακλή, άρα ήταν αυτόματο. Πριν βγουν τα διαστημόπλοια και τα αεροπλάνα λέγαμε ότι είναι παραμύθια. Όταν είδαμε τα αεροπλάνα, καταλάβαμε ότι ήταν οπωσδήποτε ένα διαστημόπλοιο που χρησιμοποίησε ο Ηρακλής. Αφήνουμε λοιπόν να έρθει η ώρα τους. Παράδειγμα τα νοοκίνητα πλοία που αναφέρει ο Αλκίνοος στον Οδυσσέα. Τώρα που βλέπουμε ότι υπάρχουν αυτόματοι πιλότοι, αεροπλάνα χωρίς πιλότους, είναι πολύ εύκολο να το καταλάβουμε. Τότε που τα διαβάζαμε μικροί, που δεν υπήρχαν ακόμα αυτόματες πλοηγήσεις, δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε για τι μιλούσαν. Αυτά είναι τα παράξενα. Οι Μύθοι. Αλλά να μην βγαίνει ο κάθε απατεώνας και κάνει απομυθοποίηση και λένε διάφορες αρλούμπες, ανάλογα με τις δοξασίες που έχουν στο κεφάλι τους. Προσπαθούν να στηρίξουν τις κακοδοξίες τους και εξηγούν τους μύθους. Αφήστε ήσυχους τους μύθους, είναι ιερά πράγματα, δεν έχει κανείς δικαίωμα να τα εξηγεί υποκειμενικά.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLvReNbVJd402DYnlpcOvm4EEEK_xVg481CLNBEWtCSTZjZ7vLT6Qk3uvVUnihRJaVVbG6nLOlM3HeaaxJuWwyuz-9NYnuddsEkSotnl8TN9PL_05pSMumn38eBp_tNFCPm9p8H-O8QSo/s1600-h/%CE%93%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE+%CE%91%CE%B3%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 273px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLvReNbVJd402DYnlpcOvm4EEEK_xVg481CLNBEWtCSTZjZ7vLT6Qk3uvVUnihRJaVVbG6nLOlM3HeaaxJuWwyuz-9NYnuddsEkSotnl8TN9PL_05pSMumn38eBp_tNFCPm9p8H-O8QSo/s400/%CE%93%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE+%CE%91%CE%B3%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295257837530964898" border="0" /></a><br /><br /><br />Ι.Σ.-Γιατί νομίζεις ότι χάθηκε η γνώση τόσο προωθημένων τεχνολογιών; Μήπως κάποιοι θνητοί την κρατούν για λογαριασμό τους;<br /><br />Α.Τ.- Δεν χάθηκε. Οι μυθογράφοι για να τα περάσουν αυτά έπρεπε να τα βάλουν αλληγορικά για να μην τα αλλοιώσει το ιερατείο. Το κάθε ιερατείο. Κι έτσι τους ξεγέλασαν. Για παράδειγμα ο Ησίοδος γράφει ότι το Χρυσό Γένος που ήταν πριν από τον Κρόνο το έφτιαξε ο Δίας. Αλλά ο Δίας ήταν παιδί του Κρόνου. Επομένως δεν μπορεί να ήταν δημιούργημα του Δία. Αν ο Ησίοδος τα έγραφε πιο αποκαλυπτικά, δεν θα περνούσαν αυτά που έγραφε. Και πάλι όταν κατάλαβαν ότι κάτι πήγαινε να πει, τον δολοφόνησαν σε ένα Ιερό Άλσος. Ναι, τον Ησίοδο τον δολοφόνησε το ιερατείο. Οι τεχνολογίες ποτέ δεν ανήκαν σε θνητούς. Οι Αθάνατοι είχαν πάντα κατά τη μυθολογία πλοία που πέταγαν. Όταν ο Διομήδης τραυμάτισε την Αφροδίτη με το κοντάρι του, εκείνη είπε στον Άρη: «Δώσε μου το άρμα σου να πάω στον Όλυμπο». Και ανέβηκε στο άρμα του, γιατί τι άλλο θα μπορούσε να πει ο Όμηρος τον καιρό που γράφει, τον 8ο αιώνα, παρά άρμα. Ένα άρμα όμως δεν μπορεί να πάει στον Όλυμπο από την Τροία. Ο Απόλλωνας όρμησε από τον Όλυμπο και έπεσε κοντά στην Τροία και βρόντηξε, ακούστηκε μεγάλος κρότος όταν έπεσε στο έδαφος, τι ήταν αυτός ο κρότος, διαστημόπλοιο ήταν. Το ίδιο και με όλους τους θεούς, που ταξίδευαν από τη μία άκρη στην άλλη.<br /><br /><br />Ι.Σ.-Θα έχεις ακούσει για την Ιερή Γεωγραφία. Υποστηρίζεται ότι ναοί, ιερά και αρχαιολογικοί χώροι απέχουν εξίσου από κάποια σημεία, αποτελούν κορυφές γεωμετρικών σχημάτων. Πιστεύεις ότι οι Αρχαίοι Έλληνες έκτιζαν βάσει κάποιου ορισμένου σχεδίου;<br /><br />Α.Τ.- Το ζήτημα της Ιερής Γεωγραφίας το ψάχνω. Βλέπω ότι όντως υπάρχει μία σχέση μεταξύ π.χ. Δωδώνης, Δήλου και Δελφών. Σχέση γεωγραφική, που σημαίνει ότι οι πρόγονοί μας ήξεραν ότι οι τοποθεσίες ήταν σε αυτή την ευθεία. Η νοητή γραμμή περνάει και κοντά από το ιερό των Μουσών, εκεί που ήταν οι εννέα Μούσες στον Ελικώνα. Το ότι διάλεξαν αυτά τα μέρη και μέχρι σήμερα έχουν ενέργεια και παράξενα φαινόμενα, τι σημαίνει; Ότι κάτι ήξεραν. Και το ότι οι χριστιανοί πάνε και κτίζουν πάνω από του ελληνικούς ναούς ενώ έχουν τόσα οικόπεδα να χτίσουν, τί σημαίνει, γιατί εκεί; Γιατί ξέρουν ότι εκεί έχει ενέργεια, τόποι δύναμης. Σαν το κούκο που αφήνει τα αυγά του σε ξένες φωλιές.<br /><br /><br />Ι.Σ.- Τόποι δύναμης, ευφορία, αποπροσανατολισμός. Πώς εξηγείς τα περίεργα συναισθήματα που νιώθει κανείς σε ορισμένες τοποθεσίες;<br /><br />Α.Τ. -Μπορεί να υπάρχουν εκεί Αθάνατοι, παλαιοί Αθάνατοι, και δεν τους βλέπουμε γιατί αυτοί μπορούν να κινηθούν και σε άλλα φάσματα φωτός, υπέρυθρο, υπεριώδες και πιο πέρα, που εμείς δεν βλέπουμε. Αλλά όταν βρίσκεται εκεί κάποιος Αθάνατος που εκπέμπει την ενέργειά του, τη νιώθεις και αισθάνεσαι παράξενα. Όλοι οι άνθρωποι νιώθουν. Πήγαινε στο Αιδοίο της Γαίας, εκεί λένε ότι γεννήθηκαν οι Γίγαντες και είναι ακριβώς σαν το γυναικείο όργανο, γεννάει, εκεί αισθάνεσαι δέος, βλέπεις και διάφορα φώτα. Το Αιδοίο της Γαίας είναι κοντά στους Δελφούς. Άλλο παράδειγμα: Εκεί που έγινε η θεογιγαντομαχία, που πάλεψαν οι Ολύμπιοι με τους Τιτάνες. Αισθάνεσαι όχι δέος, αλλά τρόμο, γιατί εκεί πέρα είναι τόπος τρόμου. Αν το μέρος έχει θετική ενέργεια, νιώθεις ευφορία, υπάρχει στην Ικαρία ένα τέτοιο μέρος. Μην με ρωτήσετε που γιατί δεν θέλω να το κάνουμε λαϊκό προσκύνημα.<br /><br /><br /><br />Ι.Σ.-Άγνωστη Ελλάδα και Υγεία. Ιαματικές πηγές, θαυματουργό νερό, ήλιος. Μπορεί η Ελληνική Φύση να γιατρεύσει όλες τις ασθένειες;<br /><br />Α.Τ.- Τις πιο πολλές τις γιατρεύει. Ο Υμηττός έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Έχω παράδειγμα ανθρώπου, μιας γυναίκας που είχε καρκίνο, της είπα τι να κάνει για να θεραπευτεί, δεν ήθελε να με ακούσει και για την ξεφορτωθώ της είπα να ανεβοκατεβαίνει τον Υμηττό κάθε μέρα, κάθε πρωί. Το πήρε στα σοβαρά ενώ της το είπα για να την ξεφορτωθώ. Το έκανε και έγινε καλά και ζει και βασιλεύει εδώ και δέκα χρόνια, παντρεύτηκε, δεν ξέρω αν έκανε και παιδιά. Παντρεύτηκε έναν αναστενάρη, μου ζήτησε να του μάθω την Αειζωία και εκείνος σε αντάλλαγμα θα μου μάθαινε να περπατώ στα κάρβουνα. Δεν ήθελα όμως να μάθω γιατί αν υπάρχει χώρος να περάσω δίπλα από τα κάρβουνα γιατί να πατάω πάνω τους; Έχω δει ανθρώπους όμως να πατάνε πάνω στα κάρβουνα και μου έκανε εντύπωση. Δεν είναι ανεξήγητο, η φωτιά είναι και αυτή μία δύναμη, μία ενέργεια, ένα φαινόμενο γήινο, γιατί να μην μπορεί να το δαμάσει ο άνθρωπος; Μπορεί. Παράξενο σας φαίνεται; Πώς νικάει τη βαρύτητα και πετάει με τα ελικόπτερα, τα αεροπλάνα, τα διαστημόπλοια; Δεν έχει σημασία ότι χρησιμοποιεί τεχνολογία, πετάει, από αυτή την οπτική πρέπει να το βλέπουμε.<br /><br /><br /><br />Ι.Σ. - Σπήλαια: Γιατί τα θεωρείς τόσο ξεχωριστά; Συμβαίνει στα σπήλαια κάτι παράξενο;<br /><br />Α.Τ.- Η ζωή στα σπήλαια είναι μία πανάρχαια μνήμη. Κάποτε η γη είχε καταστραφεί με πυρηνικά. Όσοι κατέφυγαν στα σπήλαια γλίτωσαν. Γι αυτό πάντα μας υποβάλει το Σπήλαιο. Μας θυμίζει τη Μήτρα. Όταν μπεις και δεις το στόμιο από μέσα, είναι ακριβώς σαν το σχήμα που είδε ο άνθρωπος όταν γεννήθηκε. Στις σπηλιές καταφεύγουν και οι Αθάνατοι πολλές φορές για να φορτίζονται. Είναι ισχυροί τόποι δύναμης. Στην Ικαρία υπάρχουν σπήλαια ιδιαίτερα, όχι όμως όπως τα εννοείτε όλοι εσείς οι παραξενιάρηδες.<br /><br /><br />Ι.Σ. -Αφού είμαστε στα υπόγεια, πες μας τη γνώμη σου για τις Υπόγειες Στοές της Αθήνας. Υπάρχει Υπόγεια Αθήνα ή είναι απλά ένας αστικός θρύλος χωρίς υπόσταση;<br /><br />Α.Τ.- Υπάρχει Υπόγεια Αθήνα, αλλά δεν μας αφήνουν να την εξερευνήσουμε. Είναι κλειστή και αυτή, όσοι ασχολούνται συντηρούν το θέμα με ψέματα. Έχουν κλείσει τα περάσματα εδώ και πολλά χρόνια με σίδερα και κλειδαριές. Πας στην Ακρόπολη και όλες οι σπηλιές και οι δίοδοι είναι φραγμένες με σίδερα. Ψάχνω να βρω ποιοι τα έκλεισαν να τους κόψω τα αυτιά, αλλά δεν μπορώ να τους βρω. Μάλλον τα παπαδαριά νόμιζαν ότι βγαίνουν δαίμονες από τα υπόγεια. Τα έκλεισαν λοιπόν για να μην σκανδαλιστούν οι πιστοί. Και έχουν κτίσει σε όλες τις εισόδους σπηλαίων κάποιο ναό για να τις φράξουν, όπως έχουν κτίσει στην Πεντέλη, εκεί που ήταν το μοναστήρι των Αμώμων, των καθαρών, αν είναι δυνατόν. Τι θα πει άμωμος, υπάρχουν άμωμοι καλόγεροι; Και μόνο ότι είναι καλόγεροι σημαίνει ότι δεν είναι άμωμοι, έχουν παραβιάσει τη φύση που ζητά από τον άνθρωπο να αναπαραχθεί. Επομένως δεν είναι άμωμος, είναι αμαρτωλός. Όποιος αρνείται τον έρωτα είναι αμαρτωλός.<br /><br /><br /><br /><div style="text-align: center; font-weight: bold;">ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ_ΘΡΗΣΚΕΙΑ<br /></div><br />Ι.Σ. -Ας μιλήσουμε λίγο για την επικαιρότητα. Εσύ δεν φοβάσαι μήπως κάποιος υποκλέπτει τα τηλεφωνήματά σου; Μήπως σε παρακολουθούν και μάθουν τα μυστικά σου;<br /><br />Α.Τ. -Δεν με νοιάζει. Δεν με νοιάζει! Μακάρι να με παρακολουθούν. Εύχομαι να με παρακολουθούν. Εγώ είμαι ο μόνος που δεν τους φοβάμαι γιατί δεν είμαι ούτε κλέφτης ούτε ληστής, γκάνγκστερ, τρομοκράτης, δολοφόνος. Δεν έχω κάνει τίποτα, αντίθετα θέλω να ακούν αυτά που λέω. Αν μου έβαζαν τρεις κάμερες να με παρακολουθούν και συγχρόνως ακουστικά να ακούν τι λέω θα ήταν μεγάλη χαρά για εμένα. Καταρχήν θα τους έβγαζα τη γλώσσα κάθε πρωί. Τώρα είτε τη βγάλω είτε όχι δεν την βλέπουν. Ενώ αν έχουν μία κάμερα στην αυλή μου θα βλέπουν τη γλώσσα που τους βγάζω, θα τους σνομπάρω κάθε μέρα. Δεύτερον, θα ακούν τα σκολιανά τους, όπως λέει μία πολύ παλιά παροιμία «όποιος κρυφακούει ακούει τα σκολιανά του», τα άσχημα δηλαδή. Πες μου, τι μπορώ να φοβηθώ; Μου λένε «να προσέχεις τα e-mail που στέλνεις». Μακάρι να τα διαβάζουν, δεν έχω τίποτα που δεν θέλω να διαβαστεί. Πείτε μου, γιατί να φοβάμαι; Σε τι μπορεί να με βλάψουν; Να μου κλέψουν τα δικαιώματα τα συγγραφικά; Εγώ δεν έχω βάλει ποτέ ότι απαγορεύεται η αναδημοσίευση, μακάρι να τα εκδώσουν τα βιβλία μου σε όλες τις χώρες του κόσμου και να πάρουν τα λεφτά, δεν με νοιάζει. Δεν έχω κανένα μυστικό. Αν έχει κάποιος μυστικά δεν τα λέει στο τηλέφωνο και στο e-mail. Τα έχει στο βάθος του μυαλού του κρυμμένα. Εξάλλου έχω την προστασία μου. Ας πούμε, σε μία Βάση Αθανάτων, μία από τις δύο-τρεις που υπάρχουν, επί πέντε χρόνια που λειτουργεί δεν έχει έρθει ποτέ κανένας αμύητος και δεν έχει πόρτες, κάγκελα και σίδερα. Γιατί δεν έρχεται; Ποιος τον διώχνει; Ακόμα κι ο ένας γιος μου που δεν ενδιαφέρεται δεν έρχεται. Ποια είναι αυτή η δύναμη που τον κάνει να μην έρχεται; Η επιθυμία μας να έχουμε την ησυχία μας δημιουργεί ένα κύμα το οποίο απωθεί τον άσχετο, τον διώχνει. Και υπάρχουν τρόποι που δεν μπορώ να τους αναπτύξω εδώ πέρα γιατί παύουν να υπάρχουν μετά αν τους αναπτύξουμε, που μπορείς να περιφρουρήσεις ένα κτίριο, ένα χώρο και να μην μπορεί κανείς να έχει πρόσβαση. Τρόπους έχουν και οι άλλοι. Μαύρη μαγεία, δεν ξέρω ακριβώς, πάντως δεν μπορείς να υποκλέψεις τα δικά τους μυστικά.<br /><br /><br /><br />Ι.Σ.- Επειδή ξέρουμε ότι είσαι βαθιά θρησκευόμενο άτομο (γέλια), απάντησέ μας αν είσαι υπέρ της αγιοποίησης του Βησσαρίωνα. Γιατί ο κόσμος με τις «πάνδημες και αυθόρμητες εκδηλώσεις του» πηγαίνει να προσκυνήσει το σκήνωμά του;<br /><br />Α.Τ. -Αυτό είναι ασέβεια. Μου θυμίζει λίγο νεκρολαγνεία, νεκροφιλία. Είναι ανωμαλία. Μία ανωμαλία του εγκεφάλου να θέλει να συνουσιάζεται είτε πνευματικά είτε σωματικά με πεθαμένους. Υπήρξαν νεκρολάγνοι που ξεθάβαν πτώματα για να έχουν ερωτικές περιπτύξεις. Αυτό ακριβώς μου θυμίζουν τα προσκυνήματα.<br /><br /><br />Ι.Σ. –Η Ιερά Σύνοδος ανέφερε για τον Βησσαρίωνα σε ανακοίνωσή της ότι «με πίστη και προσευχή αναμένει τη φανέρωση του θελήματος του θεού». Τι θεϊκό σημάδι περιμένει για να τον αγιοποιήσει;<br /><br />Α.Τ. -Δεν υπάρχουν θεϊκά σημάδια. Υπάρχουν φτιαχτά σημάδια που μπορεί να τα κατασκευάσει κάποιος που γνωρίζει. Λέει ότι η μούμια μυρίζει κάποιο άρωμα. Σήμερα μπορούν να κατασκευάσουν ότι άρωμα θέλουν και να βγάλουν τη μούμια με άρωμα μπανάνας, με άρωμα παπάγιας, όπως τα παγωτά. Ότι θέλουν μπορούν να το κάνουν. Αλλά θέλω να σας πω ένα πράγμα: Δεν είναι Άγιος. Σας λένε ψέματα. Άγιο είναι ένα κοριτσάκι από την Αίγυπτο στο Μουσείο του Βατικανού, εύρημα έξι χιλιάδων ετών. Είναι σαν να μην πέθανε ακόμα, σαν ζωντανό. Το έχουν κλειστό σε γυαλί. Λοιπόν, αυτοί εδώ ούτε μία ταρίχευση δεν ξέρουν να κάνουν σωστά. Και δεύτερον, η εκκλησία καταδικάζει το άλιωτο. Θεωρείται καταραμένο. Ο άλιωτος είναι καταραμένος. Και επειδή αυτός ο άνθρωπος παραβίασε τους νόμους της φύσεως, ο άνθρωπος πρέπει να πολλαπλασιαστεί για να διασώσει το είδος του, τα λέει η βίβλος η δικιά τους «αυξάνεσθε και πληθύνεστε», άρα λοιπόν αυτός είναι καταραμένος. Γι ‘αυτό έμειναν μερικά κομμάτια του που δεν έλιωσαν. Ακόμα και αυτό όμως το λέω για πλάκα. Τι θα πει άγιος; Γιατί δεν έκανε θαύματα όσο ζούσε να τα μάθουμε κι εμείς; Τα κάνει τώρα; Ο πεθαμένος είναι ανύπαρκτος, δεν υπάρχει για να κάνει θαύματα, όταν ζούσε ίσως μπορούσε να κάνει θαύματα. Τώρα είναι αργά.<br /><br /><br />Ι.Σ.-Δηλαδή δεν πιστεύεις στα θαύματα; Πολλοί άρρωστοι ισχυρίζονται ότι έχουν θεραπευτεί από θαύμα, ενώ δημοφιλείς είναι και οι εικόνες που δακρύζουν. Δεν πιστεύεις ότι «η πίστη σώζει»;<br /><br />Α.Τ.-Μην με ξαναρωτήσετε αν «πιστεύω» κάτι, γιατί εγώ δεν «πιστεύω» τίποτα. Το ρήμα «πιστεύω» δεν το έχω στο λεξικό της ζωής μου. Δεν είμαι σίγουρος για τίποτα, νομίζω, υποθέτω. Όσον αφορά τα θαύματα, έχω να πω ότι αν ο θεός των ιουδαιοχριστιανών, των εβραίων και των μουσουλμάνων κάνει έστω κι ένα θαύμα σημαίνει ότι δεν είναι πανάγαθος γιατί κάνει διακρίσεις. Αλλού κάνει θαύματα κι αλλού όχι. Πρέπει όλους να τους θεραπεύει, όλους τους ανθρώπους της γης, ή αλλιώς να μην κάνει κανένα καλά. Γιατί αν μπορεί και δεν το κάνει, δεν είναι θεός, είναι κακούργος. Εγώ αν ήμουν θεός θα εξαφάνιζα τις αρρώστιες όλες, να μην υπάρχουν. Θεός με την έννοια που του δίνουν οι άλλοι δηλαδή. Λένε και για τις εικόνες που δακρύζουν. Γιατί να δακρύζουν οι εικόνες, τι έχουν, πέθανε η θειά τους και κλαίνε; Αν μου βρουν μία εικόνα να γελάει τότε θα γίνω χριστιανός. Αλλά δεν μπορούν να «κατασκευάσουν» μία τέτοια εικόνα και γι αυτό διακινδυνεύω που το λέω ότι θα γίνω χριστιανός. Αν αρχίσει να γελάει η εικόνα, σημαίνει ότι πράγματι υπάρχει, επειδή δεν έχουν ειδική ουσία να την τρίψουν στη μούρη της εικόνας και να γελάει, άρα είναι πράγματι θαύμα, παράξενο, ανεξήγητο. Γιατί δεν ακούστηκε ποτέ εικόνες να γελάνε; Όπως και οι ψευτοπροφήτες, Νοστράδαμος, Κοσμάς Αιτωλός, ο Γιάννης της Αποκάλυψης, όλο καταστροφές προβλέπουν, δεν θα μείνει λίθος επί λίθον λέει, τα πάντα θα καταστραφούν, θα πέσουν τα άστρα, θα γίνεται χαμός. Γιατί μόνο άσχημα πράγματα προφητεύουν; Τι εκδηλώνουν αυτές οι προφητείες και τα δάκρυα των εικόνων; Σημαίνουν την κακία αυτών που τα κατασκευάζουν. Είναι στημένα όλα αυτά. Εσύ χρειάζεσαι θαύματα για να ζήσεις; Να πας να πιεις, να ερωτευτείς, θέλεις θαύμα για να εκτελέσεις τις βιολογικές σου λειτουργίες; Ε, αν δεν θέλεις εσύ το θαύμα, τι χρειάζεται τότε;<br /><br /><br />Ι.Σ. – Κι αν αρρωστήσεις;<br /><br />Α.Τ. -Γιατί να αρρωστήσεις; Είναι γρουσουζιά να είσαι άρρωστος, είναι κακία. Είναι ανηθικότητα να είσαι άρρωστος. Μα δεν υπάρχει τύχη για να σου στείλει να αρρωστήσεις. Μόνο αν θέλεις θα αρρωστήσεις. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να αρρωστήσεις χωρίς να θέλεις. Αυτά είναι κατάλοιπα παρελθοντικών πεποιθήσεων, «τύχη και μοίρα που σου φέρνει τις αρρώστιες», τα λέει ο Ησίοδος κάπου, ότι πάνε μουλωχτά και πειράζουν τους ανθρώπους. Δεν πηγαίνει πουθενά η αρρώστια. Δεν υπάρχει μία αποθήκη που έχει αρρώστιες και βγαίνουν και έρχονται και σε πιάνουν και λες «αν αρρωστήσω». Αν υπήρχε θα πηγαίναμε να την ανατινάξουμε και να ησυχάσει η ανθρωπότητα. Δυστυχώς δεν υπάρχει αποθήκη. Δεν υπάρχει αποθήκη της μοίρας, της τύχης. Να την κάνουμε στάχτη και να λυτρωθεί η ανθρωπότητα.<br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;"> ΑΕΙΖΩΙΑ</span><br /></div><br />Ι.Σ. -Αργύρη ας μιλήσουμε για την Αειζωία για όποιους δεν έχουν διαβάσει κάποιο άρθρο ή βιβλίο σου. Τι είναι η Αειζωία; Ποιες οι διαφορές της από την Αθανασία;<br /><br />Α.Τ.- Μόνο για την Αειζωία έπρεπε να μιλήσουμε, από την αρχή. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα. Η Αειζωία έχει πρώτο συνθετικό της το «Αεί» που σημαίνει πάντα. Αειζωία επομένως σημαίνει να ζεις για πάντα. Είναι το θετικό της λέξης Αθανασία που σημαίνει να μην έχεις θάνατο, immortal, «μώρος» ήταν ο θάνατος στον Όμηρο. Μετά το πήραν οι λατίνοι και το έκαναν mors-mortis και οι Άγγλοι έπλασαν τη σύνθετη λέξη και βγήκε immortal. Ο Σωκράτης στον «Χαρμίδη» στα πρώτα κεφάλαια είπε ότι γνώρισε κάποιους γιατρούς δασκάλους στη Θράκη οι οποίοι έκαναν Αθάνατους Ανθρώπους. Από τότε είχε σχολή ο Ζάμολξις. Αναφέρεται πολλές φορές αυτός ο θράκας και ανάλογα με το τι πιστεύει ο συγγραφέας του αποδίδεται διαφορετική ιδιότητα, αλλά στην ουσία ήταν ένας δάσκαλος Αειζωίας, ή Αθανασίας. Σχολή είχε και η Μήδεια η οποία έκανε τον πεθερό της νέο, και η Καλυψώ έλεγε ότι θα έκανε τον Οδυσσέα Αθάνατο και αγέραστο αν έμενε κοντά της. Η Ηώ όποτε είχε κανέναν ωραίο γκόμενο πήγαινε και ζητούσε από τον Δία να τον κάνει Αθάνατο. Κάποτε νευρίασε ο Δίας, έκανε Αθάνατο τον Τιθωνό, αλλά όχι αγέραστο, με αποτέλεσμα να γίνει χούφταλο. Εμείς θέλουμε να γίνει κανείς και αγέραστος και Αθάνατος. Δεν θέλουμε την αθανασία του Τιθωνού. Λένε ότι τους υποψήφιους Αθάνατους τους άλειφαν όλο το σώμα με Αμβροσία στην αρχή και μετά με νέκταρ. Μετά τους τάιζαν ένα διάστημα με Αμβροσία και γίνονταν Αθάνατοι. Δηλαδή το μυστικό ήταν η Αμβροσία. Την Αμβροσία την ψάχνουμε εμείς τώρα κι αν τη βρούμε δεν θα χρειάζεται να κάνουμε μυήσεις αλλά θα αλείβουμε τον υποψήφιο με Αμβροσία και θα γίνεται Αθάνατος. Θέλω να πω όμως ότι η Αειζωία είναι μία ιστορική αναγκαιότητα γιατί ο άνθρωπος τα έκανε σχεδόν όλα. Πέρασε από τις θρησκείες, δεν βρήκε άκρη. Πέρασε από τις φιλοσοφίες δεν βρήκε άκρη. Έκτισε πολιτικές και κοινωνικές ιδεολογίες, δεν βρήκε λύση.<br />Κάποτε πρέπει να ασχοληθεί με κάτι παραπέρα, με τη ζωή του, να στραφεί προς εαυτόν. Η ζωή είναι όμορφη και είναι πάντα όμορφη. Γιατί να μην κατορθώσει την Αειζωία αφού υπάρχει τρόπος; Δεν είναι αδύνατον. Όταν δέχονται οι επιστήμονες ότι γίνονται μεταλλάξεις στα κύτταρά μας, γιατί λοιπόν να μην γίνει και μία ολική μετάλλαξη; Δεν είναι τόσο παράλογο. Άλλωστε υπάρχουν μεγάλα ερευνητικά κέντρα, στη Ρωσία, στην Αγγλία, στο Καίμπριτζ και σε πολλά Πανεπιστήμια στην Αμερική που ψάχνουν αυτό ακριβώς, την Αθανασία, ή την Μακροζωία όπως την λένε. Ο Ομπρέι Ντε Γκρε, ένας ερευνητής της Βιοϊατρικής στο Καίμπριτζ υπόσχεται πεντακόσια χρόνια ζωής. Κι αν ζήσεις πεντακόσια χρόνια θα έχουμε βρει τον τρόπο να σε κάνουμε να ζήσεις και άλλα πολλά, κλιμακωτά θα πηγαίνει. Κι εμείς εδώ στη Σχολή μας σας καλούμε να έρθετε κοντά μας, να κάνετε μία όσο μπορείτε πιο υγιεινή διατροφή, να προστατεύετε τον εαυτό σας από τροχαία για να προλάβουμε να σας κάνουμε Αθάνατους, να δώσουμε στους ανθρώπους το μυστικό. Δηλαδή, χρειάζεται να κάνεις κάτι, μόνος σου. Μην τα περιμένεις όλα, «πέσε πίτα να σε φάω»<br /><br /><br />Ι.Σ.- Όταν οι ερευνητές βρουν το μυστικό της αθανασίας, δεν θα το κρατήσουν για τους πλούσιους και τους έχοντες εξουσία; Γιατί να το διαδώσουν και να το μοιραστούν με ολόκληρη την ανθρωπότητα;<br /><br />-Το μυστικό μπορεί και να έχει βρεθεί ήδη. Γι’ αυτό ακριβώς και εμείς δεν λέμε τις λεπτομέρειες. Βέβαια θα το κρατήσουν για τους εαυτούς τους. Ήδη γράφουν ότι μπορούν να κάνουν αθάνατους αλλά θέλουν πεντακόσια εκατομμύρια δολάρια. Απαράδεκτο. Ή ένας άλλος στο Ίντερνετ γράφει «μπορούμε και αθάνατους να φτιάξουμε εάν η αγορά το απαιτήσει». Αν δηλαδή υπάρχει αγορά και ζήτηση. Εναποθέτουν ένα τόσο σημαντικό ζήτημα στους νόμους της αγοράς, προσφορά και ζήτηση. Αυτό θα είναι το μόνο μυστικό που θα έχουμε, για να μην το πάρουν και το εμπορευτούν όσοι έχουν τα μέσα. Εμείς δεν τα έχουμε για να το κάνουμε τώρα αμέσως. Οι άλλοι αν το μάθουν θα το κάνουν την ίδια στιγμή. Όταν το πετύχουμε όμως, θα το κάνουμε γνωστό ταυτόχρονα σε όλο τον κόσμο.<br /><br /><br />Ι.Σ.- Πώς σχολιάζεις τις θεωρίες και τα θρησκευτικά συστήματα που μιλούν για μετενσάρκωση; Γιατί να παραμείνει κανείς εδώ αν τον περιμένει μία καλύτερη ζωή μετά θάνατον;<br /><br />Α.Τ.- Δεν θέλουμε ζωή μετά θάνατον, θέλουμε ζωή χωρίς θάνατο. Δεν κυνηγάμε την Αειζωία γιατί φοβόμαστε το θάνατο αλλά γιατί αγαπάμε τη ζωή, τον έρωτα, την ελευθερία, την ομορφιά, τον απάνω κόσμο που λένε. Και επειδή είμαστε σίγουροι ότι μετά θάνατον δεν υπάρχει ζωή, ούτε μετενσάρκωση ούτε τίποτα, οπότε ότι ζήσεις εδώ. Όσο ζήσεις σε αυτόν τον κόσμο, τον όμορφο. Έχεις ακούσει να έχει λουλούδια και ομορφιές η άλλη ζωή; Δεν έχει τίποτα, σκοτάδι, ο Άδης που τον περιγράφει ο Όμηρος είναι σκατά. Ο Αχιλλέας λέει στον Οδυσσέα που πήγε και τον βρήκε ότι θα προτιμούσε να είναι δούλος ενός γεωργού στην πατρίδα του και ζωντανός, παρά βασιλιάς στον κόσμο τον σκοτεινό και τον αραχνιασμένο, στον κάτω κόσμο των πεθαμένων. Το έπιασες; Δούλος ενός αγρότη. Ούτε καν δούλος του πατέρα του. Οι θεωρίες και τα συστήματα για μετενσαρκώσεις κατασκευάστηκαν επειδή υπήρχε μεγάλη φτώχεια στην Ασία και έτρωγαν τα αγαθά οι Μαχαραγιάδες και οι πλούσιοι, οπότε έλεγαν στον κοσμάκη «αυτή είναι η μοίρα σας να μην βαρυγκομάτε, στον κόσμο θα πεινάσετε στον ουρανό θα φάτε», όπως λέει κάποιος ποιητής. Ότι μπορεί να υποφέρουν τώρα, αλλά όταν θα μετενσαρκωθούν θα ανέβουν στην πιο πάνω τάξη, πιο ψηλά, πιο πάνω, μέχρι να γίνουν Μαχαραγιάδες. Θέλετε απόδειξη ότι έλεγαν αλήθεια; Όλοι οι Ινδοί σήμερα είναι Μαχαραγιάδες. Δεν είναι κανείς φτωχός και έρημος, να η επαλήθευση της μετενσάρκωσής τους, τόσες πολλές μετενσαρκώσεις, δέκα χιλιάδες χρόνια τώρα που μετενσαρκώνονται έχουν γίνει βασιλιάδες όλοι. Και γιατί χρειάζεται η μετενσάρκωση; Ποιος μας εγγυάται ότι αν πεθάνει θα ξαναγεννηθεί; Η ουσία είναι ότι δεν υπάρχει μετενσάρκωση. Δεν υπάρχει ψυχή. Τελευταία πνοή είναι αυτός ο αέρας που μένει στους πνεύμονες για τελευταία φορά που εισπνέεις, τον βγάζεις και δεν μπορείς να ξαναεισπνεύσεις, θάνατος. Αυτή η τελευταία πνοή λοιπόν διαλύεται στην ατμόσφαιρα, όπως διαλύεται και η πορδή. Πεθαίνεις. Το ίδιο πράγμα είναι. Πού πάει η ψυχή μετά θάνατον; Εκεί που πάει και η πορδή. Τα παραμύθια περί μετενσάρκωσης τα χρησιμοποιούν οι βασιλιάδες για να βολευτούν: «Πεινάτε τώρα, πληρώνετε φόρους, θα σας σκοτώσουμε αλλά θα σωθείτε μετά θάνατον». Είναι τακτική όλων των θρησκειών. Οι Βίκινγκς πολεμιστές λένε ότι θα πάνε στη Βαλχάλα, οι Οβραίοι θα πάνε στον κόλπο του Αβραάμ, οι Χριστιανοί θα πάνε στον κόλπο του Ιησού, τα Βουδιστρόνια θα μπουν σε μία στέρνα που λέγεται Νιρβάνα και δεν θα έχουν προσωπικότητα, αλλά τι να κάνουμε. Οι άλλοι θα μετενσαρκώνονται και θα τελειοποιηθούν μέχρι να ενωθούν με το θεό, να γίνουν θεοί δηλαδή. Τους υπόσχονται αυτές τις ανοησίες για να κάθονται. Σε καταστολή.<br /><br /><br />Ι.Σ. - Πώς μπορεί να γίνει κανείς Υποψήφιος Αείζωος; Τι απαιτείται, υπάρχουν κάποια προαπαιτούμενα;<br /><br />Α.Τ. – Όποιος επιθυμεί, πρέπει να μάθει. Να βρει έναν Υποψήφιο Αθάνατο που να ξέρει και να μάθει. Μετά πρέπει να πάει στη Βάση Αείζωων, ο άλλος υποψήφιος θα τον καθοδηγήσει αν τον κρίνει κατάλληλο. Κι εκεί θα γίνουν κι άλλες προετοιμασίες έως ότου μυηθεί. Για να γίνει όμως κάποιος Αθάνατος πρέπει να έχει πάρα πολύ μεγάλα ενδιαφέροντα, Αν δεν έχει ενδιαφέροντα δεν γίνεται, θα πλήξει. Αν δεν έχει ενδιαφέροντα γιατί να γίνει Αθάνατος; Αν δεν αγαπάει την συνουσία και τον έρωτα γιατί να γίνει Αθάνατος; Να γίνει Αθάνατος για να καταντήσει ένα μεταφυσικό σκιάχτρο; Σαν τους Χριστιανούς που κάνουν αγίους ξερακιανούς και αφυδατωμένους; Δεν θέλουμε αφυδατωμένα ψοφίμια.<br />Προσωπικά τουλάχιστον για πέντε δισεκατομμύρια χρόνια έχω βρει τι θα κάνω! Μετά θα ψάξω να βρω άλλα ενδιαφέροντα, λίγο πριν λήξει το διάστημα αυτό. Καταρχήν μόνο ταξίδια στον γαλαξία μας να κάνεις είναι εκατό δισεκατομμύρια ήλιοι, χώρια οι πλανήτες. Μόνο για τον γαλαξία μας θέλεις πόσο καιρό. Μετά είναι άλλοι εκατό δισεκατομμύρια γαλαξίες και αν τελειώσεις θα έχεις ξεχάσει αυτά που είδες, πρέπει να αρχίσεις πάλι από την αρχή.<br /><br /><br />Ι.Σ.-Στα βιβλία σου αναφέρεις ότι για να κατακτήσει κανείς την Αειζωία, μεταξύ άλλων είναι απαραίτητες και οι «Πορείες στη Φύση». Τι εννοείς;<br /><br />Α.Τ.- Ο άνθρωπος είναι ένα μέρος της φύσης. Στις πόλεις όμως υπάρχει αλλοτρίωση. Με τις πορείες γίνεται «Οικείωση». Οικείωση είναι το αντίθετο της αλλοτρίωσης, την λέξη την χρησιμοποιούσαν και οι Αρχαίοι Αλλοτρίωση σημαίνει να ξεφύγει, να κοπεί από τις ρίζες του που είναι η φύση. Οικείωση σημαίνει να επανέλθει ξανά, να συνδεθεί με την Μητέρα Φύση. Με τις πορείες επιτυγχάνεται η επιστροφή. Στις γιορτές του Διονύσου, οι άνθρωποι έκαναν ότι ήθελαν στους δρόμους, να μία μορφή Οικείωσης. Ξέφευγαν από τους νόμους και τους κανόνες της πόλεως, της θρησκείας, των νόμων. Και για να γίνει Αθάνατος κανείς πρέπει να έχει την Οικείωση με όλο το Σύμπαν. Πρώτη φορά αναφέρομαι στην οικείωση, δεν το έχω γράψει σε κανένα βιβλίο μου.<br /><br /><br />Ι.Σ. -Έχεις γράψει όμως ένα άλλο βιβλίο με τίτλο «Αντιγαία, Η Κατοικία των Αθανάτων». Πού είναι η Αντιγαία και πώς μπορεί κανείς να πάει εκεί; Πώς σχετίζεται το θέμα με τις ενεργειακές «Πύλες»;<br /><br />Α.Τ.- Την ψάχνουν πολλοί την Αντιγαία, ακόμα και οι Παλαιοί Θεοί του Ολύμπου, οι κακοί θεοί. Είναι το μέρος που κατοικούν μόνο οι καλοί Αθάνατοι. Οι σκάρτοι δεν πάνε εκεί. Και έχουν κλείσει κάθε δρόμο προς την Αντιγαία. Είναι μονόδρομος, μόνο από εκεί προς τα εδώ μπορεί να κινηθεί κανείς. Υπάρχουν Πύλες που αν αυτοί σε κρίνουν κατάλληλο σου την ανοίγουν και περνάς. Η τοποθεσία της Αντιγαίας σχετίζεται με την Αρχή της Συμμετρίας στην κβαντομηχανκή. Όπως υπάρχει η Γη υπάρχει και η Αντιγή, Αντιγαία, Αντιχθώνα που την έλεγαν και οι Αρχαίοι. Νύξεις για την Αντιγαία κάνει ο Πίνδαρος. Αλλά έχουν πάει αρκετοί κι έχουν γυρίσει. Μας είπαν ότι ήθελαν να μας πουν. Μερικοί που έχουν γράψει και βιβλία τα διαστρέφουν επίτηδες. Όταν η Αντιγαία περνάει κοντά στη Γη μεταδίδει ενέργεια, πάρα πολλή ενέργεια. Τότε σχηματίζονται οι Πύλες. Τέσσερις φορές το χρόνο ή τρεις. Όταν λέω «κοντά στη Γη» μπορεί και είναι και ένα εκατομμύρια έτη φωτός ή δέκα δισεκατομμύρια έτη φωτός, δεν έχει καμία σημασία.<br /><br /><br /><br />Ι.Σ.- Θα μας πεις τώρα σε ποια γωνιά της «Άγνωστης Ελλάδας» βρίσκεται η Βάση των Αείζωων;<br /><br />Α.Τ. - Κάπου στο Αιγαίο Πέλαγος. Εκεί που ήταν η παλιά πριν καταποντιστεί το Αιγαίο, κοντά, αλλά δεν μπορώ να σας πω ακριβώς που είναι για να μην γίνει και αυτή φολκλόρ προσκύνημα. Για να γίνουν οι τελετές εκεί και οι μεταλλάξεις του ανθρώπου, πρέπει να έχει απόλυτη ησυχία. Για σκεφτείτε να μάθουν και να πηγαίνουν από περιέργεια οι τουρίστες.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjczy5myDLx0rGlc4qM9sYcKXZY8qBugBVeCLSgaD0x6FaIpg93C2XW6myiZpTAD9Gw44OalL_4jMglYrL3qxUr7peBhzKw500_axfGKVSAOyBkJ1LYXFQ_A7nDOVaqVL5wYNXRp0dAXos/s1600-h/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%B1%CE%AF%CE%B1,+%CE%97+%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%B1+%CF%84%CF%89%CE%BD+%CE%91%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 268px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjczy5myDLx0rGlc4qM9sYcKXZY8qBugBVeCLSgaD0x6FaIpg93C2XW6myiZpTAD9Gw44OalL_4jMglYrL3qxUr7peBhzKw500_axfGKVSAOyBkJ1LYXFQ_A7nDOVaqVL5wYNXRp0dAXos/s400/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%B1%CE%AF%CE%B1,+%CE%97+%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%B1+%CF%84%CF%89%CE%BD+%CE%91%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295257608784473890" border="0" /></a><br /><br />Ι.Σ.- Μπορεί ο σημερινός άνθρωπος, στην παρούσα κατάσταση, να πετύχει μεγάλους στόχους όπως η Αειζωία; Είναι, γενικότερα, ο άνθρωπος ελεύθερος να ανελιχθεί, να επιλέξει, να δημιουργήσει;<br /><br />Α.Τ.- Εμένα με γέννησαν χωρίς να με ρωτήσουν και ζω χωρίς να ρωτάω κανένα. Αν μπορέσεις να φτάσεις στο σημείο να ζήσεις χωρίς να ρωτάς κανέναν, τότε ζεις πραγματικά. Αν ρωτάς τη μαμά, το μπαμπά, τη θεία, τη γιαγιά, την αδελφή, τον αδελφό, τη γυναίκα, το παιδί σου και τον παπά της ενορίας δεν μπορείς να είσαι ελεύθερος, εξαρτάσαι από αυτούς. Ο άνθρωπος σήμερα είναι σκλαβωμένος. Για να απελευθερωθεί κανείς πρέπει να πάρει ένα σπαθί και να κόψει τα σπαγγάκια. Φαντάσου ότι είσαι μέσα σε ένα αερόστατο και είναι δεμένο με εκατό σκοινιά. Είναι εκατό δεσμοί που έχεις με τα πράγματα. Αν πιάσεις και τα κόβεις, τα κόβεις, τα κόβεις, αν κόψεις και το τελευταίο το αερόστατο σηκώνεται ψηλά. Αν νομίζεις ότι τα έχεις κόψει, μένεις εκεί. Όσο ανεβαίνεις ψηλότερα τόσα περισσότερα βλέπεις. Υπάρχουν άνθρωποι που κόβουν τα δεσμά τους από μωρά. Στην Ελλάδα δεν ξέρω αν υπάρχουν παραδείγματα, αλλά στην Πολυνησία υπήρχε ένα νησί που από τεσσάρων χρονών το παιδί έφευγε από το σπίτι, ζούσε μόνο του. Από τεσσάρων χρονών ήταν ενήλικο. Αυτό είναι αδιανόητο για τα παιδάκια των πόλεων. Και των χωριών. Τα έχουν αλλοτριώσει τα παιδιά. Δεν μπορούν να ζήσουν μόνα τους. Τα έμαθαν στραβά οι γονείς τους. Ακόμα και το ότι είναι γονιός κανείς είναι επικίνδυνο για τα παιδιά. Έπρεπε να κάτσει στα θρανία τουλάχιστον όσο σπουδάζει κανείς για να γίνει γιατρός, έξι εφτά χρόνια στο πανεπιστήμιο, να μάθει τι θα πει να είσαι γονιός. Να φέρεται στα παιδιά του όμορφα. Τέσσερα χρόνια πήγα σε μία σχολή να μάθω πως φέρονται στα παιδιά, αλλά δεν έμαθα και πολλά πράγματα. Οι γονείς πληγώνουν τα παιδιά από το πρωί μέχρι το βράδυ. Τα προγραμματίζουν, τους λένε «φάε το φαί σου γιατί κάνει καλό», είναι φοβερό αυτό, καταστρέφει το παιδί. Έπρεπε να του πει: «Φάε να μου πεις κι εμένα αν είναι ωραίο». Να μάθει το ίδιο το παιδί να αποφασίζει τι είναι ωραίο, κι όχι η μαμά, ο μπαμπάς, η θεία, η γιαγιά ο παπάς της ενορίας του. Από εκεί αρχίζει να γίνεται άνθρωπος. Όταν μάθει να διαλέγει μόνος του τι είναι ωραίο. Όχι να το μάθουν να τρώει τα σκατά, να λέει είναι ωραία και να αποφεύγει όσα κάνουν καλό στην υγεία του.<br /><br /><br /><br /><br /><br />Ι.Σ.-Αργύρη σε ευχαριστούμε πολύ. Πότε θα μας ξεναγήσεις στην «Άγνωστη Ελλάδα των Αείζωων»;<br /><br />Α.Τ. -Σιγά σιγά. Πρέπει να δούμε αν είστε κατάλληλοι και εχέμυθοι. Μπορούμε να δώσουμε όμως ένα ραντεβού μετά από 227 χρόνια. Σας φαίνονται πολλά; Θα έχω τότε αρκετό ελεύθερο χρόνο. Τι είναι 227 χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα; Τίποτα δεν είναι. Πλησιάζει το μηδέν, λίγο παραπάνω από το μηδέν. Μην φοβάστε, αγαπήστε τη ζωή και όλα θα πάνε καλά!<br /><br /><br />ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ:<br />Συνέντευξη Αργύρη Τσακαλία στον Χρίστο Οικονομίδη Stran-Ge # 63<br />Άρθρα: Stran-Ge #77 «Είναι δυνατή η Αειζωία;», Stran-Ge #79 «Μαγεία και Μάτιασμα, Πώς γίνονται, Πώς να προστατευθείτε», Stran-Ge #86 «Τα προβλήματα της Αειζωίας»<br />Βρείτε τον ίδιο και τα βιβλία του: Κατάστημα Βιολογικών Προιόντων «Καλυψώ» (Ζωοδόχου Πηγής 65-67, Εξάρχεια) argyrist@yahoo.com<br />Υπό ανακατασκευή βρίσκεται η ιστοσελίδα του www.aeizoia.com, αλλά απορίες μπορεί να σας δημιουργήσει και στο www.antidogma.gr<br /><br /><br />Εφαπτόμενα Ιδιωτικά Σύμπαντα: idiotikasympanta@yahoo.grΙδιωτικά Σύμπανταhttp://www.blogger.com/profile/09899525565831820782noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6579639067435332626.post-85877618466297366342009-01-25T17:29:00.007+02:002009-01-25T17:40:01.416+02:00Άγιοι Ισίδωροι Λυκαβηττού: Η Σφραγισμένη Έξοδος"<span style="font-style: italic;"> Η οπή που φαίνεται στο ιερό του παρεκκλησίου του Αγίου Γερασίμου, που κτίστηκε στα τέλη του 20ου αιώνα, οδηγούσε ως το Γαλάτσι και από κεί μέσα από άλλη οπή έφθανε ως την Πεντέλη. Έτσι διέφευγαν οι Έλληνες την καταδίωξη των Τούρκων…</span>”<br />Αρχιμανδρίτης Δαμασκηνός Βελισάριος<br />(Από πινακίδα στο εσωτερικό των Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού)<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj8pKuRWWqEF0OPIGrcQ9Xs2K8DE_oU38qhsP4Xm-jB_fkk6UJzD9y1FCsO5hvis0Jj819fKhDIh9vK5BkM8Ak1DJT8DxeqEpEIsDy31zGtXcYezRBtqvTSSF7HehyphenhyphenVUmmnTrfNNLhFlM/s1600-h/PB120002.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj8pKuRWWqEF0OPIGrcQ9Xs2K8DE_oU38qhsP4Xm-jB_fkk6UJzD9y1FCsO5hvis0Jj819fKhDIh9vK5BkM8Ak1DJT8DxeqEpEIsDy31zGtXcYezRBtqvTSSF7HehyphenhyphenVUmmnTrfNNLhFlM/s400/PB120002.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295254918383368306" border="0" /></a><br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;">Εισαγωγή</span><br /></div><br /><br />Όποιος έχει ασχοληθεί έστω και λίγο με τα μυστήρια της Πεντέλης, θα έχει ακούσει για το περιβόητο υπόγειο πέρασμα που οδηγεί στο κέντρο των Αθηνών. Σήμερα δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί με βεβαιότητα ότι το πέρασμα υπάρχει, πόσο μάλλον αν είναι ανοιχτό ή… «ενεργό». Τα έργα που έγιναν στην Πεντέλη, κυρίως στο Σπήλαιο των Αμώμων (που λανθασμένα πιστεύεται ότι ήταν κρησφύγετο του λήσταρχου Νταβέλη) φαίνεται πως σφράγισαν μια και καλή τις εισόδους. Επειδή κάθε μίτος όμως έχει δύο άκρες, αναζητήσαμε τη μία άκρη στην άλλη πλευρά: Στο κέντρο της Αθήνας, και συγκεκριμένα στον Λυκαβηττό, πιστεύεται ότι υπάρχει ένα εκκλησάκι όπου κατέληγε η διαδρομή.<br />Εκεί, μέσα στην Εκκλησία των Αγίων Ισιδώρων, υπάρχει μία πινακίδα που γράφει ότι δίπλα από το ιερό, ένα υπόγειο πέρασμα οδηγεί στο Γαλάτσι και από εκεί στην Πεντέλη! Είναι η πινακίδα αυτή και το ίδιο το εκκλησάκι μία απτή απόδειξη πως, ναι, υπάρχει υπόγειο πέρασμα; Πως δεν βρίσκεται μόνο στη φαντασία των συγγραφέων και ερευνητών που έχουν αναφερθεί σε αυτό;;;<br /><br /><div style="text-align: center; font-weight: bold;">Τοποθεσία<br />«Προφυλαγμένοι από μάτια, σαν τις πέτρες θα ακούν»<br /></div><br />Οι Άγιοι Ισίδωροι βρίσκονται στη δυτική πλευρά του Λυκαβηττού. Άγνωστη εκκλησία στο ευρύ κοινό έχει μια δικιά της ιστορία την οποία ζητήσαμε να μας διηγηθεί. Δεν είναι δύσκολο να βρει κανείς το εκκλησάκι μιας και οι πινακίδες που έχουν τοποθετηθεί είναι αρκετά κατατοπιστικές.<br />Ξεκινήσαμε Σαββάτο πρωί, έντεκα η ώρα για να είμαστε ακριβείς. Συναντηθήκαμε στη 8η στάση Λυκαβηττού (πρώην Τσιμισκή) του λεωφορείου 060, πάνω στον περιφερειακό του Λυκαβηττού. Αρκετά κουρασμένοι μιας και ο καθένας ήρθε από διαφορετικό δρόμο και με τα πόδια, αρχίσαμε να ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια πίσω από τη στάση μέχρι να βγούμε στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο που οδηγεί στην κορυφή του λόφου. Ανηφορίζοντας τον δρόμο, λίγο παρακάτω στρίψαμε δεξιά όπως μας συμβούλευε και η πινακίδα προκειμένου να φτάσουμε στην Εκκλησία. Σε όλη τη διαδρομή δεν περνάει απαρατήρητη η θέα της Αθήνας που αφήνει άφωνο τον παρατηρητή. Μόλις λίγα βήματα από το γκρίζο και απρόσωπο τοπίο, κι όμως νιώθαμε σαν να είχαμε ξεφύγει από τα δεσμά του. Το εκκλησάκι ανταμείβει για την όλη κούραση γιατί πέρα των όποιων θρησκευτικών πεποιθήσεων η τοποθεσία είναι μαγευτική και δίνει την απαραίτητη ενέργεια να συνεχίσει κανείς την πορεία του. Φτάνοντας λοιπόν και με την απαιτούμενη ξεκούραση λίγο πιο δίπλα σε ένα κιόσκι μας γεννήθηκε η απορία της ιστορίας αυτού του ναού. Υπό τους εκνευριστικούς ήχους των ταξί και των οδηγών τους που σταθμεύουν εκεί, αναρωτηθήκαμε γιατί το εκκλησάκι είχε συνδεθεί με την Πεντέλη… Οι Άγιοι Ισίδωροι θα μας έδιναν σε λίγο, δυναμικά, την απάντηση στο ερώτημα, αλλά θα γεννούσαν πολλά περισσότερα…<br /><br /><div style="text-align: center; font-weight: bold;">Ιστορία του ναού<br /></div><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVv4KiFT2Adv1Aqq9ETNcPnJkK3kRXzyYqDMAcDdtCvh3zSjMKOkkzbU-Gx4fAddm1pPgI7YGL8cEeeJrersW0bJfndczS3f1-Q5wtQitqhV3g92Q-ZpNwBlC6Q_zgEaF94ezGLcytGZg/s1600-h/PB270033.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVv4KiFT2Adv1Aqq9ETNcPnJkK3kRXzyYqDMAcDdtCvh3zSjMKOkkzbU-Gx4fAddm1pPgI7YGL8cEeeJrersW0bJfndczS3f1-Q5wtQitqhV3g92Q-ZpNwBlC6Q_zgEaF94ezGLcytGZg/s400/PB270033.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295255990621037090" border="0" /></a><br /><br />«Βίοι Αβίωτοι…»<br /><br />Το εκκλησάκι των Αγίων Ισιδώρων, χτίστηκε τον 15ο με 16ο αιώνα μ.χ. στην δυτική πλαγιά του Λυκαβηττού, άγνωστο από ποιον ή ποίους, πάνω σε μία σπηλιά. Εκτός από τον Άγιο Ισίδωρο, είναι αφιερωμένο στην Αγία Μυρόπη ή Μερόπη, στον Άγιο Ισίδωρο τον Πηλουσιώτη και στον Άγιο Γεράσιμο. Κάθε ένας από του παραπάνω Αγίους έχει τη δική του ξεχωριστή ιστορία, που κάνει το μέρος να αποκτά ειδικό «βάρος»: Ο Άγιος Ισίδωρος, Έλληνας της Αιγύπτου, ήταν στρατιωτικός επί Ρωμαίων στην Χίο και θανατώθηκε επειδή προσηλυτίστηκε στον χριστιανισμό. Σαν τιμωρία το σώμα του έμενε άταφο, μέχρι που το ενταφίασε κρυφά η Αγία Μυρόπη που βρισκόταν την περίοδο εκείνη στο νησί. Όταν όμως οι στρατιώτες που φύλαγαν το σώμα τιμωρήθηκαν με την ποινή του θανάτου, η Αγία Μυρόπη ομολόγησε την πράξη της προκειμένου να μην τιμωρηθούν εκείνοι. Επειδή όμως δεν δέχθηκε να αρνηθεί τον χριστιανισμό, καταδικάστηκε σε θάνατο. Ο Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης ήταν και αυτός Έλληνας από την Αίγυπτο και μαθητής του Ιωάννου Χρυσοστόμου. Το προσωνύμιο «Πηλουσιώτης» οφείλεται στο όρος Πηλούσιον όπου και ασκήτευσε. Τέλος, ο Άγιος Γεράσιμος έκανε πολλά θαύματα και παρουσιάζεται σαν «ο φοβερός άγιος των πονηρών πνευμάτων, που τον έχουν ονομάσει ”Καψάλη” » (ποιοι τον έχουν ονομάσει, τα πνεύματα ή οι πιστοί ;;; )<br />Στον ίδιο χώρο ασκήτευσαν ο Άγιος Γρηγόριος και ο Μέγας Βασίλειος. Ο ναός αφιερώθηκε στους Αγίους Ισιδώρους από μια εικόνα τους που βρέθηκε πάνω σε έναν ιερομόναχο όταν αυτός εκοιμήθη, όπως μας πληροφορεί η επιγραφή εντός του ναού. Ο Λυκαβηττός ήταν ανέκαθεν κατάλληλος για μοναχισμό αφού ήταν γεμάτος σπηλιές, φυσικά κοιλώματα και πηγάδια, ενώ, επί Βαυαροκρατίας, από τις μαγικές επεμβάσεις του αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ, ο λόφος κοσμείται μέχρι και σήμερα από πολλά δέντρα. Αρχικά ο ναός ήταν από ξύλο και κατ` επέκταση ευάλωτος σε πυρκαγιές. Είναι χτισμένος κατά ένα μεγάλο μέρος μέσα στη σπηλιά και αναφέρεται περισσότερο ως ξωκλήσι παρά ως κανονικός ναός. Ένας σύλλογος κατοίκων της περιοχής με αρκετό μεράκι έδωσε την τελική μορφή του ναού πριν περίπου 80 χρόνια. Τα τελευταία 15 κυρίως χρόνια ο χώρος έχει αναμορφωθεί με προσπάθειες του ιερέα της εκκλησίας, ενώ παρουσιάζει και έντονη πολιτιστική δράση. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τον Β`Παγκόσμιο πόλεμο δεν 'πειράχτηκε' καθόλου ο ναός και ότι λίγο πιο δίπλα υπήρχε Γερμανικό φυλάκιο.<br /><br /><br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;">Περιγραφή εκκλησίας</span><br /></div><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZzHM6qf9UI8F1KkeapRVfRuXQ-jWQNFHrOJvaKnOIxfsZFWxrPAEa81OS_pYVIstCbDkQaX3Y0i_AgStLcGIfWtEZSrKTteeazw6tSwwedDqSbC52bON2t2aZN1KGYYA0YwW-3wJwmXA/s1600-h/PB130021.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZzHM6qf9UI8F1KkeapRVfRuXQ-jWQNFHrOJvaKnOIxfsZFWxrPAEa81OS_pYVIstCbDkQaX3Y0i_AgStLcGIfWtEZSrKTteeazw6tSwwedDqSbC52bON2t2aZN1KGYYA0YwW-3wJwmXA/s400/PB130021.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295255184955944258" border="0" /></a><br /><br />«Τοίχοι που μεταφέρουν μυστικά στους αιώνες…»<br /><br />Εξωτερικά ο ναός έχει ρυθμό απλής μονόκλιτης βασιλικής, η αυλή του σε συνδυασμό δε με την τοποθεσία μοιάζει σαν σε χωριουδάκι, όταν όμως το μάτι σου πέσει στην Αθήνα τότε καταλαβαίνεις ότι η τοποθεσία είναι άκρως εντυπωσιακή από άποψη αντίθεσης. Στο εσωτερικό βρίσκουμε το ιερό μέσα στην σπηλιά και το υπόλοιπο χτίσμα είναι τεχνητό. Τα όρια ωστόσο του κτίσματος και του σπηλαίου είναι σε πολλά σημεία δυσδιάκριτα, αφού φαίνεται λες και ο βράχος έχει «καταπιεί» ένα μέρος της εκκλησίας. (Ή μήπως είναι η εκκλησία που προσπαθεί να «βυθιστεί» στον βράχο;) Το ξύλο, το τσιμέντο, τα βράχια είναι άρρηκτα δεμένα, μοιάζουν να έχουν ενώσει τη φύση με το ανθρώπινο στοιχείο. Εκτός από το ιερό, οι τοίχοι της εκκλησίας δεν είναι διακοσμημένοι με εικόνες και φαίνεται πως η λιτότητα στην εσωτερική κατασκευή ήταν πάντα το ζητούμενο.<br />Δεξιά του κυρίως ναού υπάρχει ένα διαχωριστικό που οδηγεί σε ένα μικρό δώμα-κλίτος όπου βρίσκεται και η περίφημη πινακίδα. Η έκπληξή μας ήταν μεγάλη την πρώτη φορά που διαβάσαμε το εκτενές κείμενο για την ιστορία του ναού. Εκτός από τους βίους των Αγίων στους οποίους είναι αφιερωμένη η εκκλησία, μας κίνησε την προσοχή η φράση της δεύτερης παραγράφου:<br />" Η οπή που φαίνεται στο ιερό του παρεκκλησίου του Αγίου Γερασίμου, που κτίστηκε στα τέλη του 20ου αιώνα, οδηγούσε ως το Γαλάτσι και από κεί μέσα από άλλη οπή έφθανε ως την Πεντέλη. Έτσι διέφευγαν οι Έλληνες την καταδίωξη των Τούρκων”<br />Την πινακίδα υπογράφει ο Αρχιμανδρίτης Δαμασκηνός Βελισάριος και αποκαλύπτει από το χέρι ενός ανθρώπου της εκκλησίας την ύπαρξη υπόγειου περάσματος προς την Πεντέλη.<br />Μία τέτοια πληροφορία λογικά έπρεπε να κρατηθεί μυστική, αφού είναι γνωστό ότι πολλά εκκλησάκια έχουν κτιστεί επίτηδες σε ανοίγματα περασμάτων προκειμένου αποκλείσουν την είσοδο (ή την έξοδο, θυμηθείτε τον «Καψάλη»). Ο ναός των Αγίων Ισιδώρων είναι σε τέτοιο σημείο που δίνει μία παρόμοια εντύπωση. Τέτοιες αναφορές εξάπτουν την περιέργεια και ερεθίζουν την φαντασία για «υπόγεια μυστικά». Κάποιος βέβαια θα μπορούσε να ισχυριστεί πως η αναφορά, αλλά και η ίδια η οπή ίσως εντείνουν τη μυστηριακή ατμόσφαιρα του χώρου, γεγονός αναμφισβήτητο, ίσως και επιθυμητό…<br />Αμέσως μετά κατευθυνθήκαμε προς την οπή. Μεγάλη εντύπωση μας έκανε το μέγεθος της τρύπας, όπου άνετα θα μπορούσαν να χωρέσουν να μπουν δύο άτομα, αλλά και ότι δεν ήταν σφραγισμένη ή κρυμμένη, αλλά απλά καλυπτόταν από ένα ημικυκλικό τζάμι.<br />Κατά την προσπάθειά μας να μάθουμε περισσότερα για αυτήν την οπή ήρθαμε αντιμέτωποι με διαφορετικές εκδοχές ,όσες και οι ερωτηθέντες, για το που και αν οδηγεί αυτή η οπή. Οι πληροφορίες που λαμβάνει κανείς από την επιγραφή στο εσωτερικό του ναού υποθέτει ότι η οπή αυτή ίσως είναι ακόμα ανοιχτή (γιατί «οδηγούσε» και όχι «οδηγεί»;) χωρίς όμως να γίνεται σαφές αν ο υπογράφων την πινακίδα το είχε διαπιστώσει. Kάποιοι, λοιπόν, πιστεύουν ότι πράγματι οδηγεί μέχρι το Γαλάτσι και από εκεί στην Πεντέλη, άλλοι ότι οδηγεί κατευθείαν στην Πεντέλη και άλλοι ότι το που οδηγεί είναι αμφίβολο, ίσως μέχρι το Γαλάτσι. Πάντα επικαλούμενοι παλαιούς κατοίκους της περιοχής οι οποίοι για να το λένε μάλλον έχουν ακούσει ή κάνει τη διαδρομή. Άξιο όμως παρατήρησης είναι ότι κάποιοι μας είπαν ότι η οπή τώρα έχει μπαζωθεί με τσιμέντο για λόγους ασφαλείας(;) αλλά και, «πρόσεχε, η Αθήνα είναι γεμάτη υπόγεια σπήλαια και οπές που οδηγούν κάπου» ! Φυσικά λάβαμε και μια πιο κυνική απάντηση ότι ύστερα από σεισμούς έχουν γίνει κατολισθήσεις και δεν μπαίνει κανείς να δει μέχρι που οδηγεί λόγω κινδύνου. Εμείς δεν είχαμε λόγο να αμφισβητήσουμε τα λεγόμενα τους, αλλά θα διαπιστώναμε τι αληθεύει και τι όχι.<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHgMytzrz8VWBgrIyvfEaUBo5Hvptxbhv-ID0JDVDT1Al6XmauJv59mWrrGN4r6oJ6pXrx5UYOpNFOh1Rvbd4uAKaNM0026HbxYofnjW4a8FoPY0J44juvKptIE38Vxdo_bptmDYn16Uk/s1600-h/PB130067.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHgMytzrz8VWBgrIyvfEaUBo5Hvptxbhv-ID0JDVDT1Al6XmauJv59mWrrGN4r6oJ6pXrx5UYOpNFOh1Rvbd4uAKaNM0026HbxYofnjW4a8FoPY0J44juvKptIE38Vxdo_bptmDYn16Uk/s400/PB130067.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295255476941727794" border="0" /></a><br /><br />Πράγματι, λίγο αργότερα είχαμε ανοίξει το γυάλινο τζάμι και ατενίζαμε το γοητευτικό σκοτάδι της. Στο μυαλό μας έρχονταν όλα όσα ακούσαμε, όλα όσα φανταζόμασταν για το πέρασμα. Κι εμείς, όπως και τόσοι άλλοι, ονειρευόμασταν μία εξερεύνηση υπόγεια, σε ζοφερά βάθη, μέσα από δαιδαλώδεις αγωγούς που μας τραβούσαν στο άγνωστο….<br />Η απογοήτευσή μας ήταν μεγάλη όταν είδαμε ότι το πέρασμα σταματούσε άδοξα τρία ή τέσσερα μέτρα παρακάτω. Καμία υπόνοια συνέχειας, κανένα στοιχείο που να ενθαρρύνει εμάς και τις φαντασιώσεις μας. Εκτός από έναν σωλήνα με αγνώστου ταυτότητας ύδατα, δεν υπήρχε τίποτα άλλο που να αποδεικνύει ότι κάποτε εδώ υπήρξε μία δίοδος προς την υπόγεια Αθήνα.<br />Αμέσως μας ήρθαν σκέψεις και συλλογισμοί που έπρεπε να είχαμε κάνει πολύ νωρίτερα. Κατ’ αρχήν, αποκλείεται να ήταν ανοιχτή τόσο απροκάλυπτα μία υπόγεια διαδρομή, να μπορεί ο καθένας να μπει, να εξερευνήσει. Ένα απλό τζάμι δεν θα ήταν αρκετό να εμποδίσει κάποιον να εισέλθει, αλλά ούτε και να κρύψει κάποιο μυστικό. Ήταν ανέκαθεν το πέρασμα σύντομο, μια απλή σπηλιά βάθους τεσσάρων μέτρων, ή έκλεισε κάποτε, όταν κρίθηκε ότι θα μπορούσε να γίνει «επικίνδυνο»; Πυροδότησε η ύπαρξή του σενάρια, θεωρίες, ή μπορούσε κάποιος να ξεκινήσει από το Γαλάτσι ή την Πεντέλη και να βγει εδώ; Μήπως η είσοδος για το περιβόητο πέρασμα βρίσκεται κάπου αλλού, και η οπή κυριολεκτικά «χάσκει» για να μην κινηθούν υποψίες;<br />Δυστυχώς δεν λάβαμε απαντήσεις στις ερωτήσεις μας. Το εκκλησάκι φαινόταν να παρακολουθεί αμίλητο και απόμακρο τις προσπάθειές μας. Κάποτε ίσως είχε δει ανθρώπους να χάνονται στα έγκατα του Λυκαβηττού ή άλλους να πλάθουν ιστορίες κοιτώντας τα σημεία που ο βράχος αποκάλυπτε τα μυστικά του. Κλείσαμε πίσω μας το τζάμι και κατευθυνθήκαμε προς την έξοδο, χωρίς να μιλάμε. … «Άλλη μία είσοδος κλειστή…»<br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;">Σπήλαιο Αγίου Αριστείδη</span><br /></div><br />«Εδώ Είδα,<br />Εδώ Πίστεψα,<br />Εδώ Ενώθηκα »<br /><br />Εκτός από την Εκκλησία, την πινακίδα και την οπή, ενδιαφέρον εντός του περίγυρου του ναού παρουσιάζει και το σπήλαιο του Αγίου Αριστείδη.<br />Περίπου την εποχή του Απόστολου Παύλου, κοντά στο εκκλησάκι των Αγίων Ισιδώρων, και ακριβέστερα σε μια σπηλιά, είχε βρει καταφύγιο ο Άγιος Αριστείδης. Διωκόμενος από τους Ρωμαίους, χρησιμοποιούσε το μέρος και ως χώρο προσευχής. Το σπήλαιο δεν έχει βάθος αλλά είναι μία μεγάλη «σχισμή» στο βράχο. Μας προκάλεσε ωστόσο την φαντασία και την περιέργεια να τον εξερευνήσουμε. Δυστυχώς ο χώρος είναι αποκλεισμένος με κάγκελα και μία μεγάλη κλειδαριά εμποδίζει τους επίδοξους «ασκητές». Πίσω από τα κάγκελα μπορέσαμε να διακρίνουμε κάποιες «κλειδωμένες» εικόνες του Αγίου Αριστείδη και του Αγίου Γερασίμου. Στον μικρό χώρο της σπηλιάς υπάρχουν κηροπήγια, αλλά και περιστέρια που βρήκαν εδώ το καταφύγιό τους. Γυρίζοντας την πλάτη μας αντικρίσαμε για άλλη μία φορά την πολύβουη πόλη, που τότε, την εποχή των Ρωμαίων, θα ήταν ένα χωριό. Πιθανόν κάθε βράδυ ο Άγιος Αριστείδης σκαρφάλωνε στο λόφο, ερχόταν εδώ, μακρυά από τις απειλές των συνανθρώπων του, πιο κοντά στις φροντίδες του Θεού του, και προσευχόταν υπέρ της νέας θρησκείας.<br /><br /><br /><div style="text-align: center; font-weight: bold;">Μονοπάτι κοντά στην εκκλησία, σφραγισμένες είσοδοι στον περίγυρο της<br /></div><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDiultSVyJWlhaTWIlWSDoA9870j2FlH3wKojctstjmy7pPAKZKK5q67N9RYeR65O5Ycyvy1xz_1N0OKUgfBsnWRbkoLcP5-Qfebbk1O43IDAWE2uFIQWfLRSs0vW6kXqG83XtVcWLv34/s1600-h/PB130049.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDiultSVyJWlhaTWIlWSDoA9870j2FlH3wKojctstjmy7pPAKZKK5q67N9RYeR65O5Ycyvy1xz_1N0OKUgfBsnWRbkoLcP5-Qfebbk1O43IDAWE2uFIQWfLRSs0vW6kXqG83XtVcWLv34/s400/PB130049.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295255725435233714" border="0" /></a><br /><br />«Είναι φωλιές ζώων ή… πολύ μικρών ανθρώπων…»<br /><br />Η ώρα ήταν περασμένη, δύο και κάτι, ο ναός σε λίγο θα έκλεινε, η έρευνά μας λοιπόν ήταν προς στο τέλος της, ή έτσι νομίζαμε...Κατά την κατάβαση του δρόμου, πολύ κοντά στον ναό υπάρχει ένα χωμάτινο μονοπάτι, με κατεύθυνση προς τον βράχο. Εδώ μας είχαν υποδείξει το γερμανικό φυλάκιο. Ο τόπος δεν μαρτυρά καθόλου το παρελθόν του, μονάχα μια σιωπή έχει μείνει για να θυμίζει στους παλιούς και να αποπροσανατολίζει τους νέους. Θα σταθούμε όμως κυρίως στο ανάχωμα-τούμπα που υπάρχει εκεί, που είναι ολοφάνερα τεχνητό. Στην κορυφή του δε έχουν εμφυτευτεί θάμνοι που κρύβουν μικρές ανοίγματα μέσα στο χώμα, πιθανόν φωλιές ζώων. Αναρωτηθήκαμε τι να κρύβει αυτό το ανάχωμα, γιατί κακά τα ψέματα είναι προφανές ότι αρκετοί τόνοι χώμα έχουν χρησιμοποιηθεί για να κρύψουν κάτι, αλλά τι; Τα μόνα που γνωρίζουμε είναι ότι στα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είχε εγκατασταθεί εδώ η Διοίκηση Αεράμυνας Πόλεως (ΔΑΠ) και ότι ο Λυκαβηττός χρησιμοποιούνταν ως βάση της πολεμικής αεροπορίας, μέχρι τουλάχιστον το 1970 οπότε και μεταφέρθηκε. Επίσης είναι γνωστό ότι ανά καιρούς λειτουργούσαν στην περιοχή λατομεία, με ότι αυτό συνεπάγεται. Οι πληροφορίες αυτές δικαιολογούν τις διάφορες εισόδους στον βράχο για τις οποίες όμως δεν ξέρουμε τον ακριβή λόγο χρήσης τους, αν χρησιμοποιούνται σήμερα, που οδηγούν, και γιατί δεν υπάρχει κλειδαριά επάνω στις σιδερένιες πόρτες. Ίσως ο Λυκαβηττός να έχει αρκετά μυστήρια καλά κρυμμένα, ένα από αυτά σίγουρα είναι ο ναός των Αγίων Ισιδώρων με τις οπές του και τις μυστήριες εισόδους που τον περικλείουν.<br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;">ΚΑΤΙ ΣΑΝ…ΕΠΙΛΟΓΟΣ</span><br /></div><br />«Όταν επισκεφτείτε τους Αγίους Ισιδώρους, μην ξεχάσετε να χτυπήσετε την καμπάνα. Μπορεί κάποιος, εκεί, στα βάθη του Λυκαβηττού να έχει χάσει τον δρόμο του. Ίσως τον βοηθήσετε να ανέλθει στο φως…»<br /><br />Είχαμε ακούσει πολλά για αυτό το εκκλησάκι, πολλά τα οποία δεν είναι απαραίτητα μυστικού περιεχομένου. Μας έδωσαν όμως τροφή για έρευνα, σχόλια και κάποια συμπεράσματα. Πέραν της ίδιας της εκκλησίας, ερωτηματικά μας προκάλεσαν η οπή εντός του ναού, η πινακίδα, οι σιδερένιες πόρτες χωρίς κλειδαριά κοντά στο ναό, και η προφανής τούμπα-ανάχωμα κοντά στο γερμανικό φυλάκιο. Η περίπτωση των Αγίων Ισιδώρων είναι μια υπο-ενότητα ενός άλλου, όχι κατ` ανάγκη ξεχωριστού, θέματος, το οποίο δεν είναι άλλο από τον Λυκαβηττό. Στρατιωτική βάση της πολεμικής αεροπορίας, παράξενα πρόσωπα απέναντι στην Ακρόπολη, ενεργειακό σημείο το οποίο συνδέεται με την Πεντέλη και τον Υμηττό, ιστορίες για φοβισμένους ανθρώπους που κατέχουν τα κλειδιά των εισόδων, ή γνωρίζουν το πως ανοίγουν οι πόρτες... Υποθέσεις και μόνον υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε, στην έρευνα για τις Υπόγειες Διαδρομές δεν γνωρίζουμε κατά πόσο οι Άγιοι Ισίδωροι έχουν σημαντική θέση. Ξέρουμε όμως ότι και μόνον η συσχέτισή τους με το θέμα της Πεντέλης δεν τους καθιστά ένα απλό και αθώο εκκλησάκι. Πίσω από κάθε πινακίδα, κάθε οπή, κάθε βράχο, κάθε σκέψη, κρύβονται μυστικά που συνδέονται με τρόπο πολλές φορές εξωφρενικό, αλλά αναθεματισμένα γοητευτικό.<br />Μόνο ένα συμπέρασμα μπορεί να εξαχθεί σίγουρα: Τα εκκλησάκια της Ελλάδας δεν είναι τυχαία τοποθετημένα. Αποτελούν «Φάρους Μυστηρίου» που δεν έχουμε παρά να «δούμε» από πού έρχεται και που οδηγεί το φως τους. Πιθανόν σε ένα άλλο «Φάρο», που με τη σειρά του οδηγεί σε άλλο «Φάρο»…<br />Κάποτε, όμως, θα τελειώσει η ακτή…<br /><br /><br /><br /><div style="text-align: center; font-weight: bold;">Η ΠΙΝΑΚΙΔΑ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ<br /></div>«ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΓΡΑΦΙΚΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΩΝ ΙΣΙΔΩΡΩΝ ΛΥΚΑΒΗΤΟΥ»<br />«Παλιότερα ο Λυκαβητός ήταν γυμνός, γεμάτος σπηλιές. Φεύγοντας οι Τούρκοι από την Ελλάδα ήρθαν οι βασιλείς και άρχοντες και δεντροφυτεύτηκε. Όταν οι μεγάλοι πατέρες της Εκκλησίας μας και διδάσκαλοι των γραμμάτων Βασίλειος και Γρηγόριος ήρθαν στην Αθήνα, τον βρήκαν κατάλληλο τόπο για μελέτη και περισυλλογή. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ασκήτευσε εδώ ένας ιερομόναχος, ο οποίος έφτιαξε και τα πηγάδια. Όταν κοιμήθηκε, βρέθηκε πάνω στο στήθος του η εικόνα των Αγίων Ισιδώρων. Γι’ αυτό και κτίστηκε το εκκλησάκι μέσα στη σπηλιά κατά τον 15ο –16ο αιώνα. Αργότερα επεκτάθηκε σε μονόκλιτη βασιλική.<br />Η οπή που φαίνεται στο ιερό του παρεκκλησίου του Αγίου Γερασίμου, που κτίστηκε στα τέλη του 20ου αιώνα, οδηγούσε ως το Γαλάτσι και από κεί μέσα από άλλη οπή έφθανε ως την Πεντέλη. Έτσι διέφευγαν οι Έλληνες την καταδίωξη των Τούρκων. Ο Ναός αυτός ο οποίος είναι ο μισός μέσα στην σπηλιά, αποτελεί τον αρχαιότερο της γύρω περιοχής και άγνωστος στον υπόλοιπο ηπειρωτικό χώρο, αρχικά έγινε γνωστός μέσω των θαυμάτων των Αγίων, σε διάφορους και πολλαπλάς παθήσεις των ανθρώπων.<br />Ο ΒΙΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΙΣΙΔΩΡΩΝ ΜΕ ΤΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΓΙΑΣ ΜΥΡΟΠΗΣ ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ:<br />1)Ο Άγιος Ισίδωρος: Εγεννήθη στην Αίγυπτο. Ελληνικής καταγωγής απόπλούσιους ειδωλολάτρες γονείς. Υπηρετούσε επί Ρωμαικής Αυτοκρατορίας στρατιωτικός στη Χίο, επίστευε στον Χριστιανισμό. Γι’ αυτό διώχθηκε και μαρτύρησε με βασανισμό ενός τρελού αλόγου (Δένοντας τα πόδια στη σέλα και το κεφάλι να σέρνεται στο χώμα). Απ’όπου τον εγύρισαν στο νησί εκεί μόνον βγαίνουν τα μαστικόδεντρα, σε κανένα άλλο μέρος του νησιού και ούτε σε όλη την υφήλιο. Η περιοχή λέγεται μαστικοχώρια. Αυτό αποτελεί ένα θαυμαστό γεγονός που δεν μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει. Έπειτα το σκήνωμά του το πέταξαν σε μια ρεματιά, τροφή στα όρνια και για να μην το πάρουν οι Χριστιανοί να το ενταφιάσουν το φύλαγαν στρατιώτες. Η μνήμη του εορτάζεται στις 14 Μαίου.<br />2)Τότε βρισκόταν στο νησί η Παρθενομάρτυς Μυρόπη οικογενειακώς. Το βράδυ που αποκοιμήθηκαν οι στρατιώτες πήγε και πήρε το σκήνωμα του Αγίου και το ενταφίασε. Την επομένη, όταν έγινε αυτό αντιληπτό, διατάχθηκε η θανατική ποινή των στρατιωτών. Μόλις το έμαθε η Αγία Μυρόπη παρουσιάστηκε η ίδια στον Διοικητήν και είπε την αλήθεια. Επειδή αρνήθηκε να αλλάξει την πίστη τηςτιμωρήθηκε με τον ίδιο τρόπο και είναι Ισομάρτυς με τον Άγιο Ισίδωρο και μαζί πολιούχοι και προστάτες του νησιού. Εορτάζεται στις 2 Δεκεμβρίου<br />3) Ο Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης γεννήθηκε στην Αίγυπτο επί Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ελληνικής καταγωγής και από πλούσιους και ευσεβείς γονείς. Ήταν μαθητής του Ιωάννου Χρυσοστόμου, ασκήτευσε στο όρος Πηλούσιον, έλαβε μέρος σε οικουμενικές συνόδους, έγραψε πολλά θεόπνευστα βιβλία και εκατοντάδες δεκάδες επιστολές. Εκοιμήθη εν ειρήνη, ενταφιάστηκε στο μοναστήρι και εορτάζει στις 4 Φεβρουαρίου.<br />4) Ο Άγιος Γεράσιμος καταγόταν από τα Τρίκαλα της Κορινθίας, από γονείς ευσεβείς. Ασκήτευσε στα Ομαλά της Κεφαλληνίας όπου και εκοιμήθη. Έκανε πολλά θαύματα και θα κάνει. Είναι ο φοβερός άγιος των πονηρών πνευμάτων, που τον έχουν ονομάσει «Καψάλη». Εορτάζεται στις 20 Οκτωβρίου. Όταν εμείς είμαστε γνήσιοι ορθόδοξοι και πιστεύουμε σωστά εις την Αγία Τριάδα (Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα, την Μητέρα του Χριστού και Αρχηγού μας Παναγία, Αγίους, Αγίας, και διαμέσου της καλής προσευχής και των καλών έργων μας, να είσαστε βέβαιοι πως θα οραματιζόμαστε τα θεία προστάγματα. Εδώ ήλθαμε εις την επίγειον ζωή, να δώσουμε εξετάσεις για την αιώνιον. Οι Άγιοι Ισίδωροι, ο Άγιος Γεράσιμος και η Παρθενομάρτυς Αγία Μυρόπη ας μας κρατούν γερούς, σιδερένιους, μυρωμένους και γεμάτους αγάπη και δύναμη να αντιμετωπίζουμε τη σκληρότητα της πρόσκαιρης ζωής μας. Με τη φώτισιν των Αγίων, δια την μελέτη, επιμέλειαν και δωρεάν»»<br />ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΒΕΛΙΣΑΡΙΟΥΙδιωτικά Σύμπανταhttp://www.blogger.com/profile/09899525565831820782noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-6579639067435332626.post-21268030168676377082009-01-25T16:59:00.004+02:002009-01-25T17:25:10.196+02:00ΘΗΣΕΑΣ: Η μυητική πορεία του θρυλικού βασιλιά της Αθήνας<div style="text-align: center; font-weight: bold;">ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ<br /><br /><br /><br /></div> <a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-oH5VGJ95yHMl36GHIIF63xP_04siWvKzIMucKeK_tFU12hz6IZzXDKNrTxcJIqJIbKFpz55wSjqAY-QI_jojLOd7V00rj0dWowAggj8jn-ZH27mYo6lJpmIzYAroEACJj97svUtiETs/s1600-h/TheseusMinotaur.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 305px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-oH5VGJ95yHMl36GHIIF63xP_04siWvKzIMucKeK_tFU12hz6IZzXDKNrTxcJIqJIbKFpz55wSjqAY-QI_jojLOd7V00rj0dWowAggj8jn-ZH27mYo6lJpmIzYAroEACJj97svUtiETs/s400/TheseusMinotaur.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295251310772849794" border="0" /></a><br /><br />Ο ήρωας για τους αρχαίους Έλληνες υπήρξε σύμβολο υπέρβασης και εξύψωσης, ενσάρκωση της ικανότητας του ανθρώπου να έρθει σε επαφή με τη θεϊκή πλευρά του και να εκπληρώσει την βαθύτερη και αληθινή φύση του. Ο τοπικός ήρωας, ιδιαίτερα, αποτελούσε για την εκάστοτε περιοχή σύνδεσμο της φυλής με το θείο, έναν μεσάζοντα και προστάτη, καύχημα για τον λαό και τη γη που τον γέννησε, φορέα αιώνιας δόξας.<br />Το ηρωικό γένος δικαίως θεωρήθηκε θεία σπορά. Επρόκειτο κυριολεκτικά για εξαιρετικούς ανθρώπους. Ήταν οι λαμπρές εξαιρέσεις, οι πρωτοπόροι που ξεστράτιζαν από το κοπάδι και ακολουθούσαν τα δύσβατα μονοπάτια. Μέσα στη συνήθη τραγικότητά τους οι ήρωες ήταν οι λυτρωτές, αυτοί που μέσα από τη γνώση και τον συνεπαγόμενο πόνο και τη δυστυχία, μέσα από το θάνατο έβγαιναν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θριαμβευτές και σημάδευαν τον τόπο και τους ανθρώπους πέρα από το χρόνο, πέρα από τις αβύσσους του ανθρώπινου είναι, στα τρίσβαθα της κάθε ανθρώπινης ύπαρξης, εκεί που ανασαλεύει άλλοτε αδύναμα και άλλοτε αποφασιστικά η λαχτάρα για τους ανοιχτούς ορίζοντες, την έξαψη του κινδύνου, το μεθύσι της μάχης, τη σαγήνη της γνώσης, όταν η ψυχή αναγνωρίζει την αληθινή της πατρίδα, το δρόμο και την περιπέτεια.<br />Ο τοπικός ήρωας της Αθήνας, ο ημίθεος βασιλιάς της πόλης των πολλών φυλών, ο Θησέας, αποτελούσε για την Αθήνα ταυτόχρονα προστάτη της πόλης και λυτρωτή, πολιτικό και κοινωνικό μεταρρυθμιστή, ύψιστο μύστη, πολιτιστικό ηγέτη (λέγεται ότι αναδιοργάνωσε τα Παναθήναια και θέσπισε τα Ίσθμια), ισχυρό βασιλιά και προπαντός θεϊκό γέννημα άξιο λατρείας. Ο Θησέας ήταν εκείνος που αποκάλεσε για πρώτη φορά την πόλη με το όνομα «Αθήναι», αφού είχε ενώσει τις διάσπαρτες και αντιμαχόμενες αθηναϊκές φυλές και εκείνος που έθεσε τα θεμέλια του δημοκρατικού πολιτεύματος. Υπήρξε ο κατεξοχήν ηγέτης-θεσπιστής. Ο Θησέας ήταν όμως μια πιο περίπλοκη μορφή. Όσο φημισμένος ήταν για τα κατορθώματά του στις μάχες με διάφορους εχθρούς, άλλο τόσο ξακουστή ήταν η φήμη του ως άρπαγα γυναικών. Αυτή ειδικά η ιδιότητά του είναι συνυφασμένη περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη με την πορεία του Θησέα προς τη γνώση και τη μύηση.<br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;">ΕΝΑΣ ΗΡΩΑΣ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ</span><br /><br /><br /><br /></div> <a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSTu_mLuDJkGRxd432Nu0ui30471Hm-ApT8NIO9NGu2JLqtjRMRuc9x0hkRTwKMTUFvDlZicqNu24-671LDUFz8rnR4VW7wdF9VLStIHxfG-yXKjotWBfaPvgcEJW627GCYwHomls3zBQ/s1600-h/Theseus_und_Stiron.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 315px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSTu_mLuDJkGRxd432Nu0ui30471Hm-ApT8NIO9NGu2JLqtjRMRuc9x0hkRTwKMTUFvDlZicqNu24-671LDUFz8rnR4VW7wdF9VLStIHxfG-yXKjotWBfaPvgcEJW627GCYwHomls3zBQ/s400/Theseus_und_Stiron.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295251032778846082" border="0" /></a><br />Η μυθική διαδρομή που χαράζουν τα ίχνη του Θησέα έχει ως αφετηρία την Τροιζήνα όπου βασίλευε ο σοφός Πιτθέας. Σ’ αυτόν κατέφυγε ο άτεκνος Αθηναίος βασιλιάς Αιγέας για να του ερμηνεύσει έναν χρησμό της Πυθίας. Ο Αιγέας την είχε επισκεφθεί προκειμένου να μάθει πως θα μπορούσε να αποκτήσει τον πολυπόθητο διάδοχο του θρόνου του, καθώς όλες οι μέχρι τότε προσπάθειές του είχαν αποβεί άκαρπες. Εκείνη του απάντησε «να μην λύσει το πόδι που προεξέχει από τον ασκό προτού φτάσει στην Αθήνα». Ο Πιτθέας αναγνωρίζοντας το πραγματικό νόημα του χρησμού που ήταν να μη συνευρεθεί με γυναίκα προτού φτάσει στην Αθήνα, τον προέτρεψε –απατηλά σύμφωνα με κάποιες διηγήσεις – να σμίξει με την κόρη του Αίθρα.<br />Η σύλληψη του Θησέα έγινε στο νησάκι Σφαιρία το οποίο μπορεί να προσεγγίσει κανείς και με τα πόδια από τη στεριά πατώντας επάνω σε μια σειρά από σκοπέλους. Μετά τον ιερό γάμο της Αίθρας το νησάκι ονομάστηκε Ιερά. Ο μύθος που θέλει πραγματικό πατέρα του Θησέα τον Ποσειδώνα διηγείται ότι την ώρα που περνούσε η Αίθρα πάνω από τους σκοπέλους για να συναντήσει τον Αιγέα δέχθηκε το θαλάσσιο αγκάλιασμα του θεού και συνέλαβε τον ήρωα προτού σμίξει με τον θνητό σύζυγό της. Σύμφωνα με μια άλλη διήγηση, η Αίθρα οδηγήθηκε στη Σφαιρία ύστερα από ένα όνειρο που της έστειλε η θεά Αθηνά, προκειμένου να προσφέρει θυσία στο πνεύμα του νεκρού ηνιόχου του Πέλοπα, Σφαίρου ή Μυρτίλου του οποίου το μνήμα υποτίθεται ότι βρισκόταν επάνω στο νησάκι. Τόσο η σφαίρα όσο και η μυρτιά συμβόλιζαν την γαμήλια ένωση.<br />Στους μύθους για την γέννηση του Θησέα πρωταγωνιστούν ο Ποσειδώνας και η Αθηνά, δύο θεοί άρρηκτα συνδεδεμένοι με την πόλη της Αθήνας. Μετά τη σειρά των χθονίων βασιλέων φαντάζει πολύ ταιριαστός ο ερχομός ενός βασιλιά γεννημένου από τη θάλασσα με τη συγκατάθεση βέβαια της προστάτιδας θεάς. Ακόμη και οι θνητοί γονείς του αποτελούν καθρεφτίσματα των δύο θεών στο γήινο επίπεδο. Το όνομα του Αιγέα φανερώνει θαλάσσια φύση, καθώς η αίγα υπήρξε αρχαιότατο σύμβολο για τα κύματα της θάλασσας. Φαίνεται ότι ο Αθηναίος βασιλιάς υπήρξε ένα είδος αντανάκλασης του θεού Ποσειδώνα στον κόσμο των θνητών. Και η Αίθρα όμως που το όνομά της σημαίνει το ουράνιο φως, ως ιέρεια της θεάς Αθηνάς αποτελεί μία σωσία και αντιπρόσωπό της στη γη.<br />Ο Αιγέας πριν φύγει από την Τροιζήνα άφησε το σπαθί του και ένα ζευγάρι πέδιλα σ’ ένα κοίλωμα κάτω από έναν τεράστιο βράχο παραγγέλλοντας στην Αίθρα, αν γεννούσε γιο που θα μπορούσε μεγαλώνοντας να σηκώσει το βράχο και να πάρει αυτά τα αντικείμενα, να τον στείλει στην Αθήνα. Ο Θησέας πέρασε την παιδική του ηλικία απόλυτα προστατευμένος στο παλάτι του παππού του Πιτθέα. Ήταν όμως ένα παιδί που ανυπομονούσε να μεγαλώσει και να ριχτεί σε περιπέτειες. Όταν κάποτε ο Ηρακλής επισκέφθηκε την Τροιζήνα, ο μικρός τότε Θησέας δε δίστασε να επιτεθεί στη λεοντή του ήρωα νομίζοντάς την για αληθινό θηρίο, ενώ οι συνομήλικοί του για τον ίδιο λόγο έτρεξαν να κρυφτούν. Αφήνοντας πίσω του την παιδική ηλικία, ο Θησέας επισκέφθηκε τον ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς όπου αφιέρωσε, σύμφωνα με το έθιμο, τις παιδικές μπούκλες του. Όταν επέστρεψε στην Τροιζήνα, έμαθε από την μητέρα του για τον Αιγέα, ανασήκωσε τον βράχο, πήρε τα τοποθετημένα εκεί κειμήλια και ετοιμάστηκε να ταξιδέψει για την Αθήνα και να διεκδικήσει τη θέση του εκεί ως γιος και διάδοχος του βασιλιά.<br />Από την Τροιζήνα προς την Αθήνα μπορούσε να ταξιδέψει κανείς τόσο από τη θάλασσα όσο και από τη στεριά. Η Αίθρα και ο Πιτθέας προσπαθούσαν μάταια να πείσουν τον Θησέα να ακολουθήσει τον ασφαλή θαλάσσιο δρόμο. Εκείνος γνωρίζοντας τους κινδύνους, θεωρούσε ότι θα ήταν ντροπιαστικό να ακολουθήσει τον εύκολο δρόμο, ενώ του δινόταν μια θαυμάσια ευκαιρία να αποδείξει την ανδρεία του. Ο πρώτος αντίπαλος στο δρόμο του ήταν ο Περιφήτης, γιος του Ηφαίστου τον οποίο συνάντησε στην Επίδαυρο. Αυτός ο σχεδόν θεϊκός αντίπαλος λεγόταν και Κορυνήτης, καθώς χρησιμοποιούσε για όπλο του ένα σιδερένιο ρόπαλο (κορύνα) που του είχε χαρίσει ο πατέρας του. Το όνομα «Περιφήτης» που σημαίνει «ο περιώνυμος» ταιριάζει, κατά τον Κερένυϊ, στον άρχοντα του Κάτω Κόσμου. Πράγματι όλοι οι κίνδυνοι που βρέθηκαν στο δρόμο του Θησέα ουσιαστικά προσωποποιούν συνεχόμενες αναμετρήσεις με το υποχθόνιο στοιχείο, δίνοντας την αίσθηση μίας μυητικής εμπειρίας του ήρωα. Ο Θησέας βγήκε νικητής από την πρώτη του σύγκρουση με τις χθόνιες δυνάμεις σκοτώνοντας τον Περιφήτη με το ίδιο του το ρόπαλο, το οποίο και πήρε στη συνέχεια μιμούμενος τον Ηρακλή που πήρε το δέρμα του λιονταριού της Νεμέας. Σε συμβολικό επίπεδο απορρόφησε τη δύναμή του και συνέχισε το δρόμο του ισχυρότερος.<br />Ο επόμενος σταθμός του Θησέα ήταν στον Ισθμό της Κορίνθου, όπου και εξόντωσε τον Σίνη τον επονομαζόμενο Πιτυοκάμπτη, γιο του Ποσειδώνα ή του Πολυπήμονος (πιθανώς άλλη μία προσωνυμία του Άδη). Ο Σίνης όφειλε το παρατσούκλι του στη συνήθειά του να εξολοθρεύει τους άτυχους διαβάτες δένοντάς τους σε δύο γειτονικά πεύκα, τα οποία αφού πρώτα είχε λυγίσει, άφηνε να επανέλθουν στην αρχική τους θέση με αποτέλεσμα να ξεσχίζονται τα σώματά τους. Και αυτόν ο Θησέας πλήρωσε με το ίδιο νόμισμα. Όσο βρισκόταν ακόμη σε κορινθιακό έδαφος και συγκεκριμένα στην περιοχή που ονομαζόταν Κρομμυών, ο Θησέας ήρθε αντιμέτωπος με ένα τρομερό θηρίο, τέκνο του Τυφώνα και της Έχιδνας, την γουρούνα Φαιά. Όπως υποδεικνύει και το όνομά της που σημαίνει «σκοτεινή», επρόκειτο για ένα ον του Κάτω Κόσμου (θηλυκούς χοίρους θυσίαζαν προς τιμήν της Δήμητρας και της Κόρης στα Ελευσίνια Μυστήρια). Η καταγωγή του, εξάλλου, δηλώνει περισσότερο μία χθόνια στοιχειακή δύναμη παρά ένα κοινό ζώο.<br />Αφού εξολόθρευσε και την Φαιά, ο Θησέας προχωρώντας έφτασε σε ένα επικίνδυνο σημείο της διαδρομής του που το διαφέντευε ο Σκείρων, τις λεγόμενες Σκειρωνίδες Πέτρες. Ο Σκείρων θεωρούνταν ληστής, αλλά φαίνεται ότι επρόκειτο μάλλον για ένα genius loci, ένα ον που κυριαρχούσε στην περιοχή και ήταν ένα με τον ασβεστολιθικό εκείνο τόπο, όπως υποδηλώνει και το όνομά του (Σκείρων-σκύρον = ασβεστόλιθος). Σύμφωνα με την πιο διαδεδομένη εκδοχή, ο Σκείρων ζητούσε από τους περαστικούς να του πλύνουν τα πόδια και, ενώ εκείνοι έσκυβαν, τους γκρέμιζε με κλοτσιές κάτω στη θάλασσα όπου και τους κατασπάραζε μία τεράστια χελώνα η οποία επίσης θεωρείται ζώο του Κάτω Κόσμου. Βρήκε όμως και αυτός το θάνατο από τον Θησέα και έγινε ο ίδιος τροφή για τη χελώνα. Στην ιερή Ελευσίνα ο Θησέας συνάντησε άλλη μία χθόνια στοιχειακή οντότητα, τον Κερκυόνα. Κερκυών σημαίνει «αυτός που έχει ουρά» και ίσως επρόκειτο για ένα πλάσμα αντίστοιχο με τον Κέκροπα που ήταν μισός άνθρωπος και μισός φίδι. Ο Κερκυών προκαλούσε τους ξένους σε έναν αγώνα πάλης και τους έπνιγε με ένα θανατηφόρο αγκάλιασμα. Νικήθηκε και αυτός από τον νεαρό Θησέα και μάλιστα, σύμφωνα με μία διήγηση, παρουσία της θεάς Δήμητρας. Στην κοντινή περιοχή του Ερινεού όπου έλαβε χώρα η αρπαγή της Περσεφόνης από τον Άδη και φύτρωνε η ιερή για τα ελευσίνια μυστήρια αγριοσυκιά (Ερινεός = αγριοσυκιά) παραμόνευε τον Θησέα ο θάνατος με την μορφή του Δαμάστη πιο γνωστού ως Προκρούστη. Ο Προκρούστης αρέσκονταν να θανατώνει τους διαβάτες προσπαθώντας να τους ταιριάξει στο αποτρόπαιο κρεβάτι του είτε τεντώνοντάς τους είτε κόβοντας τα μέλη που προεξείχαν. Ο Θησέας τον ανάγκασε να ξαπλώσει σ’ αυτό το κρεβάτι όπου δοκίμασε τον ίδιο φρικτό θάνατο που μέχρι πρότινος χάριζε στους άλλους.<br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;">Η ΑΦΙΞΗ ΤΟΥ ΕΞΑΓΝΙΣΜΕΝΟΥ ΗΡΩΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ</span><br /></div> Ύστερα από όλους αυτούς τους προφανέστατα τελετουργικούς φόνους, ο Θησέας είχε ανάγκη καθαρμού. Το καθήκον αυτό ανέλαβαν άνδρες από τη γενιά των Φυταλιδών που καλωσόρισαν τον ήρωα στο σημείο που η Ιερά Οδός διασχίζει τον ποταμό Κηφισό. Οι Φυταλίδες στα πλαίσια του εξαγνισμού προσέφεραν εξιλαστήριες θυσίες στον Μειλίχιο Δία, τον Δία του Κάτω Κόσμου ολοκληρώνοντας την πρώτη επαφή του ήρωα με το χθόνιο στοιχείο. Μετά τον εξαγνισμό του ο νεαρός Θησέας ήταν έτοιμος να μπει στην Αθήνα και να διεκδικήσει την θέση του βασιλικού διαδόχου έχοντας ως διακριτικά του τα σανδάλια, καθώς και το πατρογονικό ξίφος βαμμένο με το αίμα τόσων ισχυρών αντιπάλων. Είχε περάσει επιτυχώς την πρώτη του μυητική δοκιμασία και είχε γίνει άξιος αναγνώρισης. Έφτασε, ωστόσο, στην Αθήνα ως ξένος.<br />Εκείνη την εποχή βρισκόταν στην Αθήνα ως σύντροφος του Αιγέα η μάγισσα της Κολχίδας, η Μήδεια. Η ταυτότητα του ξένου ήταν ολοφάνερη για την εγγονή του Ήλιου με τις υπερκόσμιες δυνάμεις. Φοβούμενη ότι ο νεοφερμένος αλλά πρωτότοκος γιος θα διαδεχόταν τον Αιγέα στον θρόνο εξοβελίζοντας από τα βασιλικά προνόμια τον δικό της γιο, έπεισε τον Αθηναίο βασιλιά να θανατώσει τον ξένο προσφέροντάς του μία κούπα με δηλητηριασμένο κρασί κατά τη διάρκεια ενός θυσιαστικού δείπνου. Τη στιγμή της προσφοράς ο Θησέας τράβηξε το ξίφος του δήθεν για να τεμαχίσει το κρέας και ξαφνικά άστραψε στα μάτια του Αιγέα η αναγνώριση που τον έκανε να σπρώξει μακριά το κύπελλο με το δηλητήριο. Η Μήδεια τότε, σύμφωνα με μια διήγηση, εξαφανίστηκε μαζί με το γιο της μέσα σ’ ένα πυκνό σύννεφο. Σε μια τέτοια θεϊκή γυναίκα δεν θα περιμέναμε να αποδοθεί μια λιγότερο εντυπωσιακή έξοδος! Αυτή πάντως δεν θα ήταν η μόνη συνάντηση του ήρωα με μια εγγονή του Ηλίου, με τη διαφορά ότι, ενώ η Μήδεια απείλησε τη ζωή του, εκείνη η δεύτερη, η Αριάδνη θα έκανε τα πάντα για να τη σώσει.<br />Ο Θησέας έγινε γρήγορα αποδεκτός από το λαό ως Αθηναίος βασιλικός απόγονος και διάδοχος, αλλά σφετεριστές του θρόνου δεν έπαψαν να υπάρχουν. Ο νέος εχθρός φάνηκε στο πρόσωπο του Πάλλαντα και των πενήντα γιων του, των λεγόμενων Παλλαντιδών. Ο Θησέας πληροφορήθηκε από έναν κήρυκα των Παλλαντιδών για μια ενέδρα που του είχαν στήσει και παραφυλάσσοντάς τους κατάφερε να εξοντώσει πολλούς από αυτούς, ενώ οι υπόλοιποι διασκορπίστηκαν. Ο κήρυκας είχε το όνομα Λεώς (=λαός). Ο Θησέας, λοιπόν, με τη βοήθεια του «λαού» εξασφάλισε την κυριαρχία του στην Αττική. Έχοντας απαλλαγεί από τους εγχώριους εχθρούς που επιβουλεύονταν τη ζωή και την εξουσία του ο Θησέας ξεκίνησε για να αντιμετωπίσει ένα θηρίο που λυμαινόταν την περιοχή του Μαραθώνα. Το θηρίο αυτό ήταν ένας ταύρος που σύμφωνα με μία εκδοχή ήταν ο ίδιος εκείνος που αναδύθηκε από τη θάλασσα στη γη της Κρήτης και άναψε αφύσικο πόθο στην καρδιά της βασίλισσας Πασιφάης. Εκείνο τον ταύρο είχε φέρει ο Ηρακλής στον Μαραθώνα ύστερα από εντολή του Μίνωα. Η αποστολή αυτή του Θησέα φαίνεται να μοιάζει περισσότερο με μια διαδικασία προετοιμασίας για την αναμέτρηση με τον Μινώταυρο που ήταν ο καρπός της ένωσης της Πασιφάης με τον ταύρο. Ο Θησέας με απίστευτη επιδεξιότητα, ανάλογη με αυτή που επεδείκνυαν οι νεαροί Κρήτες στα ταυροκαθάψια, τιθάσευσε τον θεόσταλτο ταύρο και τον έφερε ζωντανό στην Αθήνα, όπου και τον θυσίασε στο βωμό του Δελφινίου Απόλλωνα. Έτσι εγκαινιάζεται η καταλυτική παρουσία του ταύρου στη ζωή του ήρωα, μια παρουσία που θα συνόδευε τόσο αυτόν, όσο και τις θεϊκές πριγκίπισσες της Κρήτης σε μια τραγική, παράλληλη πορεία. Λέγεται, μάλιστα, πως τα πρώτα νομίσματα που έκοψε ως βασιλιάς της Αθήνας έφεραν στη μια τους όψη μία ταυροκεφαλή. Τόσο στενή έμελλε να είναι η σχέση του ήρωα με το θεοποιημένο ζώο.<br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;">ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΜΙΝΩΪΚΗ ΚΡΗΤΗ ΚΑΙ Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΥ</span><br /></div><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzRb6sZ3lUJDWUZ0nSsOiQeR_dfH3fnGsYylQJL9NpBIl7RSyUbUGTgUriDjiCT-6ZoDC8GTrXkdH2XeAkDr3NnTQJNhqDowuZIJGbsCJFt_C-1uakbeFPUerMiWpJF7P4fHPvJhk1XHI/s1600-h/zpage148.gif"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 265px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzRb6sZ3lUJDWUZ0nSsOiQeR_dfH3fnGsYylQJL9NpBIl7RSyUbUGTgUriDjiCT-6ZoDC8GTrXkdH2XeAkDr3NnTQJNhqDowuZIJGbsCJFt_C-1uakbeFPUerMiWpJF7P4fHPvJhk1XHI/s400/zpage148.gif" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295250582552656402" border="0" /></a><br />Ανάμεσα στα θύματα του μαραθώνιου ταύρου ήταν και ο γιος του βασιλιά Μίνωα, ο Ανδρόγεως. Άλλη διήγηση ήθελε τον Ανδρόγεω να πέφτει θύμα δολοφονίας, καθώς πήγαινε στη Θήβα για τους νεκρικούς αγώνες του Λαΐου. Σε κάθε περίπτωση πάντως, ο θάνατός του αποδιδόταν σε δόλο των Αθηναίων και του Αιγέα ειδικότερα. Σύμφωνα με μία εκδοχή του μύθου, ο Ανδρόγεως διατηρούσε φιλικές σχέσεις και ίσως είχε συνάψει μυστική συμμαχία με τους Παλλαντίδες που απειλούσαν την εξουσία του Αιγέα. Μαθαίνοντας για το θάνατο του γιου του ο Μίνωας εκστράτευσε εναντίον της Αθήνας για να πάρει εκδίκηση. Ο ανελέητος πόλεμος σε συνδυασμό με διάφορες συμφορές (ξηρασία, πείνα, αρρώστιες) που έπεσαν στην Αττική και αποδόθηκαν σε θεϊκή τιμωρία, λύγισαν τους Αθηναίους. Ακολουθώντας τη συμβουλή της Πυθίας προσπάθησαν να εξευμενίσουν τον οργισμένο Μίνωα και συμφώνησαν να στέλνουν στην Κρήτη κάθε εννιά χρόνια εφτά νέους και εφτά νέες ως φόρο αίματος για τον νεκρό Ανδρόγεω. Οι δεκατέσσερις νέοι, σύμφωνα με την πιο διαδεδομένη διήγηση, κατέληγαν στον λαβύρινθο, όπου και κατασπαράζονταν από τον Μινώταυρο. Όσο ο Θησέας βρισκόταν στην Αθήνα, ήρθε η εποχή του τρίτου δασμού. Ο ήρωας τότε όχι μόνο ακολούθησε τους άτυχους νέους στην αβέβαιη μοίρα τους, αλλά τέθηκε και αρχηγός της αποστολής με σκοπό να εξοντώσει το απεχθές ταυροκέφαλο τέρας.<br />Ο αντίπαλος όμως που περίμενε τον Θησέα στην Κρήτη δεν έμοιαζε με κανέναν απ’ όσους είχε αντιμετωπίσει ως τότε. Ίσως μάλιστα το εγχείρημα για την εξόντωσή του να μην είχε στεφθεί με επιτυχία αν δεν είχε προσφέρει την βοήθειά της η Αριάδνη, κόρη του Μίνωα και της Πασιφάης, εγγονή του Ηλίου και αδελφή του Μινώταυρου. Η Αριάδνη, σύμφωνα με τις πιο διαδεδομένες διηγήσεις, ερωτεύτηκε τον Αθηναίο ήρωα που της υποσχέθηκε να την πάρει μαζί του στην Αθήνα και να την κάνει σύζυγο και βασίλισσά του και του έδειξε τον τρόπο για να βγει με ασφάλεια από τον Λαβύρινθο. Φαίνεται ότι ο αντίπαλος που καλούνταν να αντιμετωπίσει ο Θησέας δεν ήταν μόνο ο Μινώταυρος αλλά το σύμπλεγμα που δημιουργούσε ο Λαβύρινθος με τον Μινώταυρο στο εσωτερικό του. Όμως τι ήταν ο Λαβύρινθος και τι ο Μινώταυρος;<br />Η λέξη «λαβύρινθος» αντλεί την ετυμολογία της από τη λέξη «λάβρυς» που σημαίνει τον διπλό πέλεκυ, σύμβολο ισχύος της Μινωικής Κρήτης εξίσου σημαντικό με τα διπλά κέρατα του ταύρου, σε συνδυασμό με την κατάληξη –ινθος που σηματοδοτεί την έννοια του χώρου (βλ. Κόρινθος). Επομένως, ετυμολογικά ο Λαβύρινθος ήταν ο χώρος του διπλού πελέκεως και δεδομένης της στενής συμβολικής σχέσης του όπλου αυτού με τα κέρατα του ταύρου μπορεί να ειπωθεί ότι ο Λαβύρινθος ήταν ταυτόχρονα και ο χώρος του θεού ταύρου. Ο Όμηρος στην Ιλιάδα του, ωστόσο, περιγράφει τον Λαβύρινθο σαν έναν χορό που επινόησε ο Δαίδαλος για χάρη της Αριάδνης. Άλλες αναφορές τον περιγράφουν σαν τόπο χορού ή τόπο τέλεσης των ταυροκαθαψίων και των Κρητικών μυστηρίων. Το γεγονός ότι δεν έχει βρεθεί μέχρι σήμερα κάποιο αρχιτεκτόνημα που να μπορεί να αποδοθεί ως λαβύρινθος εύλογα δημιουργεί τη σκέψη ότι ο Λαβύρινθος ίσως ήταν περισσότερο μία κατάσταση σώματος και πνεύματος που επιτυγχάνονταν σε συγκεκριμένο χώρο και/ή με συγκεκριμένο τρόπο. Ο κλασικός λαβύρινθος πάντως που αναπαρίσταται σε μινωικά νομίσματα παρουσιάζεται να έχει επτά διαδρόμους που κινούνται σπειροειδώς και οδηγούν κατευθείαν στο κέντρο, χωρίς αδιέξοδα και τυφλές στροφές. Ο εισερχόμενος σε αυτόν δεν χρειάζεται να επιλέξει το σωστό μονοπάτι. Η μόνη επιλογή που του διατίθεται είναι αν θα εισέλθει ακολουθώντας το μοναδικό μονοπάτι. Οι επτά διάδρομοι τους οποίους έπρεπε κανείς να διασχίσει φέρνουν στο νου τα επτά στάδια απογύμνωσης που πέρασε η Ίσις κατά την κάθοδό της στον αιγυπτιακό Άδη. Δεν είναι καθόλου απίθανο ο Κρητικός Λαβύρινθος να υπήρξε μια μίμηση της καθόδου και της επακόλουθης ανόδου από τον Κάτω Κόσμο, μια τελετουργική διαδικασία θανάτου και αναγέννησης.<br />Αυτή την διαδικασία επόπτευε η Κυρά του Λαβυρίνθου. Η Αριάδνη ξέχωρα από τη θνητή ταυτότητά της είχε και μια θεϊκή που διακρινόταν από τη χαρακτηριστική διττότητα της θηλυκής αρχής. Είχε, επομένως, μία πλευρά φωτεινή και μία σκοτεινή. Ήταν ταυτόχρονα η πλέον άμωμη Αριάγνη ως υποχθόνια θεά και η διαυγής Αριδήλη ως ουράνια. Ήταν εκείνη που οδηγούσε τον μυούμενο στον θάνατο και εκείνη που του δίδασκε τον τρόπο για να επιστρέψει! Ήταν η Αριάδνη, λοιπόν, η αφιερωμένη στον Ταύρο, όπως η γιαγιά της Ευρώπη και η μητέρα της Πασιφάη η μόνη που είχε εξουσία στον χώρο του Ταύρου και μπορούσε να διδάξει τον Θησέα. Σύμφωνα με την πιο γνωστή διήγηση του προσέφερε τον διάσημο μίτο που θα τον οδηγούσε με ασφάλεια πάλι στο φως του ήλιου. Όμως οι απεικονίσεις του Λαβυρίνθου που τον παρουσιάζουν με μία μοναδική διαδρομή που εύκολα οδηγούσε πάλι στην έξοδο δικαιολογούν περισσότερο την μάλλον παλαιότερη εκδοχή που θέλει την Αριάδνη να δίνει στον Θησέα το φωτεινό στεφάνι της για να του δείχνει τον δρόμο μέσα στα ζοφερά σκοτάδια του Λαβυρίνθου/Άδη. Αυτό το στεφάνι ήταν δώρο από τον θεό στον οποίο ήταν αφιερωμένη και η πράξη της να το δώσει στον Θησέα αποκαλύπτει μία προδοσία. Η προδοσία, βέβαια, της Αριάδνης και ταυτόχρονα το πεπρωμένο της ολοκληρώθηκε τη στιγμή που έγινε συνεργός στο φόνο του αδελφού της, εγκατέλειψε οικογένεια και πατρίδα για να φύγει με τον όμορφο ξένο που της υποσχέθηκε γάμο και μια νέα ζωή. Η πορεία της υπήρξε ως ένα σημείο παράλληλη με αυτή της Μήδειας, της άλλης εγγονής του Ηλίου που σκότωσε τον αδελφό της, πρόδωσε τον πατέρα της και έφυγε μακριά από τη χώρα της για την αγάπη ενός ξένου.<br />Η άλλη πλευρά του μυστηρίου σχετίζεται με τον Μινώταυρο. Το αφύσικο αυτό πλάσμα που έγινε γνωστό ως ταύρος του Μίνωα είχε ένα όνομα ουράνιο. Λεγόταν Αστέριος και σ’ όλες τις απεικονίσεις του παρουσιάζεται με το σώμα του διάστικτο από άστρα. Με το ίδιο αυτό όνομα προσφωνούνταν και ο Διόνυσος σαν αγόρι και παιδί των μυστηρίων. Υπάρχει μάλιστα μια ενδιαφέρουσα αγγειογραφία την οποία μνημονεύει ο Κερένυϊ και η οποία απεικονίζει την Αριάδνη ως παραμάνα του μικρού Διονύσου. Ο Διόνυσος φαίνεται να ταυτίζεται στην ουσία του με τον Μινώταυρο. Στην Ήλιδα, μάλιστα, όπου η μινωική επιρροή υπήρξε έντονη, ο Διόνυσος λατρευόταν ξεκάθαρα ως ταύρος. Οι γυναίκες της Ήλιδας τον καλούσαν να έρθει κοντά τους με πόδι ταύρου και τον επικαλούνταν ως άξιο ταύρο (Μία πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση στον μύθο του θεού με το πόδι ταύρου παρουσιάζει ο Robert Graves στη «Λευκή Θεά» του). Ο Διόνυσος ήταν αυτός που είχε χαρίσει το λαμπερό στεφάνι στην Αριάδνη και αυτός που κρυβόταν ως πρόσωπο ταμπού στο κέντρο του Λαβυρίνθου. Σύμφωνα με μια αφήγηση που παραδίδει ο Υγίνος, υπήρξε θεϊκός σύζυγος της Αριάδνης πριν αυτή γνωρίσει τον Θησέα. Αποτελούσαν μαζί το βασιλικό ζευγάρι των Κρητικών μυστηρίων με τη διπλή υπόστασή τους, την υποχθόνια και την ουράνια. Οδηγούσαν όσους μυούνταν, στην ένωση με το θείο. Την ίδια δοκιμασία έπρεπε να περάσει και ο Θησέας για να σώσει τον εαυτό του και τον τόπο του. Σκοτώνοντας τον Μινώταυρο θυσίασε τον γήινο ταύρο-εαυτό του και αφού πέρασε το κατώφλι του θανάτου, αντίκρισε τον Αστέριο, τον θείο/Διονυσιακό αναγεννημένο στην υπέρτατη γνώση εαυτό του με τη μορφή του ουράνιου, συμπαντικού παιδιού. Έτσι -πάντα υπό την καθοδήγηση της Κυράς του Λαβυρίνθου και το φως του θεϊκού στεφανιού της- αναδύθηκε μ’ έναν στροβιλιζόμενο και εκστατικό χορό καινούργιος και ολοκληρωμένος.<br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;">Η ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΑΡΙΑΔΝΗΣ</span><br /></div><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiW03S7eKuMA5E9rJ5p5aq50N982bGk0FMlh4OzMvh4odnh42J9K_Q856ErhkCVETwPIeFU-HQLHhZJ4M8xdVMgYfalWc9ozZlwy4ZO_ROAd791DpzhHUY5ddNxtUIe2lVQHumHa1K6HcM/s1600-h/016_12A_1.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 267px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiW03S7eKuMA5E9rJ5p5aq50N982bGk0FMlh4OzMvh4odnh42J9K_Q856ErhkCVETwPIeFU-HQLHhZJ4M8xdVMgYfalWc9ozZlwy4ZO_ROAd791DpzhHUY5ddNxtUIe2lVQHumHa1K6HcM/s400/016_12A_1.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295250789499319346" border="0" /></a><br /><br />Ο Θησέας πέρασε τη δοκιμασία του Λαβυρίνθου με επιτυχία, έσωσε τον εαυτό του και τους νέους και εξιλέωσε την Αττική. Είχε έρθει η ώρα της επιστροφής. Ο ήρωας πήρε μαζί του την Αριάδνη και την αδερφή της Φαίδρα, αχρήστευσε τα μινωικά πλοία για να γλιτώσει την καταδίωξη και απέπλευσε. Φεύγοντας από την Κρήτη, ο Θησέας έφτασε με τη συντροφιά του στο κοντινό νησάκι Δία ή στη Νάξο που τότε ονομαζόταν Δία. Ο σκοπός της στάσης αυτής έχει μείνει στη σκοτεινή πλευρά του μύθου, ίσως γιατί θεωρήθηκε κατά έναν παράξενο τρόπο αυτονόητος. Ίσως να θεωρήθηκε ότι έτσι θα εκπληρωνόταν το πεπρωμένο της Αριάδνης. Ο Θησέας ήταν σ’ αυτό το νησί ένας απλός περαστικός, ένα εμπόδιο στο σχέδιο του θεού. Πολλές αγγειογραφίες απεικονίζουν τον Θησέα να εγκαταλείπει το νησί διωγμένος από τη θεά Αθηνά, ενώ ο Διόνυσος απομακρύνεται με την Αριάδνη. Η κοιμισμένη (μήπως νεκρή;) Αριάδνη ανήκε δικαιωματικά στον θεό και ο θνητός ήρωας δεν είχε άλλη επιλογή από την αποχώρηση. Η Κυρά του Λαβυρίνθου έμεινε για τον Θησέα στη σφαίρα του ανέφικτου. Ο θεός-ταύρος παρά τη φαινομενική του ήττα στην Κρήτη, εμφανίζεται θριαμβευτής μπροστά στην θεϊκή του σύζυγο και την οδηγεί στον ουρανό, όπου το λαμπερό της στεφάνι παίρνει τη θέση του ανάμεσα στα άστρα ως «Βόρειος Στέφανος» ή λατινιστί «Corona Borealis».<br />Οι Κέλτες, σύμφωνα με όσα περιγράφει ο Ρόμπερτ Γκρέιβς, σ’ αυτόν τον αστερισμό τοποθετούσαν το σπειροειδές κάστρο της Αριάνρχοντ, το Caer Arianrhod. Σ’ αυτό το κάστρο, περίμεναν σαν σε κάποιο βασιλικό καθαρτήριο οι διαπρεπείς ψυχές μέχρι να κερδίσουν την ανάσταση. Ο Γκρέιβς αναφέρει μάλιστα ότι η παράδοση του Σπειροειδούς Κάστρου στη Βρετανία επιβιώνει σ’ έναν χορό της υπαίθρου που λέγεται «Πασχαλινός Λαβύρινθος». Οι ομοιότητες με τον ελληνικό μύθο του Λαβυρίνθου και της Αριάδνης είναι κάτι παραπάνω από προφανείς. Άραγε υπήρξε κάποτε μία συγκεκριμένη μυητική τεχνική που περιλάμβανε με κάποιο τρόπο τον αστερισμό του Βορείου Στεφάνου σε σχέση με τη λατρεία μίας σεληνιακής-χθόνιας θεάς και ήταν κοινή για Έλληνες και Κέλτες; Μήπως ο Θησέας υπήρξε το ελληνικό σύμβολο του ανθρώπου που κατάφερνε να βγει από τον Λαβύρινθο, να επιστρέψει από το Σπειροειδές Κάστρο, να γυρίσει από τον Άλλο Κόσμο όντας κάτι παραπάνω από άνθρωπος, όντας ήρωας;<br />Ο ήρωας όμως τελικά το μόνο που κατάφερε να κρατήσει από την θεία θηλυκή παρουσία που οδήγησε τα βήματά του πίσω στο φως ήταν το είδωλό της. Ο Θησέας κράτησε το ξόανο της Αφροδίτης το οποίο η Αριάδνη κουβαλούσε από τη στιγμή που άφησαν την Κρήτη σαν να επρόκειτο για το δικό της alter ego, όπως εύστοχα παρατηρεί ο Κερένυϊ. Σαν ζωντανή ανάμνηση κράτησε την Φαίδρα η οποία σχετίζεται με την φωτεινή και προσιτή στον άνθρωπο όψη της Αριάδνης. Η σκοτεινή και μυστική όψη της Αριάδνης/Αριάγνης ως Κρητικής Περσεφόνης μόνο από τον θεό μπορεί να γίνει θεατή εκτός μυστηρίων. Η φωτεινή όψη της Αριάδνης γίνεται φανερή και στο όνομα της Αίγλης, της κόρης του Πανοπέως (μήπως του Ήλιου;), για χάρη της οποίας ο Θησέας εγκατέλειψε την κόρη του Μίνωα σε μια άλλη εκδοχή του μύθου. Διάφορες διηγήσεις θέλουν την Αίγλη να ονομάζεται επίσης και Κορωνίς. Αυτό το όνομα έφερε και η ερωμένη του Απόλλωνα, η άτυχη μητέρα του Ασκληπιού που πέθανε πυρπολημένη, επειδή πρόδωσε τον θεό μ’ έναν θνητό, τον Ίσχυ. Ενδιαφέρον προκαλεί στον προσεκτικό παρατηρητή μία αγγειογραφία που απεικονίζει την αρπαγή κάποιας κοπέλας με το όνομα Κορώνα από τον Θησέα. Μήπως ο Θησέας ήταν εκείνος ο ‘ισχυρός’ θνητός που για χάρη του η μητέρα του Ασκληπιού απαρνήθηκε τον Απόλλωνα, όπως η Αριάδνη είχε απαρνηθεί τον Διόνυσο; Μ’ έναν παράξενο τρόπο ο αστερισμός του Βορείου Στεφάνου φέρνει τις δύο θεϊκές συντρόφους ακόμη πιο κοντά. Η Κορωνίς ή Κορώνη αντανακλάται στην λατινική ονομασία Corona Borealis. Ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο είναι ότι ο αστερισμός φαίνεται στον ουρανό σαν να «στεφανώνει» τον αστερισμό του Οφιούχου που σχετίζεται με τον Ασκληπιό!<br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;">ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΕΝΘΙΜΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ</span><br /></div> Ο Θησέας, αφήνοντας πίσω του την Αριάδνη, έφτασε με τους υπόλοιπους νέους στην Δήλο. Εκεί αφιέρωσε στον Απόλλωνα το ξόανο της Αφροδίτης που του είχε δώσει η Αριάδνη. Στη Δήλο λατρεύτηκε ως Αγνή Αφροδίτη. Αφού θυσίασε στον θεό, ο Θησέας χόρεψε με τους Αθηναίους νέους γύρω από τον Κερατώνα βωμό (που ήταν φτιαγμένος μόνο από αριστερά κέρατα!) έναν χορό που οι Δήλιοι ονόμασαν γέρανο. Ο χορός αυτός αποτελούσε μιμητική αναπαράσταση της σπειροειδούς διαδρομής του Λαβυρίνθου και ίσως να ήταν η ίδια η Αριάδνη που τον είχε πρωτοδιδάξει στον Θησέα. Αναχωρώντας από την Δήλο κατευθύνθηκαν επιτέλους προς την Αθήνα. Εξαιτίας της μεγάλης τους χαράς για την σωτηρία των νέων και την απαλλαγή της Αθήνας από τον φρικτό φόρο αίματος ή εξαιτίας της γενικής θλίψης που επικρατούσε μετά την απώλεια της Αριάδνης, ο Θησέας και οι σύντροφοί του ξέχασαν να αντικαταστήσουν το πένθιμο μαύρο πανί του πλοίου με το χαρμόσυνο λευκό που τους είχε δώσει ο ίδιος ο Αιγέας ως σύμβολο της ασφαλούς επιστροφής τους. Ο άτυχος βασιλιάς που ατένιζε τη θάλασσα περιμένοντας να φανεί το αθηναϊκό καράβι, βλέποντάς το να αρμενίζει με μαύρα πανιά δεν άντεξε τη θλίψη για τον υποδηλούμενο χαμό του γιου και μοναδικού του διαδόχου και έπεσε στο κενό. Κάποιες διηγήσεις αναφέρουν ότι γκρεμίστηκε από τον βράχο της Ακρόπολης, ενώ άλλες ότι έπεσε από το Σούνιο στη θάλασσα που από τη στιγμή εκείνη ονομάστηκε Αιγαίο Πέλαγος. Μ’ αυτή την τελευταία «θυσία» έκλεισε ο κύκλος της μινωικής ναυτικής κυριαρχίας και ξεκίνησε η εποχή της ακμάζουσας αθηναϊκής ναυτιλίας. Σε πολιτιστικό επίπεδο συντελέστηκε μία μεταφορά ηγεμονίας από την Κνωσό στην Αθήνα.<br />Κάποιοι αφηγητές αναφέρουν ότι υπήρχε ήδη μια γυναίκα που περίμενε την επιστροφή του Θησέα στην Αθήνα, η αμαζόνα Αντιόπη ή Ιππολύτη. Γενικά επικρατεί μία ασάφεια όσον αφορά τη χρονική διαδοχή των πολλών αρπαγών που διέπραξε ο Θησέας. Αυτό ίσως υποδηλώνει ότι οι τόσες αρπαγές γυναικών περιστρέφονταν ουσιαστικά γύρω από τον ίδιο πυρήνα και διηγούνταν τις αμέτρητες παραλλαγές της ίδιας ιστορίας. Ο Πλούταρχος, ωστόσο, αναφέρει ξεκάθαρα ότι μόνο αφού πέθανε η Αντιόπη πήρε ο Θησέας ως σύζυγο τη Φαίδρα. Η Αντιόπη, η αμαζόνα με το σεληνιακό όνομα, χάρισε στον Θησέα ένα γιο τον Ιππόλυτο, ο οποίος σφράγισε τον κύκλο αίματος του ταύρου, αφού ο θάνατος τον βρήκε με τη μορφή ενός ταύρου που αναδύθηκε από τη θάλασσα. Φαίνεται ταιριαστός θάνατος για κάποιον που απέρριψε τον έρωτα μιας πριγκίπισσας της Κνωσού, της μητριάς του Φαίδρας. Η Φαίδρα δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από την συνδεδεμένη με τον ταύρο μοίρα της που ήδη είχε σημαδέψει την Ευρώπη, την Πασιφάη και την Αριάδνη. Απελπισμένη μετά τον θάνατο του Ιππολύτου κρεμάστηκε παραδομένη στο τραγικό πεπρωμένο που φαίνεται ότι ακολουθούσε κάθε γυναίκα της οικογένειάς της.<br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;">Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΚΑΙ Η ΚΑΘΟΔΟΣ ΣΤΟΝ ΑΔΗ</span><br /></div> Ο Θησέας ήταν ήδη πενήντα ετών, όταν έγινε ο πρώτος άρπαγας και σύζυγος της Ελένης, ενώ εκείνη δεν είχε φτάσει ακόμη σε ηλικία γάμου. Αυτή την αρπαγή, ωστόσο, δεν την έφερε μόνος του εις πέρας, αλλά με τη συντροφιά του Πειρίθου, επιστήθιου φίλου του από τη Θεσσαλία. Αποτελούσαν μαζί ένα δίδυμο αντίστοιχο των Διοσκούρων. Κάποτε οι δυο φίλοι βρέθηκαν στη Σπάρτη, όπου ο Θησέας είδε την Ελένη να χορεύει στον ναό της Ορθίας Αρτέμιδος και πόθησε να την αποκτήσει. Ο ήρωας μετά την αρπαγή οδήγησε την νεαρή νύφη στις Αφίδνες, όπου και την άφησε υπό την φροντίδα της μητέρας του Αίθρας, ενώ εκείνος αναχώρησε μαζί με τον Πειρίθου για νέες περιπέτειες. Και στην πρώτη της αρπαγή η Ελένη στάθηκε αφορμή ενός αιματηρού πολέμου, καθώς τα αδέλφια της ήρθαν να τη διεκδικήσουν και ήρθαν σε σύγκρουση με τους υπερασπιστές των Αφιδνών. Ο Θησέας τότε απουσίαζε σε μια παράτολμη επιχείρηση στον Κάτω Κόσμο. Οι Διόσκουροι κατάφεραν να πάρουν πίσω την Ελένη και μαζί της την Αίθρα η οποία μάλιστα την ακολούθησε αργότερα στην Τροία.<br />Η κάθοδος του Θησέα και του Πειρίθου στον Άδη είχε ως αιτία και πάλι την αρπαγή μιας γυναίκας. Αυτή τη φορά όμως η ποθητή γυναίκα ήταν η φοβερή Περσεφόνη, η μυστική Κόρη, η ίδια η κυρία του θανάτου και της αναγέννησης. Ο Πλούταρχος προσπαθεί να συγκαλύψει το αδιανόητο μιας τέτοιας επιδίωξης γράφοντας ότι ο Θησέας και ο Πειρίθους επισκέφτηκαν τον βασιλιά των Μολοσσών στην Ήπειρο, Αϊδωνέα με σκοπό να αρπάξουν την θυγατέρα του που ονομαζόταν Κόρη(!). Είναι φανερό ότι ο Πλούταρχος θέλησε είτε να εκλογικεύσει και να δώσει ανθρώπινες διαστάσεις σ’ ένα εγχείρημα καθαρά αλλοκοσμικό είτε να αμβλύνει τις όποιες εντυπώσεις από μια επιδίωξη που φάνταζε τόσο ανόσια. Οι περισσότερες διηγήσεις πάντως αναφέρουν ξεκάθαρα ότι το παράτολμο ταξίδι του Θησέα και του Πειρίθου είχε ως προορισμό του τον Κάτω Κόσμο και ως σκοπό την αρπαγή της νύφης του Άδη. Αναφέρεται μάλιστα ότι εισήλθαν στο βασίλειο των νεκρών από μία είσοδο στο ακρωτήριο Ταίναρο. Με κάποιον τρόπο ξεγέλασαν τον βαρκάρη Χάροντα και κατάφεραν, αν και ζωντανοί, να περάσουν στην απέναντι όχθη. Στα ανάκτορα του Άδη τους υποδέχτηκε ο ίδιος ο Κύριος των νεκρών. Οι δύο ήρωες προσπάθησαν να τον παραπλανήσουν σχετικά με τις πραγματικές τους προθέσεις, αλλά ο θεός φάνηκε άξιος αντίπαλος στην πονηριά. Τους έβαλε να καθίσουν σε θρόνους σκαλισμένους στο βράχο, όσο εκείνος θα τους έφερνε δώρα φιλοξενίας. Το παντοδύναμο όπλο του θεού ήταν η λήθη. Η λήθη κράτησε τους δυο επίδοξους άρπαγες αιχμάλωτους σαν μαρμαρωμένους ή αλυσοδεμένους με αόρατα δεσμά. Αυτή τη φορά ο Θησέας δεν είχε τη βοήθεια του θεϊκού θηλυκού για να οδηγηθεί ξανά στο φως. Η Περσεφόνη δεν έκανε καν αισθητή την παρουσία της. Η σιωπή και η απουσία της καταδίκασαν τον Θησέα και τον Πειρίθου.<br />Φυσικά οι δύο ήρωες ήταν μυημένοι, αλλιώς δεν θα κατάφερναν να φτάσουν στο σημείο που έφτασαν. Ίσως όμως υπερτίμησαν τις ικανότητές τους, καθώς το εγχείρημα που αποφάσισαν να φέρουν εις πέρας να ταξιδέψουν, δηλαδή, ζωντανοί στο βασίλειο των νεκρών και να αρπάξουν τη βασίλισσά τους, προδίδει μια αλαζονεία. Σ’ αυτή την αποστολή κίνητρο δεν υπήρξε η σωτηρία της πόλης ούτε το κοινό καλό, αλλά ένα προσωπικό καπρίτσιο. Ο Θησέας μην έχοντας καμιά θεϊκή υποστήριξη απέμεινε εγκλωβισμένος, βυθισμένος στη λησμονιά. Η Περσεφόνη θα έμενε απρόσιτη για τον θρυλικό άρπαγα γυναικών. Το ίδιο απρόσιτη είχε μείνει ουσιαστικά και η Αριάδνη. Ο Ρόμπερτ Γκρέιβς εύστοχα παρατηρεί ότι η αποστολή του Θησέα στην Κρήτη και η κάθοδος στον Κάτω Κόσμο ‘αποτελούν τα δύο μέρη ενός και του αυτού συμφυρμένου μύθου’. Ο κρητικός Λαβύρινθος με τις επτά σπείρες, το κέλτικο σπειροειδές κάστρο της Αριάνρχοντ, η κατάβαση της Ίσιδος στον Κάτω Κόσμο μέσα από επτά στάδια και ο Κάτω Κόσμος του Άδη/Πλούτωνα και της Περσεφόνης αποτελούν πτυχές της ίδιας μυθολογικής παράδοσης.<br />Ο μυημένος Θησέας όμως έμελλε να μείνει γνωστός για μία μόνο θριαμβευτική έξοδο, αυτή από τον Κρητικό Λαβύρινθο. Η ύβρις που είχε διαπράξει με την εισβολή του στον Κάτω Κόσμο και κυρίως με την πρόθεσή του να απαγάγει την Περσεφόνη κι έτσι να διαταράξει την κοσμική ισορροπία δεν μπορούσε να μείνει ατιμώρητη. Ωστόσο, κάποια στιγμή ήρθε η σωτηρία στο πρόσωπο ενός άλλου μυημένου ήρωα, του Ηρακλή. Ο Ηρακλής μάλιστα, σύμφωνα με τον μύθο, μυήθηκε στα Ελευσίνια μυστήρια ύστερα από παρότρυνση του Θησέα. Συνάντησε τους δυο ήρωες, όταν κατέβηκε στον Άδη με σκοπό την αιχμαλωσία του Κέρβερου. Έσωσε τον καταδικασμένο Θησέα ελευθερώνοντάς τον από το βράχο, δεν μπόρεσε όμως να κάνει το ίδιο και για τον Πειρίθου. Ο πιστός φίλος του Θησέα είχε ήδη κατασπαραχθεί από τον Κέρβερο, τον τρικέφαλο φύλακα της πύλης του άλλου κόσμου.<br /><br /><br /><div style="text-align: center; font-weight: bold;">ΤΟ ΤΕΛΟΣ; ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ ΑΘΗΝΑΙΟΥ ΗΡΩΑ<br /></div> Μετά τη διάσωσή του από τον Ηρακλή, ο Θησέας επέστρεψε στην Αθήνα, όπου η πολιτική κατάσταση ήταν έκρυθμη, λόγω της μακροχρόνιας απουσίας του ηγέτη της. Οι Αθηναίοι είχαν ήδη δυσαρεστηθεί με τον Θησέα, καθώς τους είχε οδηγήσει σε άσκοπες διαμάχες με τους Διόσκουρους που διεκδικούσαν την Ελένη, ενώ ο ίδιος δεν ήταν καν παρών για να υπερασπιστεί τα κεκτημένα του. Ερμηνεύοντας την ανάγκη του ήρωα για περισσότερη γνώση, δύναμη και περιπέτεια ως έναν απερίσκεπτο τυχοδιωκτισμό, ύψωσαν εναντίον του τείχη μίσους και αμφισβήτησης. Ίσως από τη δική τους οπτική να μην είχαν και τόσο άδικο. Ίσως ο Θησέας υπερτίμησε την ικανότητα του αθηναϊκού λαού για αυτοδιαχείριση, νομίζοντας ότι κάτι τέτοιο θα του άφηνε περιθώρια και για άλλες προσωπικές του επιδιώξεις. Απελπισμένος από την αδυναμία του να επιβάλει την πειθαρχία ακόμη και με τη βία, έφυγε για το νησί της Σκύρου. Εκεί, όπως περιγράφει ο Πλούταρχος, βρήκε το θάνατο από τον βασιλιά της Σκύρου Λυκομήδη ο οποίος τον έσπρωξε από την κορυφή ενός βουνού του νησιού στο κενό. Σ’ αυτή τη διήγηση του αποδίδεται ένας θάνατος αντίστοιχος με εκείνον του πατέρα του, Αιγέα. Τα υποτιθέμενα λείψανά του μεταφέρθηκαν πολύ αργότερα στην Αθήνα μετά από χρησμό της Πυθίας και τοποθετήθηκαν στο σημερινό Θησείο, το οποίο καθιερώθηκε ως τόπος λατρείας του ήρωα.<br />Ποτέ, ωστόσο, δεν βρέθηκε στη Σκύρο ή οπουδήποτε αλλού επίσημος τάφος ή έστω κάποιο μνημείο του Θησέα. Το τέλος του δίχως σαφή ίχνη παρά μόνο εκατοντάδες χρόνια αργότερα φαντάζει περισσότερο με εξαφάνιση παρά με θάνατο, όπως εύστοχα παρατηρεί ο Κερένυϊ. Ο Θησέας υπήρξε ο ήρωας που μυήθηκε στα Ελευσίνια και στα Κρητικά μυστήρια και ήρθε αμέτρητες φορές αντιμέτωπος με τις χθόνιες και αλλοκοσμικές δυνάμεις, καθώς και με την ίδια τη Μεγάλη Θεά της ζωής και του θανάτου σε διάφορες εκδηλώσεις της. Επιπλέον, ήταν ο μόνος άνθρωπος που στάθηκε μάρτυρας του αινιγματικού θανάτου (εξαφάνισης;) του Οιδίποδα. Ήταν εκείνος που με τη βοήθεια του θεϊκού έρωτα, ενώ κατέβηκε στα έγκατα της γης, έφτασε στα αστέρια και τη συμπαντική γνώση. Ένα τέλος σαν αυτό που του αποδίδεται μοιάζει παράταιρο, ακόμη και στα πλαίσια του μύθου. Μοιάζει σαν ένα τέλος δίχως σκοπό, κάτι που είναι οξύμωρο, αφού τέλος σημαίνει σκοπός. Μήπως αυτή η πτώση του Θησέα από τη βουνοκορφή στο κενό περιγράφει με κωδικό τρόπο μία εξέλιξη διαφορετική, ίσως μυστική και ακατανόητη για τους πολλούς; Μήπως επρόκειτο για την ύστατη μυητική πράξη και δοκιμασία; Γιατί όχι; Ίσως τελικά ο ήρωας να κατάφερε το οριστικό άλμα προς τα άστρα<br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGdrccPJL7jXH1xKHkS_1crcCDhwDPL78JuAjEDXmNZarzmznAxYd8H0RWewn1EPNdvcIM08en3iMqJTCGkgP2yP0i4ZvueMlqSv6aqYiEfI6MdpY8UFIj5v5Nu0hyphenhyphenNme2FrFETsHyEPo/s1600-h/thisio.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGdrccPJL7jXH1xKHkS_1crcCDhwDPL78JuAjEDXmNZarzmznAxYd8H0RWewn1EPNdvcIM08en3iMqJTCGkgP2yP0i4ZvueMlqSv6aqYiEfI6MdpY8UFIj5v5Nu0hyphenhyphenNme2FrFETsHyEPo/s400/thisio.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295252598468176690" border="0" /></a><br /><br />Βιβλιογραφία:<br />«Βίοι Παράλληλοι, Θησεύς-Ρωμύλος», Πλούταρχος, Κάκτος<br />«Μυθολογία των Ελλήνων», Κ.Κερένυϊ, Εστία<br />«Η Λευκή Θεά», Ρ. Γκρέιβς, Κάκτος<br />«Οι γάμοι του Κάδμου και της Αρμονίας», Ρ. Καλάσσο, ΓνώσηΙδιωτικά Σύμπανταhttp://www.blogger.com/profile/09899525565831820782noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6579639067435332626.post-88576520810236567212009-01-25T14:17:00.005+02:002009-01-25T14:37:14.328+02:00Μυστήρια στη σκιά του Ερεχθείου<div style="text-align: center;"><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Μια διαφορετική μυθολογική προσέγγιση</span><br /></span></div><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUo3ZoQYYi-abfblWQmIKd-5ANCNyl7Hu2HeZRUPCgSYLVL1aoDRzofrm52ZdI0168M8NqnouwPWRw32ydoX50DdVPey9IPAGscOqlIStpMBjab7VW-GwZPTJq6rkfJXbYHmouoQirC7E/s1600-h/P4020006.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUo3ZoQYYi-abfblWQmIKd-5ANCNyl7Hu2HeZRUPCgSYLVL1aoDRzofrm52ZdI0168M8NqnouwPWRw32ydoX50DdVPey9IPAGscOqlIStpMBjab7VW-GwZPTJq6rkfJXbYHmouoQirC7E/s400/P4020006.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295206976296932050" border="0" /></a><br /><br /><div style="text-align: center; font-weight: bold;"><span style="font-size:130%;">Εισαγωγή<br /></span></div><br />Το Ερέχθειον στέκει σεμνά δίπλα στον μεγαλόπρεπο Παρθενώνα καλυμμένο με ένα πέπλο μυστηρίου (ίσως σαν κι αυτό που προσφερόταν στην προστάτιδα θεά κατά τη διάρκεια των Παναθηναίων) κρύβοντας μέχρι σήμερα καλά τα μυστικά του. Το Ερέχθειον μαζί με ορισμένα σπήλαια της βόρειας πλευράς της Ακρόπολης –με σημαντικότερα εκείνα της Αγλαύρου ή Αγραύλου και των Αρρηφόρων- αποτελούσε το κομβικό σημείο μιας αρχέγονης λατρείας αναγόμενης σε χρόνους προ δωδεκαθέου, καθώς και της τέλεσης μυστηρίων προς τιμήν αρχέγονων δυνάμεων που συγκεντρώνονταν, τουλάχιστον φανερά, στο πρόσωπο της Παλλάδος Αθηνάς.<br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >Τοποθεσία-Ιστορία</span><br /></div><br />Το πιο παράξενο από πλευράς αρχιτεκτονικής κτίριο της Ακρόπολης, αλλά ταυτόχρονα και το σημαντικότερο από άποψης λατρείας ιερό της αρχαίας Αθήνας ήταν το Ερέχθειον. Κτισμένο στην βόρεια πλευρά της Ακρόπολης, στον τόπο δηλαδή όπου βρίσκονταν τα ιερότερα σημεία της πόλης, εκεί όπου τα όρια της μυθολογίας και της ιστορίας ήταν δυσδιάκριτα. Ίσως δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος της βόρειας πλευράς της Ακρόπολης ήταν για πολύ καιρό «άβατον», κλειστό, δηλαδή, για το κοινό και άνοιξε επιτέλους λίγους μήνες πριν.<br />Στα πανάρχαια χρόνια στην θέση αυτή περίπου βρισκόταν το «μέγαρον» όπου κατοικούσε ο τοπικός άρχοντας της Ακρόπολης, μια εποχή δηλαδή πριν ακόμη ο Θησέας ενώσει τους δήμους της Αττικής σε μία πόλη. Στο «μέγαρον» επίσης λατρευόταν και η μεγάλη θεά της γονιμότητας, καθώς ο άρχοντας είχε και θρησκευτικά καθήκοντα και αυτό ήταν το σπουδαιότερο ιερό της περιοχής.<br />Αργότερα κατά τον 8ο αιώνα π.Χ., κτίστηκε πάνω από το παλαιό ανάκτορο ένας μικρός ναός της Αθηνάς, ο οποίος έμεινε γνωστός ως «αρχαίος νεώς», ονομασία που κληρονόμησαν και όλοι οι μεταγενέστεροι ναοί που κτίστηκαν στον ίδιο τόπο. Εκεί στεγαζόταν το ιερότερο άγαλμα της Αθηνάς, το οποίο ήταν πανάρχαιο και για το οποίο έλεγαν πως ήταν «διιπετές» δηλαδή πως είχε πέσει από τον ουρανό(!).<br />Τον 6ο αιώνα π.Χ. ένας πολύ μεγαλύτερος ναός, που εκτεινόταν (με βάση τα σημερινά κτίσματα) από τη νότια πλευρά του Ερεχθείου ως τη βόρεια του Παρθενώνα, αντικατέστησε τον παλαιό, όμως η ονομασία «αρχαίος νεώς» διατηρήθηκε και εκεί παρέμεινε το ιερό ξόανο της θεάς.<br />Όλα τα ιερά της Ακρόπολης καταστράφηκαν από τους Πέρσες το 480 π.Χ., όταν κατέλαβαν την Αθήνα. Όταν αργότερα οι Έλληνες θα νικήσουν τους Πέρσες, οι Αθηναίοι αφού πρώτα θάψουν τα συντρίμμια των αρχαίων ιερών στις κοιλότητες του βράχου, επισκευάζουν τον αρχαίο ναό για να συνεχιστεί η λατρεία της Αθηνάς.<br />Το Ερέχθειον με την μορφή που το γνωρίζουμε σήμερα κτίστηκε κατά τη διάρκεια του δεύτερου μισού του 5ου αιώνα π.Χ. Αρχικά, είχε διατηρήσει την ονομασία των παλαιότερων ναών της περιοχής και αναφερόταν ως «αρχαίος νεώς». Εκεί, άλλωστε, θα βρισκόταν τώρα το ξόανο της Αθηνάς. Πολύ αργότερα ονομάστηκε Ερέχθειον, από το όνομα του μυθικού βασιλιά της Αθήνας Ερεχθέα.<br />Το πρώτο που παρατηρεί κανείς στον συγκεκριμένο ναό είναι το εντελώς ιδιόμορφο σχήμα του, που δεν έχει καμία σχέση με τους άλλους γνωστούς ελληνικούς ναούς. Ο πρώτος λόγος για την ιδιαίτερη αυτή μορφή του ήταν ότι ο ίδιος ο χώρος δεν είναι ομαλός και απαιτούσε το κτίσμα να βρίσκεται σε διαφορετικά επίπεδα. Έπρεπε όμως να κτιστεί στον συγκεκριμένο τόπο προκειμένου να συμπεριληφθούν εντός των ορίων του όλα τα «θεία σημεία» του τόπου από τις λατρείες του παρελθόντος. Ενώ, τέλος, πιστεύεται ότι ήταν και ο ίδιος ο χαρακτήρας των μυστικών λατρειών που τελούνταν στο ναό που επέβαλαν το ιδιαίτερο σχήμα του.<br />Ο ναός ήταν βασικά αφιερωμένος στην λατρεία των δύο σημαντικότερων θεών της Αθήνας, της Αθηνάς και του Ποσειδώνα. Η Αθηνά λατρευόταν ως Πολιάς (προστάτις της πόλης), ενώ ο Ποσειδώνας που είχε ταυτιστεί με τον Ερεχθέα, τον οποίο σύμφωνα με μια μυθολογική διήγηση είχε σκοτώσει, λατρευόταν ως Ποσειδώνας-Ερεχθέας.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmm91mYQxL-AXq_0OajBoDkGAGRvCnjzZNovcO6MihO5zSHy1bxJ7VZ7uUmWx2f9ZiB2XrENa9PLUzzHCROXpcwVQSRt95of7FzVqxiFUK5QxUBcnqNEu5CqzqFb5jpwHlB_X6Q_5HkhU/s1600-h/P4020052.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmm91mYQxL-AXq_0OajBoDkGAGRvCnjzZNovcO6MihO5zSHy1bxJ7VZ7uUmWx2f9ZiB2XrENa9PLUzzHCROXpcwVQSRt95of7FzVqxiFUK5QxUBcnqNEu5CqzqFb5jpwHlB_X6Q_5HkhU/s400/P4020052.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295207281731827058" border="0" /></a><br /><br />Το δυτικό τμήμα του ναού ήταν αφιερωμένο στον Ποσειδώνα-Ερεχθέα ο οποίος λατρευόταν με μυστηριακό τρόπο. Επίσης, εκεί λατρευόταν και ο θεός Ήφαιστος, το σπέρμα του οποίου η Αθηνά σκούπισε από τον μηρό της και το έριξε στο έδαφος και στη συνέχεια η Γη γέννησε από αυτό τον Εριχθόνιο, τον οποίο αργότερα θέλησε να αναθρέψει η Αθηνά κρυφά από τους άλλους θεούς.<br />Αλλά λατρευόταν και ο ήρωας Βούτος, του γένους των Ετεοβουτάδων. Ο Βούτος, όπως και ο Ερεχθέας, ήταν γιοι του Πανδίονα ο οποίος με τη σειρά του ήταν γιος του Εριχθόνιου που είχε γεννηθεί από το σπέρμα του Ηφαίστου. Μετά το θάνατο του Πανδίονα, ο μεν Ερεχθέας κληρονόμησε την βασιλεία, ο δε Βούτος την ιεροσύνη της Αθηνάς και του Ποσειδώνα-Ερεχθέα.<br />Στη βόρεια είσοδο του δυτικού τμήματος βρισκόταν ο βωμός του Διός Υπάτου, την λατρεία του οποίου ίδρυσε ο Κέκροπας μετά την διαμάχη του Ποσειδώνα και της Αθηνάς για την κυριαρχία της πόλης. Ο Παυσανίας μας πληροφορεί πως σε αυτόν δεν θυσίαζαν ζωντανά πλάσματα ούτε κρασί, αλλά προσέφεραν μόνο γλυκές πίτες.<br />Εκεί βρισκόταν και το σημάδι από την τρίαινα του Ποσειδώνα από την εποχή που αυτός, κατά την μάχη του με την Αθηνά, είχε χτυπήσει το βράχο και από εκεί είχε αναβλύσει θαλασσινό νερό. Από το πηγάδι μάλιστα που είχε δημιουργηθεί, σύμφωνα με μαρτυρία του Παυσανία, ακουγόταν ήχος κυμάτων, όταν φυσούσε νότιος άνεμος, γεγονός που υποδηλώνει την ύπαρξη υπόγειας σήραγγας που συνέδεε την Ακρόπολη με τη θάλασσα!<br />Υπάρχει και μια άλλη εκδοχή, κατά την οποία το σημάδι στον βράχο προερχόταν από τον κεραυνό που έριξε ο Δίας και σκότωσε τον Ερεχθέα. Άλλωστε εκεί θεωρούσαν οι Αθηναίοι πως βρισκόταν ο τάφος του Ερεχθέα. Μάλιστα πάνω από το σημείο του τάφου η οροφή ήταν ανοιχτή καθώς το μέρος ήταν ιερό και θεωρούσαν ότι δεν έπρεπε να κλείσει.<br />Στο νοτιοδυτικό τμήμα βρίσκεται το γνωστότερο τμήμα του ναού, η λεγόμενη «πρόσταση των Κορών» (Καρυάτιδων). Οι Καρυάτιδες ήταν παρθένες χορεύτριες αφιερωμένες στην Άρτεμη που τελούσαν τους ιερούς χορούς τους τοποθετώντας καλάθια πάνω στο κεφάλι τους, γεγονός που παραπέμπει στην μορφή των αγαλμάτων, καθώς και στην πομπή των Αρρηφόρων. Σήμερα στο Ερέχθειον υπάρχουν τα αντίγραφά τους, καθώς οι πρωτότυπες βρίσκονται στο μουσείο της Ακρόπολης, εκτός από μία που βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο. Το τμήμα αυτό του ναού δεν φαίνεται να έχει σχέση με το υπόλοιπο κτίσμα και πιστεύεται πως βρισκόταν εκεί, επειδή κάτω από το δάπεδο της πρόστασης αλλά και δυτικότερα προς το Πανδρόσειον βρισκόταν, σύμφωνα με τον μύθο, ο τάφος του Κέκροπα του ιδρυτή της πόλης. Ο τάφος, που προστατεύεται από μια πλάκα που βρίσκεται κάτω από το δάπεδο, ήταν μάλλον ένας απλός τύμβος από χώμα.<br />Ο ναός της Πανδρόσου που είναι συνέχεια του Ερεχθείου προς τα δυτικά ήταν αφιερωμένος στην κόρη του Κέκροπα Πάνδροσο, την μόνη από τις αδελφές της (Έρση και Άγλαυρο) που δεν πρόδωσε την εμπιστοσύνη της Αθηνάς, όταν η θεά τους παρέδωσε ένα κιβώτιο μέσα στο οποίο είχε τοποθετήσει τον Εριχθόνιο με εντολή να μην το ανοίξουν. Αυτές όμως δεν τήρησαν την εντολή και το άνοιξαν με αποτέλεσμα να τρελαθούν από το θέαμα που αντίκρισαν και να πέσουν από την Ακρόπολη.<br />Στον χώρο αυτό υπήρχε και ο βωμός του Ερκείου Διός, η λατρεία του οποίου θεωρείται συνέχεια των τελετών που λάμβαναν χώρα στην αυλή του αρχαίου ανακτόρου. Το σπουδαιότερο όμως σημείο του χώρου ήταν η ιερή ελιά της Αθηνάς που φύτρωσε εκεί κατά την γνωστή διαμάχη της με τον Ποσειδώνα και της χάρισε τελικά την κυριαρχία στην πόλη. Για την ελιά αυτή λέει ο Παυσανίας πως κάηκε κατά την πυρπόληση της Αθήνας από τους Μήδους, αλλά πέταξε την ίδια μέρα βλαστό ίσο με δύο πήχεις.<br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >Κέκροπας-Εριχθόνιος</span><span style="font-size:130%;"><br /><br /><br /></span></div><br />Αλλά ας προσπαθήσουμε να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, όσο είναι δυνατό να γίνει κάτι τέτοιο. Οι αρχαίοι Αθηναίοι καυχώνταν ότι ήταν αυτόχθονες, ότι μητέρα τους ήταν η ίδια η αττική γη. Ο Κέκροπας, ο πρώτος βασιλιάς της Αθήνας ήταν και αυτός ένα ον γεννημένο από τη γη, μισός άνθρωπος και μισός φίδι, όπως άλλωστε υποδηλώνει και το όνομά του που σημαίνει «αυτός που έχει ουρά». Είναι ολοφάνερη η χθόνια ταυτότητα του Κέκροπα και κατ’ επέκταση η ιδιαίτερη σχέση που είχε με τις χθόνιες δυνάμεις είτε αυτές νοούνται ως υπόγεια ενεργειακά ρεύματα, τελλουρικά ρεύματα, ενέργεια βριλ ή με οποιοδήποτε άλλο όνομα. Το γεγονός ότι ο Κέκροπας ήταν από τη μέση και πάνω άνθρωπος και από τη μέση και κάτω φίδι, ίσως συμβολίζει την ανθρώπινη επίγνωση των χθονίων δυνάμεων και την τιθάσευση αυτών με τη χρήση του ανθρώπινου πνεύματος. Η επαφή του με τη γη, καθώς και η ιδιαίτερη σχέση με την θεά Αθηνά παραπέμπει σε μια εποχή όπου η μητριαρχία είχε ακόμη γερά θεμέλια. Εξάλλου, αναφέρεται ότι στην εποχή του Κέκροπα οι γυναίκες είχαν δικαίωμα ψήφου.<br />Είχε τρεις κόρες, την Άγλαυρο ή Άγραυλο, την Έρση και την Πάνδροσο που τις απέκτησε με τη γυναίκα του που επίσης ονομαζόταν Άγλαυρος, ενώ Άγλαυρος ή Άγραυλος ήταν επίσης και ένα όνομα της Παλλάδος Αθηνάς που είχε σε σκυθρωπές τελετές που θεωρούνταν σαν μυστήρια, όπως μας πληροφορεί ο Κερένυϊ. Η μυστηριώδης, σχεδόν εσωτερική, σχέση του Κέκροπα με την θεά Αθηνά γίνεται αισθητή για άλλη μια φορά. Είναι γνωστή, άλλωστε, η ιστορία που συνδέει την Παλλάδα και τις τρεις κόρες του Κέκροπα με ένα μυστηριώδες παιδί, τον Εριχθόνιο, το οποίο επίσης ξεφύτρωσε από τη γη και συνδεόταν άμεσα με το φίδι (βλ. άρθρο Χ. Οικονομίδη, Άνθρωποι-Φίδια, strange 68). Ο Εριχθόνιος στο ρόλο του μυστικού βρέφους που έπρεπε να μείνει κρυμμένο στο κιβώτιο μακριά από αμύητα μάτια θυμίζει αντίστοιχες τελετουργίες των Ελευσινίων και Διονυσιακών μυστηρίων και σχετίζεται άμεσα μ’ αυτή τη μυστική γνώση. Το όνομα, εξάλλου, του Εριχθονίου συνηχεί παράξενα όμοια τόσο με εκείνο του Ερυσίχθονα, του μοναδικού γιου του Κέκροπα, όσο και με εκείνο του μυθικού ήρωα Ερεχθέα. Όλα τα παραπάνω πρόσωπα μοιράζονται το γεγονός ότι ανατράφηκαν από την Αθηνά και ότι γεννήθηκαν από το εσωτερικό της γης. Επί πλέον, όλοι τους είχαν τη μορφή φιδιού ή έστω σχετίζονταν με τα φίδια. Ο Εριχθόνιος, μάλιστα, ταυτίστηκε με τον οικουρό όφι που είχε φωλιά στο Ερεχθείον.<br />Σαν δοξασία, έχει επιβιώσει μέχρι σήμερα η ιδέα του ερπετού που φυλάει τους κρυμμένους στη γη θησαυρούς, καθώς και του φιδιού ως genius loci, ως προστατευτικού πνεύματος σε σπίτια ή άλλους ιερούς χώρους. Ουσιαστικά και ο ίδιος ο Εριχθόνιος στον προαναφερθέντα μύθο ήταν ο κρυμμένος θησαυρός που δεν αποκαλύπτεται σε ανάξια μάτια χωρίς το ανάλογο τίμημα. Για τις δύο κόρες του Κέκροπα το τίμημα αυτό ήταν η ίδια τους η ζωή. Ο Εριχθόνιος, λοιπόν, υπήρξε ταυτόχρονα ο θησαυρός και ο φύλακας του θησαυρού, γι’ αυτό άλλοτε θεωρείται ως παιδί που φυλασσόταν από φίδια και άλλοτε ως φίδι ο ίδιος. Η ίδια μυστική γνώση που σχετίζεται με όλα αυτά αποτελεί θησαυρό για κάθε ερευνητή, αλλά πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί γιατί ο θησαυρός είναι το φίδι και μια τέτοια θέα, αν δεν είμαστε έτοιμοι να την αντικρίσουμε, μπορεί να έχει άκρως δηλητηριώδες αποτέλεσμα. Γι’ αυτό μάλλον είναι καλύτερα να προχωράμε σιγά-σιγά, ψηλαφώντας μες στο σκοτάδι και αποστρέφοντας το βλέμμα, όπως έκανε ο Περσέας (ή η Αθηνά) όταν σκότωσε τη Μέδουσα και της πήρε το κεφάλι, το γνωστότερο τρόπαιο που στην κυριολεξία ήταν ταυτόχρονα και φίδι.<br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >Αθηνά Πολιάς</span><br /><br /><br /></div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizplOe48EGW6yLV23F1BxEnA2D2eTz2G35AW_wMu0OB667LpNi8lNuTDR_VrZ7YXyZw4XBMQ7KXG0xoOxbWMyF9nQwPw4qWZ0PoZkZO3wrrWMWybiYGib89fj4xoK-4nmAkFzVzGBPdww/s1600-h/P4020028.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizplOe48EGW6yLV23F1BxEnA2D2eTz2G35AW_wMu0OB667LpNi8lNuTDR_VrZ7YXyZw4XBMQ7KXG0xoOxbWMyF9nQwPw4qWZ0PoZkZO3wrrWMWybiYGib89fj4xoK-4nmAkFzVzGBPdww/s400/P4020028.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295207826869152594" border="0" /></a><br />Στην Αθηνά Πολιάδα ήταν αφιερωμένο το ανατολικό τμήμα του ναού. Εκεί βρισκόταν το ιερότερο άγαλμα της Αθηνάς (το οποίο αναφερόταν και ως «είδωλον», «έδος» ή «άγιον βρέτας»). Το άγαλμα ήταν κατασκευασμένο από ξύλο (ξόανο) και η παράδοση έλεγε πως είχε πέσει από τον ουρανό. Για την μορφή του δεν υπάρχουν έγκυρες περιγραφές και έτσι δεν είναι γνωστό το πως απεικονιζόταν η θεά σε αυτό. Πάντως δεν θεωρείται πως είχε ιδιαίτερη καλλιτεχνική αξία και η σπουδαιότητα που του έδιναν οφείλεται περισσότερο στην αρχαιότητά του και την, όπως πίστευαν, ουράνια προέλευσή του . Η ιερότητα του αγάλματος αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι σε αυτό απευθύνονταν τα Παναθήναια, που είχε αρχικά ιδρύσει σε μυθολογικές εποχές ο Εριχθόνιος (που συχνά ταυτίζεται με τον Ερεχθέα) και είχε αργότερα αναδιοργανώσει ο Θησέας.<br />Κατά τη διάρκεια της εορτής, οι ιερείς έντυναν το άγαλμα με τον πέπλο, αφού πρώτα τον είχαν μεταφέρει σε όλη την πόλη, τον οποίο είχαν υφάνει κατά την προηγούμενη χρονιά νεαρά κορίτσια 7-11 ετών που ονομάζονταν Αρρηφόροι (οι τα «άρρητα φέρουσαι»), και οι οποίες λάμβαναν μέρος σε άλλη μια παράξενη τελετή τα Αρρηφόρια. Κατά την διάρκεια αυτής, τοποθετούσαν πάνω στο κεφάλι τους το καλάθι με όσα τους έδινε η ιέρεια, χωρίς να ξέρει ούτε αυτή τι είναι ούτε αυτές τι μεταφέρουν, και έφταναν στον περίβολο της Αφροδίτης των Κήπων μέσω ενός υπογείου περάσματος. Εκεί έπαιρναν κάτι άλλο που θα το μετέφεραν πίσω στην Ακρόπολη. Αναφέρεται ότι το καλάθι («κύστη») που περιείχε τα ιερά ερχόταν στην Αθήνα από την Ελευσίνα. Μετά από αυτό ήταν ελεύθερες, καθώς την επόμενη χρονιά θα έπαιρναν τις θέσεις τους άλλες. Τέλος, κατά την διάρκεια της εορτής των «Πλυντηρίων» οι ιερείς αφαιρούσαν τον πέπλο από το άγαλμα και το μετέφεραν στην θάλασσα για να εξαγνιστεί. Η μέρα των Πλυντηρίων, μάλιστα, θεωρείτο από τους Αθηναίους «αποφράδα» και κατά τη διάρκειά της προτιμούσαν να παραμένουν σε απραξία.<br />Μπροστά στο άγαλμα της Αθηνάς έκαιγε χρυσό λυχνάρι, έργο του Καλλιμάχου, το οποίο γέμιζαν με λάδι μόνο μια φορά το χρόνο, αλλά αυτό αρκούσε για να είναι αναμμένο μέρα-νύχτα στον ενδιάμεσο χρόνο, όπως αναφέρει και πάλι ο Παυσανίας.<br />Στο εσωτερικό του ναού είχε, επίσης, σύμφωνα με την παράδοση, την φωλιά του ο «οικουρός όφις», το ιερό φίδι της Αθηνάς που προστάτευε τα σπίτια. Μάλιστα, στο χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς που υπήρχε στον Παρθενώνα, το φίδι αυτό αναπαρίστατο στο εσωτερικό της ασπίδας της Αθηνάς, κάτω από το αριστερό χέρι της θεάς.<br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >Λατρεία Αθηνάς</span><span style="font-size:130%;"><br /></span></div><br />Η σχέση της Αθηνάς με τα ερπετά είναι ίσως βαθύτερη απ΄ όσο μπορούμε να κατανοήσουμε. Ίσως βρίσκεται πέρα από την εικόνα του φιδιού ως συμβόλου της σοφίας και της υγείας. Η Αθηνά σ’ όλες σχεδόν τις παραστάσεις απεικονίζεται να φορά χιτώνα από τον οποίο εξέχουν κεφάλια φιδιών. Σε άλλες περιπτώσεις εμφανίζεται να φορά περικεφαλαία από την οποία εξέχουν φίδια, πράγμα που μας φέρνει στο νου τους Αιγύπτιους θεούς και τη σχέση τους με τα ερπετά. Οι Ορφικοί στους ύμνους τους την αποκαλούν δράκαινα. Αλλού αναφέρεται ότι η θεά διέθετε άρμα το οποίο οδηγούσαν φτερωτά ερπετά, ένα μοτίβο κοινό σε πρόσωπα όπως η Δήμητρα, η Περσεφόνη, ο Τριπτόλεμος, η Εκάτη, αλλά και η Μήδεια και η Κίρκη, όλα τους σκοτεινά και μυστηριώδη. Ποια όμως είναι η σχέση που συνδέει τα παραπάνω πρόσωπα με την Παλλάδα Αθηνά, τη θεά της σοφίας;<br />Η Αθηνά στον ιερό χώρο του Ερεχθείου λατρευόταν τόσο ως Κόρη όσο και ως Μητέρα, φέρνοντάς μας στο νου στις τελετές που γίνονταν προς τιμήν της Δήμητρας και της Περσεφόνης, η οποία μάλιστα σχεδόν πάντοτε αποκαλούνταν απλώς Κόρη (το γεγονός αυτό ίσως να δικαιολογείται εξαιτίας του φόβου που προκαλούσε ακόμη και η προφορά του ονόματος Περσεφόνη, όπως μαθαίνουμε στον Κρατύλο του Πλάτωνα). Υπήρχε μάλιστα άγαλμα της θεάς Αθηνάς στην Ακρόπολη (στο ναό της Αθηνάς Νίκης) που την αναπαριστά να κρατά στο ένα χέρι της ρόδι φέρνοντάς την πιο κοντά στην Περσεφόνη. Προκαλεί εντύπωση, πάντως, πώς μια θεά που λατρευόταν στη συντριπτική πλειοψηφία των ιερών ως Παρθένος και μάλιστα σε διάφορους μύθους «τιμωρούσε» θνητούς που έστω και τυχαία την είχαν αντικρίσει γυμνή (όπως ο Τειρεσίας), μπορούσε να λατρεύεται ως Μητέρα, ως θεά, δηλαδή, της γονιμότητας. Κάτι ανάλογο φαίνεται ότι συνέβαινε και με την Άρτεμη, την Παρθένο των Δασών, που σε διάφορες περιοχές, όπως για παράδειγμα στην Έφεσο, αναπαρίστατο ως πολύστηθη θεά της γονιμότητας. Ανάλογες αντιλήψεις υπάρχουν και σήμερα, για να υπενθυμίσουμε και τη χριστιανική λατρεία της Παναγίας Παρθένου που όμως είναι ταυτόχρονα και Θεοτόκος. Κι ας μην ξεχνάμε ότι ο ιερός χώρος του Άθω ήταν αφιερωμένος στην Άρτεμη πριν αφιερωθεί στην Παναγία.<br />Αυτή η δυαδικότητα των λατρευομένων προσώπων μπορεί να ερμηνευτεί με βάση τις δυο όψεις της σελήνης (γέμιση-πανσέληνος) και φαίνεται να υπαινίσσεται τον ουσιαστικά δισυπόστατο χαρακτήρα μίας και της αυτής θεότητας και σχετίζεται άμεσα τόσο με τη γη όσο και με τη σελήνη. Υποδεικνύει τις διαφορετικές εμφανίσεις της θηλυκής αρχής, της δεκτικής, της σεληνιακής, της γήινης, της μαγικής σε αντίθεση και συμπλήρωση με την αρσενική αρχή, την ενεργητική, την ηλιακή, την ουράνια, τη λογική.<br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >Ιερές Τριάδες</span><span style="font-size:130%;"><br /><br /><br /></span></div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcndZxJG9P-q2T8M4pdZW15Zg5Zh4H68kgHD-BpkBiGdQGszrhhJ6uaKeFeHpa69u39YL8jJGNShQA-63rC6cVijkCTwhfbmn4Lie5V2taLzepA0pi9CKn6Fe1UhNeCJwVfid75INOumU/s1600-h/P4020040.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcndZxJG9P-q2T8M4pdZW15Zg5Zh4H68kgHD-BpkBiGdQGszrhhJ6uaKeFeHpa69u39YL8jJGNShQA-63rC6cVijkCTwhfbmn4Lie5V2taLzepA0pi9CKn6Fe1UhNeCJwVfid75INOumU/s400/P4020040.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295208044962212466" border="0" /></a><br />Η θηλυκή αρχή, πάντως, φαίνεται να εκφράζεται στη μυθολογία συχνότερα με τριάδες, οι οποίες φανερώνουν τις τρεις όψεις της σελήνης και τις τρεις υποστάσεις της θηλυκής θεότητας. Έτσι έχουμε τη γέμιση, την πανσέληνο και τη χάση να αντιπροσωπεύονται από την Κόρη, την Μητέρα και την Γραία αντίστοιχα. Αυτές οι συμβολικές τριάδες πολλές φορές ταυτίζονται μεταξύ τους, καθώς τα μέλη τους μοιράζονται συχνά τα ίδια ονόματα ή τουλάχιστον ονόματα με ποιοτική ομοιότητα στη σημασία, ιδιότητες, μορφή ή άλλοτε γονείς ή προγόνους. Οι τριάδες αυτές φαίνεται ότι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του μυθολογικού και κοσμολογικού σύμπαντος της αρχαιότητας και διατήρησαν για μακρό χρονικό διάστημα την αίγλη τους κάτω από διάφορα προσωπεία.<br />Μια τέτοια τριάδα αποτελούσαν παλαιότερα η Αθηνά, η Άρτεμη και η Περσεφόνη, γεγονός που υποδεικνύει ότι οι τρεις θεές σχετίζονταν κάποτε στενότερα, ενώ μεταγενέστερα ο σύνδεσμός τους άρχισε, τουλάχιστον φαινομενικά, να χαλαρώνει. Στον μύθο για την αρπαγή της Περσεφόνης, αναφέρεται ότι η Περσεφόνη μάζευε λουλούδια με τις Ωκεανίδες, την Άρτεμη και την Αθηνά, λίγο πριν την αρπάξει ο Άδης για να την μεταφέρει στον Κάτω Κόσμο. Ανάλογες θηλυκές τριάδες κατακλύζουν την μυθολογία μας και όλες φαίνονται να σχετίζονται μεταξύ τους μέσα από λαβυρινθώδη μονοπάτια. Μια άλλη σημαντική τριάδα ήταν οι Μοίρες. Κατά μία εκδοχή ήταν κόρες της Νυκτός η οποία σύμφωνα με τους Ορφικούς ήταν η ίδια μια τρισυπόστατη θεότητα μπροστά στην οποία ακόμα και ο ίδιος ο Ζευς ένιωθε δέος. Όπως η Νυξ, έτσι και οι Μοίρες διέθεταν μαντικές ικανότητες και γνώριζαν το μέλλον. Ο Όμηρος, πάντως, αναφέρεται σε μία Μοίρα γεγονός που ίσως υπαινίσσεται ότι η τριαδικότητα ουσιαστικά υποδήλωνε τις διαφορετικές ιδιότητες μίας θεότητας, με τον αριθμό τρία να σχετίζεται με τις φάσεις σελήνης και τις διαφορετικές επιδράσεις της καθεμιάς στον κόσμο μας. Κόρες της Νυκτός ήταν και οι Εσπερίδες που πολύ συχνά εμφανίζονται να είναι τρεις καθώς και οι Χάριτες (κατά μία εκδοχή). Τριάδες σχημάτιζαν και οι Γραίες, οι Ερινύες ή Ευμενίδες, οι Σειρήνες (κόρες της Περσεφόνης κατά μία εκδοχή), οι Ώρες, οι Άρπυιες και οι Γοργόνες. Περισσότερος λόγος θα γίνει για τη Γοργόνα Μέδουσα, καθώς η σχέση της με τη θεά Αθηνά παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Τρεις ήταν και οι κόρες του Κέκροπα, όπως αναφέρθηκε, οι οποίες σχετίζονται άμεσα με την Αθηνά και τις τελετές που γίνονταν προς τιμήν της στο Ερέχθειον. Τριπλή υπόσταση, αποδιδόταν, τέλος, και στην Εκάτη, τη σκοτεινή θεά στην οποία ο Ζευς παραχώρησε εξουσία επί της γης, της απέραντης θάλασσας και του αστρόσπαρτου ουρανού. Πρόκειται για μια θεά που σχετίζεται έντονα με τη Σελήνη, όπως και με τη θάλασσα και τον κάτω κόσμο, κάτι που καταδεικνύεται από την τριπλή κυριαρχία της και την φέρνει κοντά στη Νύκτα, την Περσεφόνη και παραδόξως και στην Αθηνά.<br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">Αθηνά-Μέδουσα</span></span><br /></div><br />Ας γυρίσουμε όμως στην ιστορία της Μέδουσας, της Γοργούς, η σχέση της οποίας με την Αθηνά είναι πολύ πιο φανερή και άμεση. Οι Γοργόνες, σύμφωνα με τον Ησίοδο, κατοικούσαν πιο πέρα από τις αδερφές τους, τις Γραίες, σε κατεύθυνση προς τη Νύχτα, πάνω από τον ουρανό όπου μένουν οι ευάρεστες τραγουδίστριες Εσπερίδες. Κάπως αινιγματική τοποθεσία θα λέγαμε. Από τις τρεις αδερφές, η τρίτη, η Μέδουσα ήταν η μόνη θνητή. Το όνομά της σχετίζεται με τη θάλασσα και σημαίνει «εξουσιάστρια». Όπως μαθαίνουμε από τον Κερένυϊ και ο ίδιος ο Ποσειδώνας αποκαλούνταν πολύ συχνά με τον αρσενικό τύπο του ονόματος της Μέδουσας (μέδων) ως εξουσιαστής της θάλασσας. Ο Ποσειδώνας, εξάλλου, παρουσιάζεται και ως σύζυγος της Μέδουσας με την οποία ενώθηκε παίρνοντας τη μορφή αλόγου, καθώς η Μέδουσα συχνά αναπαρίσταται ως φοράδα. Αυτή η ένωση αναπόφευκτα θυμίζει την αντίστοιχη ένωση του Ποσειδώνα και της Δήμητρας με τη μορφή αλόγων, υπογραμμίζοντας τη βαθύτερη σχέση μεταξύ αυτών των προσώπων, που φτάνει μέχρι τα μυστήρια. Από την ένωση, μάλιστα, Ποσειδώνα και Δήμητρας με τη μορφή αλόγων και ενώ η Δήμητρα ήταν Ερινύς, δηλαδή, οργισμένη, γεννήθηκε μία σκοτεινή κόρη της οποίας το όνομα δεν είναι γνωστό, καθώς δεν επιτρεπόταν να προφερθεί έξω από τα μυστήρια.<br />Ας μην ξεχνάμε και τη σχέση του Ποσειδώνα με την Αθηνά μέσα από την έριδά τους για την πόλη των Αθηνών, την ταύτιση του Ποσειδώνα με τον χθόνιο ήρωα Ερεχθέα και την αναμφισβήτητη σχέση όλων των παραπάνω με το αρχέγονο σύμβολο του ερπετού το οποίο, εξάλλου, σχετίζεται τόσο με τη γη όσο και με το νερό. Και η ίδια η Αθηνά, άλλωστε, ήταν θαλάσσια θεότητα στην καταγωγή της, καθώς η σύμφωνα με μία εκδοχή μητέρα της η Μήτις ήταν κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος και μπορούσε να παίρνει διάφορες μορφές, όπως άλλες θαλάσσιες οντότητες (π.χ. ο Πρωτέας). Εξάλλου, η προσωνυμία Τριτογένεια που αποδιδόταν στην Αθηνά δήλωνε αρχικά ότι η θεά γεννήθηκε από το ίδιο το νερό και πιο συγκεκριμένα από την λίμνη Τριτωνίδα. Η προσωνυμία αυτή της θεάς, ωστόσο, ίσως δηλώνει ταυτόχρονα και την τριπλή της υπόσταση, τα τρία της γένη. Ολοφάνερη, πάντως, είναι εδώ η ομοιότητα και με το όνομα του Τρίτωνα, του γνωστού θαλάσσιου όντος που υπήρξε γιος του Ποσειδώνα και εραστής της Εκάτης.<br />Έναν ανάλογο με της Μέδουσας τύπο ονόματος που υποδήλωνε τη θαλάσσια κυριαρχία είχε και ο Περσέας, ο κατά μία μυθολογική εκδοχή φονιάς της θρυλικής γοργόνας. Αυτόν τον μυθολογικό ήρωα, λοιπόν, η μητέρα του Δανάη τον αποκαλούσε Ευρυμέδοντα. Σύμφωνα, ωστόσο, με μια άλλη εκδοχή την Μέδουσα φόνευσε η ίδια η Αθηνά. Όπως και να ’χει, το γοργόνειο (που πρέπει να ήταν κάτι σαν προσωπείο περισσότερο παρά πρόσωπο, λαμβάνοντας υπ’ όψιν την αναφορά ότι η Μέδουσα ήταν καλλιπάρειος, είχε, δηλαδή, όμορφα μάγουλα) κατέληξε στο στήθος ή στην ασπίδα της Αθηνάς. Ο Κερένυϊ αναφέρει ότι τόσο η θεά Άρτεμη όσο και η Δήμητρα οργισμένη (Ερινύς) είχαν το γοργόνειο σαν κάτι δικό τους. Αναφέρεται, επίσης, σαν αμυντικό όπλο το οποίο διέθετε η Περσεφόνη στον Κάτω Κόσμο. Οι Ορφικοί χρησιμοποιούσαν τη λέξη γοργόνειο ως ονομασία για το χλωμό και παγερό πρόσωπο της Σελήνης. Πέρα όμως από το γοργόνειο, σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, και η αιγίδα, ο γνωστός θώρακας της Αθηνάς, ανήκε στη Μέδουσα πριν καταλήξει στην προστάτιδα θεά των Αθηνών, γεγονός που παραπέμπει και πάλι στη σχέση της Μέδουσας και της Αθηνάς με τη θάλασσα, καθώς η λέξη αίγα χρησιμοποιούνταν για να χαρακτηριστούν τα κύματα, πολύ πριν το άλογο καταστεί θαλάσσιο σύμβολο (ας θυμηθούμε και τον Αιγέα και το Αιγαίο πέλαγος). Η Αθηνά, ωστόσο, λατρευόταν και ως Ιππία αποκτώντας έτσι ίσως μια πιο ξεκάθαρη θαλάσσια πτυχή. Εξάλλου πολλές θαλάσσιες νύμφες έφεραν ονόματα που σχετίζονταν με το άλογο, όπως Ιππώ, Ιππονόη κτλ.<br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >Μέδουσα –Περσέας</span><span style="font-size:130%;"><br /></span></div><br />Η ιστορία του Περσέα και της Μέδουσας παρουσιάζει αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία που όμως θα ήταν αδύνατο να αναλυθούν εδώ, γι’ αυτό θα περιοριστούμε στην επισήμανση μερικών συνδέσεων που μπορούν να οδηγήσουν σε παράξενα συμπεράσματα. Ο Περσέας ήταν γιος της Δανάης και του Διός και το όνομά του υποδηλώνει το φως του ήλιου. Το αντίστοιχο όνομα θηλυκού γένους, π.χ. Περσηίς, υποδηλώνει το φως της σελήνης. Περσαίος ονομαζόταν ο κατά μία εκδοχή πατέρας της Εκάτης, ενώ η ίδια συνδέεται στενότατα με την Περσεφόνη ή Περσέφασσα. Η ρίζα των παραπάνω ονομάτων, αν και κοινή, φαίνεται να αλλάζει πολικότητα ανάλογα με το αν το όνομα ανήκει σε εκπρόσωπο του αρσενικού ή θηλυκού φύλου. Όταν αναφέρεται σε άνδρες σημαίνει τον ήλιο, την ενεργητικότητα, τη λογική και όταν αναφέρεται σε γυναίκες δηλώνει τη σελήνη, την παθητικότητα (δεκτικότητα), τη διαίσθηση.<br />Σύμφωνα με μια ερμηνεία των μύθων, οι διάφορες θεότητες ουσιαστικά ταυτίζονται τόσο με τους ήρωες που βοηθούν όσο και με τους αντιπάλους τους (Ήρα-Ηρακλής, Αθηνά-Παλλάς, Αθηνά-Αράχνη, Ποσειδώνας-Ερεχθέας). Αυτοί οι χαρακτήρες λειτουργούν σαν alter ego της θεότητας και είτε υποδηλώνουν διαφορετικές πτυχές της θεότητας, πιο μυστικές ίσως, είτε μια μυητική πορεία του ίδιου του ανθρώπου προς τη θέωση, είτε ακόμη και διάφορα συμπαντικά τεκταινόμενα. Ο Περσέας φαίνεται να ταυτίζεται τόσο με την Αθηνά όσο και με τη Μέδουσα. Εξάλλου, όπως είδαμε, η μητέρα του Δανάη τον αποκαλούσε με ένα όνομα που αντιστοιχεί σ’ αυτό της Μέδουσας και του Ποσειδώνα ως συζύγου της Μέδουσας. Ο Περσέας αποκαλύπτεται ως φονιάς και σύζυγος της Μέδουσας, όπως σημειώνει και ο Κερένυϊ. Ο Περσέας παρουσιάζει ομοιότητες και με την Αθηνά. Η σύλληψή του έγινε μέσα σ’ έναν υπόγειο χάλκινο θάλαμο στον οποίο ο Ζευς εισήλθε με τη μορφή χρυσής βροχής. Χρυσή βροχή λέγεται ότι έπεσε με διαταγή του Διός και τη στιγμή που ήλθε στον κόσμο η Αθηνά ξεπροβάλλοντας πάνοπλη από την κεφαλή του θείου πατρός. Η Αθηνά ταυτίζεται και με τη Μέδουσα έως ένα σημείο. Ιδιαίτερα σε αρχαιότερες παραστάσεις η Αθηνά παρουσιάζεται ως φτερωτή θεότητα από τον χιτώνα της οποίας ξεπροβάλλουν φίδια πλησιάζοντας μ’ αυτόν τον τρόπο τις φρικτές μορφές των Ερινύων και των Γοργόνων που, όπως είδαμε, παρουσιαζόταν συνήθως σε τριάδες και συνδέονταν με τη Σελήνη. Μ’ αυτή την όψη έρχεται πιο κοντά και σ’ αυτή ακόμη τη μορφή της Εκάτης. Εξάλλου, παραδίδεται τόσο για την Εκάτη, όσο και για τη Μέδουσα ότι ουσιαστικά ήταν ανδρόγυνες οντότητες, καθώς φαίνεται ότι διέθεταν και φαλλό. Αυτό θυμίζει ανατολικές θεότητες της γονιμότητας, όπως αυτή της Μεγάλης Μητέρας Κυβέλης. Κάτι αντίστοιχο φαίνεται να ισχύει και για την Αθηνά, καθώς ορφικοί ύμνοι αναφέρουν ότι γεννήθηκε και αρσενική και θηλυκή. Ο Περσέας σ’ αυτή την περίπτωση φαίνεται να λειτουργεί σαν την αρσενική πλευρά της Αθηνάς και της Μέδουσας ή μάλλον της Αθηνάς / Μέδουσας. Ως ερμαφρόδιτος θεός όμως παρουσιαζόταν και ο Διόνυσος υποδεικνύοντας μ’ αυτόν τον τρόπο την τελειότητα της φύσης του. Σύμφωνα με τον μύθο, μάλιστα, ο φαλλός του (ή η καρδιά) ήταν το περιεχόμενο του ιερού καλαθιού των μυστηρίων. Ήταν το μέλος εκείνο του διαμελισμένου Διονύσου που προστάτευσε η Παλλάς Αθηνά.<br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">Ερεχθέας και Ελευσίνια Μυστήρια</span></span><br /><br /><br /></div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNr6JjOPm-NqXzx5ZLrJxsjMb-eGFWP9qIm1f-Gmy20iaeL2Qu8Gwc8BUl1MF5HkuIVNhpDM1K2-o65aKbm0fLrPL4bEGAWRLs41_c9kXNSOKzSkUWwn3WM6ycCTU7vd3_P_61raFZmco/s1600-h/P4020002.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNr6JjOPm-NqXzx5ZLrJxsjMb-eGFWP9qIm1f-Gmy20iaeL2Qu8Gwc8BUl1MF5HkuIVNhpDM1K2-o65aKbm0fLrPL4bEGAWRLs41_c9kXNSOKzSkUWwn3WM6ycCTU7vd3_P_61raFZmco/s400/P4020002.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295207499391432082" border="0" /></a><br />Γι’ άλλη μια φορά η περιπλάνηση στα λαβυρινθώδη μονοπάτια της μυθολογίας μας οδηγεί στο λεπτό εκείνο νήμα που φαίνεται να διατρέχει και να συνδέει όλους τους μύθους που αποτελούσαν κλειδιά των μυστηρίων. Τα Διονυσιακά και τα Ελευσίνια Μυστήρια δείχνουν να συνδέονται με τις μυστικές τελετές που λάμβαναν χώρα στον ιερό τόπο του Ερεχθείου. Εξάλλου, σύμφωνα με μια μυθολογική εκδοχή, ο Ερεχθέας ήταν εκείνος που με τη νίκη του επί των Ελευσινίων ήταν υπεύθυνος για την από κοινού τέλεση των Ελευσινίων Μυστηρίων με τους Αθηναίους. Σε τραγωδία του Ευριπίδη παρουσιάζεται να πετυχαίνει τη νίκη επί των γιων του Ποσειδώνα χάρη στη θυσία των τριών θυγατέρων του και κυρίως της Χθονίας. Εμφανίζεται λοιπόν ξανά η περίφημη τριάδα που μας θυμίζει όλες τις προηγούμενες και κυρίως τις τρεις κόρες του Κέκροπα. Οι παρθένες αυτές με τη θυσία τους ενδύονται το ρόλο της Περσεφόνης και καταστερώνονται ως Υάδες (ένας αστερισμός που διαδραματίζει το δικό του ιδιαίτερο ρόλο σε διηγήματα του Λαβκραφτικού κύκλου αλλά και σε προγενέστερους συγγραφείς του Φανταστικού όπως οι Α. Μπηρς και Ρ. Τσέημπερς<br />Εκτός από την παράδοση που θέλει τον Ερεχθέα αντίπαλο του Ποσειδώνα υπάρχει, λοιπόν, και μια άλλη που τον θέλει αντίπαλο των γιων του Ποσειδώνα που ξεκίνησαν από την Λιβύη σε άχρονους καιρούς για να εγκατασταθούν μετέπειτα στη Θράκη και ως Θράκες πλέον έφτασαν στην Ελευσίνα και καθιέρωσαν τα Μυστήρια. Ο γιος του Ποσειδώνα Εύμολπος, μάλιστα, λέγεται ότι διδάχθηκε τα Μυστήρια από την ίδια τη θεά Δήμητρα. Η Λίβυα καταγωγή των γιων του Ποσειδώνα καταδεικνύει (σύμφωνα με τον Π. Ροδάκη) ότι επρόκειτο για κάποια φυλή των Υξώς, όπως ήταν οι Καδμείοι και οι Φοίνικες. Οι Υξώς ή αλλιώς οι «Ποιμένες Βασιλιάδες» ήταν μια φυλή η ταυτότητα της οποίας καλύπτεται από αρκετό μυστήριο. Έφτασαν στην Αίγυπτο ως ξένοι εισβολείς και διαμόρφωσαν τη λατρεία του θεού Σετ κατά τα δικά τους πρότυπα αντιπαραθέτοντας αυτόν τον σκοτεινό θεό στον αδελφό του, τον φωτεινό Όσιρι. Ο Σετ αποτελούσε ουσιαστικά μία άλλη όψη του ίδιου του Όσιρι (Άρχοντα του Κάτω Κόσμου) πιο σκοτεινή και σχετιζόταν άμεσα με τα φίδια. Οι Υξώς μετά την κυριαρχία τους επί της Αιγύπτου και της Λιβύης κατάφεραν να εξαπλωθούν σε ολόκληρη την Μ.Ανατολή και την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Σε μια εποχή μεγάλων ανακατατάξεων και αναστατώσεων μετακινήθηκαν προς τον Ελλαδικό χώρο φέρνοντας μαζί τους και τις παράξενες τελετουργίες τους. Ως Θράκες εγκατεστημένοι στην Ελευσίνα, οι Υξώς που κατάγονταν από τον Εύμολπο (τον καλλίφωνο) έδιναν τον Ιεροφάντη των Ελευσινίων Μυστηρίων, ο οποίος κατά τη διάρκεια των τελετών ονομαζόταν και Ποσειδώνιος υπενθυμίζοντας την καταγωγή του από τον θεό της θάλασσας και την χώρα του την Λιβύη. Ένα από τα καθήκοντα του Ιεροφάντη ήταν να στέλνει στην Αθήνα την κίστη με τα ιερά.<br />Από τη Λιβύη καταγόταν, σύμφωνα με μία παράδοση, τόσο η Μέδουσα, όσο και η ίδια η Αθηνά. Από την ίδια χώρα αντλούσε την καταγωγή της και η σκοτεινή φυλή που αναφέρεται σε αυθεντικό απόσπασμα του Λατίνου συγγραφέα Γάιου Ιούλιου Σολίνου και αποτέλεσε έμπνευση για τον γνωστό συγγραφέα του Φανταστικού, Άρθουρ Μάχεν, στην ανησυχητική και ενδιαφέρουσα «Νουβέλα της Μαύρης Σφραγίδας». Στο απόσπασμα αυτό αναφέρεται ότι ο παράξενος αυτός λαός «κατοικεί σε απόμακρους και μυστικούς τόπους, και ιερουργεί μυαρά μυστήρια σε άγριους λόφους». Οι εκπρόσωποι αυτής της φυλής παρουσιάζονται σχεδόν εξωανθρώπινοι. Αγνοούν τις ανθρώπινες συνήθειες, σφυρίζουν σαν ερπετά αντί να μιλούν και απεχθάνονται τον ήλιο (deum lucis στο πρωτότυπο), γεγονός που ίσως υποδηλώνει μία απέχθεια για τον θεό του φωτός, τον συμβολικό ήλιο. Και οι Υξώς, όπως είδαμε, έτρεφαν μεγάλο σεβασμό για τον σκοτεινό φιδοθεό Σετ σε αντίθεση με τον φωτεινό Όσιρι. Ο Σολίνος αναφέρει, επίσης, ότι η φωνή αυτών των ανθρώπων ήταν άγρια και το άκουσμά της προκαλούσε τον τρόμο. Λάτρευαν μία πέτρα την οποία ονόμαζαν Εξηκοντάλιθο, επειδή είχε χαραγμένα επάνω της εξήντα γράμματα. Αναφέρεται και ένα δεύτερο όνομα αυτής της μυστηριώδους πέτρας το οποίο ήταν μυστικό και απαγορευόταν να το προφέρει κανείς. Ο Σολίνος, ωστόσο, το γνωρίζει και το παραδίδει. Το όνομα αυτό είναι «Ιξαξάρ» (Ixaxar) και η προφορά του παραπέμπει στην σφυριχτή, φιδίσια ομιλία αυτών των παράξενων ανθρώπων.<br />Ο Άρθουρ Μάχεν στα περισσότερα διηγήματά του προσπαθεί να δει πίσω από τους μύθους και τις παραδόσεις, πίσω από τα προσωπεία και να αποκαλύψει την αληθινή και ανείπωτα αρχέγονη φύση των οντοτήτων που κρύβονται πίσω από θεούς, νύμφες, τέρατα και νεράιδες. Στη Νουβέλα της Μαύρης Σφραγίδας, όπου η Μαύρη Σφραγίδα ταυτίζεται με την μυστηριώδη Εξηκοντάλιθο, ο Μάχεν ερευνά την αληθινή φύση του κέλτικου «Μικρού Λαού» που παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με τον αινιγματικό λαό της Λιβύης που περιγράφει ο Σολίνος. Η φύση αυτή γίνεται πιο εμφανής στα χαρακτηριστικά των απογόνων που προκύπτουν από τις αφύσικες ενώσεις τους με ανθρώπους. Οι καρποί τέτοιων ενώσεων παρουσιάζονται ερπετοειδείς κάτω από το ανθρώπινο περίβλημά τους, παραπέμποντας για άλλη μία φορά στις φιδίσιες και δρακόντειες παραδόσεις των μυστικών πεδίων γνώσεως που κρύβονται σε όλους σχεδόν τους μύθους παγκοσμίως και δεν θα μπορούσαν, φυσικά, να λείπουν από την τόσο πλούσια ελληνική μυθολογική παράδοση.<br /><br /><div style="text-align: center; font-weight: bold;"><span style="font-size:130%;">Επίλογος</span><br /><br /><br /></div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhq-ajwVYTZ6QoIQycH3xmwDkXgbordpy32yg5bEba28sKIt7y1TZKblmlP5ADNFF3U0e76OZyWoyYk9O0q7EPR_HkY1fCWV1xcZGpBN9zs3Edn1wWPpVrEBvxBBIVfzaCaBIMJKHAzNac/s1600-h/P4020023.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhq-ajwVYTZ6QoIQycH3xmwDkXgbordpy32yg5bEba28sKIt7y1TZKblmlP5ADNFF3U0e76OZyWoyYk9O0q7EPR_HkY1fCWV1xcZGpBN9zs3Edn1wWPpVrEBvxBBIVfzaCaBIMJKHAzNac/s400/P4020023.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5295208239554603698" border="0" /></a><br />Μέσα σε δαιδαλώδεις διαδρόμους τα προσωπεία δείχνουν να εναλλάσσονται και τα πρόσωπα απομακρύνονται και χάνονται πίσω από τις σκιές. Το Ερέχθειον φαίνεται να είναι ένας τέτοιος ιερός τόπος που το μυστήριο ξεγλιστρά επιδέξια αφήνοντας πίσω του μόνο εικασίες. Με όποιον τρόπο και αν έγιναν οι παραπάνω συνδέσεις, ωστόσο, δείχνουν να οδηγούν σε μια στενή σχέση προσώπων όπως η Αθηνά, η Δήμητρα, η Περσεφόνη, ο Περσέας, η Μέδουσα, ο Ποσειδώνας, ο Ερεχθέας, ο Εριχθόνιος και αν ψάξουμε περισσότερο θα βρούμε σίγουρα και άλλα. Φαίνεται ότι όλες οι λατρευόμενες θεότητες, ιδιαίτερα εκείνες που συνδέονται με Μυστήρια, αποτελούν αντανάκλαση η μία της άλλης διατηρώντας, ωστόσο, την διαφοροποιημένη και διακριτή λειτουργία τους μέσα στα πλαίσια του μύθου. Όπως τα επτά χρώματα της ίριδας συνθέτουν το λευκό φως χωρίς να χάνουν την ταυτότητά τους μέσα στο σύνολο, έτσι και οι ανθρωπομορφικές λατρευόμενες δυνάμεις ουσιαστικά συνθέτουν ένα σύνολο του οποίου αποτελούν ξεχωριστές εκφάνσεις. Η κάθε θεότητα την ίδια στιγμή περιέχει τα χαρακτηριστικά του συνόλου διατηρώντας ένα συγκεκριμένο πρόσωπο προκειμένου να διευκολύνεται η εκδήλωσή της στην ανθρώπινη συνείδηση. Τα Μυστήρια ουσιαστικά φαίνεται ότι αποκάλυπταν την πραγματική φύση του θείου που είναι ταυτόχρονα αρσενική και θηλυκή, φωτεινή και σκοτεινή, ενεργητική και παθητική, λογική και μαγική.<br />Αυτό τον ρόλο διαδραματίζουν και οι φαινομενικά άσχετες με τα μυστήρια διηγήσεις, καθώς και η ποικιλομορφία των μύθων με τις χιλιάδες παραλλαγές. Αυτό το ίδιο μυστικό φαίνεται να κρυβόταν κωδικοποιημένο στο γνωστικό πεδίο που συμπεριλάμβανε θεότητες με ανδρόγυνα χαρακτηριστικά, τελετές γονιμότητας, ιερούς γάμους, φίδια και μυστηριώδη παιδιά κλεισμένα σε καλάθια.<br />Εμείς σ’ αυτή την εξερεύνηση απλά αγγίξαμε με τα ακροδάχτυλά μας τον πέπλο του μυστηρίου και νιώσαμε φευγαλέα την υφή του σαν μέσα σε όνειρο. Ο δρόμος που ξανοίγεται είναι μεγάλος και δύσβατος και χρειάζεται απίστευτη δύναμη για την φαινομενικά απλή κίνηση που απαιτείται για να παραμερίσει ο πέπλος και να αντικρίσουμε το αληθινό πρόσωπο της θεάς.<br /><br /><br /><br />Βιβλιογραφία:<br />«Τα Μνημεία της Ακρόπολης», Μ. Μπρούσκαρη, Υπουργείο Πολιτισμού<br />«Ελλάδος Περιήγησις –Αττικά», Παυσανίας, Κάκτος<br />«Μυθολογία των Ελλήνων», Κ. Κερένυϊ, Εστία<br />«Η Σκιά του Κθούλου», Γ. Μπαλάνος, Locus 7<br />«Ομηρικοί Ύμνοι», Κάκτος<br />«Τα Ελευσίνια Μυστήρια», Π. Ροδάκης, Ανεξήγητο τόμος 2Ιδιωτικά Σύμπανταhttp://www.blogger.com/profile/09899525565831820782noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6579639067435332626.post-63888329860957806342009-01-17T21:09:00.012+02:002009-01-19T19:45:10.053+02:00Clairmont - Χλεμούτσι<div style="text-align: center;font-family:georgia;"><span style="font-size:130%;">Το Κάστρο Στo «Φωτεινό» Βουνό</span><span style="font-size:130%;"><br /><br /></span><span style="font-size:130%;">«Οι Βιλλεαρδουίνοι…</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="font-size:130%;">…Ο Παλαιολόγος…</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="font-size:130%;">…και ο Ανήλιαγος»</span><span style="font-size:130%;"><br /><br /><br /></span><span style="font-size:130%;">ΚΕΦ.Ι «ΕΙΣΟΔΟΣ»</span><span style="font-size:130%;"><br /></span></div><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4HuDH51rCSz8EE92IKKgdEnRwjeibM2ycIgQdMbucQ7lSq4NZKI05C7WCCx01KCYncEooCtx_OmkzInIRPWUDVVKdCsFtxDG-Cy5etoVkOVCTZSmE7-9k13dOxugM9-qYSnc3zv4sb5Y/s1600-h/PA270047.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 300px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4HuDH51rCSz8EE92IKKgdEnRwjeibM2ycIgQdMbucQ7lSq4NZKI05C7WCCx01KCYncEooCtx_OmkzInIRPWUDVVKdCsFtxDG-Cy5etoVkOVCTZSmE7-9k13dOxugM9-qYSnc3zv4sb5Y/s400/PA270047.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5292342105455191570" border="0" /></a><br /><br /><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Το κάστρο του Χλεμουτσίου (ή Χλουμουτσίου) βρίσκεται στην κορυφή του λόφου Χελωνάτα, στο δυτικότερο ακρωτήριο της Πελοποννήσου. Αντικρύζει περήφανα όλο τον κάμπο της Ηλείας, τις κορυφές του Ευρύμανθου, το Παναχαϊκό αλλά και τα νησιά του Ιονίου, τη Ζάκυνθο και την Κεφαλονιά. Τα τείχη του γνώρισαν πολλούς κατακτητές. Η γεωπολιτική του σημασία οδήγησε εδώ Φράγκους, Βυζαντινούς, Οθωμανούς, που επιθυμούσαν να επικρατήσουν στην περιοχή και να ελέγχουν τα λιμάνια και τα φρούριά της. Το Χλεμούτσι στέκει επιβλητικό μα ερειπωμένο, κρατώντας καλά τα μυστικά και τις περιπέτειες όλων όσων έζησαν εδώ. Οι ιστορίες που έχει να διηγηθεί πολλές και ενδιαφέρουσες, γεμάτες ιππότες, ίντριγκες, ρομαντισμό και μύθους. Κανείς δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσει που τελειώνει η ιστορική αλήθεια και που αρχίζει η λαϊκή και μυθιστορηματική φαντασία. Οι Αιώνες που πέρασαν ανελέητοι φόρτισαν κάθε πέτρα με μια ιστορία. Η μεσαιωνική γοητεία που ασκεί ακόμα και σήμερα καθιστά το κάστρο ένα από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα της δυτικής Πελοποννήσου που μαζί με την Αρχαία Ολυμπία και την Αρχαία Ήλιδα αποτελούν μια ιστορική συνέχεια αυτού του Ιερού Τόπου.</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /><br /><br /><br /><br /><br /></span><div style="text-align: center;font-family:georgia;"><span style="font-size:130%;">ΚΕΦ.ΙI ΟΝΟΜΑΤΟΘΕΣΙΑ</span><span style="font-size:130%;"><br /><br /></span><span style="font-size:130%;">«Η ΦΩΤΕΙΝΗ ΧΕΛΩΝΑ»</span><span style="font-size:130%;"><br /></span></div><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3n9LCI_uJMYoAAXdsvqzNcQHXGBKlVpXi4i1E9B159TRMVHpnGf6iBwoF7elWTOcC-nEZd_37fAtBWk5Soi4OpGgwDoLrH3ORCdKmPTmdoR2-mFQ2nbFlzRZzWBh2xQSMW9jyAz1eRW4/s1600-h/PA270013.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3n9LCI_uJMYoAAXdsvqzNcQHXGBKlVpXi4i1E9B159TRMVHpnGf6iBwoF7elWTOcC-nEZd_37fAtBWk5Soi4OpGgwDoLrH3ORCdKmPTmdoR2-mFQ2nbFlzRZzWBh2xQSMW9jyAz1eRW4/s400/PA270013.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5292342765426799698" border="0" /></a><br /><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Παρατηρώντας κανείς τον λόφο θα εκπλαγεί από το σχήμα του. Μοιάζει με μια χελώνα που το κάστρο είναι το καβούκι της! Εξ ου και η ονομασία του λόφου Χελωνάτα.</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Για τη σημασία και την καταγωγή της λέξης «Χλεμούτσι» έχουν προταθεί πολλές θεωρίες. Οι πιο γνωστές εικάζουν ότι είναι υποκοριστικό του όρους των Καλαβρύτων Χελμός (Χελμούτσι-Χλεμούτσι) ή και της λέξης Χλωμός που σήμαινε ύψωμα. Άλλη εκδοχή αναφέρεται στο επώνυμο «Χλουμούτσης-Χλομούτσης», χωρίς όμως να υπάρχουν επαρκή στοιχεία που να την επιβεβαιώνουν. Σε κάποιους χάρτες το κάστρο αναγράφεται ως Castel Tornese, ονομασία που σχετίζεται με το νομισματοκοπείο που πιστεύεται ότι λειτουργούσε στο κάστρο και έκοβε νομίσματα, τα λεγόμενα «Τορνέζια».</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Η πιο ενδιαφέρουσα πρόταση είναι αυτή που θέλει τη λέξη παραφθορά της ονομασίας που έδωσαν οι Γάλλοι στο Λόφο, δηλαδή Clairmont ή Clermont. Αυτή θα μπορούσε να εξηγηθεί από τα Γαλλικά ως Clair Mont (Φωτεινό Βουνό) ή από τα Λατινικά ως Clarus Mons (Λαμπρό, Φανερό Βουνό), χωρίς να εξηγείται γιατί ένας απλός λόφος ονομάζεται φωτεινός ή λαμπρός…</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /><br /><br /><br /></span><div style="text-align: center;font-family:georgia;"><span style="font-size:130%;">ΚΕΦ. ΙIΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑ<br /><br /><br />Η ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΡΑΓΚΟΥΣ<br /></span></div><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Η ιστορία του κάστρου ταυτίζεται με την παρουσία των Φράγκων και των αρχόντων τους, των Βιλλεαρδουίνων στην Πελοπόννησο, που τότε ονομαζόταν Μοριάς. Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία παρέπαιε και η Τέταρτη Σταυροφορία βρισκόταν σε εξέλιξη. Ο Γοδεφρείδος Α’ Βιλλεαρδουίνος (Geoffrey Ι de Villehardouin) ξεκίνησε από την Καμπανία της Γαλλίας για να συμμετέχει στον «Ιερό Σκοπό», την κατάληψη-απελευθέρωση των Άγιων Τόπων. Καθ οδόν, έμαθε ότι ο στόχος «άλλαξε» και κατευθύνθηκε και αυτός προς την Κωνσταντινούπολη. Η Πόλη όμως έχει ήδη κυριευτεί (1204) και ο Γοδεφρείδος Α’ απογοητευμένος έδεσε τα καράβια του στη Μεθώνη. Εκεί δέχτηκε μια πολύ δελεαστική πρόταση από τον άρχοντα της περιοχής, τον Ιωάννη Καντακουζηνό: Να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να κατακτήσουν μαζί τον Μοριά! Δεν συνάντησαν ιδιαίτερες δυσκολίες αφού οι Έλληνες ήταν ανοργάνωτοι και τους ενδιέφερε περισσότερο να διατηρήσουν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις παρά την ελευθερία τους! Ο Γοδεφρείδος Α’ συνεργάστηκε με τον Γουλιέλμο Σαμπλίτη (William de Champlitte), τον επονομαζόμενο και Καμπανίτη, και κατέκτησαν χωρίς αντίσταση (!) την Ανδραβίδα, τη μελλοντική πρωτεύουσα του Πριγκιπάτου. Ο Καντακουζηνός είχε ήδη πεθάνει, διευκολύνοντας το έργο τους. Κόρινθος, Κορώνη, Μεθώνη, Καλαμάτα ήταν οι επόμενοι στόχοι. Το 1209 σχεδόν ολόκληρος ο Μοριάς ήταν φραγκοκρατούμενος. Μετά την αποχώρηση του Γουλιέλμου, και εν μέσω δολοπλοκιών εις βάρος του διαδόχου του, Ροβέρτου, ο Γοδεφρείδος Α’ ανακηρύχθηκε ένα χρόνο αργότερα «Πρίγκιπας του Μορέως».</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Με ορμητήριο την Ανδραβίδα, ο Γοδεφρείδος προσπάθησε να οργανώσει το πριγκιπάτο του και έχτισε τη Γλαρέντζα στον όρμο του «Αγίου Ζαχαρία», τοποθεσία που θα εξελισσόταν σε σημαντικό ναυτικό και εμπορικό κέντρο του Μοριά.</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /><br /><br /></span><div style="text-align: center;font-family:georgia;"><span style="font-size:130%;">ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΑΦΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΠΡΙΓΚΙΠΑ<br /></span></div><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /><br /><br /><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Ο Γοδεφρείδος Α’ πέθανε στα τέλη του 1218, αφήνοντας τον πρωτότοκο γιο του διάδοχο. Ο Γοδεφρείδος Β’ επιθυμούσε να κατακτήσει και τα εναπομείναντα κάστρα του Μοριά και γι’ αυτό αναζήτησε πόρους. Ζήτησε, λοιπόν, την βοήθειά των Λατίνων Μοναχών για το κτίσιμο ενός κάστρου στον Χελωνάτα που θα προστάτευε την περιοχή από εισβολές ξένων.</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Οι μοναχοί αρνήθηκαν να συνεισφέρουν με την δικαιολογία ότι τα φέουδα ανήκαν στον Πάπα. Το 1/3 περίπου των φέουδων της Πελοποννήσου βρισκόταν υπό τον έλεγχο των καθολικών μοναστηριών καθώς τους τα είχε παραχωρήσει ο Γοδεφρείδος Α’. Οι Λατίνοι Μοναχοί είχαν αποκτήσει με τον καιρό μεγάλη δύναμη και αψηφούσαν την πολιτική εξουσία έχοντας και την εύνοια του Πάπα. Φέουδα είχαν δοθεί και στους Ναΐτες και τους Ιωαννίτες. (Δεν είναι σαφές τι ρόλο έπαιξαν τα ιερατικά τάγματα στην κατάκτηση του Μοριά, αλλά πιθανόν η παρουσία τους να έκρινε το αποτέλεσμα κάποιων μαχών)</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Η αρνητική στάση των Μοναχών φαίνεται πως εξόργισε τον Γοδοφρείδο Β’ ο οποίος προχώρησε άμεσα στη δήμευση των περιουσιών των μοναστηριών. Η ενέργειά του είχε σαν αποτέλεσμα τον αφορισμό του. Για τρία χρόνια, από το 1221-1223, όσο χρειάστηκε για να χτιστεί το κάστρο, οι περιουσίες ήταν δεσμευμένες.</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >«Τρεις χρόνους γαρ εκράτησεν ο πρίγκιπας τους τόπους</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >του πριγκιπάτου, σε λαλώ, όλων των εκκλησίων</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >έως ου και αποπλήρωσε το κάστρον Χλουμουτσίου</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >κι αενάως τον αφόριζαν και πάντας τους πριγκίπους»</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >(Το χρονικό του Μορέως)</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Οι εργασίες πάνω στον Χελωνάτα ήταν πυρετώδεις. Το Χλεμούτσι θα ήταν το καλύτερο φρούριο που έχτισαν οι Φράγκοι στην περιοχή, έπρεπε να δοθεί η μεγαλύτερη προσοχή στην επιλογή των υλικών αλλά και των εργατικών χεριών που θα το οικοδομούσαν.</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής ο Γοδεφρείδος Β’ έστειλε αντιπροσωπεία στον Πάπα ζητώντας συγχώρεση και εξηγώντας τους λόγους που τον ώθησαν σε αυτή την πράξη. Ο Πάπας του έστειλε συμπάθεια και οι σχέσεις του με την Εκκλησία αποκαταστάθηκαν.</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Το Χλεμούτσι γνώρισε μεγάλες δόξες, αλλά όχι μεγάλες μάχες. Πουθενά δεν αναφέρονται συγκρούσεις με στόχο το κάστρο. Αργότερα χρησιμοποιήθηκε και ως φυλακή επίσημων προσώπων, πριγκίπων και αιχμαλώτων στρατηγών. Η στρατηγική του θέση ήταν ανέκαθεν το μεγάλο πλεονέκτημά του, καθιστώντας το πολύτιμο για τις κατακτητικές βλέψεις των Βιλλεαρδουίνων.</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >«Πολλάκις αν εχάσαμεν τον τόπον του Μορέως</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >από το κάστρον Χλουμουτσίου τον θέλομεν κερδίσει.»</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >(Το χρονικό του Μορέως)</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /><br /><br /></span><div style="text-align: center;font-family:times new roman;"><span style="font-size:130%;">Ο «ΜΑΚΡΥΔΟΝΤΗΣ» ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΚΟΠΕΙΟ<br /></span></div><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Το 1246 πέθανε ο Γοδεφρείδος Β’ και μην έχοντας αφήσει αρσενικούς απογόνους, ορίζει διάδοχό του τον αδελφό του Γουλιέλμο Βιλλεαρδουίνο (τον λεγόμενο και «Καλαμάτα» επειδή είχε γεννηθεί στην Καλαμάτα, αλλά και «Μακρυδόντη» επειδή είχε ένα δόντι που προεξείχε)</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Ο Γουλιέλμος, ιδιαίτερα χαρισματικός ηγέτης, ήταν ο πρώτος από τους Βιλλεαρδουίνους που κατάφερε να κατακτήσει ολόκληρο τον Μοριά (εκτός από τα κάστρα Μεθώνης και Κορώνης που ανήκαν με συνθήκη στους Βενετσιάνους). Ίδρυσε την πόλη του Μυστρά, μαγεμένος από την ομορφιά του τόπου, οχύρωσε το κράτος του αλλά και συμμετείχε στην Ζ’ Σταυροφορία στο πλευρό του αυτοκράτορα της Γαλλίας Λουδοβίκου Θ’. Σαν αντάλλαγμα μάλιστα για τις υπηρεσίες του, ο αυτοκράτορας του έκανε την τιμή να του παραχωρήσει το δικαίωμα της κοπής νομισμάτων (Τορνεζίων).</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Φράγκοι και Έλληνες ζούσαν αρμονικά υπό την καθοδήγηση του Γουλιέλμου, ώσπου το 1259 ο πρίγκιπας συνελήφθη σε μία μάχη από τους Βυζαντινούς και μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί διαπραγματεύτηκε την απελευθέρωσή του με τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγο και κατάφερε μετά από τρία χρόνια να κερδίσει την ελευθερία του. Τα ανταλλάγματα όμως ήταν τα κάστρα του Μυστρά, της Μάινας και της Μονεμβασιάς που πέρασαν στα χέρια του αδελφού του Μιχαήλ, Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /><br /></span><span style="font-size:130%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgY85te2dcINhSatllAZSROSgdQf_0m6C2h1VFWJlpEGhFKPkLmQl6IfdVIvdy-Ts_xGHX3qg6QqyCqvQAcCsxFToOh9UkAv-tnYCXOFD7LJHLC1B3K1YxvDuNRnu-HLsf92ck43eTV4bg/s1600-h/PA270001.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgY85te2dcINhSatllAZSROSgdQf_0m6C2h1VFWJlpEGhFKPkLmQl6IfdVIvdy-Ts_xGHX3qg6QqyCqvQAcCsxFToOh9UkAv-tnYCXOFD7LJHLC1B3K1YxvDuNRnu-HLsf92ck43eTV4bg/s400/PA270001.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5293061237261669602" border="0" /></a><br /></span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><div style="text-align: center;font-family:georgia;"><span style="font-size:130%;">ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΤΑΦΗΣ & Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥ<br /></span></div><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Ο Γουλιέλμος πέθανε την πρωτομαγιά του 1278 μετά από τριάντα σχεδόν χρόνια στο θρόνο του πρίγκιπα. Τάφηκε μαζί με τον αδελφό και τον πατέρα του σε ειδικό ναό-μαυσωλείο στην Ανδραβίδα, τον Άγιο Ιάκωβο, όπου ήταν επιθυμία του Γοδεφρείδου Β’ να είναι ο τόπος ταφής και των τριών Βιλλεαρδουίνων. Ο Γοδεφρείδος Β’ μάλιστα ζήτησε να τοποθετηθεί ο πατέρας του στη μέση και αυτός με τον αδελφό του αριστερά και δεξιά αντίστοιχα.</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >«ώρισε κ’επαρήγγειλεν, μεθ’ότου αποθάνη</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >μη πρου περάσει ο καιρός κι εκείνος γαρ ο χρόνος,</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >τα οστέα του μοναχά να βάλουσιν εις σεντούκι</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >στον άγιον Ιάκωβο Μορέως εκεί εις την Ανδραβίδαν</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >στην εκκλησία όπου έποικεν και έδωκεν εις το τέμπλο,</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >εις το κιβούριον, το έποικεν, όπου ήτον ο πατήρ του,</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >εις την δεξιάν του την μερέαν να ένι ο αδερφός του,</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >κι εκείνος να ένι αριστερά, και ο πατήρ του μέσα.»</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >(Το χρονικό του Μορέως)</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Ο ναός αυτός ήταν υπό την προστασία των Ναϊτών Ιπποτών. Είναι απορίας άξιον γιατί οι Βιλλεαρδουίνοι εμπιστεύτηκαν τους Ναΐτες ενώ δεν είχαν και τις καλύτερες σχέσεις με τα ιερατικά τάγματα. Ίσως πίσω από την επιθυμία τους αυτή να κρύβεται κάποια ιδιαίτερη ή μυστική σχέση τους με τους Ναΐτες. Τέσσερις ιερωμένοι τους λειτουργούσαν όλη μέρα ακατάπαυστα προσευχόμενοι για την ανάπαυση των ψυχών των τριών ηγεμόνων. Δυστυχώς σήμερα η τύχη των οστών αγνοείται. Να ήταν οι Ναΐτες που μετά την αποχώρηση των Φράγκων μετέφεραν τους τρεις Βιλλεαρδουίνους ή τους έκρυψαν προφυλάσσοντάς τους; Στους ιστορικούς και λαϊκούς πάντως κύκλους πιστεύεται πως Γάλλοι συγγενείς των Βιλλεαρδουίνων (!;) ήρθαν στα τέλη του 19ου αιώνα και μετέφεραν τα οστά στην πατρίδα τους.</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Τον Γουλιέλμο διαδέχθηκε ο σύζυγος της κόρης του Ισαβέλλας, Φίλιππος ντ’Ανζού. Τα επόμενα χρόνια επήλθε σταδιακά η παρακμή ενώ οι περισσότεροι ηγεμόνες δεν έμεναν καν στον Μοριά και εξουσίαζαν με αντιπροσώπους. Ταυτόχρονα δεν έλειπαν οι μάχες και οι αψιμαχίες μεταξύ Φράγκων, Βυζαντινών αλλά και Τούρκων με σκοπό την επικράτηση.</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Οι πόλεις και τα κάστρα του Μοριά πέρασαν από πολλά χέρια πριν καταλήξουν στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, τον μετέπειτα «μαρμαρωμένο βασιλιά».Ο Παλαιολόγος έγινε κύριος του Χλεμουτσίου ειρηνικά, αφού παντρεύτηκε το 1428 την Θεοδώρα, ανιψιά του Καρόλου Τόκκου, και το πήρε ως προίκα. Μετά την κατάληψη και της Πάτρας, του τελευταίου φράγκικου οχυρού, ίδρυσε το Δεσποτάτο της Βορειοδυτικής Πελοποννήσου. Από εκεί ήθελε να δημιουργήσει ένα νέο ελληνικό κράτος και ξεκίνησε τις προετοιμασίες για την επίτευξη των οραμάτων του. Η παρουσία του δεν ήταν πλέον τόσο απαραίτητη στην περιοχή και γι’ αυτό διόρισε διοικητή τον Γεώργιο Φραντζή.</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Μετά τους Φράγκους και τους Βυζαντινούς, ήταν η σειρά των Τούρκων να καταλάβουν το «Λαμπερό Βουνό». Το 1825, ο Ιμπραήμ προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές στο κάστρο, το κατέλαβε και η Ημισέληνος κυμάτιζε για πολλά χρόνια στα τείχη του…</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /><br /><br /><br /></span><div style="text-align: center;font-family:georgia;"><span style="font-size:130%;">ΚΕΦ.ΙV ΕΠΙΣΚΕΨΗ</span><span style="font-size:130%;"><br /><br /></span></div><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDojUrW2bVgteumzh_9YlMMhtFQmBRQkpeD53NxnFSV5YX0HJAtG-uH_7FrIKgjz2yURWTH3JbEoeI4MqHtMk2-aLuDDiFIlAZzuCvsv175JplZehm8l9uKcvwk_D9gfbA_41KFJ9TUyo/s1600-h/PA270031.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDojUrW2bVgteumzh_9YlMMhtFQmBRQkpeD53NxnFSV5YX0HJAtG-uH_7FrIKgjz2yURWTH3JbEoeI4MqHtMk2-aLuDDiFIlAZzuCvsv175JplZehm8l9uKcvwk_D9gfbA_41KFJ9TUyo/s400/PA270031.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5292344736018377218" border="0" /></a><br /><br /><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Μεγάλη εντύπωση κάνει ο καθαρά «γοτθικός» τρόπος που έχει κτιστεί το κάστρο αλλά και η δυναμικότητα και μεγαλοπρέπεια που αποπνέει. Έχει διατηρήσει μέχρι σήμερα το φράγκικο χαρακτήρα του, παρά τις μικρές προσθήκες που έκαναν οι Τούρκοι, οι οποίοι ήταν και οι μόνοι που επενέβησαν στην αρχική φράγκικη κατασκευή.</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Η περίμετρός του είναι περίπου 1000 μέτρα! Καλύπτει μια τεράστια έκταση και υποβάλλει τον επισκέπτη με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του.</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Το κάστρο χωρίζεται ουσιαστικά σε δύο μέρη, αφού μετά τα εξωτερικά τείχη, υπάρχει το εσωτερικό φρούριο. Η είσοδος του κάστρου βλέπει βόρεια και στην αρχική της μορφή αποτελούνταν από έναν διάδρομο που στο τέλος του βρισκόταν μία πύλη με ανασυρόμενη θύρα. Η σημερινή μορφή με τις τρεις τοξωτές πύλες διαμορφώθηκε από τις επεμβάσεις των Τούρκων. Οι πύλες αυτές έκλειναν με δίφυλλες θύρες και από ψηλά, από την «καταχύστρα», οι πολεμιστές εκτόξευαν καυτό λάδι και πέτρες στους επίδοξους εισβολείς. Στην είσοδο, τον Μάιο του 1953, και με αφορμή τα πεντακόσια χρόνια από το θάνατο του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, οι τοπικοί φορείς εντοίχισαν μια πλάκα που έγραφε:</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >«Εδώ, στο φρούριο Χλεμούτσι, διέμενε και ηγεμόνεψε της Αχαΐας ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος (1428-1432), τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου, στα πεντηκοσάχρονα δε του ηρωικού του θανάτου στη Βασιλεύουσα Πόλη υπερασπίζοντας τη θρησκεία και το έθνος μας, ο ηλειακός λαός εντοιχίζει τούτη την πλάκα σαν μικρό δείγμα αιώνιας μνήμης στο μαρμαρωμένο βασιλιά μας (29 Μαΐου 1453- 29 Μαΐου 1953)»</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Στο εξωτερικό μέρος και μέσα από τα τείχη υπήρχαν οικοδομήματα, ερειπωμένα σήμερα, δέκα στον αριθμό. Στην αυλή προφανώς βρίσκονταν οι στάβλοι και οι στρατώνες όπου γυμνάζονταν οι στρατιώτες ενώ τρεις πύργοι κοσμούσαν το εξωτερικό μέρος με ύψος περίπου έξι μέτρα. Οι πύργοι, βιγλάτορες μιας τεράστιας έκτασης, επικοινωνούσαν με διάδρομο που είχε κτιστεί πάνω από τις θολωτές αίθουσες των τειχών. Το Χλεμούτσι ήταν το καλύτερα οχυρωμένο κάστρο στον Μοριά, γεγονός που πιθανόν απέτρεπε τους εχθρούς από το να επιτεθούν για να το κατακτήσουν. Υπόγειες δεξαμενές και ίχνη δικτύων αγωγών διατηρούνται στη σημερινή μορφή του κάστρου, οι μύθοι όμως μιλούν για υπόγεια περάσματα που περνούσαν κάτω από το κάστρο και οδηγούσαν τους κατοίκους του σε άλλα μέρη. Οι φημολογούμενες υπόγειες στοές που συνδέουν το κάστρο γειτονικές περιοχές ενέπνευσαν και συνεχίζουν να προκαλούν τη φαντασία.</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Μετά την αυλή, αντικρίζει κανείς το εσωτερικό απόρθητο φρούριο. Σε περίπτωση που εχθροί καταλάμβαναν τα εξωτερικά τείχη, οι υπερασπιστές του κάστρου μπορούσαν να οχυρωθούν στο εσωτερικό φρούριο που χωριζόταν από το υπόλοιπο μέρος με δικά του τείχη, απαραβίαστη πόρτα με εσωτερικό σύρτη και δύο ημικυκλικούς πύργους.</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Το παλάτι έχει σχήμα ακανόνιστου εξαγώνου και αποτελείται από πέντε θολωτές αίθουσες χτισμένες κυκλικά. Οι αίθουσες- στοές στηρίζονται σε κτιστά ενισχυτικά τόξα και καλύπτονται από υψηλούς θόλους. Χωρίζονται με μεσότοιχους και τα παράθυρα τους κοιτούν προς την εσωτερική, επίσης εξάγωνη, αυλή, ενώ προς τον εξωτερικό περίβολο υπήρχαν ελάχιστα ανοίγματα για λόγους ασφαλείας. Κάθε αίθουσα είχε δύο ορόφους εκτός από μία. Στον κάτω όροφο η μεγαλύτερη στοά κατέληγε στο παρεκκλήσιο του κάστρου, τον ναό της Αγίας Σοφίας. Απέναντι πιθανόν ήταν η κατοικία των αρχόντων του κάστρου, ενώ στις άλλες τρεις αίθουσες βρίσκονταν οι κοιτώνες, το δεσμωτήριο και, πιθανόν, το νομισματοκοπείο. Το δεσμωτήριο ήταν η μοναδική αίθουσα χωρίς δεύτερο όροφο, ενώ στο χώρο που τοποθετείται το νομισματοκοπείο είχαν γίνει ανασκαφές από τον καθηγητή Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Γεώργιο Σωτηρίου και είχε εντοπιστεί ο κλίβανος που πιθανολογείται ότι έλιωναν το μέταλλο για την κατασκευή των νομισμάτων. Ο δεύτερος όροφος ήταν ενιαίος για όλες τις αίθουσες, επικοινωνούσε με εξωτερικές σκάλες με τον κάτω όροφο, και ήταν αφιερωμένος στις συγκεντρώσεις και τα συμβούλια των αρχόντων. Το διαχωριστικό πάτωμα έχει καταρρεύσει, αλλά κανείς μπορεί να διακρίνει τα ερείπια των τζακιών που θέρμαιναν τους τεράστιους χώρους και κατέληγαν σε μεγάλες καπνοδόχους. Διακριτές, δυστυχώς, είναι και οι σύγχρονες επεμβάσεις στις αίθουσες και την αυλή, όπως και τα διάσπαρτα οικοδομικά υλικά που προσγειώνουν τον παρατηρητή στην πραγματικότητα.</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Είναι όμως πάντα εκεί, αυτοί ακριβώς οι υψηλοί ημιελλειψοειδείς θόλοι και τα γοητευτικά χαμηλωμένα τόξα των ανοιγμάτων που προδίδουν τη δυτική καταγωγή των ιδρυτών και προκαλούν τη φαντασία του επισκέπτη. Εξερευνώντας τις αίθουσες και τις επάλξεις του κάστρου, φαντάζεται κανείς εικόνες μεσαιωνικές: Γενναίους ιππότες να μάχονται∙ θεσπέσιες πριγκίπισσες να διασκεδάζουν τραγουδώντας∙ γενειοφόρους άρχοντες να συνωμοτούν για το μέλλον του Μοριά…</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /><br /><br /></span><div style="text-align: center;font-family:georgia;"><span style="font-size:130%;">ΚΕΦ. V ΘΡΥΛΟΙ</span><span style="font-size:130%;"><br /></span></div><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Φυσικά από έναν τόπο σαν κι αυτόν, δε θα μπορούσαν να απουσιάζουν και οι σχετικοί θρύλοι που έχουν δημιουργηθεί από τους κατοίκους της περιοχής στο πέρασμα των αιώνων, άγνωστο ακριβώς πότε. Οι πιο σπουδαίοι απ’ αυτούς αφορούν ένα παράξενο ζευγάρι που κυκλοφορούσε μόνο στο σκοτάδι φοβούμενο το φως του ήλιου, την ιστορία μιας νεράιδας που έρχεται στο κάστρο ζητώντας την κόρη της και ένα «χρυσό αμάξι» που μετέφερε τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο…</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /><br /></span><span style="font-size:130%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiI6S9rAEcnfDTOP2HoKhxe3w7c2AFXdNSeMggUgFLrrE5dq4cOqSKghdkMiqof0TWiarFatSQ9aw83s5WAD_eZVj-nS6KMKYl6rbINaVPB7f7gP6mc1qCfSEmzEDkI1ZBt7pWHNj-VKg8/s1600-h/PA270061.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiI6S9rAEcnfDTOP2HoKhxe3w7c2AFXdNSeMggUgFLrrE5dq4cOqSKghdkMiqof0TWiarFatSQ9aw83s5WAD_eZVj-nS6KMKYl6rbINaVPB7f7gP6mc1qCfSEmzEDkI1ZBt7pWHNj-VKg8/s400/PA270061.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5293061607359529138" border="0" /></a><br /></span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><div style="text-align: center;font-family:times new roman;"><span style="font-size:130%;">ΕΝΑΣ «ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ» ΒΑΣΙΛΙΑΣ<br /></span></div><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Ο πρώτος θρύλος, γνωστός ως θρύλος του βασιλιά Ανήλιαγου, διηγείται την ιστορία του βασιλιά της Παλαιόπολης ο οποίος ήταν καταδικασμένος να μην μπορεί να αντικρίσει το φως του ήλιου. Την ίδια εποχή στο κάστρο του Χλεμουτσίου υπήρχε η Ανήλιαγη που ζούσε κι αυτή μόνο στο σκοτάδι. Αφού και οι δύο ήταν υποχρεωμένοι να ακολουθούν έναν ιδιαίτερο τρόπο ζωής, ζώντας κατά την διάρκεια της ημέρας μόνο σε μέρη του κάστρου που δεν έφτανε το φως, αποφάσισαν τελικά να παντρευτούν και να μείνουν μαζί. Ο Ανήλιαγος όταν χρειαζόταν, κυκλοφορούσε από την Παλαιόπολη στο Χλεμούτσι μέσω μιας υπόγειας στοάς.</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Η ακριβής τοποθεσία της εισόδου της στοάς παραμένει άγνωστη. Όμως όπως αναφέρει ο Α.Μπούτσικας στα «Φράγκικα μνημεία στην Ηλεία» οι γεροντότεροι στην περιοχή είχαν ακούσει για μια τρύπα που βρισκόταν σους ΝΔ πρόποδες της Ακρόπολης της Ήλιδας η οποία είχε λίγα σκαλοπάτια και επικοινωνούσε με το Χλεμούτσι με έναν υπόνομο. Ήταν ένα είδος υπόγειου δρόμου που σε ευθεία γραμμή δεν ξεπερνούσε τα 20 χιλιόμετρα. Μάλιστα στις αρχές του (20ου) αιώνα δυο αδέρφια από την Παλαιόπολη, ονομαζόμενοι Μητσιλέτοι, κατέβηκαν τα σκαλοπάτια για να δουν αν και προς τα πού συνεχιζόταν ο υπόνομος. Όπως αφηγήθηκαν μετά, συνάντησαν δυνατό κρύο και ισχυρό ρεύμα αέρα, ενώ κάποιο φανάρι που είχαν για οδηγό έσβησε. Έτσι αναγκάστηκαν να μην προχωρήσουν άλλο. Οι μαρτυρίες αναφέρουν ότι το ίδιο αποτέλεσμα είχε και η είσοδος ενός παπά με τους δύο του γιους στον υπόνομο. Οι κάτοικοι σήμερα δεν γνωρίζουν την ακριβή τοποθεσία της στοάς, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι δεν είναι παρά ένας μύθος χωρίς υπόσταση. Ομολογουμένως είναι εντυπωσιακή η «επιμονή» κάποιων ανυπόστατων μύθων που δεν θέλουν να περάσουν στη λήθη…</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Η ιστορία του Ανήλιαγου δεν έχει ευχάριστο τέλος. Κάποτε τον πρόλαβε ο ήλιος πριν επιστρέψει στο κάστρο με αποτέλεσμα να πετρώσει. Η περίπτωση αυτή έχει μια προφανή ομοιότητα με τον γερμανικό μύθο για τους Νάνους όπως αναφέρεται στα «Ξωτικά» του Ν.Θεοδοσιάδη: Όταν δημιουργήθηκαν τα μαύρα ξωτικά Kabouters ήταν τόσο άσχημα που έπρεπε να ζουν σε σκοτεινά μέρη που δε θα μπορούσε κανείς να τα αντικρίσει. Ζούσαν κάτω από τη γη και επισκέπτονταν την επιφάνεια μόνο τις νύχτες. Αν κάποιο έμενε εκεί μετά το ξημέρωμα μεταμορφωνόταν σε πέτρα. («…Αχ, να φύγω μακριά! Μην τυχόν κι ο ήλιος βγει δεν τολμώ κι άλλο να μείνω. Τί κι αν είμαι ξωτικό, με μια ακτίνα του μπορεί αχ, μια πέτρα να απομείνω…»)</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8QtQwtvUVVaXHP0OU-9zmCiebGYU5ez6JHEhyphenhyphenbcedPDU5RVNbHNC9nkCWZvluDh5vrGCXEiXwDqfLafxEO8V2Djpm3AE1qWRruU3upCZJ_SUu6obQWkfxr4fmeUNIJCEXV5JWYjsOlpo/s1600-h/PA270044.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 300px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8QtQwtvUVVaXHP0OU-9zmCiebGYU5ez6JHEhyphenhyphenbcedPDU5RVNbHNC9nkCWZvluDh5vrGCXEiXwDqfLafxEO8V2Djpm3AE1qWRruU3upCZJ_SUu6obQWkfxr4fmeUNIJCEXV5JWYjsOlpo/s400/PA270044.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5292345697167580738" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >«…ΔΩΣ’ ΤΗ ΜΟΥ ΠΙΣΩ!»</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /><br /><br /><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Ο θρύλος της Νεράιδας Μάνας μιλάει για δυο νεράιδες οι οποίες βασίλευαν στα δυο μεγάλα κάστρα της περιοχής που βρίσκονταν στο Χλεμούτσι και στο Σανταμέρι. Οι δυο τους, αν και ήταν αδερφές, ήταν πολύ διαφορετικές μεταξύ τους. Γιατί η πρώτη ήταν νέα και όμορφη, όμως αυτό δεν ήταν αρκετό για να την κάνει ευτυχισμένη, καθώς η σκέψη πως δεν είχε παιδιά και ζούσε στο κάστρο μόνη, της έφερνε δυστυχία. Ενώ η δεύτερη μπορεί να ήταν πια γερασμένη και άσχημη, αλλά ζούσε στο δικό της κάστρο με τα παιδιά της, πράγμα που την έκανε να ξεχνά όλα τα υπόλοιπα και να είναι πιο ευτυχισμένη.</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Η όμορφη νεράιδα επισκεπτόταν συχνά την αδερφή της, στο Σανταμέρι και πάντοτε της ζητούσε να της επιτρέψει να υιοθετήσει ένα από τα παιδιά της, για να μη νοιώθει τόσο μόνη. Κάποια μέρα κατάφερε να την πείσει και πήρε την μοναχοκόρη της αδερφής της στο κάστρο του Χλεμουτσίου. Από τότε όμως η συμπεριφορά της άλλαξε, η όμορφη νεράιδα σταμάτησε πλέον τις επισκέψεις στην αδερφή της, γιατί με την συντροφιά του νέου κοριτσιού, ήταν πια ευτυχισμένη και είχε ξεχάσει την αδερφή της. Όταν η άσχημη νεράιδα αποφάσισε να πάει στο κάστρο του Χλεμουτσίου για να ξαναδεί την κόρη της, που τόσο της είχε λείψει, άκουσε από μέσα χαρούμενες φωνές. Ένοιωσε χαρά, γιατί όπως φαινόταν η κόρη της ζούσε ευτυχισμένη στο νέο της σπίτι και αμέσως χτύπησε την πόρτα για να μπει μέσα και να την δει. Όμως οι τεράστιες σιδερένιες πόρτες του κάστρου παρέμεναν κλειστές και όσο και αν χτυπούσε και φώναζε κανείς δεν την άκουγε ή δεν της έδιναν σημασία. Οργισμένη από αυτή την συμπεριφορά και την αχαριστία της αδερφής της γύρισε στο κάστρο της. Αλλά από τότε πηγαίνει συχνά στο Χλεμούτσι. Όμως ποτέ κανείς από το κάστρο δεν ακούει τις φωνές της και τα τραγούδια που πάντα ακούγονται από μέσα την εξοργίζουν περισσότερο. Τότε αυτή τραβώντας τα μαλλιά της και σκίζοντας τα ρούχα της προκαλεί θάνατο και καταιγίδες, στοιχειώνοντας τον τόπο…</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /><br /><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >«ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΚΕΙ, ΘΑΜΜΕΝΗ…»</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Ο τρίτος μύθος υποστηρίζει την ύπαρξη μιας ενός μαγικού οχήματος. Λέγεται ότι ο Παλαιολόγος χρησιμοποιούσε μια «χρυσή άμαξα». Άλλοι ονομάζουν το όχημα «χρυσό αμάξι» (έχει διαφορά!;) Οι διαδρομές της περιβόητης άμαξας γίνονταν υπόγεια, από και προς το Χλεμούτσι. Ο Παλαιολόγος είχε την δυνατότητα μέσω του οχήματός του να βρίσκεται σε διάφορα μέρη σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Σύμφωνα με το μύθο, το «χρυσό αμάξι» βρίσκεται ακόμα και σήμερα σε κάποια υπόγεια στοά, ίσως και κάτω από το κάστρο. Με κάποιο τρόπο «παγιδεύτηκε» ή ξεχάστηκε εκεί μετά την αποχώρηση του Παλαιολόγου από την περιοχή.</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Η περίπτωση της «χρυσής άμαξας» δεν είναι μοναδική στα ελληνικά δεδομένα. Υπάρχουν πολλοί μύθοι που μιλούν για υπόγεια τρένα, βασιλιάδες και βασίλισσες που ταξιδεύουν κάτω από τη γη με οχήματα, υπόκωφους θορύβους μέσα στη νύχτα. Οι κάτοικοι πολλών περιοχών, ακόμα και μεγάλων πόλεων, ακούν μηχανικούς θορύβους μέσα από τη γη, «τη γουρούνα με τα γουρουνάκια» ή τον «ταχυδρόμο με την άμαξα». Είναι συνηθισμένη δε η σύνδεση των μεγάλων κάστρων με περίεργα υπόγεια οχήματα και υπόγειες διαδρομές. Το Χλεμούτσι δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση, παρά να συνδέει τους βασιλιάδες του και το κατάφυτο περιβάλλον του με μυστήρια και μύθους.</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /></span><div style="text-align: center;font-family:times new roman;"><span style="font-size:130%;">ΚΕΦ. VI. «ΕΞΟΔΟΣ»<br /></span></div><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Οχτώ αιώνες έχουν περάσει από τότε που ο Γοδεφρείδος Β’ Βιλλεαρδουίνος ανέγειρε το Χλεμούτσι. Τα τείχη του δεν γνώρισαν μεγάλες μάχες, ούτε μεγάλες καταστροφές. Έχουν ωστόσο να πουν πολλά, λόγια από κάποια άλλη εποχή, μισολησμονημένη, θολή. Διηγήσεις που πρέπει να διατηρηθούν ή να ξεχαστούν ολότελα. Λαοί πέρασαν από εδώ, θαύμασαν την ομορφιά και τη μεγαλοπρέπεια ενός φρουρίου μοναδικού, ταξίδεψαν στη θέα και τη φιλοξενία του. Όλοι αυτοί έφυγαν και δεν ξαναγύρισαν πίσω. Ποτέ ξανά στις θολωτές αίθουσες δεν θα ακουστούν χαρούμενα γέλια ή ύποπτοι ψίθυροι. Μόνο κάποιες νύχτες οι κάτοικοι του χωριού νομίζουν ότι ακούν φωνές από το κάστρο που έχει «κλείσει» ερμητικά τις πύλες του στους ζωντανούς. Κάποιοι, που φαντάστηκαν πώς θα μπορούσαν να ήταν κάποτε ιππότες, πυργοδέσποινες, τροβαδούροι, ίσως μπορέσουν να ακούσουν τις ιστορίες του…</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc4Z6zAh8YtxoDl_PA_rGQ0FYHqKKwpNt10s7N1n_dXf8Q3mwqgFbUUI6fdFXyqeOHibjUfAx4eFIYSAIxtdOeIxwbQjHbytlWW-ZL_FJGPlNRonZu0MZcaD8yrLDsYnyHDQtK0XbpN8s/s1600-h/PA270003.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc4Z6zAh8YtxoDl_PA_rGQ0FYHqKKwpNt10s7N1n_dXf8Q3mwqgFbUUI6fdFXyqeOHibjUfAx4eFIYSAIxtdOeIxwbQjHbytlWW-ZL_FJGPlNRonZu0MZcaD8yrLDsYnyHDQtK0XbpN8s/s400/PA270003.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5292343988658770258" border="0" /></a><br /><br /><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >ΚΕΦ. VΙI ΔΙΑΒΑΣΤΕ:</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Το Χρονικό Του Μορέως</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Μπούτσικα Ανδρέα, Η Φραγκοκρατία Στην Ηλεία (1205-1428), Τόμ. Α’</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Μπούτσικα Ανδρέα, Η Φραγκοκρατία Στην Ηλεία (1205-1428), Τόμ. Β’-Τοπωνύμια, Κάστρα, Ναοί</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Μπούτσικα Ανδρέα, Φράγκικα Μνημεία Στην Ηλεία</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Παπανδρέου Γεώργιος, Η Ηλεία Διαμέσου Των Αιώνων</span><span style=";font-family:georgia;font-size:130%;" ><br /></span><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" >Καζαντζάκη Νίκου, Ταξιδεύοντας (Αίγυπτος, Σινά, Μοριάς)</span>Ιδιωτικά Σύμπανταhttp://www.blogger.com/profile/09899525565831820782noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6579639067435332626.post-14054845785991318022009-01-12T22:29:00.002+02:002009-01-13T14:39:27.396+02:00Το άρθρο που δεν γράφτηκε ποτέ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3YzEHCSgcp14a9AiYqwn_fu8ze57FaWYhtx_-33oH4EUm7wnSdwSFR0m4jOeynO5PVcm5AzgT7ev-3Cgfk4odbqRzYQxVzSXaeVE_MpnPiypf9mAQz-5QPkuOMcYkw2IjHNLRs-GI_qU/s1600-h/library.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 296px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3YzEHCSgcp14a9AiYqwn_fu8ze57FaWYhtx_-33oH4EUm7wnSdwSFR0m4jOeynO5PVcm5AzgT7ev-3Cgfk4odbqRzYQxVzSXaeVE_MpnPiypf9mAQz-5QPkuOMcYkw2IjHNLRs-GI_qU/s400/library.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5290756997322585058" /></a><br /><br /><br /><br />Αυτό είναι ένα κείμενο που γράφεται εν βρασμώ, την τελευταία στιγμή, για το 100ο τεύχος του Απαγορευμένου Περιοδικού Strange, σε ένα Internet Cafe στην Κομοτηνή, κάποια μέρα μέσα στον Ιούνιο. Υποσχέθηκα στον Αρχισυντάκτη του Strange ότι θα ετοιμάζαμε μία μεγάλη ανασκόπηση των εκατό τευχών του αγαπημένου μας περιοδικού, σαν ελάχιστο φόρο τιμής. Τη στιγμή που γράφεται το κείμενο αυτό, τέτοια ανασκόπηση δεν έχει γίνει. Μόνο πρόχειρα κομμάτια, αποσπάσματα, σκέψεις και σκόρπια σχόλια, σημειώσεις.<br />Η πρόκληση έμεινε αναπάντητη.<br />Δεν καταφέραμε να γράψουμε τίποτα, πόσο μάλλον να συντονιστούμε.<br />Αυτή είναι η ιστορία ενός άρθρου που δεν έγινε ποτέ.<br /><br />Μέσα Ιουνίου, το 99ο τεύχος του Απαγορευμένου Περιοδικού ήταν πραγματικότητα. Το κρατούσα στα χέρια μου και ομολογώ ότι το ξεφύλλισα πολύ γρήγορα μήπως υπήρχε κάποια προ-ανακοίνωση για το 100ο τεύχος που τόσο πολύ περιμέναμε όλοι μας.<br />“Το τεύχος 100 θα κυκλοφορήσει αρχές Ιουλίου 2007”, έγραφε κάτω από τα περιεχόμενα.<br />Είχαμε ελάχιστο χρόνο να ετοιμάσουμε κάτι, ένα κείμενο εμπνευσμένο, μία πολύ καλή ιδέα που θα ήταν αντάξια ενός απαγορευμένου περιοδικού.<br />Οι χιλιομετρικές αποστάσεις ήταν αποθαρρυντικές οποιουδήποτε συντονισμού. Μετά από πολλές τηλεκάρτες, μεταμεσονύκτια τηλεφωνήματα και παχυλούς λογαριασμούς, είχαμε στα χέρια μας κάποια Σενάρια, όπως είχαμε ονομάσει τα προσχέδια των ιδεών μας. Υπήρξαν στιγμές, αργά συνήθως τη νύχτα, που η έμπνευσή μας είχε χτυπήσει κόκκινο. Που η μία ιδέα διαδεχόταν την άλλη και σταδιακά χτιζόταν κάτι πολύ όμορφο και δυνατό. Ένα άρθρο για το 100ο τεύχος.<br />Μοιράσαμε όπως μπορούσαμε τις “εργασίες” και την έρευνα, ευελπιστώντας ότι η έμπνευση, το αεράκι, θα συνεχιζόταν και τις επόμενες κρίσιμες μέρες. Ο αγαπητός Λουκάς με είχε ενημερώσει ότι είχαμε δεκαπέντε μέρες στη διάθεσή μας, “όχι και λίγες”, είχε πει χαρακτηριστικά, “όχι και πολλές”, του είχα απαντήσει.<br />Σήμερα τελείωνε το deadline. Οι δεκαπέντε μέρες πέρασαν ανεπιστρεπτί και δεν έχουμε τίποτα στα χέρια μας. Ως συνήθως, δεν μπορώ να βρω τον Λουκά να τον ρωτήσω πόσες μέρες έχουμε ακόμα, αν έχουμε, οπότε προχωρώ στα τυφλά, ελπίζοντας ότι η απέλπιδα προσπάθειά μου θα αποφέρει καρπούς.<br />Πρόθεσή μας, λοιπόν, εξαρχής, ήταν να καταδείξουμε το Καλειδοσκοπικό Μυστήριο που λέγεται STRANGE ή Stran-Ge ή Εγναρτς. Πάντα θεωρούσαμε ότι όλα τα τεύχη του περιοδικού είχαν μία πολύ ισχυρή συνοχή, πώς συνδέονταν μεταξύ τους και αλληλοσυμπληρώνονταν. Θέλαμε να συνδέσουμε τα πάντα μεταξύ τους και να υποδειχθεί ότι εξαρχής υπήρχε πρόθεση και σχέδιο, ένα γιγάντιο παζλ, ψηφιδωτό. Μία τέτοια θέση θα αποδεικνυόταν αν γινόταν μία όσο το δυνατό πιο σύντομη μα καίρια και περιεκτική ανασκόπηση κάποιων, αν όχι όλων, των θεμάτων που είχε ασχοληθεί το περιοδικό. Μιλάμε για πολλές δεκάδες άρθρα, data panic, σχόλια, γράμματα, βιβλία, συζητήσεις, συναντήσεις, σκέψεις. Μιλάμε για ένα πραγματικό λαβύρινθο του παράξενου και του φανταστικού, που αντί να περιπλέξει τον μίτο, μας επιτρέπετε να υποστηρίξουμε ότι αν μη τι άλλο ξεκαθάρισε το τοπίο.<br />Από το πρώτο κιόλας τεύχος φάνηκε καθαρά η επιθυμία των συντελεστών του περιοδικού να διασαφηνίσουν θέματα που μέχρι τότε θεωρούνταν τετριμμένα και χιλιοειπωμένα και να τα αναδείξουν μέσα από μία ολότελα νέα οπτική. Ταυτόχρονα, μέσα από τις πολύχρονες έρευνες των περισσοτέρων από αυτούς, υπήρχε μία απύθμενη βάση δεδομένων νέων πολύ παράξενων θεμάτων που ποτέ δεν είχε ακούσει το ευρύ κοινό. Μέσα από το Strange, παρουσιάστηκαν τα πιο παράξενα και ιδιαίτερα θέματα που εμφανίστηκαν ποτέ στον ελληνικό-και όχι μόνο- τύπο. Θέματα που ταρακούνησαν τα λιμνάζοντα νερά της ελληνικής ενημέρωσης του παράξενου και δημιούργησαν κυριολεκτικά ανεξέλεγκτες καταστάσεις και αλυσιδωτές αντιδράσεις, κακέκτυπες μιμήσεις, επιθέσεις, αλλά και μία πολύ δυνατή και ένθερμη αποδοχή από τους αναγνώστες που επιθυμούσαν να μελετήσουν νέα θέματα. Η Κούφια Γη λοιπόν παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τόσο εκτεταμένα μέσα από τα άρθρα και τα βιβλία του Δημιουργού και Διευθυντή του Strange, του Παντελή Γιαννουλάκη. Ένα θέμα καυτό, που πυροδότησε συζητήσεις επί συζητήσεων, διαδικτυακές αψιμαχίες, κυβερνητικές αντιδράσεις, και ειλικρινείς και βαθιές μέχρι τον πυρήνα συζητήσεις. Το Megapolisomancy αλλά και η μετεξέλιξή του, το Cosmopolis Project αποτέλεσαν ακόμα ένα θέμα που πυροδότησε αντιδράσεις επί αντιδράσεων. Κι ενώ κάποιοι έψαχναν να διαψεύσουν τα γραφόμενα ενός συγγραφέα (πώς διαψεύδεται η αλήθεια του συγγραφέα?), άλλοι, περισσότερο πνευματικά ευέλικτοι, εμπνεύστηκαν, αναζήτησαν την αλήθεια πίσω από τις γραμμές ή τα κτίρια, και βγήκαν στους δρόμους της πόλης και της λογοτεχνίας. Το Cosmopolis Project είναι σε εξέλιξη και υποψιαζόμαστε ότι εκπλήξεις προοιωνίζονται καθ' οδόν. Κάνοντας μία πολύ πρόχειρη ανασκόπηση στα προηγούμενα τεύχη, συνειδητοποιεί κανείς με πόσο πρωτότυπα άρθρα ασχολήθηκαν εκείνοι οι παράξενοι συντάκτες. Ενδεικτικά και μεροληπτικά αναφέρω τον Πειραματικό Τουρισμό, τους Stage Illusionists,, το θέμα της Incunabula, ΓΗ-2, τη Σκιά και τις παραφυάδες της, τα μοναδικά μέχρι και σήμερα για τα ελληνικά δεδομένα αφιερώματα στον Νίκολα Τέσλα, το ζήτημα των Μιμητικών Διανοητικών Ιών του R. Dawkins (memes). Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Τα Μορφογενετικά Πεδία, η Κοινωνική Μηχανική, η Αειζωία, οι Body Snatchers, ο Unabomber, τα...Aκάρεα, τα Ζώντα Νέφη, οι πιο πρωτότυπες ειδήσεις, οι πιο παράξενες συνδέσεις, τα πιο θεμελιώδη ερωτήματα τέθηκαν σε αυτά τα πρώτα εκατό τεύχη. Θέματα σκοτεινά, αραχνιασμένα και ομιχλώδη αντιμετωπίστηκαν με νέα πνοή, ενδελεχή προσέγγιση και επιθυμία για εμβάθυνση: 2012, Τα Παιδιά του '83, Εξωγήινοι, UFO's, το Φιλμ του Santili, τα Μυστήρια του Άρη, η Ατλαντίδα.<br />Αυτή ήταν μία από τις πρώτες διαπιστώσεις κατά την στοιχειώδη ανασκόπηση που κάναμε.<br />Το θέμα μας όμως δεν ήταν να προχωρήσουμε σε μία ξερή εκνευριστική απαρίθμηση των τίτλων των άρθρων και των εκατό τευχών του περιοδικού. Δεν μας ενδιέφερε κάτι τέτοιο, μας φαινόταν βαρετό και ρηχό, ανέμπνευστο. Αποφασίσαμε, ένα ξημέρωμα, να δώσουμε λογοτεχνική χροιά στο κείμενό μας. Η πρώτη ιδέα μας και το προσχέδιό της είχε περίπου ως εξής:<br /><br />“Νύχτα στη Λεωφόρο. Δύο συνωμοτικές φιγούρες διασχίζουν την άσφαλτο με έντονο βηματισμό. Η σιωπή ακολουθεί τα βήματά τους μέχρι που φτάνουν στο bar. Η πινακίδα νέον φωτίζει αμυδρά τα πρόσωπά τους πριν σπρώξουν την πόρτα. Προχωρούν στο βάθος, προσπερνούν τις αναποδογυρισμένες καρέκλες και κάθονται στον καναπέ, κάτω από τους καθρέφτες. Με ένα νεύμα χαιρετούν του άλλους δύο μαυροντυμένους που κάθονται ήδη εκεί. Με παράξενες τελετουργικές κινήσεις αποκαλύπτονται καλά σφραγισμένα πακέτα. Η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη, τα βλέμματα διασταυρώνονται. Αχνή ακούγεται μία φωνή: Είστε έτοιμοι? Ανοίξτε τα πακέτα”<br /><br />Φυσικά τα πακέτα περιείχαν και τα ενενηνταεννιά τεύχη του περιοδικού. Οι τέσσερις συνδαιτυμόνες θα έκαναν εκεί, στο ημίφως ενός bar, την περιβόητη ανασκόπηση, μία συζήτηση εφ' όλης της παράξενης ύλης σε μορφή διαλόγου. Διαπιστώσεις και συνειρμοί, συνδέσεις και παρατηρήσεις μεταξύ τεσσάρων γνωστών συνταξιδιωτών. Στη συνέχεια, και όσο θα προχωρούσε η αφήγηση και η βουτιά στις αναμνήσεις, θα προσθέταμε ανεξήγητα και μυστηριώδη γεγονότα που θα συνέβαιναν στους τέσσερις πρωταγωνιστές. Μην ξεχνάμε ότι είναι νύχτα σε ένα έρημο bar σε μία Λεωφόρο, πολλά θα μπορούσαν να συμβούν. Κάποιος θα τους παρακολουθούσε από το παράθυρο, μία σκιά, ένα φάντασμα, μία εξωδιαστατική οντότητα, γιατί όχι? Περίεργοι υπόκωφοι θόρυβοι, ανεξήγητες κινήσεις αντικειμένων, Poltergeist, ρεύματα από κλειστές πόρτες, απόκοσμα συναισθήματα, θα υπενθύμιζαν στους πρωταγωνιστές ότι είχαν προσελκύσει με τις κινήσεις τους την προσοχή δυνάμεων από αλλού. Δήθεν Συμπτώσεις θα καθοδηγούσαν τη συζήτηση: Το γνωστό απόκοσμο αεράκι θα γύριζε τις σελίδες σε ένα συγκεκριμένο άρθρο, μία λέξη από έναν περαστικό θα κατηύθυνε τη κουβέντα, ένα πολύ συγκεκριμένο τεύχος θα έπεφτε από μόνο του από το τραπεζάκι και θα τραβούσε την προσοχή των δύσμοιρων πρωταγωνιστών μας. Σκοπός όλων αυτών των “inside events” όπως τα είχαμε ονομάσει, θα ήταν αφενός μεν να μην κουραστεί και πάλι ο αναγνώστης, αλλά και να διαφανεί ότι πίσω από φαινομενικά τυχαία και αυθαίρετα γεγονότα υπάρχει μία μεγαλύτερη εικόνα, ένα pattern, ένας συντονισμός. Η αφήγηση προχωρούσε και οι πρωταγωνιστές δέχονταν επιθέσεις από όλες τις απόκοσμες οντότητες που έχουν παρελάσει από τις σελίδες του Strange. Βρυκόλακες θα πολιορκούσαν το bar, σκιές θα εισέβάλαν από τους καθρέφτες, πονηροί νάνοι θα παραμόνευαν στην τουαλέτα. Όλα καλά, και εντέχνως θα προχωρούσε και η επισκόπηση. Κορυφαία ομολογουμένως σκηνή θα ήταν το σημείο που ενώ η συζήτηση θα είχε ανάψει, θα άκουγαν ένα θόρυβο από την πόρτα και θα έβρισκαν ανεξήγητα το 100ο τεύχος να τους περιμένει έξω στο κατώφλι! (“[...]έσκυψε και με συγκίνηση το σήκωσε. Κλείδωσε την πόρτα πίσω του και αφού κοίταξε τους συνοδοιπόρους απόθεσε σαν ιερό κειμήλιο στο τραπεζάκι το 100ο τεύχος του Απαγορευμένου Περιοδικού”) <br />Καλές οι ιδέες, αλλά κάπου εκεί συνειδητοποιήσαμε ότι τέσσερις συμμετέχοντες ήταν πολλοί. Η συνεχής εναλλαγή των διαλόγων θα προκαλούσε σύγχυση στον αναγνώστη. Και κάπου εκεί,ιδέα στην ιδέα, συνειρμό στον συνειρμό, έπεσε η Έτερη Μεγάλη Ιδέα: Το Αρχοντικό.<br />Το Αρχοντικό, θα ήταν ένα πολύ μυστήριο σπίτι, κάπου στην ελληνική επαρχία, ψηλά σε έρημη τοποθεσία, στην άκρη του πουθενά, όπου θα συναντιούνταν μυστικά και συνωμοτικά οι Συντάκτες του Strange. Σκοπός τους θα ήταν να ετοιμάσουν το πιο Απαγορευμένο Τεύχος από Όλα, ή το Τεύχος που Θα Μιλούσε για Όλα τα Μυστήρια. Ο καθένας ή σε ομάδες θα προσπαθούσαν να γράψουν τα καλύτερα και πιο εμπνευσμένα άρθρα που έγραψαν ποτέ, ενωμένοι για έναν υπέρτατο σκοπό, την αναζήτηση του Υπέρτατου Τεύχους, ενός Έντυπου Holy Grail !<br /><br />Το επόμενο δίλημμα ήταν ποιος Ιππότης-Συντάκτης θα πρωταγωνιστούσε και ποια θα ήταν η δομή και η σειρά των κεφαλαίων. Από τους τέσσερις πρωταγωνιστές καταλήξαμε σε έναν, που ονομάσαμε αυθαίρετα και πάντα με αγγλικό όνομα Barett, Francis Barett, μεσαίο όνομα Herman, αγνώστων λοιπών στοιχείων. Στη συνέχεια αποφασίσαμε ότι το καλύτερο ήταν να χωρίσουμε το Αρχοντικό σε δωμάτια, και ανάλογα με το δωμάτιο που θα επισκεπτόταν ο Francis H. Barett, θα μιλούσαμε για τα ανάλογα θέματα. Παραθέτω αποσπάσματα πρόχειρα που είχαμε ετοιμάσει, σε μία ριψοκίνδυνη προσπάθεια να συνδέσουμε τα άρθρα μεταξύ τους...<br /><br />“Ο Francis Barett κοιμήθηκε στο δωμάτιο των Ιδιωτικών Συμπάντων. Στάθηκε βουβός μπροστά στη βιβλιοθήκη με τα 99 τεύχη του Strange. Θυμήθηκε την αρχή, τον Ιούνιο του 1998...[...]<br />Τεράστιες βιβλιοθήκες εκτείνονταν από τη μια άκρη του δωματίου μέχρι την άλλη. Βιβλία σπάνια και απαγορευμένα κοσμούσαν τα ράφια. Μεγάλοι συγγραφείς, ποιητές, φιλόσοφοι που γνώρισε μέσα από το απαγορευμένο περιοδικό και είχαν αφήσει τη δική τους αστρόσκονη έμπνευσης στα εβένινα ράφια της βιβλιοθήκης της ανθρωπότητας. Εννέα χρόνια τώρα, λάτρεψε τον Λάβκραφτ και τους εγκάρδιους φίλους του που κρυφάκουγαν τα όνειρα του Κθούλου, γοητεύτηκε από τον Μάχεν, τον Λόρδο Ντάνσανυ, τον Πόε, τον Βερν. Συγκινήθηκε από τους βασανισμένους αλλά ανυπότακτους ανθρώπους των θαυμάτων και γεύτηκε τα ευγενή και εκλεπτυσμένα οράματά τους σαν ακριβό κρασί. Διάδοχοί τους οι Άνθρωποι που Φέρνουν το Αύριο, πρωτεργάτες πανανθρώπινων αλλαγών. Αυτή είναι η πραγματικότητα του φανταστικού! Και το απαγορευμένο περιοδικό αφιέρωσε σελίδες επί σελίδων για να καταδείξει τη συνέχεια του πνεύματος, τη συνεχή αντίσταση των ονειροπόλων.<br />Αναπόλησε παράξενους ανθρώπους που έκαναν την εμφάνισή τους στο απαγορευμένο περιοδικό, οι περισσότεροι για πρώτη φορά σε ελληνικό έντυπο. Οι πιο παράξενες απόψεις βρήκαν διέξοδο για μια μοναδική αντιστασιακή ροή πληροφορίας. Ο Άγγελος Αριβάνης, ο Δημήτρης Κούγκουλος, ο Μηνάς Μαδεντζίδης, ο Μιχάλης Καλόπουλος, ο Αργύρης Τσακαλίας, ο Λευτέρης Σαραγάς, ο Άρης Πουλιανός, ο Σωκράτης Αικατερινίδης, άλλαξαν την οπτική του Francis και εισέβαλαν με τις παράδοξες ενστάσεις τους στη δεδομένη πραγματικότητα για να την εκθεμελιώσουν. Ο Γιάννης Φουράκης, ο Γιώργος Γκιόλβας, ο Θεοφάνης Μανιάς, ο Κλεάνθης Γρίβας, ο Δημήτρης Χορόσκελης ανέτρεψαν παγιωμένα δόγματα που για χρόνια τον εγκλώβιζαν. Ξεκίνησε να γράφει το άρθρο του. Ο φορητός υπολογιστής που είχε μπροστά του έμοιαζε παράταιρος με το ξύλινο περιβάλλον. Έγραψε μία εισαγωγή αλλά σύντομα σταμάτησε. Θυμήθηκε κάποια πολύ ενημερωμένα όσο και τρομακτικά άρθρα για τους hackers, το uploading, ζωντανές οντότητες που λυμαίνονται τον κυβερνοχώρο, τις κατασκότεινες πλευρές του Internet. Αποφάσισε να παραμερίσει προσωρινά τον υπολογιστή με μια έντονη επιθυμία να γράψει κάτι, οτιδήποτε σε μια παλιά γραφομηχανή.<br />Είχε καταλάβει ένα πράγμα μετά από τόσες αναζητήσεις, ότι το μυστήριο είναι παντού, σε κάθε μορφή τέχνης, όπως και η έμπνευση και η δημιουργία. Το Στρανγή δήλωσε ότι υπάρχουν παράξενα βιβλία, υπάρχουν παράξενες μουσικές, υπάρχουν παράξενες ταινίες που πρέπει κανείς να διαβάσει, να ακούσει, να δει. Κατέδειξε ότι υπάρχει παράξενη, αληθινά εμπνευσμένη τέχνη που δημιουργούν παράξενοι και αληθινά εμπνευσμένοι άνθρωποι. Τις σελίδες του απαγορευμένου περιοδικού περιδιάβηκαν μυστηριώδη βιβλία, παράξενες πειραματικές μουσικές, ταινίες κινηματογραφικής αντίστασης ενάντια στη Φυλακή του Κόσμου, η ονειρική αρχιτεκτονική του Simon Rodia, η υπερβατική ζωγραφική του Ροδόλφου Ελευθεριάδη, τα μαγικά κόμικς του Alan Moore, η μελαγχολική Gothic κουλτούρα, η Raw Art, η ψυχοσκηνοθεσία, το παρασκήνιο των Star Wars. Ήχοι και εικόνες από αλλού, βομβάρδιζαν τις αισθήσεις του Francis Barett κάθε φορά που διάβαζε το απαγορευμένο περιοδικό. Η αισθητική ευαισθησία είχε προτεραιότητα στο πλήρωμα του Στρανγή.<br /><br /><br /><br />Στο σημείο αυτό ο πρωταγωνιστής θα έβγαινε από το δωμάτιο-γραφείο του και θα εξερευνούσε το υπόλοιπο σπίτι, είτε μόνος του, είτε με άλλους φιλοπερίεργους συντάκτες. Κατά την εξερεύνησή τους θα συνέβαιναν και πάλι ανεξήγητα φαινόμενα, το σπίτι θα τους δημιουργούσε απόκοσμα συναισθήματα και ουσιαστικά θα τους καθοδηγούσε. Θα υπαινισσόμασταν εδώ ότι το σπίτι είναι ζωντανό! Και είτε καταβρόχθιζε την έμπνευση των συντακτών όπως κάνουν οι voladores, είτε την ενίσχυε προκειμένου να πετύχουν το στόχο τους. Ο πρωταγωνιστής εν μέσω συλλεκτικών αντικειμένων, σκοτεινών δωματίων και αλλόκοσμων φαινομένων θα ανέσυρε σταδιακά από τη μνήμη του όλο και περισσότερες αναμνήσεις από το ταξίδι του με το πλήρωμα του StrangE. Και η εξερεύνηση συνεχίζεται:<br /><br /><br /><br /><br />“Από το παράθυρο της σοφίτας ατένισε τον έναστρο ουρανό. Η σελήνη μεσουρανούσε αλλά δεν αποκάλυπτε τα σκοτεινά της πρόσωπα. Luna obscura, όπως πάντα. Ad astra σιγομουρμούρισε, σε μια διάθεση απόδρασης από τη μαύρη σιδερένια φυλακή, φεύγουμε σε άλλους πλανήτες, γινόμαστε Αστροθεοί. Οραματίστηκε την ανθρωπότητα να ξεφεύγει επί τέλους από τον σιωπηλό, κλειδωμένο πλανήτη, να εξερευνά με θάρρος την Αφροδίτη, τον Άρη και τα μυστήριά του, να προσεγγίζει την απαγορευμένη Ευρώπη, να συναντά το μέλλον της στον πλανήτη Χ, τον Νιμπίρου να γνωρίζει γαλαξιακούς υπερπολιτισμούς. Υποσχέθηκε να μην αφήσει μέσα του την φλόγα να κοπάσει, είμαστε όλοι Εξτροπιανοί, σκέφτηκε, το πεπρωμένο μας είναι στα άστρα. Με την άκρη του ματιού του είδε μια λάμψη, ένα φως να κινείται, να σταματά και μετά να χάνεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα πίσω από τα βουνά. Καταιγισμός πληροφοριών, εικόνων, αμφιβολιών εισέβαλαν στη σκέψη του. Η αλήθεια για τα UFO, απαγωγές, εμφυτεύματα, παραπληροφόρηση, ο Bill Cooper αποκαλύπτει, ο Ζακ Βαλλέ ταράζει τα νερά, ο John Keele ενοχλεί , ο Dr. John Mack αποδεικνύει, Men In Black, μυστικές υπηρεσίες, ύποπτα φιλμ παρωδίες, εξωγήινοι δορυφόροι γύρω από τη Γη, η Μεγάλη Περίπολος έρχεται, οι εξωγήινοι είναι εδώ, ήταν ανέκαθεν, οι Θεοί από τον Ουρανό περπάτησαν ανάμεσά μας. Είναι Δρακονιανοί, μπορεί Ανδρομέδιοι και έχουν πόλεμο, οι κυβερνήσεις ελληνικές και ξένες γνωρίζουν, το ίδιο κι οι αστροναύτες, τους έχουν δει. Μπορεί να είναι άγγελοι της Αποκάλυψης, Νεφιλίμ, μπορεί μεταμφιεσμένα ξωτικά, μπορεί να έρχονται από την κούφια γη, μα που είναι τέλος πάντων; Στο δρόμο της παραπληροφόρησης όμως υπήρχαν σωστές ερωτήσεις που δεν έκανε κανείς, ποτέ, υπήρχαν υποψίες. Αρκούσαν για να αναρωτιέται!”<br /><br />CUT.<br /><br />“Απότομες σκάλες τον οδήγησαν στο υπόγειο, σε δαιδαλώδεις διαδρομές κάτω από τη γη. Οι στοές συνεχίζονταν, τα μυστικά της κούφιας γης, καλά κρυμμένα, σφραγισμένα. Ο Francis είχε περπατήσει διαδρόμους που ξεχύνονταν κάτω από τις μεγαλύτερες πρωτεύουσες του πλανήτη, αντιμέτωπος με αλλόκοτες φυλές, Βριλ, Δέρος, Τέρος, τρωγλοδύτες. Αναζήτησε τον τάφο του βασιλιά του κάτω κόσμου, το μνήμα του Δία και την κρύπτη του Μίνωα, αναμετρήθηκε με τους φρουρούς του Άδη. Επισκέφτηκε τις πόλεις των Νεκρών, εξερεύνησε τα σκοτεινά μυστικά του Τροφώνιου, χώθηκε σε ανήλιαγα σπήλαια, φωτίστηκε και χόρεψε με νύμφες σε δυσθεώρητα βάθη της ψυχής και της καρδιάς, ΑΠΕΛ ΚΑΛΙΕ ΡΑ ΧΑΙΡΕ. Στα ημιφωτισμένα υπόγεια, σε αφιλόξενες ερήμους, σε άλλες διαστάσεις, συνάντησε εύπλαστες πραγματικότητες. Συνάντησε μάγους που κυνηγούσαν τη δύναμη, Σαμάνους, Τολτέκους Πολεμιστές. Οι μάγοι κάμπτουν τη στερεή σαν μάρμαρο, μα εύπλαστη σαν πλαστελίνη πραγματικότητα με τη μαγική τους θέληση. Έχουν σηκώσει το κεφάλι τους από το βούρκο. Ο Άλιστερ Κρόουλυ δείχνει το νόμο, Do what thou wilt! , εξυψώνεται, διανοητής, ποιητής, επαναστάτης, εξερευνητής, μάγος. Κάποιοι μιλούν ενωχιανά με τους αγγέλους και χορεύουν στο κεφάλι μιας καρφίτσας με Νεφιλίμ, ασκούν την κατοπτρομαντεία, την αλχημεία, τη σεξουαλική μαγεία, την απόκρυφη ηχολογία, την Urbanomancy...”<br /><br />CUT.<br /><br />“Περιηγήθηκε τον αχανή κήπο τη νύχτα με πανσέληνο. Χάθηκε μέσα στο δάσος χωρίς να φοβάται, ήθελε να εξερευνήσει τα πάντα. Οι σκιές έπαιζαν παιχνίδια στα δροσερά φυλλώματα κι εκείνος ονειρευόταν τον Αντίκοσμο, νεράιδες, δράκους και παράξενα ερπετά. Είχε ταξιδέψει στη Fairyland, είχε αναζητήσει τα μυστικά των ξωτικών και των νάνων, είχε φλερτάρει με τον Μαγικό Θηλυκό Κόσμο, είχε τραγουδήσει με τον Πράσινο Άνθρωπο μυστικά τραγούδια στη γλώσσα των πουλιών. Κάθισε στη ρίζα ενός Μαγικού Δένδρου. Είδε να παρελαύνουν μπροστά του καλικάντζαροι, Goblins, Trolls, Fomorians, όταν ακούγοντας ένα κοντινό θόρυβο ανασκίρτησε. Είχε κυνηγήσει βρικόλακες στην Ελλάδα, στο εξωτερικό, στις μεγαλουπόλεις, είχε υποψιαστεί την παρουσία εξωδιαστατικών οντοτήτων, είχε δει φαντάσματα και στοιχειακά. Από το θάμνο όμως δεν ξεπρόβαλε καμία αποκρουστική οντότητα αλλά…(κενό έμπνευσης)”<br /><br />CUT.<br /><br />“Αφού όλοι οι Συντάκτες παρέδωσαν τα κείμενά τους συγκεντρώθηκαν αμήχανα στο Σαλόνι. Ο Francis συνειδητοποίησε πού βρισκόταν: Ανάμεσα σε μερικούς από τους πιο ιδιαίτερους ανθρώπους. Ανάμεσα σε άτομα με τα οποία δεν φαντάστηκε ποτέ ότι θα μοιραζόταν τόσο κοινές ανησυχίες, τόσο εξειδικευμένα ενδιαφέροντα. Μέσα από το Strange είχε εμπνευστεί, είχε ονειροπολήσει, είχε αμφιβάλει, είχε προβληματιστεί, είχε ταξιδέψει έξω από τις Πύλες. Από τα παράθυρα των σελίδων του είχε αντικρύσει τα πιο γοητευτικά εξωκοσμικά τοπία. Γνώρισε τις πιο παράξενες και πρωτοποριακές θεωρίες και απόψεις, έσπασε το Matrix, προσέγγισε τις πιο σκοτεινές γωνιές του ανθρώπινου μυαλού και δοκίμασε τα όριά του. Η ώρα περνούσε, σταδιακά η σιωπή απλωνόταν στο Σαλόνι, ήταν φανερό ότι κάτι θα συνέβαινε, μπορούσε κανείς να το διαισθανθεί.”<br /><br />Δυστυχώς ποτέ δεν καταφέραμε να συνδέσουμε τα παραπάνω αποσπάσματα. Υποτίθεται ότι άλλος είχε αναλάβει την περιγραφή των χώρων, άλλος την ανασκόπηση, άλλος την σύνδεση των αποσπασμάτων. Τίποτα από όσα σχεδιάσαμε δεν έγινε, με αποτέλεσμα να φτάσουμε σήμερα το βράδυ να μην έχουμε ουσιαστικά τίποτα στα χέρια μας. Μηδέν. Αποτύχαμε. Κι αν δεν έχουμε κάτι που να εμπνέει εμάς τους ίδιους, δεν επιθυμούμε να μοιραστούμε τίποτα με κανέναν άλλον. Μιλάμε και γράφουμε όταν έχουμε να πούμε κάτι με τις μικρές μας δυνάμεις. Ειδάλλως προτιμούμε να σιωπούμε. Το παρόν κείμενο είναι με ένα πολύ ανορθόδοξο τρόπο μία κραυγή. Βλέπω ανυπέρβλητες τεχνικές, χιλιομετρικές, οικονομικές, επικοινωνιακές, αισθηματικές δυσκολίες να μας έχουν λυγίσει. Πολύ σοβαρά οικογενειακά προβλήματα και άδειες τσέπες και άδειοι άνθρωποι δεν μας επιτρέπουν να εκμεταλλευτούμε τον χρόνο μας όπως εμείς επιθυμούμε. Η πραγματικότητα, μάρμαρο όπως γράψαμε παραπάνω, μας απέτρεψε από το να γράψουμε τις πιο βαθιές και όμορφες σκέψεις μας για το αγαπημένο μας περιοδικό. Όχι ένα, αλλά δύο και τρία άρθρα, αφιερώματα και μυθιστορήματα θα θέλαμε να γράψουμε για το φαινόμενο που λέγεται Strange και άλλαξε τη ζωή μας. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε προς κάποιους ανθρώπους που μας έφεραν κοντά, μας έμαθαν να αμφιβάλουμε για τα πάντα, να αναζητούμε το παράξενο καθημερινά και σε κάθε πτυχή της ύπαρξής μας, να ονειροπολούμε ασύστολα και να φιλοσοφούμε ελεύθερα. Κάποτε, κάποιος από αυτούς τους ανθρώπους μάς είπε ότι για να δούμε αν αυτό που κάνουμε είναι σημαντικό, αρκούσε να παρατηρήσουμε πόσο ισχυρές είναι οι αντιδράσεις. Ο ίδιος μοιράστηκε μαζί μας τη θεωρία του των Χιλίων Κυμάτων, έναν αέναο αγώνα ενάντια στο ρεύμα και προς την προσωπική πλήρωση με θυσίες, προσωπικό κόστος αλλά πίστη και διακαή πόθο για τα όνειρά μας.<br />Θέλω να αποδείξω αυτή τη στιγμή, επίμονα και εις βάρος όλων των συνθηκών, ότι αντιστέκομαι. Πιστεύω ακράδαντα ότι δεν είμαι μόνος, ότι είμαστε πολλοί και αντιστεκόμαστε. Δυνάμεις εντός κι εκτός των αντιληπτικών μας δυνατοτήτων μάς έχουν φαινομενικά διχάσει, μάς έχουν υπνωτίσει, μάς βάζουν να λέμε και να κάνουμε πράγματα που δεν εννοούμε. Δηλώνουμε εδώ ότι δεν παραδινόμαστε. Δεν παραδινόμαστε στον ποταπό ανθρώπινο εγωισμό μας, στον ίδιο τον εαυτό μας που αρνείται πεισματικά να ονειρευτεί. Ο αληθινός εαυτός μας ονειρεύεται, πετάει πέρα από μικρότητες, από οικονομικά συμφέροντα, από υλικές ανάγκες, συμφέροντα κάθε είδους. Δεν γράφω εγώ τώρα, αλλά κάτι πολύ μεγαλύτερο και ισχυρότερο που η καθημερινότητα και η μιζέρια έχουν υπνωτίσει αρκετά και για πολύ καιρό. Με κάθε τρόπο όμως θα βγούμε από το λήθαργο, και θα βγαίνουμε κάθε φορά που κάποιος άλλος ή εμείς οι ίδιοι μάς ξαναρίχνουν μέσα, θα ρίξουμε τις μάσκες και τα πέπλα και όπως έχει δείξει πολλές φορές το δρόμο το Απαγορευμένο Περιοδικό, ενάντια σε όλους και σε όλα, θα βαδίσουμε στον δρόμο για τα Άστρα από δρόμους δύσβατους.<br /><br />Στο άρθρο που δεν γράψαμε ποτέ είχαμε τουλάχιστον καταλήξει ποιο τέλος επιθυμούσαμε, όποιο σενάριο και να ακολουθούσαμε . Ένα Grand Finale με ένα ηχηρό μήνυμα χωρίς ευχές και περιτυλίγματα που θα ήταν κατάλληλο όποια δομή κι αν είχε το άρθρο είτε εκτυλισσόταν στο bar, είτε στο Αρχοντικό, είτε σε κάποια άλλα ακατανόμαστα μέρη. Παραθέτω το τέλος για το φανταστικό άρθρο που δεν γράψαμε ποτέ και κανείς ποτέ δεν διάβασε. Τα μάτια μου κλείνουν, είμαι πλέον πολλές ώρες μπροστά στον υπολογιστή, δεν ξέρω τί έχω γράψει και δεν προλαβαίνω καν να το ξαναδιαβάσω. Γνωρίζω μόνο ότι έγραψα απνευστί τις σκέψεις μου, ειλικρινείς και αυθόρμητες, όπως μου έρχονταν και όπως τις κατέγραφα αμέσως. Αγαπητοί φίλοι και συνταξιδιώτες, η αναφορά μου ολοκληρώνεται στο σημείο αυτό. Δεν ξέρω τί περιμένατε από το Strange, δεν ξέρω τί περιμένατε από το εκατοστό τεύχος, αλλά εγώ νιώθω πολύ όμορφα, μαγικά, τη στιγμή αυτή που γράφω τις τελευταίες γραμμές. Παρά τις περιπέτειες, παρά την πικρία, ενάντια στην απογοήτευση, ενάντια σε ό,τι με περιορίζει, αλλάζω και αγωνίζομαι. Δεν μετανιώνω που δεν ήμουν κάπου αλλού, που δεν έκανα κάτι άλλο, γιατί νιώθω κάτι πολύ βαθύτερο εδώ και τώρα. Η ικανοποίηση αυτή δεν ανταλλάσσεται με τίποτα....<br />Κυρίες, κύριοι, αυλαία:<br /><br />“<br />[...]<br />Μετά τους Αναγνώστες, σειρά έχουν οι υπεύθυνοι για το Μεγάλο Παράξενο Παιχνίδι που ξεκίνησε 9 χρόνια πριν, οι Συντάκτες και όσοι έχουν βοηθήσει ο καθένας με τον τρόπο του στην απαγορευμένη έκδοση του περιοδικού.<br />Η κουβέντα έχει πια ανάψει, ο έλεγχος έχει χαθεί, bits πληροφοριών και antimemes θα έλεγε κανείς ότι έχουν πλημμυρίσει την ατμόσφαιρα.<br />Η πόρτα ανοίγει και ο επιβλητικός Αρχισυντάκτης χαμογελά. Δείχνει το 100ο τεύχος, είναι έτοιμο, μοιάζει μαγικό.<br />Τελευταίος, εμφανίζεται ο Πλοηγός του Απαγορευμένου Περιοδικού, ο Δημιουργός και Εμπνευστής του Μεγάλου Μυστηρίου που λέγεται Στραν-Γη. Δείχνει να εκπλήσσεται ευχάριστα από την Ανταπόκριση του Καλέσματος. Συμβολικά αφήνει ανοιχτή την πόρτα και πετάει έξω τα κλειδιά.<br />Στέκεται και χτυπώντας το πόδι του σε μία αγωνιστική ιρλανδική μελωδία, στρίβει τσιγάρο.<br />Ο Συγγραφέας λύνει τη σιωπή του. Οι Συνταξιδιώτες έχουν λάβει τις θέσεις τους.<br />-Μπορούμε να ξεκινήσουμε.<br />Το Παράξενο Αρχίζει”Ιδιωτικά Σύμπανταhttp://www.blogger.com/profile/09899525565831820782noreply@blogger.com1